Een reis door de tijd
Er zijn soms van die dagen dat het heel aantrekkelijk kan lijken: het leven in een tijd waarin we niet heel de dag op de klok hoeven te letten en van afspraak naar afspraak rennen. Een dag in de oudheid waarin we opstaan als de zon opkomt, eten als we honger hebben en met niemand hoeven af te spreken want iedereen die we kennen woont toch vlakbij. En daarbij vergeten we dan maar even dat we in een grot wonen, de hele dag naar voedsel zoeken, voor een dozijn kinderen zorgen en niet oud zullen worden. Al zijn we ons van dat laatste niet bewust, want een kalender is er nog niet, dus een geboortedatum hebben we ook niet. Het leven is eenvoudig en de aarde is plat.
Dat we ons bewust zijn van de tijd is nog niet eens zo heel lang geleden als we dat afzetten tegen het bestaan van de mensheid. Een eerste vorm van tijdmeting was er zo’n 12.000 jaar geleden in het Neolithisch tijdperk. De mens zoals we die vandaag de dag nog als mens zouden kunnen herkennen, ontstond echter al zo’n 300.000 jaar geleden. De homo sapiens was weliswaar rechtop gaan lopen, maar hij had nog een lange weg te gaan totdat hij besef van tijd zou krijgen.
TIJDMETING
De vraag wanneer werd begonnen met het meten van de tijd is niet exact te beantwoorden. Verschillende culturen hadden immers elk hun eigen idee over tijd en ze kwamen nog niet met elkaar in aanraking om hun tijdmeting op elkaar af
