De bloedbaden van WO2

By Alles over historia

Op 9 augustus 1945 wierp de Amerikaanse piloot Charles W. Sweeney een atoombom af op de Japanse stad Nagasaki. 43 seconden later ontplofte het gevaarte boven de havenstad en veranderde het bedrijvige centrum in een ruïne. Zo'n 70.000 mensen kwamen bij de aanval om het leven. De bommen op Hiroshima en Nagasaki luidden het einde in van zes jaar dood en verderf in de wereld. Sinds Duitse troepen in september 1939 Polen waren binnengevallen en daarmee de wereld in een tweede oorlog van enorme proporties hadden gestort, waren de bloedigste gevechten aller tijden geleverd. Maar de wreedheid beperkte zich niet tot het slagveld. Honderdduizenden burgers vonden de dood bij bombardementen of werden slachtoffer van willekeurige wraakacties van soldaten, terwijl in de Duitse concentratiekampen een heel volk bijna werd uitgeroeid. De bloedbaden van WOII vergt veel van de lezer. Het verhaal is als de oorlog zelf: gruwelijk – maar fascinerend.-

• Language: Nederlands
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Sep 3, 2020
• ISBN: 9788726460834

Book preview

De bloedbaden van WO2

Copyright © 2019, 2019 Alles over historia and SAGA Egmont

All rights reserved

ISBN: 9788726460834

1. e-book edition, 2019

Format: EPUB 2.0

All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrievial system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

SAGA Egmont www.saga-books.com – a part of Egmont, www.egmont.com

De wereld brandt

Op 9 augustus 1945 wierp de Amerikaanse piloot Charles W. Sweeney een atoombom af op de Japanse stad Nagasaki. 43 seconden later ontplofte het gevaarte boven de havenstad en veranderde het bedrijvige centrum in een ruïne. Zo’n 70.000 mensen kwamen bij de aanval om het leven. De bommen op Hiroshima en Nagasaki luidden het einde in van zes jaar dood en verderf in de wereld. Sinds Duitse troepen in september 1939 Polen waren binnengevallen en daarmee de wereld in een tweede oorlog van enorme proporties hadden gestort, waren de bloedigste gevechten aller tijden geleverd. Maar de wreedheid beperkte zich niet tot het slagveld. Honderdduizenden burgers vonden de dood bij bombardementen of werden slachtoffer van willekeurige wraakacties van soldaten, terwijl in de Duitse concentratiekampen een heel volk bijna werd uitgeroeid.

De bloedbaden van WOII vergt veel van de lezer. Dit blad is als de oorlog zelf: gruwelijk – maar fascinerend.

1. Japan trekt ten strijde

In de zomer van 1937 vallen Japanse soldaten China binnen om de vurige wens van hun generaals te verwezenlijken: een groot Japans rijk, dat zich over heel Oost-Azië moet uitstrekken. Opgehitst door hun racistische ideologie met een goddelijke keizer als spil zaaien de Japanners bijna vier jaar lang dood en verderf in China. In 1941 durven de machthebbers van het land het aan om het op te nemen tegen de sterkste vijand die er bestaat: de Verenigde Staten.

Op 13 december 1937 dringen 30 Japanse soldaten een woning binnen in een wijk in het zuidoosten van Nanking.

De Chinese hoofdstad is op die dag ten prooi gevallen aan het Keizerlijke Japanse Leger, en de Japanners trekken nu moordend en plunderend door de straten. De eigenaar van het huis wordt meteen gedood, evenals zijn vrouw en een huurder. Dan valt hun oog op de vrouw van de huurder. Ze rukken de kleren van haar lijf, verkrachten haar en duwen parfumflesjes in haar vagina. Dan steken ze haar met hun bajonetten dood. Ook haar baby wordt zonder pardon afgemaakt.

In een andere kamer vinden de soldaten de ouders en twee dochters van de vrouw. Het oude echtpaar wordt direct doodgeschoten, waarna de soldaten de twee meisjes van 14 en 16 jaar verkrachten.

