Liefde en Koeëls: 'n Sam Smith Misterie

By Hannah Howe

"As jy van sielkundige speurverhale met 'n tikkie humor en romanse hou, sal jy van Sam Smith hou."

 Dit was 'n week sedert die voorval by die verlate steengroef, 'n week sedert ek iemand doodgeskiet het, 'n week sedert my gewese man vermoor is.  Dit was 'n emosionele week.  Maar die lewe gaan aan.  Ek is aangestel om te ontdek wie doodsdreigemente aan dr Ruth Carey, 'n omstrede psigiater, gestuur het.  Die roete het gelei tot twee sterk booswigte en binnekort was die doodsdreigemente op my gemik, dreigemente wat toegeneem het na twee moorde.

Intussen het ek ná jare van gesinsgeweld probeer sin maak van my privaat lewe. Dr Alan Storey, 'n prominente sielkundige, het beweer dat hy my liefhet, en ek was sterk aangetrokke tot hom. Maar die jare van huishoudelike mishandeling het my emosioneel geknak en ek was huiwerig om myself  tot 'n verhouding te verbind.

Liefde en Koeëls is die verhaal van 'n dramatiese week in my lewe, 'n week van sielsondersoek, selfontdekking en verlossing.

• Language: Afrikaans
• Publisher: Goylake Publishing
• Release date: Apr 7, 2023
• ISBN: 9781667454665

Hannah Howe

Hannah Howe is the bestselling author of the Sam Smith Mystery Series (Sam's Song, book one in the series, has reached number one on the amazon.com private detective chart on seven separate occasions and the number one position in Australia). Hannah lives in the picturesque county of Glamorgan with her partner and their two children. She has a university degree and a background in psychology, which she uses as a basis for her novels.Hannah began her writing career at school when her teacher asked her to write the school play. She has been writing ever since. When not writing or researching Hannah enjoys reading, genealogy, music, chess and classic black and white movies. She has a deep knowledge of nineteenth and twentieth century popular culture and is a keen student of the private detective novel and its history.Hannah's books are available in print, as audio books and eBooks from all major retailers: Amazon, Barnes and Noble, Google Play, Kobo, iBooks, etc. For more details please visit https://hannah-howe.comThe Sam Smith Mystery Series in book order:Sam's SongLove and BulletsThe Big ChillRipperThe Hermit of HisaryaSecrets and LiesFamily HonourSins of the FatherSmoke and MirrorsStardustMind GamesDigging in the DirtA Parcel of RoguesBostonThe Devil and Ms DevlinSnow in AugustLooking for Rosanna MeeStormy WeatherDamagedEve’s War: Heroines of SOEOperation ZigzagOperation LocksmithOperation BroadswordOperation TreasureOperation SherlockOperation CameoOperation RoseOperation WatchmakerOperation OverlordOperation Jedburgh (to follow)Operation Butterfly (to follow)Operation Liberty (to follow)The Golden Age of HollywoodTula: A 1920s Novel (to follow)The Olive Tree: A Spanish Civil War SagaRootsBranchesLeavesFruitFlowersThe Ann's War Mystery Series in book order:BetrayalInvasionBlackmailEscapeVictoryStandalone NovelsSaving Grace: A Victorian MysteryColette: A Schoolteacher’s War (to follow)What readers have been saying about the Sam Smith Mystery Series and Hannah Howe..."Hannah Howe is a very talented writer.""A gem of a read.""Sam Smith is the most interesting female sleuth in detective fiction. She leaves all the others standing.""Hannah Howe's writing style reminds you of the Grandmasters of private detective fiction - Dashiell Hammett, Raymond Chandler and Robert B. Parker.""Sam is an endearing character. Her assessments of some of the people she encounters will make you laugh at her wicked mind. At other times, you'll cry at the pain she's suffered.""Sam is the kind of non-assuming heroine that I couldn't help but love.""Sam's Song was a wonderful find and a thoroughly engaging read. The first book in the Sam Smith mystery series, this book starts off as a winner!""Sam is an interesting and very believable character.""Gripping and believable at the same time, very well written.""Sam is a great heroine who challenges stereotypes.""Hannah Howe is a fabulous writer.""I can't wait to read the next in the series!""The Big Chill is light reading, but packs powerful messages.""This series just gets better and better.""What makes this book stand well above the rest of detective thrillers is the attention to the little details that makes everything so real.""Sam is a rounded and very real character.""Howe is an author to watch, able to change the tone from light hearted to more thoughtful, making this an easy and yet very rewarding read. Cracking!""Fabulous book by a fabulous author-I highly recommended this series!""Howe writes her characters with depth and makes them very engaging.""I loved the easy conversational style the author used throughout. Some of the colourful ways that the main character expressed herself actually made me laugh!""I loved Hannah Howe's writing style -- poignant one moment, terrifying the next, funny the next moment. I would be on the edge of my seat praying Sam wouldn't get hurt, and then she'd say a one-liner or think something funny, and I'd chuckle and catch my breath. Love it!""Sam's Song is no lightweight suspense book. Howe deals with drugs, spousal abuse, child abuse, and more. While the topics she writes about are heavy, Howe does a fantastic job of giving the reader the brutal truth while showing us there is still good in life and hope for better days to come."

