Spoorloos verdwenen

By Alles over historia

Sinds de oudheid laten mensen al talloze sporen achter. Potscherven, pijlpunten en ruïnes getuigen van oude culturen, en geschriften vertellen het verhaal erachter. Wetenschappers kunnen vandaag de dag DNA-monsters nemen van eeuwenoude haren en volksverhuizingen in kaart brengen via strontiumanalyses. Het is dus bijna onmogelijk om in het niets te verdwijnen. Daarom is het vreemd dat niemand heeft kunnen achterhalen waarom het Romeinse 9e Legioen plotseling verdween zonder sporen achter te laten. En dat de eerste kolonie van de Engelsen in Noord-Amerika in rook lijkt te zijn opgegaan – niemand weet wat er met de kolonisten is gebeurd, en hun bezittingen zijn nooit gevonden. In deze uitgave zoeken we naar mensen die spoorloos zijn verdwenen. Van het binnenland van Afrika tot aan de Bermudadriehoek. Van de diepten van de Atlantische Oceaan tot de top van de Mount Everest.-

• Language: Nederlands
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: May 21, 2021
• ISBN: 9788726911244

Book preview

Spoorloos verdwenen

Translated by Bonnier

Original title: Forsvundet sporløst

Original language: Danish

Copyright © 2019, 2021 Alles over historia and SAGA Egmont

All rights reserved

ISBN: 9788726911244

1st ebook edition

Format: EPUB 3.0

No part of this publication may be reproduced, stored in a retrievial system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

www.sagaegmont.com

Saga Egmont - a part of Egmont, www.egmont.com

van Troels Ussing

Welkom

Sinds de oudheid laten mensen al talloze sporen achter. Potscherven, pijlpunten en ruïnes getuigen van oude culturen, en geschriften vertellen het verhaal erachter. Wetenschappers kunnen vandaag de dag DNA-monsters nemen van eeuwenoude haren en volksverhuizingen in kaart brengen via strontiumanalyses. Het is dus bijna onmogelijk om in het niets te verdwijnen. Daarom is het vreemd dat niemand heeft kunnen achterhalen waarom het Romeinse 9e Legioen plotseling verdween zonder sporen achter te laten. En dat de eerste kolonie van de Engelsen in Noord-Amerika in rook lijkt te zijn opgegaan – niemand weet wat er met de kolonisten is gebeurd, en hun bezittingen zijn nooit gevonden. In deze uitgave zoeken we naar mensen die spoorloos zijn verdwenen. Van het binnenland van Afrika tot aan de Bermudadriehoek. Van de diepten van de Atlantische Oceaan tot de top van de Mount Everest.

1.Het mysterie van Bermuda

Door verhalen over gele mist, mysterieuze gasbellen en dolgedraaide kompassen heeft de Bermudadriehoek een beruchte reputatie gekregen. Wetenschappers hebben de vergezochte theorieën over ufo’s en onderzeese rijken echter inmiddels naar de prullenbak verwezen.

Er klinkt een luid gebrom boven de marinebasis Fort Lauderdale in Florida als

er op 5 december 1945 om 14.10 uur vijf Avenger-bommenwerpers opstijgen. De 13 bemanningsleden, die samen Flight 19 vormen, zitten goed vastgesnoerd en zijn klaar voor de oefening. De jonge mannen moeten hun bommen in het water gooien boven de Atlantische Oceaan ten oosten van Florida als onderdeel van hun training.

Het is stralend weer, en er worden geen problemen verwacht. Maar een paar uur later ontvangt de toren in Fort Lauderdale een radiobericht van Flight 19: ‘We zien geen land meer. Het lijkt erop dat we uit koers zijn geraakt,’ klinkt het uit de cockpit van de leider van de trainingsmissie, Charles Taylor.

‘Wat is jullie positie?’ vraagt de operator.

‘We weten niet waar we zijn. Ik herhaal: we zien geen land,’ zegt de radiostem.

