Swaard van die Gode (Afrikaans Edition) (Afrikaanse uitgawe)

By Anna Erishkigal

Van die begin van tyd, is twee antieke teëstanders in ʼn stryd vir beheer van die aarde. Een man het opgestaan om by die mensdom te staan. 'n Soldaat wie se naam ons steeds vandag onthou...
.
Engelagtige Magte Kolonel Mikhail Mannuki'ili word wakker, noodlottig gewond, in sy skip wat neergestort het. Die vrou wat sy lewe red het vermoëns wat bekend lyk, maar met geen geheue van sy verlede, kan hy nie onthou hoekom nie!
.
Ninsianna se mense het profesieë van 'n gevlerkte Kampioen, 'n swaard van die gode wat haar mense teen 'n Bose Een sal verdedig. Mikhail dring aan dat hy geen demi-god is nie, maar sy geheimsinnige vermoë om dood te maak vertel ‘n ander storie.
.
Intussen, in die hemele, fluister boosheid vir 'n stuurse prins. 'n Sterwende spesie probeer om uitsterwing te verhoed. Twee keisers, gevestig in hulle antieke ideologieë, kan nie die groter bedreiging sien nie. Alles in hierdie wetenskapfiksie oorvertelling van die mensdom se mees epiese verhaal oor die stryd tussen goed en kwaad, die botsing van keiserryk en ideologieë, en die grootste superheld op die aarde, die Aartsengel Mikhail.
.
Hierdie boek is NIE godsdienstige fiksie nie!
.
Boek 1 van die "Swaard van die Gode" saga
.
Spesiale BONUS: sluit die reeks se oorsprong storie in, 'Helde van Ouds 'n Novella.'
.
" 'n Kreatiewe alternatief vir die geskiedenis van wat ons noem ons engele. Dit voel soos... Star Trek ontmoed Mythos." —Leser hersiening
.
" 'Mikhail word wakker—' soos die voorblad sê '—noodlottig gewond in sy skip wat neergestort het' ... maar dit is net die begin van sy dilemma." —Cape Cod Times Koerant
.
"Ek was lief vir die samesmelting van die bitter wetenskapfiksie en fantasie genres. Dit is verskriklik moeilik om die twee saam te voeg. Die skrywer doen dit naatloos..." —Leser hersiening
.
*
Afrikaanse taal, Afrikaanse boeke, Afrikaanse uitgawe - Afrikaans language, Afrikaans edition
Afrikaanse soekwoorde: Afrikaanse taalboeke, epiese fantasie, ruimteopera, romanse, militêre wetenskapsfiksie, militêre romanse, militêre fantasie, swaard en towery, drake, historiese romanse, antieke wêreld, uitheemse kontak, genetiese ingenieurswese, aksie en avontuur, engele, demone, oorlog

• Language: Afrikaans
• Publisher: Seraphim Press
• Release date: Aug 31, 2017
• ISBN: 9781943036516

Anna Erishkigal

Anna Erishkigal is an attorney who writes fantasy fiction under a pen-name so her colleagues don't question whether her legal pleadings are fantasy fiction as well. Much of law, it turns out, -is- fantasy fiction. Lawyers just prefer to call it 'zealously representing your client.'.Seeing the dark underbelly of life makes for some interesting fictional characters. The kind you either want to incarcerate, or run home and write about. In fiction, you can fudge facts without worrying too much about the truth. In legal pleadings, if your client lies to you, you look stupid in front of the judge..At least in fiction, if a character becomes troublesome, you can always kill them off.

Book preview

SWAARD VAN DIE GODE

deur

Anna Erishkigal

.

Swaard van die Gode saga

Boek 1

(sluit in Helde van Ouds: 'n Novella)

.

Afrikaanse Uitgawe

.

Kopiereg 2012, 2017

Alle Regte Voorbehou

Opsomming

Van die begin van tyd, is twee antieke teëstanders in ʼn stryd vir beheer van die aarde. Een man het opgestaan om by die mensdom te staan. 'n Soldaat wie se naam ons steeds vandag onthou...

.

Engelagtige Magte Kolonel Mikhail Mannuki'ili word wakker, noodlottig gewond, in sy skip wat neergestort het. Die vrou wat sy lewe red het vermoëns wat bekend lyk, maar met geen geheue van sy verlede, kan hy nie onthou hoekom nie!