Book preview

LIEFDE en KOEËLS

LIEFDE en KOEËLS

Hannah Howe

Goylake Publishing

Kopiereg © 2015 Hannah Howe

Alle regte voorbehou.

Die morele reg van Hannah Howe om as die outeur van hierdie werk geïdentifiseer te word, is beweer in ooreenstemming met artikels 77 en 78 van die Wet op Outeursreg, Ontwerpe en Patente 1988.

Geen deel van hierdie publikasie mag gereproduseer  of oorgedra word in enige vorm of op enige manier, elektronies of meganies, insluitend fotokopie, opname of enige inligtingstoor- en herwinningstelsel, sonder skriftelike toestemming van die uitgewer nie.

Goylake Publishing, Iscoed, Meadowstraat 16A, North Cornelly, Bridgend, Glamorgan. CF33 4LL

––––––––

ISBN: 978-0-9566909-6-8

Hierdie boek is 'n wek van fiksie. Name, karakters, besighede, organisasies, plekke en gebeure is óf 'n produk van die skrywer se verbeelding óf word fiktief gebruik. Enige ooreenkoms met werklike persone, lewend of dood, gebeure of plekke is bloot toevallig.

Aan my familie, met liefde

Hoofstuk Een

______________________________________________

Dit was 'n week sedert die voorval by die verlate steengroef, 'n week sedert ek iemand doodgeskiet het, 'n week sedert my gewese man vermoor is.  Dit was 'n emosionele week.

Gelukkig was ek vier dae weg van my kantoor en het ek as 'n 'misterie gas' by 'n modieuse hotel gewerk.  Misterie gaste-werk is eenvoudig en behels baie laat nagte, maar ten minste het dit die afgelope vier dae 'n welkome afleiding van die media-dolheid rondom die skietery by die steengroef gebied.

Nadat ek my jas aan 'n kapstok opgehang het, het ek na my lessenaar gestap en my antwoordmasjien aangeskakel. Die masjien was propvol boodskappe, sommige van krankes wat my wou huur om hul vrouens te skiet, sommige van mense wat my geluk gewens het met my optrede en ander van verontwaardigde burgers wat my gekritiseer het omdat ek glo 'die reg in my eie hande geneem het'.  Dit is 'n vrye land, of so glo ons graag, en almal is geregtig op hul mening.  Nie een van die inbellers was egter bewus van die feite nie, naamlik dat ek 'n perverse speelgrond, van die rykes en beroemdes ontbloot het waar jeugdiges en gestremde volwassenes as prostitute aangebied is. Lady Fiona Grimsley, oftewel Lady Diamond, die eienaar van hierdie spul, het aanstoot geneem deur my ondersoeke en my saamgesleep na die steengroef om my te vermoor.  Daar het sy Dan, 'n joernalis en my gewese man, vermoor en was op die punt om my te skiet toe ek eerste my vergelding kry en haar doodskiet.  Dit was selfverdediging en getuies het my storie ondersteun.  Nietemin, ongeag die feite, sal mense altyd hul eie opinies vorm op grond van hul vooroordele, en daarom was ek 'n heldin vir sommige en die prinses van duisternis vir ander.

Ek skakel my antwoordmasjien af en sorteer dan deur my pos. Soos gewoonlik het my pos bestaan uit rekeninge en rommel wat ek in hul toepaslike mandjies gesorteer het.  Toe gewaar ek 'n gesig by my venster, 'n katgesig, wat miaau vir aandag.  Ek glimlag, maak die venster oop en groet Marlowe.

