Donker Maan: Feëverhale, #8

By Ronel Janse van Vuuren

Die dood is slegs die begin…

Universiteit student, Emma, maak die grootste opoffering deur haar medestudente te red van oproeriges en word na Walhala geneem.

Maar sy word nie as 'n held ontvang nie: sy word opgeroep as 'n Walkure om vir ewig teen die Furieë te veg oor die siele van stryders wat aan hul kant sal baklei gedurende Ragnarok.

Haar wapensusters hou nie veel van haar nie en Walkures mag nie hul eie opinies hê nie.

Kan Emma leer om saam te leef met die seksistiese oortuigings van haar nuwe samelewing of gaan sy haar eie pad loop?

Gebruik die skuifbalk boontoe om nou te koop!

*Hierdie is die agtste boek in die Feëverhale reeks.

• Language: Afrikaans
• Publisher: Ronel Janse van Vuuren
• Release date: Jan 27, 2020
• ISBN: 9781393207689

Book preview

Emma trek haar gesig soos haar kuite weer kla oor die oggend se oefening terwyl sy die paar trappies na haar gewone lessenaar klim. Sy weet dat die nuwe roetine effens brutaal is, maar hoe meer sy ‘n oefening haat, hoe beter doen sy. Sy was vreemd so. Dit het haar ‘n geruime tyd geneem om te besef wat haar motiveer om meer te oefen. En sy kon regtig die verskil sien tydens haar gemengde vegkuns klasse twee keer per week – nou kan sy eindelik toon-teen-toon gaan met ouens wat twee keer groter as sy is. Die lewe was wonderlik, selfs as haar kuite nie saamstem nie.

Sy voel ‘n skielike koue diep in haar siel. Emma maak haar oë toe. Dit was amper asof die Nornes uit Noorse mitologie oor haar skinder. ‘n Lawwe gedagte.

Sy maak haar oë oop net om Siseko in haar gesig te vind.

Jy het gedink aan huiswerk wat jy vergeet het om te doen, sê hy met ‘n stoute glimlag.

Sy was op die punt om hom te vertel dat sy nooit iets vergeet nie, toe die oproerigheid buite die lesingsaal die glimlag van sy aantreklike omber gesig laat verdwyn.

Emma se hart begin vinniger klop, sweet week haar sokkies en haar liggaam reageer meer en meer asof sy in die middel van een van haar gemengde vegkuns gevegte was. Die reuk van brandende rubber kom van buite, die swart rook verberg die son deur die hoë vensters. Sy hoop dat hulle die biblioteek langsaan alleen sou laat. Dit was erg genoeg dat hulle alles in sig verwoes om hul punt te bewys – die vernietiging van die biblioteek sou meer as net teenproduktief vir hulle saak wees: dit sou die enigste plek wegneem waar sy in vrede kan studeer.

Onluste, fluister Mandy en krimp terug in haar stoel langs Emma.

Idiote wat oor taal betoog. Hulle het ook hierheen gekom, prewel Siseko.

Die koue van vroeër word sommer ys. Emma hou die deur dop. Die lesingsaal was nog nie vol nie. Sy hoop dat die ander vreedsaam gestop is voordat hulle die gebou binnegekom het. Sy het op Twitter gesien wat by ander universiteite gebeur het... Die vrees wat die beelde haar veroorsaak, was baie erger as wat sy voel oor die vernietiging van die biblioteek: boeke kan vervang word, lewens kan nie.

Emma kyk na haar medestudente in die lesingsaal. Daar was byna twintig van hulle daar. Sy weet dat die meeste van hulle die woede van die studente buitekant sou dra. Veral Siseko en Mandy. Sy sluk haar vrees weg.

Julle moet nóú gaan. Gebruik die dosent se kantoor en bly uit die pad, sê sy vir hulle.

Maar –

Jy het die nuus gelees! Gavin en ek sal bly. Sy kyk op na die donkerkop ou wat sy nog altyd as ‘n vriend beskou. Hy knik grimmig.

Gaan! dring sy aan toe die geraas in die gang harder word.

Siseko knik en lei die ander