‘EK IS NIEMAND SE HOERKIND MEER NIE’
SY RUBRIEKE oor die rykdom van die Afrikaanse taal bied ’n leesbuffet van die woorde waaraan hy so graag smul: koeterwaals, parvenu, pastiche*, om maar ’n paar te noem.
Dis “Woorde wat Wip”, soos sy rubriek in Rapport ook heet.
Maar een woord sleep al van kleintyd in sy leksikon – ’n woord aan die hart van sy innerlike stryd: “hoerkind”.
“Is ek goed genoeg of bly ek daardie buite-egtelike kind wat die kerk nie wou doop nie – die kind wat van die een na die ander huishouding gestuur is soos ’n warm patat?” vra die skrywer en joernalis Herman Lategan vandag.
Dis dan ook die titel van sy skreiend eerlike nuwe biografie: . En, gee hy toe, “reeds voor die boek op die rak