Ek streel die kat, hy spin en vryf sy kop teen die agterkant van my hand.  Het jy my gemis?, vra ek en Marlowe miaau;  Marlowe was 'n baie vokale kat, liefdevol en veeleisend.  Hy was ook gemeen en vol littekens, ere-kentekens van talle stegie gevegte. Drie maande gelede het Marlowe my aangeneem en ons was sedertdien pêlle. Hy was inderdaad een van die min stabiele elemente in my lewe.

Terwyl ek Marlowe streel kyk ek deur my kantoor venster na die dak van 'n grondvloer skuur, Marlowe se toegangspunt, dan na 'n rommel bestrooide straat van verkrummelende Victoriaanse huise.  My kantoor was geleë in Butetown, Cardiff, naby die dokke.  Om die waarheid te sê, al my bure was prostitute, wat beklemtoon het dat dit nie 'n heilsame distrik was nie, maar dit was al wat my karige hulpbronne kon bekostig.

Terwyl ek deur die venster kyk, bespied ek 'n man wat teen 'n lamppaal leun en opkyk na my.  Hy het 'n kamera om sy nek gehad en hy het gewag om my met ‘n gelukskoot te fotografeer.  Met 'n sug draai ek weg van die venster af.  Alhoewel ek mal was oor my werk as privaat speurder, het ek die media se aandag gehaat.  Trouens, ek was intrinsiek 'n privaat persoon en ek het ongevraagde aandag van enige aard gehaat.

Ek het weggestap van die venster af, oor die kaal vloerplanke – eendag gaan ek nog ‘n mat koop-  na my kantoor wasbak.  Onder die wasbak het ek 'n voorraad katkos gehou, wat ek net voor Marlowe bereik het.  Terwyl ek 'n blikkie kos oopmaak, spin Marlowe hard, sy sagte lyf vryf teen my bene.

Hier.  Ek het 'n bakkie sappige kalkoen in sous op die vloer geplaas – hoekom kom katkos nie in muis geur nie?  – toe kreukel ek my neus in afsku, die reaksie van 'n toegewyde vegetariër.  Eet dit, en as enige verslaggewers aan ons deur klop, het jy my toestemming om hulle ook te eet.

Praat van die duiwel... ek het skaars die kraan reguit gemaak en gestamp om water uit die verouderde loodpyp stelsel te lok, om die lepel te was, toe daar 'n klop aan my kantoordeur was, gevolg deur die geluid van polisiemanne se voete toe Speurder-Inspekteur 'Sweets' MacArthur my kantoor binnegekom het.

Wil jy my aanstel?  vra ek ewe sedig.  Dit was 'n onnodige vraag, een wat ek uit ligte desperaatheid en gewoonte gevra het.

Wil jy een hê? het Sweets gevra en my 'n bonbon aangebied.  Ek het beleefd geweier terwyl Sweets die bonbon in sy mond druk, voordat hy homself op my kliënte stoel tuismaak.  Ses voet lank met 'n gemaklike boepmaag, het Sweets kort gesnyde sout- en peper kleur hare gehad, wat bo langs bles begin word het, speelse blou oë, ‘n ligte vel bedek met 'n uitslag van sproete en 'n groot gaping tussen sy twee voortande.  Hy was baie bewus van sy hare wat dunner word en was geneig om by alle geleenthede 'n trilby-hoedjie te dra, saam met sy handelsmerk speurders jas.

Hoor bietjie hierdie een, het Sweets gesê  terwyl hy sy hande agter sy kop geplaas het. 'n Maatskappydirekteur voer onderhoude met kandidate vir 'n belangrike pos en besluit om die individu te kies wat die vraag kan beantwoord: 'hoeveel is twee plus twee?'  Die eerste kandidaat is 'n ingenieur.  Hy trek 'n skuifliniaal uit en wys dat die antwoord vier is. Die tweede kandidaat is 'n advokaat.  Hy verklaar dat in die geval van Jubliman teen Jubliman, twee plus twee bewys was as vier.  Die finale kandidaat is 'n rekenmeester.  Op die vraag waaraan twee plus twee gelyk is, glip die rekenmeester uit sy stoel, kyk onder die lessenaar, skandeer die kamer vir versteekte mikrofone en maak seker dat niemand by die deur luister nie.  Dan fluister hy: 'het jy 'n spesifieke nommer in gedagte gehad?'

Ek lag, maak die agterkant van my romp glad en gaan sit agter my lessenaar.  Probeer jy om my beter te laat voel, of is jy hier om 'n ander rede?

Lady Fiona Grimsley, antwoord Sweets plegtig.  Jy het haar geskiet.