Ninsianna se mense het profesieë van 'n gevlerkte Kampioen, 'n swaard van die gode wat haar mense teen 'n Bose Een sal verdedig. Mikhail dring aan dat hy geen demi-god is nie, maar sy geheimsinnige vermoë om dood te maak vertel ‘n ander storie.

Intussen, in die hemele, fluister boosheid vir 'n stuurse prins. 'n Sterwende spesie probeer om uitsterwing te verhoed. Twee keisers, gevestig in hulle antieke ideologieë, kan nie die groter bedreiging sien nie. Alles in hierdie wetenskapfiksie oorvertelling van die mensdom se mees epiese verhaal oor die stryd tussen goed en kwaad, die botsing van keiserryk en ideologieë, en die grootste superheld op die aarde, die Aartsengel Mikhail.

.

Hierdie boek is NIE godsdienstige fiksie nie!

.

Spesiale BONUS: sluit die reeks se oorsprong storie in, 'Helde van Ouds 'n Novella.'

.

 'n Kreatiewe alternatief vir die geskiedenis van wat ons noem ons engele. Dit voel soos... Star Trek ontmoed Mythos. —Leser hersiening

.

 'Mikhail word wakker—' soos die voorblad sê '—noodlottig gewond in sy skip wat neergestort het' ... maar dit is net die begin van sy dilemma. —Cape Cod Times Koerant

.

Ek was lief vir die samesmelting van die bitter wetenskapfiksie en fantasie genres. Dit is verskriklik moeilik om die twee saam te voeg. Die skrywer doen dit naatloos... —Leser hersiening

Inhoudsopgawe

Opsomming

Inhoudsopgawe

Toewyding

'n Nota oor tyd...

EPISODE 1x01: HELDE VAN OUDS

Proloog

Hoofstuk 1

Hoofstuk 2

Hoofstuk 3

Hoofstuk 4

Hoofstuk 5

Hoofstuk 6

Hoofstuk 7

Hoofstuk 8

Hoofstuk 9

Hoofstuk 10

BOEK I: SWAARD VAN DIE GODE

Hoofstuk 11

Hoofstuk 12

Hoofstuk 13

Hoofstuk 14

Hoofstuk 15

Hoofstuk 16

Hoofstuk 17

Hoofstuk 18

Hoofstuk 19

Hoofstuk 20

Hoofstuk 21

Hoofstuk 22

Hoofstuk 23

Hoofstuk 24

Hoofstuk 25

Hoofstuk 26

Hoofstuk 27

Hoofstuk 28

Hoofstuk 29

Hoofstuk 30

Hoofstuk 31

Hoofstuk 32

Hoofstuk 33

Hoofstuk 34

Hoofstuk 35

Hoofstuk 36

Hoofstuk 37

Hoofstuk 38

Hoofstuk 39

Hoofstuk 40

Hoofstuk 41

Hoofstuk 42

EPILOOG

Voorskou - BOEK II: GEEN PLEK VIR GEVALLE ENGELE

'n Nota van Anna

Sluit aan my by Nuusbrief

Voorskou: As Wense Perde Was

Voorskou: ‘n Gotiese Kers Engel

Iets oor die Skrywer

Ander Boeke

Die Skaakstukke

Lys van spesies

Kopiereg

Eindnota

Toewyding

Ek wy hierdie boek aan al die dapper manne en vroue wat in die gewapende magte dien. Aan u wy ek die grootste, sterkste superheld om ooit die aarde te loop. Die Aartsengel Michael. 'n Soldaat ... net soos jy.

.

Jy is die wind onder ons vlerke. Dankie!

'n Nota oor tyd...

Alle tye in hierdie boek kom in chronologies orde voor, tensy spesifiek anders vermeld (d.w.s., drie ure gelede, of die teenwoordige tyd). Omdat die storie uit die oogpunt van verskillende karakters vertel word, is daar soms dalk 'n tyd-oorvleueling om die leser te laat opvang.