Tien minuten is er geen contact met de toestellen, maar dan klinken er noodkreten van meerdere piloten over de radio: ‘We kunnen het westen niet vinden. Het is helemaal mis. We hebben geen idee meer van welke richting dan ook,’ zegt iemand, waarna het contact opnieuw verbroken wordt.

Pas na 20 minuten is er weer een signaal. Taylor heeft om onbekende redenen het bevel aan een van de andere piloten overgedragen, die stotterend en hakkelend de laatste woorden weet uit te brengen die ooit van de Amerikaanse eenheid worden vernomen: ‘We hebben geen idee waar we zijn ... alles is ... we herkennen niets meer. We denken dat we misschien 225 mijl (360 kilometer, red.) ten noordoosten van de basis zijn ... Het lijkt erop dat we boven woelig water terecht zijn gekomen. We zijn compleet de weg kwijt.’

Een paar minuten na het laatste bericht stijgt er een Mariner-toestel op met 13 man aan boord om de vijf vliegtuigen te hulp te schieten. De reddingsvliegboot zet koers naar de vermoedelijke positie van Flight 19, maar tien minuten later raakt de basis ook het contact met de Mariner kwijt. Er wordt niets meer van vernomen.

Geen spoor van verdwenen toestellen

Zes vliegtuigen en 26 mannen zijn verdwenen, en hoewel honderden schepen en meer dan 300 vliegtuigen in de vijf dagen daarna het gebied afzoeken, wordt er niets gevonden. Geen reddingsboten in het water. Geen olievlekken op het oppervlak. Niet één brokstuk van de vermiste toestellen.

‘We zijn niet in staat ons een beeld te vormen van wat er is gebeurd,’ concludeerde het team dat de zaak in opdracht van de marineleiding onderzocht. Wel wordt vastgesteld dat het Mariner-toestel waarschijnlijk is geëxplodeerd.

De onverklaarde verdwijning van Flight 19 is slechts een van de vele raadsels rond het beruchte stuk zee dat bekendstaat als de Bermudadriehoek. Al meer dan 100 jaar gaan er schepen en vliegtuigen in rook op. Piloten, zeelui en reizigers zijn als de dood voor de wateren, waar de natuurwetten niet lijken te gelden. Niemand is zijn leven zeker in de mysterieuze driehoek. Zo lijkt het in ieder geval.

Een paar eeuwen voordat Flight 19 verdween, had Christoffel Columbus een merkwaardige ervaring toen hij in oktober 1492 als eerste Europese kapitein de Bermudadriehoek in voer. Enkele dagen voor de Italiaan de Nieuwe Wereld zou ontdekken, gedroeg zijn kompas zich raar, en later verscheen er een mysterieus licht boven het water. De zeevaarder beschreef het als ‘een klein kaarsje dat op en neer bewoog en heel even op land leek te duiden’.

De niet bijster gedetailleerde aantekening van Columbus uit 1492 wordt beschouwd als de eerste aanwijzing dat er iets niet pluis is in de Bermuda-driehoek – hoewel de Spaanse schepen meer dan 500 jaar geleden niets overkwam.

In 1881 liepen de opvarenden van het schip Ellen Austin de koude rillingen over de rug toen ze in de dichte mist plotseling een schoener zagen rond-drijven. De mannen van de Ellen Austin klommen aan boord, maar er was geen levende ziel te bekennen op het vaartuig. Het was een spookschip geworden, waar alle leven op mysterieuze wijze van was verdwenen.

Het werd nog raadselachtiger toen het grootste bevoorradingsschip van de U.S. Navy, de USS Cyclops, in 1918 spoorloos verdween in de driehoek op weg van Barbados naar Engeland. Er werd niet één wrakstuk gevonden van het bijna 200 meter lange en 19.000 ton zware schip, en niet één lichaam van de 309-koppige bemanning kwam er bovendrijven. En gek genoeg had het schip geen noodberichten uitgezonden via de radio. Als klap op de vuurpijl verdwenen twee zusterschepen van de Cyclops op dezelfde route in 1941.