Ek weet.

Vier keer.

Soos ek in my verklaring gesê het ...

Jou vinger het op die sneller vasgesit.  Sweets skud sy kop in ongeloof.  Hy druk sy trilby tot bo-op sy kroon terwyl hy deur die gaping in sy voortande fluit.  Twee kan ons verstaan, een uit selfverdediging, die ander om seker te maak.  Maar drie en vier...

Miskien het die intensiteit van die oomblik my ondergekry.

Sweets knik.  Hy kou aan sy bonbon en bied my dan 'n glimlag aan wat met 'n gryns gekruis is.  Jy is 'n emosionele meisie, Sam.

Ek het gevoel hoe die kleur teen my wange opstoot.  Ek leun vorentoe, plaas my hande op die rand van my lessenaar en gluur na Sweets, my oë wyd, vertoon my verontwaardiging. Sê jy dat ek mal is?

Jism... Sweets haal sy trilby af en gooi dit oor my lessenaar. Hy het sy vingers deur sy yl wordende hare getrek, sy opgeligte arm het 'n koper armband om sy regter pols openbaar.  Daar gaan jy alweer en hap na mense wanneer hulle jou probeer help.  Jy ontplof as iemand iets negatiefs oor jou sê. Jy neem dit ter harte. Ek is hier om jou te help,  verstaan jy dit?

My wange het bly gloei, verleentheid het my verontwaardiging vervang.  Ek het my kop laat sak en my lang rooibruin hare oor my gesig laat val. Jammer, Sweets, mompel ek, dit was 'n moeilike week.

Als reg, sug Sweets.  Hy haal sy trilby van my lessenaar af, van onder die snorbaarde van 'n nuuskierige Marlowe.  Die kat het sy ontbyt verslind en soek nou 'n geskikte spasie op my lessenaar waar hy sy dinges kan sit en lek.  Terwyl hy die kat met 'n mate van agterdog bejeën, het Sweets voortgegaan: Getuies ondersteun jou verklaring. Jy het die teef uit selfverdediging geskiet.  Die bewyse wat jy gelewer het, bewys dat sy 'n bordeel bestuur het vir die rykes en beroemdes wat kwesbare volwassenes en minderjariges uitgebuit het.  Die wêreld is 'n beter plek sonder haar en almal op kantoor loof jou vir wat jy gedoen het, maar ...

Vier koeëls.

Sweets het gemmer-kathare van sy trilby afgeborsel.  Hy balanseer die hoed op sy wysvinger terwyl sy bedagsame blou oë my verwoede blik probeer ontmoet.  Jy het issues, Sam, emosionele issues.  Jy moet dit aanspreek.  Ek sê dit as iemand wat vir jou omgee.

Dink jy dat ek  gewelddadig is?

Hy pers sy lippe opmekaar en trek dan sy geronde skouers op.  Ek weet nie daarvan nie, maar ek weet dat jy al baie geweld in jou lewe gesien het.

Ek was die slagoffer van geweld.  Ek is nie 'n gewelddadige mens nie, het ek verdedigend geantwoord.

Ek weet jy het gely.  Ek weet jy is 'n goeie kind van harte.  Maar om jou heeltemal te kan vryskeld, moet ons koeëls drie en vier kan regverdig.

Ek knik, en het terug gedink aan die voorval by die steengroef en onthou die oomblik toe ek in die loop van 'n gelaaide pistool afgekyk het.  Sy het ná die eerste twee koeëls nog gelewe.  Sy het haar pistool in haar hand gehad.  Haar vinger was op die sneller; sy wou my skiet.

Sweets grinnik, 'n opregte glimlag, uiteindelik. Hy plaas sy trilby op sy kop en gee dit 'n bevredigende tikkie.  En dit is wat ek in my verslag sal plaas.  Ons sal meer bewyse van jou nodig hê, maar daar sal geen reperkussies wees nie, ek sal daarvan seker maak.

Dankie, Sweets, glimlag ek moedeloos,  Jy is baie goedgesind teenoor my.

Hy kyk weg, ietwat verleë. Ja, wel ... noem dit boetedoening vir my sondes.

Terwyl ons gesels het, het Marlowe op my lessenaar gaan sit en aan die slaap geraak, sy snorbaarde ruk terwyl hy droom van 'n stegiegeveg, 'n kat-minnares of muise jaag.