Beide die Alliansie van die Sterrestelsel en die Sata'anic ryk bereken tyd van die dag wat die Ewige Keiser die ooreenkoms onderteken het wat die Melkweg tussen die twee keiserryke verdeel het (d.w.s., 152,000 + jaar). N.K. staan vir 'Na Keisers.' Die desimale punt na die jaar is die maand, d.i., 02=Februarie. Alle Sterrestelsel Standaard datums loop saam met die tyd op aarde.

.

152,323.02 = Februarie 2, 3390 V.C

.

Nuttige dinge:

- As u alreeds Helde van Ouds: 'n Novella gelees het, klik hier om na Hoofstuk 11 oor te gaan.

- Die Skaakstukke (karakters)

- Lys van spesies

EPISODE 1x01:

HELDE VAN OUDS

Toe die mense op die aarde

begin vermeerder

en daar vir hulle dogters gebore is,

sien die seuns van God dat die

dogters van die mense mooi was,

en hulle het vir hulle as vroue geneem

almal wat hulle verkies het. [...]

In dié dae was die reuse op die aarde,

en ook daarna, toe die seuns van God

by die dogters van die mense ingegaan

en dié vir hulle kinders gebaar het.

Dit is die geweldiges uit die ou tyd,

die manne van naam.

.

Genesis 6:1-6

Proloog

Hoër Koninkryk

Keiser Shay'tan

SHAY'TAN

Die twee ou gode het oor die sprankelende silwer sterrestelsel wat in die ruimte draai gebuig, en hulle volgende skuif beplan. So het hulle gedoen sedert die vroegste tye, god en die duiwel, twee antieke teëstanders vir ewig vasgevang in 'n skaakspel.

Die groter van die twee gode, 'n enorme rooi draak, het 'n swart pion in die pad van 'n wit toring geskuif.

Jy's uit pionne! het Shay'tan gedreun.

Hof stukke is meer as pionne werd! Sy wit-geklede vyand het die pion maklik geneem. Hulle kan hulle vinnig ore aan sit.

Ahh... Shay'tan se snoet het in 'n predatoriese glimlag verander. Jy het nie genoeg respek vir jou pionne nie. Dit maak nie saak hoe sterk jou hof stukke is nie— hy het 'n tweede swart pion geskuif om die toring te neem —jy sal nooit genoeg van hulle hê nie. Veral as jy gaan aanhou om hulle weg te gooi op nietige bewegings.

Hy het die ongelukkige toring in die groeiende hoop verowerings, wat verspreid om sy troon lê soos gebreekte speelgoed, laat val. Die Ewige Keiser Hashem het ‘n verontwaardige uitdrukking nagemaak.

Ek gebruik beter stukke vir 'n beter strategie! het hy gesê. Regtig, Shay'tan. Jy dink te korttermyn om die subtiliteite te verstaan!

Wen gaan oor getalle! het Shay'tan gelag. Hy wat die meeste skaakstukke het wen.

Die Keiser se bosagtige wenkbroue het saamgetrek in konsentrasie. Hy het 'n swart toring, wat diep in die onbekende gebied om ‘n planeet wentel, onder oog geneem.

Waarmee is jy besig jou ou duiwel?

Shay'tan het sy mees onskuldige glimlag aangesit, terwyl sy lang rooi stert swaai soos 'n kat wat 'n muis bekruip. Hashem het 'n wit ridder opgetel en gedink oor sy volgende skuif. Shay'tan se glimlag het verdwyn toe hy sien watter skaakstuk sy teenstander beplan om in die spel te bring. Sy leeragtige vlerke het gesprei terwyl Hashem die wit ridder in die rigting van sy grootste prys geskuif het.

Wit ridder na Zoeloe sektor drie...

O nee jy gaan nie!

Shay'tan het sy swart rook gegryp en slaan dit op die sterrestelsel neer, die wit ridder word daardeur uit die ruimte gestamp.

Die kamer het saamgetrek.

Die plafon het in 'n sondak van wit lig verdwyn.

Shay'tan! het 'n vrou geskree. Jy was veronderstel om jou beurt af te wag!

'n Vae goue vorm het in die hemele sigbaar geword en oor hulle gehang asof hulle self skaakstukke op ʼn groter bord is. Met 'n draai van haar pols, het Sy-Wat-Is hulle van al hulle voorkennis gestroop en hulle terug in die sterrestelsel gegooi, om te sien hoe hulle manipulasies sou uitspeel in die sterrestelsel waaroor hulle altwee heers.