Voordat ze het huis verlaten, doden ze de twee kinderen van vier en twee jaar van de huiseigenaar. De oudste wordt met een bajonet doodgestoken, de jongste met een zwaard onthoofd. De enige overlevenden zijn een meisje van acht en haar zusje van vier, die onder een deken verstopt zaten.

In heel Nanking zijn dergelijke wreedheden aan de orde van de dag. In woningen, ziekenhuizen, winkels en op pleinen in de Chinese hoofdstad doden, martelen en verkrachten 50.000 Japanse soldaten zes weken lang de weerloze burgerbevolking. Het is een van de ergste bloedbaden in de moderne wereldgeschiedenis.

De gebeurtenissen in de stad met 500.000 inwoners staan bekend als de ‘verkrachting van Nanking’. Het is nooit duidelijk geworden hoeveel slachtoffers er precies zijn gevallen, maar de Japanners hebben zeker 20.000 tot 80.000 vrouwen verkracht en minstens 200.000 mensen gedood. De Chinese historicus Sun Zhawei schat het aantal zelfs op 377.400 – meer dan het dodental van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki.

Japanners zijn gehersenspoeld

De kiem voor het barbaarse gedrag van de Japanners in China is al jaren eerder gelegd. In Japan is in de loop der tijd een extremistische, ultranationalistische cultus ontstaan rond keizer Hirohito.

De Japanners beschouwen sinds het herstel van de keizerlijke macht eind 19e eeuw de keizer onverholen als een levende god. Duitsland heeft het nazisme, Italië het fascisme, en de Japanners raken eind jaren 1930 in de ban van een nationalistische variant van hun oude shinto-godsdienst.

De keizer was aanvankelijk een van de vele shinto-heiligen, maar de nationalisten geven hem nu een centrale plaats in hun wereldbeschouwing.

Ze zien Japan als een goddelijke natie die het recht heeft om heel Azië te domineren, en in de politiek en vooral in het leger proberen de ultranationalisten de touwtjes in handen te krijgen.

De buitengewone status van de keizer is vooral gunstig voor ambitieuze generaals in het leger, want de grondwet bepaalt dat de krijgsmacht rechtstreeks onder de keizer valt en daarmee niet onderhevig is aan controle door de politiek. Voor de nationalistische generaals is het woord van de keizer wet, en ze hoeven dus maar één man te overtuigen om hun zin door te drukken: de jonge keizer Hirohito, die nog maar 25 is als hij in 1926 de troon bestijgt.

De ultranationalisten gebruiken de bijzondere status van de keizer ook om de bevolking te hersenspoelen. De Japanners leren dat een bevel van de keizer goddelijk is en blind opgevolgd moet worden. Het schoolmeisje Wakana Nishihara heeft het goed begrepen – in een opstel schrijft ze: ‘In Japan vinden wij dat je dient te sterven voor de keizer. Niemand mag een bevel negeren om voor hem te sterven’

Britse koloniën zijn voorbeeld

Vanaf begin jaren 1930 slaat de wereldwijde economische crisis die op de beurskrach in de VS volgde ook hard toe in Japan, dat al te kampen had met overbevolking en armoede. De export halveert en de inkomsten van de bevolking lopen met een derde terug. Hierdoor krijgen de ultranationalisten nog meer wind in de zeilen. Hun antwoord op de crisis heeft veel weg van de manier waarop Hitler in Duitsland met vergelijkbare problemen omging: de Japanners moeten uit de misère komen door de rijkdommen van hun buurlanden – bijvoorbeeld olie en landbouwgrond – te veroveren.

De nationalistische militairen en hun bondgenoten nemen een voorbeeld aan de kolonisatie van overzeese gebieden door westerse landen in de 18e en 19e eeuw. Als Groot-Brittannië, Frankrijk en Nederland grote gebieden ver van huis konden veroveren en er olie, mineralen en landbouwproducten vandaan konden halen, waarom zouden de Japanners dat dan niet kunnen?