Ek het die papiere op my lessenaar reggeskuif, 'n knoppie op my rekenaar gedruk om dit aan die gang te kry en toe vir my vingernaels gefrons.  Hulle was 'n gemors, tot in die lewe in gebyt. Ek was geneig om aan hulle te knibbel wanneer ek senuweeagtig was; dit was 'n slegte gewoonte, een wat ek probeer breek het, maar soos ek vir Sweets gesê het, was dit 'n week gevul met senuweeagtige energie.

Sweets drentel oor na my kantoordeur.  Daar staan hy stil, speel met sy trouring en draai dan om na my toe.  Met 'n ondeunde uitdrukking op sy gesig knipoog hy:  Dit is seker nie my besigheid nie, maar ek hoor jy beplan 'n stoute naweek saam met jou sielkunde kêrel.

Een, het ek gesê, my oë vas genael op die rekenaarskerm, dit is nie 'n stoute naweek nie en twee, ons is net vriende; ons is nie 'n item nie.

Wat jy ook al sê. Sweets waai 'n afwysende regterhand. Maar ewenwel, miskien kan jy met hom praat; bespreek 'n paar van jou kwessies.

Miskien. Ek het 'n knoppie op my rekenaar gedruk, maar in plaas daarvan om 'n lêer oop te maak, het ek 'n boodskap ontvang wat sê dat die verdomde masjien 'nie reageer nie'.

Hoe voel jy oor die naweek? het Sweets gevra. Sy hand rus op die deurhandvatsel, hoewel die nuuskierigheid op sy gesig verklap dat hy huiwerig was om my kantoor te verlaat.

Senuweeagtig, antwoord ek en druk 'n geïrriteerde vinger op die rekenaar sleutelbord.

By die deur vryf Sweets sy ken op ‘n nadenkende manier. Jy en verhoudings meng nie regtig goed met mekaar nie, of hoe, Sam?

Soos ek en rekenaars.  My ma het die hel uit my geslaan totdat ek oud genoeg was om terug te slaan, my gewese man het my vier jaar lank onophoudelik geslaan en my kakebeen en skedel gebreek ... heeltemal reg ek en verhoudings meng nie.

Dr Storey is 'n goeie man, het Sweets my meegedeel. Ek het hom bietjie nagevors.  Hy het ons sowat 'n jaar gelede met 'n moordsaak gehelp. Ek hou nie van al die psigobabble nie, jy weet 'hy was die derde drieling wat nooit sy ma se speen gehaal het nie en toe hy grootgeword het, het hy 'n wrok teen sy ma en die samelewing gekoester en hom tot 'n lewe van misdaad gewend'.  Ek werk met die feite en my derm instink. Maar selfs ek moet erken dat dr Storey sy goed ken.  In die moordsaak wou hy nie die krediet neem wat hom toegekom het nie. In plaas daarvan het hy die krediet gegee aan 'n speur-sersant wat 'n hupstoot in sy loopbaan nodig gehad het.  Almal met wie ek gepraat het, het niks anders as goeie woorde oor dr Storey te sê gehad nie.  Hy kan jou help, Sam.  Hy kan die ontstaan van jou wees, as 'n vrou.

Ons sal sien. My toon was niksseggend, onverskillig en het probeer om die feit dat ek binne gebruis het, weg te steek.

Ek is oppad lykshuis toe, kondig Sweets vrolik aan, wat my herinner ... Drie lyke daag by die lykshuis op, almal met groot glimlagte op hul gesigte.  Die lykskouer bel my om my die oorsaak van dood te vertel. Die eerste liggaam, dis Able, bekende dorps idioot.  Hy is glimlaggend dood nadat hy inmekaargesak het terwyl hy 'n pragtige vrou in die park gejaag het.  Die tweede liggaam, dit is Bullman, bekende dorps idioot, hy het £ 10,000 op die lotery gewen, dit alles aan whisky bestee en  glimlaggend gesterf aan alkoholvergiftiging.  Die derde liggaam, dit is Clatterbake, bekende dorps idioot, het hy glimlaggend gesterf terwyl hy deur weerlig getref is. Hoekom het Clatterbake geglimlag? vra ek plegtig. Die lykskouer het ernstig geantwoord: 'Hy het gedink hy laat sy foto neem.'"

Ek glimlag breed, vir Sweets se grappie en vir die beeld op my rekenaarskerm; my lêer het oopgemaak en ek kon die 'misterie gas'-verslag vir my kliënt tik.

Toe ek met die verslag begin, kyk Sweets na die venster en na die fotograaf wat in die klam