Rockster Liefde

By Karen Booth

Boek beskrywing:

Toe haar verloofde haar 'n week voor hul troue met 'n "Liewe Katie"-brief vernietig het, het Kate Stillman nog steeds 'n belofte afgelê - dit sou 'n koue dag wees voordat sy 'n man iets meer as een nag gee. Vry van emosionele verstrengeling, skiet haar fotografieloopbaan die hoogte in, daar is af en toe 'n warm aand met ‘n mooi man, en haar hart is buite perke. Dit is die perfekte plan totdat 'n vakansie in Miami haar in Pieter Barrett se lewe bring.

Die slim en sexy kitaarspeler Pieter het Katie met boodskappe gepester sedert sy fotos van Pieter se musiek groep afgeneem het. Noudat hulle in die vlees herenig is, is daar meer as blote flirtasie. Hy wil haar hê. Nou. Katie gee toe aan hul bruisende aangetrokkenheid, en dink 'n rockster sal haar een-nag-reël waardeer. Maar Peter weier om by die een-nag-reël te bly. Hy rig 'n uitnodiging uit vir 'n tweede nag van pure passie, 'n aanbod wat te aanloklik is om te weier. Wanneer die tweede aand klaar is, leer Katie hoe goed haar een-nag-reël haar hart beskerm het. Tyd weg van Pieter laat haar net meer na hom verlang. Elke stomende, laataand-telefoonoproep laat haar wonder of sy weer kan liefhê. Maar wanneer Pieter terugkeer en haar vertroue getoets word, moet Katie haar verlede oorkom om te sien dat liefde op haar manier nooit die regte manier was nie.

• Language: Afrikaans
• Publisher: BadPress
• Release date: Oct 19, 2022
• ISBN: 9781667443768

Karen Booth

Karen Booth is a Midwestern girl transplanted in the South, raised on '80s music and way too many readings of “Forever” by Judy Blume. Married to her real-life Jake Ryan, she has two amazing kids with epic hair, a very bratty cat, and loves getting up before dawn to write romance. With plenty of sparks.

Book preview

Hoofstuk Een

Ek moes miskien 'n tweede keer by die geboubestuurder gekla het oor die gebreekte lugversorging. Regtig, ek moes. Maar so oor dertig grade het die rocksterre net so perfek geglinster—veral Pieter Barrett. Dit was 'n eenmalige kans vir 'n fotosessie en ek was nie van plan om die kans te blaas nie.

Manne, ek weet dit is warm, maar kom ons kry nog 'n paar fotos in voor ons 'n breek neem en 'n ander opstelling probeer. Ek het onder ooghoogte van die vier lede van Slump gehurk. Laatmiddagson het deur die vensters van my pakhuisfoto-ateljee geskyn. As ek die skoonheid van daardie lig kon gebottel het, veral soos dit die pragtige sterk mans wat voor my gestaan ​​het omring het, sou ek dit gedoen het.

Dis fokken April in New York. Dit is nie veronderstel om so fokken warm te wees nie. Ons sukkel nogal hier, Katie. Elliott, die sanger, het 'n kuif van sanderige-blonde hare van sy voorkop weg geblaas.

Gedra jou soos ‘n groot mens, het Pieter gesȇ. Laat sy haar werk doen.

Net ons geluk met hierdie vreemde hittegolf. Ek het geglimlag en aanhou fotos neem. Ek het elke jaar talle groepe afgeneem, en die maniere waarop hulle soos broers en susters baklei het, het ek altyd geniet. Miskien was dit omdat ek ‘n enigste kind was. Die lig is nou net so wonderlik. Ek het my asem opgehou toe Pieter vir my 'n besonders erenstige kyk gee. Hy was aantreklik genoeg om my my kamera te laat val. Letterlik en figuurlik. Die lig sal binne 'n minuut weg wees en daar is geen manier om goeie lig terug te kry nie.

Ek het met die kamera soos 'n besetene fotos geneem. Sweet het by my rug afgerol. My hemp het aan my vasgeklou. Die hare wat ek bo-op my kop opgestapel het in 'n poging om af te koel, het gedreig om van my kop af te kantel. Ek het egter aanhou beweeg - van kant tot kant, op-en-af, en het die vier groeplede van elke liewe posisie op film vasgevang.