Hoofstuk 1

En ook daarna, toe die seuns van God

by die dogters van die mense ingegaan

en dié vir hulle kinders gebaar het.

Dit is die geweldiges uit die ou tyd,

die manne van naam.

Genesis 1-6

.

Februarie – 3,390 VC

.

Pyn.

Metaal het sy vlees deurboor in 'n draaiende, brandende, gillende bal van vonke. Hy het in angs gegorrel terwyl ʼn staal paal sy bors deurboor en hom soos ‘n skoenlapper aan die dek van sy skip vasspeld. Bloed het in sy longe opgedam, brandend en verstikkend. Die soet, koper reuk het die lug gevul; die reuk van sy eie dreigende dood.

Hy het probeer om sy naam te onthou; maar daar was geen herinneringe nie, net die sensasie van val.

'So dit is dit? Die einde...'

'n Enkele traan het ontsnap toe die skip die atmosfeer tref en aan die brand slaan. Snaaks genoeg het dit soos sout in ‘n wond gebrand, selfs in die midde van die hitte en pyn van sy ander beserings. Alleen. Hy het altyd geweet dat hy alleen sou sterf.

Die skip het 'n waarskuwing uitgeskree.

Hy het sy oë gesluit en gebid om rustig die leemte in te gaan, om te voel hoe sy lewe uit sy liggaam glip sodat die pyn sou eindig. Maar selfs so na aan dood, het die deel wat kon onthou wie hy was gefluister:

Veg!

Oorleef!

Leef nog ʼn dag.

Hy het die klein, donker figuurtjie wat hy altyd langs sy hart hou gegryp en in sy vuis vasgeklem. Hy sou die sending voltooi. Hy sou diegene wat dit gedoen het vernietig; selfs al het hy geen idee gehad teen wie hy veg of waarvoor hy veg nie.

Lank nadat hy hierdie wêreld moes verlaat, het hy aangehou om vir elke asem te veg.

Hoofstuk 2

Februarie – 3,390 VC

Aarde: 12 ure vroeër

NINSIANNA

Die woestyn wat tussen die twee groot riviere gelê het was 'n onherbergsame plek, selfs gedurende die reënseisoen. Daar was min skuiling hier. Net rotse, af en toe ‘n droë bossie, die skelette van droë strome en die verre berg wat hulle vyande geëis het as die Heilige woonplek van hulle god.

Ninsianna, wie se naam beteken Sy-wat-die-godin-dien, het agter 'n klomp rotse geskuil, haar hart dreun terwyl drie kilt-geklede krygers gevaarlik naby haar skuilplek verby beweeg, soos hulle droë stukkies hout versamel om 'n vuur te maak.

Hoekom sou sy hier langs kom? het Tirdard gevra.

"Sy wou van hom af wegkom." het Dadbeh gesê.

"Moenie hom laat hoor dat jy dit sê nie, het Firouz gesê. Hy verbeel homself hy is verlief op haar."

Ek sou so hoop! het Tirdard gesê. Hulle is veronderstel om te trou met die somer sonstilstand.

Nie as hy haar nie kan vang nie, het Firouz gesê.

"As jy my vra," het Dadbeh gesnork, "het sy weggehardloop saam met ‘n ander man."

Ninsianna het haar hand oor haar mond geslaan om haar drang te onderdruk om te skree: 'Kan jy nie verstaan dat ek nie met hom wil trou nie?' Sy het daarteen geprotesteer, luidkeels, baie keer, maar niemand het omgegee oor die wense van 'n vrou nie

'Dink net watse uitsonderlike seuns jy sal hê?' het Papa haar huiwering verdaag. 'Sy-Wat-Is kyk gunstig neer op hierdie unie. Hy is die seun van 'n hoof. Dink net hoeveel aansien dit sal bring om ons twee huise saam te voeg?'

Wel sy wil nie enigiemand se broei bok wees nie! Nie vir die dorp nie. Nie eers vir Sy-Wat-Is nie!

