Bladspieël

By Marlise Joubert

In bladspieël – die digter se agste digbundel – verken Marlise Joubert in ’n kenmerkend vloeiende styl temas soos verganklikheid en verval, onthou en verewiging, liefde en familieverhoudings, digterskap en die skryfproses. Die gedigte verwoord, en word as’t ware ’n afbeelding van, die ervarings van die digter as belewende subjek, en betrek só die leser op intieme wyse by haar ervarings van die alledaagse.

• Language: Afrikaans
• Publisher: Human & Rousseau
• Release date: May 6, 2015
• ISBN: 9780798169554

Marlise Joubert

Marlise Joubert is gebore in Limpopo, en het grootgeword in Warmbad (Bela Bela). Sy het Biblioteekkunde en Filosofie aan die Universiteit van Pretoria studeer, was joernalis, en daarna bibliotekaresse van die Departement Visuele Kunste se biblioteek aan die Universiteit van Stellenbosch. Sy is die outeur van 11 publikasies (waarvan bladspieël haar agste digbundel is) en is die webmeester van versindaba.co.za. Vanaf 2001 tot 2006 het haar radiodramas eerste, tweede, en derde pryse in die Sanlam/RSG radiodramakompetisie gewen. Joubert is getroud met die digter Louis Esterhuizen en woon op Stellenbosch.

Book preview

vir my kleinseuns, xander & felix,

waar elke dag ’n lewe is

"Each day is somewhat lighter than the last.

In the air, in the wind, I sign my name."

– Bo Carpelan, Urwind

"the sun shines on the red wall and the wall is warm.

I feel it with my hand, I put my cheek against it."

– Jaan Kaplinski, The wandering border

herfs

vandag staan die wolke skeef

druppende kerswas oor die land

ek wil dit nie verloor nie

in die tuin ’n geveg tussen vinke

verwers met kwaste en lere poleer

my mure met die kleur van sand

niks hiervan wil ek opgee nie

hoe laat is die groot verlaat

en sal jy later in jou eensaamheid

alle gedagtes oor ons liefde prysgee

vandag vlam bome herfs teen die berg

alle vensterrame staan oop in die lug

vir die vars vernis om droog te word

ek wil dit nie agterlaat nie

dagskrif vir die wegland

1 [aand]

(a)

uit die lou water beur ek boontoe

silwer druppels hang aan my vel

ek kom uit die swembad aangestap

jy laat my langs jou neerlê op gras

my hare is nat my wimpers waas

in die donkerte sidder sterre

verlate skree ’n pou deur die tuin

jou warm tong gly ’n nawind

oor my lyf van onder na bo

’n maan drup klappermelk

ek kyk verby jou gesig

langs my spat die rose weg

by die dam se goue rietbos

roer ganse en bleshoenders

die sterre staan botstil in ink

ek sien hoe een verskiet

’n padda plons die swembad in

my vel verskans alle organe

blooswit soos ’n wasfiguur

ek is louwarm van purper water

(b)

die nagstilte is die hemel vol

ons lippe stippel sagte vokale

ons kyk hoe klankloos val komete

met lang sterte soos rose

jou lyf saai die aarde nat

en daar is damp onder

my vingers teen jou voorkop

ek druk my vuiste in jou oksels

jy breek skanse af en ek neem oor

sag soos ’n vaandel vou jy my toe

jou kop dryf afgeslote op my bors

uit die roos begin die kleur ontsnap

2. [oggend]

(a)

’n swerm voëls

snak wilde geluide tussen blare

onsigbaar pruttel hulle onder mekaar

wat sou die gesprekke behels

watter stories verg dan soveel

geskinder en twis in die vroeë uur

se sluimerlig

oor ’n reling

hang laas nag se swembroek

om te droog terwyl jy nog slaap

ek sit op die lang stoep

ek luister

ek grendel my tong

ek hoor die gaasdeur klap

en jy loop uit na my toe

jou hare is glad gekam soos ’n glimlag

’n waterdruppel rol teen jou

wangbeen af

(b)

tussen ons op die tafel

roer kolle son weerkaats weg

na ’n kandelaarblom

vlieë draal rond en steur

jy sit gedonkerbril en lees verder

aan ’n mankell-roman

die boer van die plaas se rifrug

kom swaaiend groet

en verdwyn dan net so vinnig

soos wat hy gekom het

wat sou geword het van die paddatjie

in die afvoergeut van die swembad

vra ek jou

sinkgeel lelies knars oop

in klam oggendlig

enkele vroegherfsblare hang

bokant ons in die groen prieel

3. [middag]

(a)

in die kamer

terwyl die dakwaaier

tollend suis en koeltes

oor my blaas

in die kamer

van soveel voorgeslagte

staan die hangkas

met uitgekerfde torings

die deure wyd oop soos ossewaens

kraak asof geraamtes saamgesels

in die kamer

slaap ek die middaguur om

ligkandelare hang stemloos

uit ’n versierde kolonietyd