[vii]

By Gilbert Gibson

Sewe is die getal van heiligheid, van voltooiing en vervulling, ’n volmaakte sirkel. Gilbert Gibson se vierde digbundel is ’n konfrontasie met die simboliese lading van hierdie getal, ’n woordestryd teen die wete dat voltooiing die einde beteken, dat volmaaktheid noodwendig ook die dood impliseer. Die verse verbeeld konkreet dat die poësie begin waar taal verbrokkel; dat die letterkunde juis ontspring uit die verbystering van sinne.

• Language: Afrikaans
• Publisher: Tafelberg
• Release date: Feb 28, 2013
• ISBN: 9780624058854

Gilbert Gibson

Gilbert Gibson is in die Vrystaat gebore en praktiseer as internis in Bloemfontein. Hy debuteer in 2001 in Nuwe Stemme 2. Sy eerste bundel Boomplaats ontvang in 2006 die Protea-poësieprys. Boomplaats was ook op die kortlys vir die Ingrid Jonker-prys. Hierop volg Kaplyn (2007), Oogensiklopedie (2009) en [vii] (2013).

Book preview

[vii]

Gilbert Gibson

Tafelberg

Die uitleg van gedigte in hierdie digitale uitgawe van [vii] mag verskil van dié van die gedrukte uitgawe, afhangende van die instellings op u leestoestel. Die uitleg vertoon optimaal indien die standaardinstelling op u leestoestel gebruik word. Lesers kan egter eksperimenteer met die instellings vir verskillende perspektiewe op die gedigte.

[1]

ek’t ’n hond hy stap

deur die oop veld naby my

huis styf teen my been

neus gevestig op die vreemde

reuke ver of woes geleë

soos die son bo-oor bome

vou hy sy vlerke vir my oop

skemer tot lig gevalk

ek laat vir hom ’n dun fluit

dat ons omdraai

om onder wolke te vertoef en bly hoop

ons gaan stap eendag

deur ’n digte staning doringbome

voor ’n rant waar die sweem van

ribbokke in die skaduwee lê

plek-plek omliggende gras nog

vars gedou en nat voor die snoet

en voor ons meedoënloos

’n kiewiet sal vlug sy voete verwild

sy oë rooikring-cokebottelbodems

in die opkomende

[2]

daar lê vanoggend soos ou kos in

koue kookolie ’n dooie duif

in die swembad

glibberig en onverwags

vasgenes in blare wat te veel

was vir afskep

die duif is deur chloor omhul

soos voetstappe deur ’n klooster

ek en die kind klim in die kar

waai vir ma op die stoep sy

staan so roerloos soos ’n soutpilaar

soos ’n jetplane is ons leaving

margaret ons wonder

are you grieving

[3]

verbeel my dat soos ’n wolf sluip

jou lyf met die blywende onsekerheid

van roofdiere voor maansverduistering

na die warmte van lakens die

skimp van onvermydelike slaap

daar wag ’n wêreld van bloed en bene

sonder die rebellie van

kwade bedoeling

die slaap slik om jou soos ’n pels

ons lywe saam soos die bene-

weling van ledemate

wat eens die wakker van beweging

tot uiterste verlamming beding

daar gaan die arm oor

in die pols

die pols oor in die hand

die wakkerword ’n gewrig

wat in onwaarskynlike verband

met die dood van elmboë staan

daar versamel die arms donkerte

daar word die nag beraam

in ’n droom se onderwaterweg

voel ek hoe jy

spleetloer na my kyk

hoe jy sluk en met

’n vlymgeskerpte vingernael

die hare uit jou oë haal

en omdraai en aanslaap

rooies die nag is lank en swaar

siende dat ek my verbeel

’n wolf sluip in jou lyf

die blywende onsekerheid deur

[4]

nie majola nie was klara

twee jaar voor my op