Cold case

By Alles over historia

Schouwartsen en geschiedkundigen breken zich ook nu nog het hoofd over enkele van de grootste onopgeloste misdaadraadsels uit de geschiedenis. Ze kunnen alleen maar zo goed mogelijk gissen naar wat er in het verleden is gebeurd. De frustrerendste moordmysteries zijn wel die waar de Amerikaanse Zodiac-moordenaar en Jack the Ripper – die eind 19e eeuw in Londen huishield – bij betrokken zijn. Omdat beide misdadigers graag spottende brieven naar de politie stuurden, hebben schouwartsen nu de mogelijkheid om handschriftanalyses te doen en DNA-monsters te nemen, maar toch is de identiteit van de moordenaars niet vast te stellen. Die verhalen – en andere – kun je lezen in Cold case, waarin we op zoek gaan naar de waarheid over intrigerende zaken, van de beroemdste ontsnapping ooit tot de mogelijke vergiftiging van de Franse keizer Napoleon.-

• Language: Nederlands
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: May 19, 2021
• ISBN: 9788726911282

Book preview

Cold case

Translated by Bonnier

Original title: Sagen uopklaret

Original language: Danish

Copyright © 2019, 2021 Alles over historia and SAGA Egmont

All rights reserved

ISBN: 9788726911282

1st ebook edition

Format: EPUB 3.0

No part of this publication may be reproduced, stored in a retrievial system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

www.sagaegmont.com

Saga Egmont - a part of Egmont, www.egmont.com

Schouwartsen en geschiedkundigen breken zich ook nu nog het hoofd over enkele van de grootste onopgeloste misdaadraadsels uit de geschiedenis. Ze kunnen alleen maar zo goed mogelijk gissen naar wat er in het verleden is gebeurd. De frustrerendste moordmysteries zijn wel die waar de Amerikaanse Zodiac-moordenaar en Jack the Ripper – die eind 19e eeuw in Londen huishield – bij betrokken zijn. Omdat beide misdadigers graag spottende brieven naar de politie stuurden, hebben schouwartsen nu de mogelijkheid om handschriftanalyses te doen en DNA-monsters te nemen, maar toch is de identiteit van de moordenaars niet vast te stellen. Die verhalen – en andere – kun je lezen in Cold case, waarin we op zoek gaan naar de waarheid over intrigerende zaken, van de beroemdste ontsnapping ooit tot de mogelijke gifmoord op de Franse keizer Napoleon.

1. Wie was Jack the Ripper

Een bloeddorstige moordenaar opereert in 1888 met een lang, scherp mes in de achterbuurten van Oost-Londen, waar hij minstens vijf prostituees afslacht. De dader noemt zich Jack the Ripper. Maar wie hij was, blijft een mysterie, dat de recherche nog steeds hoopt op te lossen.

Toen Mary Ann Nichols voor het laatst levend werd gezien door iemand anders dan haar moordenaar, was het half drie in de nacht van donderdag 30 op vrijdag 31 augustus 1888. Wat aangeschoten en doodop loopt de gezette vrouw over de klinkers van Whitechapel Road op haar vriendin Nelly Holland af, die net als zij prostituee is.

Tegen een muur geleund vertelt de 43-jarige Nichols dat ze die avond drie keer zoveel verdiend heeft als ze nodig heeft om te kunnen overnachten in haar vaste herberg, maar dat ze al haar geld heeft uitgegeven aan gin. Nu wil ze proberen om nog eens vier pence te verdienen voor een bed voor de nacht, lispelt ze.

‘Ik ben zo weer terug,’ belooft ze haar vriendin terwijl ze in het donker weghobbelt – zoals altijd gehuld in alles wat ze aan kledij bezit: een wit hoofdkapje, een zwarte strohoed, een bruine, vormeloze jas met messingknopen, een strak korset, twee wollen rokken, een bruine jurk, zwarte wollen kousen en een paar leren laarzen die hun beste tijd hebben gehad. In haar zak heeft ze een kam, een zakdoek en een scherf van een spiegel.

Een uurtje later ontdekt een voorbijganger, de tramconducteur Charles Cross, een vormeloze bult op de stoep voor de poort van een donker steegje. De man denkt eerst dat het een dekzeil is dat van een paard-en-wagen moet zijn gevallen. Maar als hij dichterbij komt, wordt het hem duidelijk dat het een levenloze vrouwengedaante betreft.

‘Hé, jij daar! Kijk eens!’ roept hij naar een andere voorbijganger die op dat moment opdoemt uit het duister. ‘Volgens mij is ze dood.’ De twee mannen buigen zich over de vrouw, wier rokken en jurk zijn opgetrokken tot over de heupen. Of de vrouw echt dood is of gewoon staalbezopen, weten ze niet, want ze heeft een kegel van gin om zich heen.

Charles Cross raakt voorzichtig haar wang aan en merkt dat haar gezicht nog warm is. Tot hun grote afschuw constateren de mannen dat Nichols’ ogen opengesperd zijn en hen strak en leeg aanstaren.

In het donker kunnen ze niet zien dat haar hals is opengesneden, en dat het bloed uit het levenloze lichaam de goot in gutst, waar ook haar strohoed naartoe is gerold. De eerste van een reeks gruwelijke en mysterieuze moorden is zojuist gepleegd door een seriemoordenaar die later bekend zal worden onder de naam Jack the Ripper.