De Bermudadriehoek kreeg zijn reputatie echter pas in 1952, toen een Amerikaanse journalist in het artikel Sea Mystery at our Back Door in het tijdschrift Fate een ‘waterdriehoek’ beschreef tussen Florida, Bermuda en Puerto Rico, die bijzonder gevaarlijk was omdat er meerdere schepen en vliegtuigen waren verdwenen, waaronder dus Flight 19.

En het 1,3 miljoen vierkante kilometer grote stuk Atlantische Oceaan werd in 1964 ‘de dodelijke

Bermudadriehoek’ gedoopt door een schrijver.

Magnetisch veld zorgt voor storingen

In de jaren 1960 en 1970 gonsde het van de geruchten over mysterieuze verdwijningen en bijna-rampen. Kapiteins en piloten vertelden verhalen over een dichte, gelige mist, instrumenten en kompassen die op hol sloegen en hevig noodweer dat uit het niets kwam opzetten. De theorieën over de ‘driehoek des doods’ werden steeds gekker. Sommigen beweerden dat de verdwenen schepen en vliegtuigen waren ‘opgezogen’ door ufo’s omdat ruimtewezens een onderzeese basis hadden in het gebied, en anderen wezen het mythische eilandenrijk Atlantis aan als de boosdoener. Het lag natuurlijk ook wel voor de hand dat een onderwaterrijk met geavanceerde technologie schepen naar de zeebodem trok ...

Ook serieuze wetenschappers als meteorologen, geologen en oceanografen hebben zich echter op het raadsel rond de Bermudadriehoek gestort. Want hoe het ook zij, vast staat dat er de afgelopen ruim 100 jaar meer dan 1000 mensen spoorloos zijn verdwenen. En dat gebeurt niet vanzelf.

Een van de theorieën, die al uit de jaren 1960 stamt, is dat het bijzondere magnetische veld van

de Bermudadriehoek verantwoordelijk is voor de verdwijningen. Het zou kunnen verklaren waarom zo veel piloten en zeelieden hebben gerapporteerd dat hun kompasnaald begon rond te tollen, zoals ook bij Flight 19 het geval was.

Het aardmagnetisch veld is een gevolg van het ‘klotsen’ van vloeibaar ijzer en nikkel in de kern van de aarde, waardoor er elektrische stromen ontstaan. Magnetisme kan kompasnaalden beïnvloeden, en theoretisch ook de metalen romp van een schip of een vliegtuig. De theorie stelt dat het magnetisch veld extra krachtig is in de Bermudadriehoek, en dat elektronica daardoor op hol slaat.

Het probleem is echter dat het aardmagnetisch veld helemaal niet afwijkt in de Bermudadriehoek. Wereldwijd treden er telkens kleine veranderingen op in het veld, maar die zijn zo miniem dat ze volgens wetenschappers geen enkele invloed op kompassen en elektrische apparatuur hebben. En een kompas aan boord van een vissersboot op de Noordzee wordt er op exact dezelfde manier door beïnvloed als dat van een koopvaarder in de Bermudadriehoek. Bij het navigeren is het echter van belang waar een vaartuig zich bevindt ten opzichte van de evenaar, want afgelezen waarden in dit gebied wijken af van waarden elders op aarde. Dat wist Columbus in 1492 niet, maar 20e-eeuwse kapiteins konden dat niet als excuus gebruiken. Zij waren op de hoogte van de afwijkingen op verschillende plaatsen op aarde. Moderne bemanningen weten dat de kompasnaald niet naar de geografische, maar naar de magnetische noordpool wijst, die een paar honderd kilometer van de geografische ligt – op dit moment in het hoge noorden van Canada. De afwijking bij de Bermudadriehoek is zo’n 10 graden, maar elders kan hij groter zijn. Daarom moet er altijd worden gecorrigeerd voor de actuele positie. Hobbyzeilers, van wie veel ooggetuigenverslagen van de gevaren van de Bermudadriehoek afkomstig zijn, verdwalen weleens als ze voor het eerst in het