GESPREK
In 1954 skryf Ingrid Jonker: “Daar is stilte as ons saam is in / die kamer, en die dag daar buite lê, sterwend op die berge en die wind, / daar is ’n stilte waar ons niks kan sê – en net ons vriendskap, lieflik soos ’n kind, / so droewig mooi, diep in die skeem’ring sink.”
My skoonsus, gelyk bly en ’n bietjie bewoë oor ’n kosbare saamwees tussen ’n groep ou vriendinne, stuur dit vir ons aan: “Sy sê dit mooier