Moordenaar verminkt de lijken

Verkrachting, roofovervallen en moord zijn aan de orde van de dag in de hoofdstad en vooral in de wijk Whitechapel in het Londense East End, waar de ellende groot is. Hier smeult het geweld dag en nacht, gevoed door extreme armoede, wanhoop en dronkenschap. In de wirwar van straatjes en stegen zit de onderklasse als haringen in een ton onder zorgelijke omstandigheden, en duizenden vrouwen zijn voor het brood op de plank aangewezen op de prostitutie. De dood ligt hier constant op de loer, maar toch is de moord op Mary Ann Nichols wreder dan de wijkbewoners en de politie gewend zijn.

Enkele uren na de moord stelt dokter Ralph Llewellyn de dood van Mary Ann Nichols vast. In de vroege ochtenduren heeft de arts het lichaam van de vrouw laten overbrengen naar het lijkenhuis in Whitechapel, waar hij haar heeft onderzocht. Niet alleen haar hals en halsslagader zijn doorgesneden, haar buik is ook opengereten met een lange, diepe snee, die de ingewanden heeft bloodgelegd en van het borstbeen naar het onderlijf zigzagt.

Aan al deze verminkingen te zien is Mary Ann Nichols’ moordenaar linkshandig, want de sneden lopen van links naar rechts. Het wapen is volgens Llewellyn een lang, scherp mes, dat met brute kracht in het vlees is gestoken. Volgens Llewellyn heeft de dader zijn rechterhand over de mond en neus van de vrouw gelegd om haar te verstikken, en heeft hij met zijn linkerhand haar onderlichaam meermaals opengereten. Twee keer heeft het mes het halsweefsel doorgesneden tot de ruggengraat aan toe, waardoor de vrouw bijna onthoofd is.

Bij de politie is het een zooitje

De kranten staan dagelijks vol met verhalen over de vrouwen in de achterbuurt in Whitechapel die zijn doodgeslagen of -geschopt, maar de moord op Mary Ann Nichols getuigt van een wreedheid alsof de dader de duivel in eigen persoon is – opgestegen uit de zwartste hel. Alle Engelse kranten koppen met de misdaad, waardoor de angst dat najaar toeslaat in de Britse hoofdstad. Begin september 1888 waart de paniek door Whitechapel en door de hoofden van de bewoners, die doodsbang zijn dat de onzichtbare moordenaar opnieuw zal toeslaan. Verschillende kranten opperen dat er in de wijk mogelijk een seriemoordenaar aan de gang is, wat de moord op Nichols in verband brengt met een moord van drie weken eerder. Op 7 augustus werd de prostituee Martha Tabram neergestoken met 39 messteken. Het bloedbad was onbeschrijfelijk. Volgens de kranten is het slechts een kwestie van tijd voor de dader een volgend slachtoffer te grazen neemt. ‘De moordenaar zal ergens uit tevoorschijn kruipen. Hij moet de straten afschuimen op zoek naar een slachtoffer. Hij gaat er ongetwijfeld iedere nacht opuit,’ vermoedt de lokale krant East London Advertiser: een griezelig goede voorspelling. De politie staat ondertussen met lege handen. Niemand heeft Mary Ann Nichols’ moordenaar gezien of gehoord. Ook drie nachtwakers niet, die zich op een paar meter bevonden van de plaats van de misdaad. Geen geschreeuw of tumult hebben ze waargenomen. Niemand heeft louche personen van de moordplek zien vluchten, en de politie heeft geen idee achter wie ze aanzit. Het is alsof de dader door de duisternis is opgeslokt. En een beter tijdstip voor zijn moorden had hij niet kunnen kiezen, want bij de politie is een grondige reorganisatie gaande. Verantwoordelijk voor het moordonderzoek in Londen is het Criminal Investigation Department van Scotland Yard, tevens hoofdkwartier van de Londense Metropolitan Police. Maar het hoofd van de recherche, James Monro, heeft vanaf 31 augustus 1888 zijn baan opgezegd. Volgens veel mensen is Monro de enige bij Scotland Yard met de ervaring en de kunde om een koelbloedige moordenaar zoals de man die Mary Ann Nichols om het leven heeft gebracht, op te pakken.

Monro’s opvolger heet Robert Anderson, een man met weinig politie-ervaring, die zijn dienst begint met een maandje verlof in Zwitserland. Op 8 september 1888 vertrekt hij uit Londen, en hij laat de afdeling stuurloos achter – precies wanneer de moordenaar nog een beestachtige moord op een vrouw pleegt.

Ontleed met chirurgische precisie

De 47-jarige weduwe Annie Chapman mist twee voortanden, is vel over been en heeft kort, donkerbruin haar. Haar bijnaam is Dark Annie, en in een dichte mist en de stromende regen heeft ze op de nacht van 7 op 8 september hetzelfde plan als Mary Ann Nichols had: ze zoekt een klant om wat geld te verdienen voor onderdak.

Annie verblijft meestal in armoedige logies in Dorset Street, waar bedelaars, dieven en prostituees opeengepakt zitten in vervallen gebouwen. Even na middernacht vraagt ze de eigenaar een bed voor haar te reserveren; ze belooft ervoor te betalen, en tegen twee uur in de nacht begeeft ze zich in de donkere straten van Whitechapel, gekleed in een lange zwarte rok en een donkere jas.

Waar Annie precies heen gaat, is onzeker, maar rond zes uur in de