Die gesprek is afgesny toe Jamin die kampterrein pronkend instap met ʼn dooie bok wat oor sy gespierde skouers hang. Hy was 'n pragtige man, met 'n donker gelaatskleur, 'n fyn reguit neus, en die swartste oë wat sy nog ooit gesien het. Elke vrou in die dorpie het na sy lyf gesmag.

Elke vrou behalwe sy...

Sy was die enigste prooi wat hy nog nooi in staat was om na sy bed te verlei nie!

Sy beste vriend, Siamek, 'n lang, bekwame man, het hulle spiese met die obsidiaan punte en Jamin se skouermantel neergesit.

Sien jy enige teken van haar? het Firouz gevra.

Net voetspore— Jamin het noord-oos gewys "—'n paar duisend el in daardie rigting."

Hoekom sou sy reguit in ons vyande se rigting loop? het Firouz gevra. Besef sy nie dat die Halifians haar in die hand sal neem nie?

"Want sy is 'n vrou," het Jamin gelag. Die gode alleen weet wat deur haar mooi kop fladder.

Ninsianna het ʼn klip opgetel, en die drang weerstaan om dit na die arrogante seun-van-'n-Hoof se kop te gooi. As dit nie vir haar 'verstandelike vermoens' was nie, sou hy nou dood gewees het!

Dis wat gebeur as jy agter die toordokter se dogter aanhardloop, het Firouz gesê.

Ons almal het jou gewarsku, het Siamek gesê. Ninsianna is wispelturig.

Dadbeh het gelag.

O, Jamin! Ek wil jou hê! Het die klein man in 'n hoë, falsetto stem gesê. Hy het sy kop gedraai en maak asof hy sy ander self is. Nee ek wil nie! Hy het terug gedraai. Ja, ek wil! Hy het weer terug gedraai. Nee, ek wil nie!"

Tirdard het sy hand oor sy mond geslaan in ‘n poging om nie te lag nie.

Die hele tyd— het Firouz aangesluit en sy heupe geswaai soos 'n vrou sou stap —spin sy haar pa se towerkuns.

Shazam! Dadbeh het sy vingers gewikkel. Jamin val onder haar spel.

Gevalle? Jamin het gesnork. Nie eers amper nie. My pa begunstig die huwelik. Hy het na die rots waar Ninsianna wegkruip gestaar. Tipiese vrou! Te dwaas om haar eie verstand te ken.

Hy het langs die dooie bok gekniel, sy water-vel uitgehaal, en ʼn paar druppels op die bok se kop gegooi.

Dankie, broer, het hy gemompel, vir die geskenk van jou lewe.

Die wind het opgetel en in 'n stem wat net Ninsianna kon hoor geantwoord.

'Jy is welkom, begunstigde seun...'

Hy het die bok se maag met 'n obsidiaan lem oopgesny, en die innerlike organe van die derms geskei. Dié sou hulle vir die hiënas agterlaat om te eet.

Siamek het langs hom gekniel en na die litteken op Jamin se maag gewys.

Jy het net soos hierdie bok gelyk toe ek jou na die buffel jag terug gedra het, met jou binnegoed wat uithang— hy het saggies gepraat sodat die ander mans hom nie kon hoor nie. As sy jou nie toegewerk het nie, sou jy dood wees. Miskien het jy haar toewyding aangesien vir liefde?

Agter die rots, het Ninsianna haar asem opgehou.

Asseblief? Laat hy luister?

Jamin het sy mes in die dooie bok gesteek.

Dit is hoekom ons haar moet terugbring! het hy gesê. Assur het sy vakleerling geneser nodig.

Hy het 'n been afgeruk en die vleis aan Siamek oorhandig. Sy swart oë het in sy tweede-in-bevel ingeboor.

Siamek het geknik. Hy het nooit vir Jamin voor die ander mans teëgegaan nie, maar hulle is al lank genoeg vriende dat hulle dikwels in privaat gepraat het. Siamek het gegaan om die vleis in die vuur te plaas.

Jamin het na die verre berg gestaan en kyk, sy uitdrukking kwesbaar, terwyl die son na die horison jaag.

Waar is jy? het hy gefluister.