Soos ek opdragte gee, het die ouens my met hul oë gevolg. Ek wou hê hulle moet die kamera konfronteer. Ek wou rou intensiteit hê. Dit was 'n perfekte pasmaat vir die malende, kitaargedrewe klank van die groep, wie Rolling Stone tydskif pas, Kings of the Universe gedoop het.

Dit het my dalk 'n bietjie selfbewus gemaak om reg onder hul onwrikbare blikke te beweeg, hoewel ek altyd die kamera as 'n bietjie van 'n skild gebruik het, maar dit was duidelik dat die meeste van hulle iets anders op die hart gehad het. Elliott, die sanger, het met iemand oor sy foon gestry wanneer ook al ons 'n pouse geneem het. As ek moes raai sou ek gesȇ het dit klink asof hy besig was om op te breuk met sy meisie, of hy het ten minste probeer om van 'n vrou ontsla te raak. Mark, die baskitaarspeler, was klaarblyklik besig om oor 'n verkoue te kom en het baie gelyk asof hy in 'n antihistamien koma was. Ek het gevoel dat die trompet speler, Tony—of soos sy mede spelers hom genoem het, Stony—in 'n ander soort waas was, maar hy het dit geniet om sy foto te laat neem en was 'n gewillige deelnemer.

En dan was daar Pieter—hy het nie net bevele gevolg en sy oë ernstig op die kamers gehou nie. Iets anders was aan die gang. Ek het dit van vyf meter af gevoel. Sy briljante blou oë was buitengewoon intens, ingeskakel. Miskien was dit maar net wie hy was. Miskien was hy gefassineer deur fotografie.

Ek het die kamera sluiter 'n laaste keer gedruk en die kamera op my ken laat rus.

Kom ons neem twintig minute ruskans. Ek sal kyk of ons ’n ander waaier kan kry en ek sal die geboubestuurder bel en uitvind wanneer die lugversorging veronderstel is om reggemaak te word.

Al vier ouens het in teenoorgestelde rigtings van mekaar losgebreek, Pieter reguit vir my.

Hoe lyk alles? het hy gevra.

So dit was hoekom hy so ernstig vir die kamera gekyk het—hy was vasbeslote dat hy goed op die fotos lyk. Ek het wonderlike fotos gekry. Julle vier is uiters fotogenies. Ek belowe dat dit die moeite werd sal wees om die hitte te verduur. Ek stap oor na die kameras en lense wat op die opgeknapte fabriekstafel lê wat ek vir vergaderings gebruik het.

Pieter het gevolg. Fotogenies? Het jy vir Elliot gesien? Hy is so lelik soos sonde. As ons goed lyk, is ek seker dit is deur wat jy doen. Hy het sy hande deur sy deurmekaar en effens klam, sjokoladebruin hare getrek.

Dis mooi van jou om so te sê. Ek sal my bes probeer om dit reg te doen.

Hy maak sy keel skoon. Jy weet, uh, ek moet sê jou werk is regtig ongelooflik. Ek wil nie hê dit moet vreemd klink nie, maar ek is nou al ’n rukkie ’n aanhanger.

Van my? Hou jy daarvan om na fotos van ander musiek groepe te kyk?

Pieter lag en leun terug teen die rand van die tafel. Soos hy agter toe lê trek sy slimpassende swart hemp op. Die stukkie maag wat bo die lyfband van sy jeans wys was 'n bietjie te steurend. Nee. Jou ander werk. Die fotos wat jy rondom New York neem. Jou werk in swart-en-wit, veral die stedelike fotos, is nogal verstommend.

Dit was nou 'n eerste. Geen groeplid wat ek al gefotografeer het, het ooit kennis geneem van my ander werk nie. Daardie fotos was om my kreatiewe kant ‘n kans te gee, dit was die goed vir galerye, en net wanneer ek gelukkig genoeg was om ‘n galery ​​te kry om my te neem.

Waar het jy my ander fotos gesien?

By 'n vertoning in Los Angeles. Sowat ses maande gelede. Ek het een van die wat jy onder die Brooklyn-brug geneem het, gekoop.

Regtig? Dit is een van my gunstelinge.

Dit is in my plek in Chicago. Hy hou albei hande voor hom uit en sprei sy vingers uit. Ek het dit reg bo my bed gehang.

Ek het swaar gesluk. Elke nuwe woord uit sy mond het nog 'n nederige verrassing ingehou. Miskien kan ons vanaand uitgaan vir ete. Jy weet, praat oor jou werk, my werk. Ander dinge. Wat ook al opkom. Hy laat sak sy kop na die kant om vir 'n antwoord te vra. Die flikkering van elektrisiteit wat uit sy oë gekom het, het veel meer voorgestel as om 'n maaltyd te deel.

