Die Kombuis Imps en Ander Donker Verhale

By A L Butcher

Ses verhale oor gesinsvriendelike fantasiefiksie.

Stoute imps, vermiste sokkies, slinkse diewe en verwarde gode verskyn in hierdie versameling kort fantasie -fiksie. Wenner van 2018 beste fantasie op NN Light Book Heaven.

• Language: Afrikaans
• Publisher: BadPress
• Release date: Sep 23, 2021
• ISBN: 9781667414058

Book preview

Die Kombuis Impe

Die kombuis was donker. Net 'n vae splinter van maanlig skyn deur die groot glasvensters, wat gedurende daglig uitkyk oor 'n taamlik alledaagse binnehof en 'n doodgewone tuin in 'n ewe doodgewone straat. Dit was nie 'n groot kamer nie, dit was 'n besonder beknopte woning, ten minste vir die menslike bewoner, maar hy was nie die enigste wese wat hier gewoon het nie. Alhoewel hy volgens die wyse van die mens gedink het dat hy die belangrikste was, was hy verkeerd. Die mens het geglo dat hy hierdie woning bestuur, en in daardié dat hy ook verkeerd was.

'n Ruk lank luister en wys die ander wesens wat in die huis woon, met hul harige ore bedag op geluide en hul rooi gepeulde oë wat in die donker dophou. Dit was stil, behalwe vir die drup-drup van die lekkende kraan en die sagte skwiek-skwiek van een van die muisagtige inwoners van die kombuis. Ikthik, die dapperste van die klein skepsels, stoot verby die soutkelder en stamp dit lukraak op 'n rak; dit was heelwat groter as die wese, en hy het dit goed geskop. Die soutkelder beweeg, wankel oor die rand van die houtrak bo die wasbak. Die imp glimlag, sy skerp, bruin tande geopenbaar in 'n ronde, maar taamlik platgedrukte gesig; 'n pet gemaak van waslappies, wat volgens die huisbewoner aanhoudend geheimsinnig verdwyn het, 'n bolvormige kop versier. Die blou en wit tjekpatroon weerspieël vreemd in die blink silwer kruikie toe 'n straal maanskyn dit tref. Hy skop weer die soutkelder, bonsend van blydskap soos dit omtuimel, stort sout heen en weer op die vloer.

Hout! skree hy met sy skril stem, buite die gehoor van die kombuis se eienaar, maar nie die klein wesens wat verby die muisval agter die yskas hardloop asof dit nie daar is nie. Elke dag was die kaas weg, maar geen klein muisagtige liggaampies het agtergebly nie. Die impe en hul skwiekende vriende het ‘n betrekking gehad - kaas was 'n billike ruil vir vervoer. En die grootste muis wag, vuurhoutjie en touharnas om die skouers en 'n strydwa met knopies wiele agter.

Ikthik trek die oorblyfsels van 'n gesigflanel om sy taamlik geboë skouers - nog 'n item wat gesteel is, hierdie pienk met 'n grynsende geel eend, soos 'n menslike kind sou hê, of miskien iemand wat groter was met 'n obsessie vir eende. Dit pas nie by die imp nie, maar die skepsel was buitengewoon trots op sy kledingstuk. Dit