Door middel van propaganda wordt deze boodschap verspreid, die er bij de meesten mense ingaat als koek. Japan heeft in zijn 2600 jaar lange geschiedenis immers nog nooit een oorlog verloren.

Kritische geluiden worden niet getolereerd. Zeven vooraanstaande politici, onder wie twee premiers, worden door de nationalisten vermoord. Iedereen is bang voor de inlichtingendienst Tokko, die bekendstaat als de ‘gedachtepolitie’. De eenheid is vergelijkbaar met de Duitse Gestapo en pakt duizenden mensen op wegens het koesteren van ‘gevaarlijke gedachten’, ofwel het uiten van kritiek op keizer, leger of regering.

Rekruten krijgen slaag

Ondertussen breiden de strijdkrachten hun slagkracht gigantisch uit. In 1937 zijn leger en marine vijf keer zo groot als rond de eeuwwisseling, en een flink deel van de begroting gaat op aan het ontwikkelen van oorlogsmaterieel.

Om de vele nieuwe rekruten in toom te houden, heerst er een keiharde discipline in de kazernes. Lijfstraffen, afranselingen en vernedering zijn aan de orde van de dag in het Japanse leger. Meestal laten de officieren de jonge rekruten elkaar een pak slaag geven, zodat ze zelf hun handen schoon kunnen houden.

‘Soms konden we ’s avonds niet eten omdat onze gezichten helemaal opgezwollen waren,’ schreef de rekruut Toyoshige Karashima later.

Naast de fysieke beproevingen worden de jonge soldaten blootgesteld aan een hersenspoeling die veel verder gaat dan bij de gewone bevolking. De nieuwe leden van de Japanse strijdkrachten krijgen te horen dat aangezien het leger rechtstreeks onder de keizer valt, elke opdracht van een superieur gezien moet worden als een goddelijk bevel. Als Japan ten strijde trekt, gaat het per definitie om een heilige oorlog.

Officieren bestoken de soldaten met de boodschap dat Japan superieur is aan de rest van Azië, en dat de Japanners daarom meer land nodig hebben. Ze richten hun pijlen met name op China, waar Japan sinds 1931 een soort kolonie bezit, Manchukuo. De Japanners beschouwen de Chinezen in het beste geval als goedkope arbeidskrachten en in het slechtste geval als Untermenschen die uit de weg geruimd mogen worden om plaats te maken voor Japanse kolonisten. Yoshio Tsuchiya werkte bij de Japanse geheime politie in Manchukuo en vertelde later hoe de Japanners in de provincie neerkeken op de plaatselijke Chinezen.

‘We noemden de Chinezen chankoro. Dat betekent lager dan mensen. Het waren insecten of dieren. Wij Japanners waren een superieur ras dat al 2600 jaar bestond. De Chinezen stonden onder ons. Ze waren geen onderdeel van het menselijk ras. Zo zagen we het.’

Veel van de soldaten die in de winter van 1937-1938 moorden en verkrachten in de straten van Nanking denken hetzelfde over de Chinese inwoners van de stad. Een bajonet in een Chinees kind steken is hetzelfde als een kakkerlak doodtrappen.

In Japan hoort de bevolking niets over de wandaden van het leger in China. De Japanse soldaten worden gezien als helden, en de val van Nanking wordt in de grote steden uitbundig gevierd met optochten en parades met veel vlagvertoon. Ondertussen vechten de Chinese troepen dieper in het binnenland nog dapper door tegen de Japanners. De gevechten zijn wreed, en Japanse rekruten aan het front worden ingewijd met bloedige rituelen: ze moeten bewijzen wat ze waard zijn door Chinese burgers of krijgsgevangenen te doden met een bajonet, mes of zwaard.

Pact met hitler en mussolini

In september 1940 valt Japan het noorden van Frans-Indochina binnen