Dammit... Ek het aan al die redes gedink waarom ek nie ja moet sê nie, maar nie een van hulle het besonder dwingend gevoel toe ek met Pieter gekonfronteer is nie. Hy het nie net my vrou knoppies gedruk nie. Hy het ook my fotograafknoppies gedruk.

Maar ek moes sterk wees. Aandete saam met Pieter sou my net deurmekaar maak. Dit het nie baie gevat vir my om geheg te raak nie, veral aan 'n ou so slim en vuurwarm soos hy. Ek is jammer. Ek dink nie dit is ’n goeie idee nie. Dit was fisies seer om dit vir hom te sê.

Kêrel?  

My maag het gesak by die blote noem van die woord. Nee.

Ek sien nie 'n ring nie.

Om kêrel te hanteer was maklik in vergelyking met die manier waarop ring my laat voel het. Nee, hy het beslis nie 'n blink platinumband met 'n 1,2 karaat, ideaal gesnyde diamant op my vinger gesien nie. Absoluut nie. Dit was nie meer op my vinger nie, want ek het dit verkoop en kameratoerusting gekoop om aan 'n plaaslike hoërskool te skenk. Ek het dit oorweeg om dit in die Oosrivier te gooi, maar op die ou end het ek gedink dat daar iets goeds uit my ellende moes kom.

Nee. Ook geen ring nie.

Hy glimlag breed. Perfek. Jy is onverbonde. Onverbonde. Dit was so 'n eenvoudige manier om daarna te kyk. As ek maar net op 'n punt was waar ek aan myself kon dink as een van twee dinge - enkel of geneem. Pieter, jy klink soos 'n wonderlike ou. Ek probeer net om nie besigheid en plesier te meng nie. Dit raak deurmekaar. Ek het my neus opgetrek. My dom verskoning het gestink.

Dit is net aandete, en as ons gaan nadat jy klaar ons foto geneem het, is jy nie dan klaar met werk vir die dag nie? Ons kan werk vergeet en op plesier fokus.

Hoekom moes alles wat by sy mond uit kom so verdomp aanloklik klink? Miskien die volgende keer as jy New York toe kom. Dit sal my dalk 'n paar maande tyd gee. Miskien is ek dan gereed.

As jy probeer om van my ontsla te raak dan moet jy weet ek is 'n ongelooflike aanhoudende man.

Ek het my kop geskud. Jy kan jou keuse van vroue kies. Hel, daar is so vyftig vroue wat op hierdie oomblik in die stegie agter my gebou drentel en wag vir julle om klaar te maak. Moenie ’n klomp energie op my spandeer nie.

Dis snaaks, maar ek is nie geneig om slim, kreatiewe, interessante vroue in stegies te vind nie. Ek het al probeer, maar dit werk net nooit uit nie.

Hy het 'n antwoord vir alles gehad. Daardie een het my selfs laat lag. Ek het my deel gehad van die rock ouens wat met my flankeer, maar nie een van hulle het so voorbereid gekom soos hy nie, en ook nie een van hulle het so opreg gelyk nie. Ek waardeer jou poging om buite die rockster-vorm te wees.

Hy trek sy skouers op. Ek sal eerder tyd spandeer saam met 'n vrou wat beide mooi is en 'n kreatiewe verstand het. Ek vind daardie kombinasie nogal vrek moeilik om te laat verbygaan. Ek is nuuskierig om uit te vind wat jou dryf. Hy trek sy vinger in 'n sirkel op die tafelblad.

Of wat vir jou prikkel, wat ook al dit mag wees.

Vir 'n goeie dertig sekondes het ek heeltemal vergeet hoe om asem te haal. Goeie hemel, ek wou uitvind hoe Pieter vir my sou prikkel. Dit was heeltemal te lank sedert iemand my so laat voel het.

Dit het net erger geword toe ek in sy wonderlike oë kyk. As ek maar net vir hom kon sê hoekom ek ouens in twee kategorieë gehou het—vriende en die eennaggangers, en dat hy nie ’n lid van albei groepe kon wees nie. Niks het 'n vriendskap vinniger verwoes as seks nie.

So waar het dit Pieter gelos? Hy het immers alles gesê wat ek wou hoor, juis die rede om hom te