Om vry te vlieg
DIS elke keer dieselfde storie,” raas Ma Joyce en gooi haar hande in die lug op. “Jy kom hier aan met die een of ander afvlerkding en dan is daar later ’n hengse tranedal. Driekwart van die goed vrek en die ander vlieg weg. Pleks jy net ’n mak een in ’n hok aanhou.”
Simon byt hard op sy onderlip. Ma Joyce kan partykeer so lelik wees. Al wat hy wil doen, is help. En dis mos nie ’n sonde nie.
Hy skuif sy gewig van die een been na die ander, kry sy balans. Ou Hinkepink, noem die kinders hom en lag vir die vreemde skoen met die hoër hak. Maar hy dink dis nogal cool om ’n korter been te hê, want dit maak hom anders. Special. Soos ’n superhero.
Die ding is, hy wens net Ma Joyce wil ophou om so