Hy het sy leer-toegedraaide voet op die rots waaragter Ninsianna skuil geplaas, die horison bestudeer, en sy skouermantel vasgemaak met behulp van 'n ryklik uitgekerfde been speld.

Ninsianna het soos 'n prooidier gehurk, weggesteek tussen die rotse. Die wind het gedraai en rook waai in haar rigting. Dit het die sappige geur van vleis gedra, die speserye gevul met wilde knoffel en 'n bietjie van die caraway woestyn plant. Haar maag het gegrom en haar herinner dat sy niks anders as bastirma, droë, gesoute vleis, vir die laaste drie dae geëet nie.

Waar sou sy woon? 'n Vrou sonder 'n dorp?

Geen ander stam sou durf om haar in te neem nie.

Die wind het gefluister:

'Sal dit regtig so erg wees? Om die vrou van 'n toekomstige hoof te wees?'

Sy het na haar soom gegryp, geskeur met besluiteloosheid. Sy het hom altyd weerstaan, die verleiding en die geskenke; die manier waarop hy haar altyd uitgesoek het soos 'n leeu wat sy prooi agtervolg. Maar nadat Jamin beseer is, het 'n nuwe, kwesbare kant na vore gekom. Elke dag wat sy gegaan het om sy verbande te ruil, het hy haar stories vertel oor al die plekke waarheen hy al gereis het, die mense wat hy ontmoet het, en die mooi en wilde dinge wat hy gesien het.

Hy het belowe dat sy saam met hom sou reis, as sy sy vrou word.

Sy het uiteindelik Ja gesê.

Maar toe hy genees is het hy terug verander — in homself!

Hy was woedend toe sy die verlowing afgebreek het. Miskien, as sy verduidelik dat sy bang was? Miskien het hy sy les geleer?

Al wat sy moes doen was opstaan en sê: 'hier is ek.'

Hey, Jamin? het Firouz geroep. Wat gaan jy met haar doen wanneer ons haar vang?

Haar oor my knie trek en ‘n goeie loesing gee, het Jamin gesê, soos haar pa al lankal moes maak.

Die krygers het gelag.

Ninsianna se onsekerhede het in haar bors gevries. Tipiese man! Sê een ding om ʼn vrou te verly, 'n heel ander ding om sy vriende te beïndruk. Sy het een keer vir hom geval. Sy sal nie haar beter oordeel 'n tweede keer in die gedrang bring nie!

Sy het gewag tot hulle almal sit om te eet en toe begin om, baie versigtig, agteruit te kruip. 'n Klein klippie het gerol en 'n ander een getref.

Kraak!

Ninsianna het gevries.

Al vyf krygers het in haar rigting gekyk. Haar hart het in haar bors gehamer en sy druk haar lyf vas teen die grond.

Moet my asseblief nie sien nie!

As hulle opgestaan het, sou sy blootgestel word.

Sy het die gebed gefluister wat haar pa gebruik wanneer hulle 'n vuur moes aansteek terwyl die hout klam was en gedink aan die vuur wat hulle twee keer ʼn jaar met die sonstilstand aansteek. Die vuur het opgevlam in 'n groot, winderige wolk van vlamme, wat veroorsaak het dat die vleis sis en aan die brand slaan. Die mans het geskarrel om dit onder beheer te kry voor die vleis in houtskool verander.

Dankie, Moeder!

Sy het gewag tot hulle weer gaan sit om te eet, en toe agteruit gekruip totdat sy 'n wadi bereik het, ʼn droë woestyn stroom wat net water dra na swaar reën. Aan die onderkant lê 'n donker, klam gat waar Dadbeh en Firouz vroër vir water gegrawe het. Hier, in die woestyn, het water vinnig verdamp. Nie net het die gat reeds opgedroog nie, maar die grond het 'n sieklike, onwelriekende reuk gedra.

Sy het die talent om te sien by haar pa geërf, en dit hou bose geeste weg. Enige iemand wat hierdie water drink sou belas word met maagpyn en verskriklike diarree.

Ninsianna het gegiggel. Miskien sou dit Jamin en sy mans afskrik?

Sy het wes gehaas, weg van die Ubaid gebied, weg van Assur, weg van haar ouers wat gepraat het van verpligting en plig. Hier in die woestyn, kon ʼn enkele reisiger ongesiens verbygaan, maar 'n klomp krygers sou die aandag van hulle vyande trek.

Selfs Jamin sou nie ‘n oorlog teen die vurige Halifian stam waag nie!

Die son het agter die berg wat die Ubaid 'Tande van die Hiëna' noem gesak. Die Halifian stam beskou die berg as heilig. As Jamin daar gevang word, sou hulle hom definitief in die stryd betrek het.

Die wadi het donker geraak en die grond glip in duisternis, maar die talent van weet wat sy van haar toordokter Vader geërf het, het haar pad verlig. Elke lewende ding gee 'n dowwe gees-lig af, van die kleinste lem gras na die skerpioene wat tussen die rotse skarrel. Haar pa het geëis dat vroue nie veronderstel is om te sien, maar sy kon veel meer sien as wat hy gedink het.

Sy het oor ‘n rots gestruikel.

Met 'n uitroep, het sy haarself gesig-eerste op die grond bevind. Sy het na asem gesnak, haarself opgetel, en die oker geel stof van haar rok afgeskud. Sy moes skuiling vind. So diep in die woestyn was daar amper geen gees-lig nie.

O! Hoe haat sy die donker!

Sy het 'n slukkie uit haar water-vel geneem, nou pap en dun. As sy nie gou water vind nie, sou sy geen ander keuse hê as om na die rivier terug te keer nie.

Sy het haar oë toegemaak en haar palms na die hemel gedraai.

Groot Moeder? Ek is dors...

Net links van haar, het die grond met die dowwe wenk van lewe gegloei. Ondergrondse water? As sy nie gestruikel het nie, sou sy dit waarskynlik gemis het.

Sy het die kant-wadi reguit na die Heilige berg gevolg. 'n Dowwe, aardse reuk het in die lug gehang. Ninsianna het gestop om te ruik.

Water?

Sy het na 'n rots gehaas wat so groot was dat die wadi gedwing was om ʼn roete om dit te volg. ‘n Klein fonteintjie vars water het deur ‘n kraak gesypel en teen die rots afgeloop.

Dankie, Moeder! Sy het 'n handvol geskep en haar eerste drankie aan die aarde gegee, voordat sy haar hande in die klein poeletjie wat aan die onderkant vorm doop. Dit was koud en soet, sonder enige troebel stank wat bose geeste aandui.

Sy het 'n wol kombers uit haar leer sak getrek. Hier in die woestyn, kon ʼn mens sterf as gevolg van die hitte gedurende die dag, en dan doodvries in die nag, maar om ʼn vuur aan te steek was die beste manier om ongewenste aandag te trek. Sy het teen die rots geleun en dink oor haar penarie.

Verloof! Aan ʼn man wat sy nie lief het nie!

Die nag het ysige geraak. Ninsianna het begin om te bewe. 'n Trop hiënas het nader beweeg met hulle verontrustend, laggende blaf. Sy het haar obsidiaan mes uitgegrawe en dit styf teen haar bors gehou. 'n Slang het uit sy gat geseil en sis. Iewers in die woestyn, het 'n dier sy doods kreed gegee.

Moeder? Haar stem was dun. Ek weet jy is ten gunste van Jamin, maar hy het 'n verskriklike humeur. Kan jy hom nie laat verlief raak op iemand anders nie?

Wat sou maak dat die Godin haar gunsteling seun verwerp? Sy het na die sterre gestaar.

Shazam! Ninsianna het haar pa se towerkuns uitgevoer...

Maar sy het nie. Nie regtig nie. Wel, miskien net 'n bietjie... Sy moes hom versorg, en hy was so ondraagbaarlik vervelig.

Wat as?

Miskien kan ek ʼn liefdes ritueel vir hom doen?

Ninsianna het gegiggel terwyl sy deur haar sak soek vir die heilige aandenkings wat sy by haar pa gesteel het. 'n Sak bene om die toekoms te vertel. Gedroogde parrotia om die gees te simboliseer. 'n Stukkie lapis om die aarde te simboliseer. Haar hand het gebewe toe sy aan die laaste item raak; 'n klein, klei fles wat ‘n aftreksel van belladonna bessies en papawer bevat. Hy het beweer dat as