De erfgenamen van het kwaad: Thriller

By Peter Haberl

door Peter Haberl


Het formaat van dit boek komt overeen met 120 paperback pagina's.


Drie notabelen uit een marktstadje in de Beierse Alpen sterven onder mysterieuze omstandigheden. De twee Rosenheimse detectives Johanna Rubenbauer en Bernd Ziegler worden naar Oberaudorf gestuurd om een onderzoek in te stellen. Er doen vreemde geruchten de ronde in het dorp. Is er een verband tussen de dood van de drie mannen en een incident dat vijftien jaar geleden plaatsvond? Als dat zo is, dan hebben de twee detectives niet alleen met moordenaars te maken, maar met het ware kwaad...

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Feb 23, 2024
• ISBN: 9783745236828

Book preview

Peter Haberl

De erfgenamen van het kwaad: Thriller

UUID: 78eb07cf-344e-4908-befa-1138c134a615

Dieses eBook wurde mit StreetLib Write (https://writeapp.io) erstellt.

Inhaltsverzeichnis

De erfgenamen van het kwaad: Thriller

Copyright

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

De erfgenamen van het kwaad: Thriller

van Peter Haberl

Het formaat van dit boek komt overeen met 120 paperback pagina's.

Drie notabelen uit een marktstadje in de Beierse Alpen sterven onder mysterieuze omstandigheden. De twee Rosenheimse detectives Johanna Rubenbauer en Bernd Ziegler worden naar Oberaudorf gestuurd om een onderzoek in te stellen. Er doen vreemde geruchten de ronde in het dorp. Is er een verband tussen de dood van de drie mannen en een incident dat vijftien jaar geleden plaatsvond? Als dat zo is, dan hebben de twee detectives niet alleen met moordenaars te maken, maar met het ware kwaad...

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Sonder-Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© deze uitgave 2024 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De fictieve personages hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten tussen namen zijn toevallig en onbedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg ons op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg ons op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe releases en achtergrondinformatie!

https://cassiopeia.press

Alles wat met fictie te maken heeft!

1

In een marktstadje in de Beierse Alpen, dicht bij de grens met Oostenrijk, was de derde inwoner binnen zes maanden onder mysterieuze omstandigheden gestorven.

Het eerste slachtoffer was een leraar aan de plaatselijke school. Om onverklaarbare redenen had hij met zijn auto de rijbaan verlaten op een recht stuk weg, botste tegen een dikke eik en stierf ter plekke. Uit de bevindingen bleek dat er een snelheidslimiet van 80 km/u gold op de landweg waar het ongeluk had plaatsgevonden. Een expert kwam echter tot de conclusie dat de leraar waarschijnlijk ongeveer 150 km/u had gereden. De man, die Michael Hubertaler heette, stond echter bekend als zeer nuchter en absoluut geen snelheidsovertreder; zijn rijstijl werd door iedereen die hem kende beschreven als gematigd, soms zelfs overdreven voorzichtig.

Het ongeluk gebeurde kort voor Kerstmis, maar de weg was droog en er werd geen technisch mankement aan de auto gevonden.

In maart stierf Konrad Filser, de pastoor van het dorp. Een veertienjarige had hem ervan beschuldigd misbruikt te zijn door de priester, waarna hij zichzelf ophing in de klokkentoren van de kerk. Het politieonderzoek naar het seksueel misbruik was afgesloten, maar in een afscheidsbrief ontkende de priester alle beschuldigingen, hoewel hij wel vreemde toespelingen maakte op schuld en boetedoening.

De derde dode was een inwoner van de gemeenschap, zijn naam was Gerhard Meiler, hij was tweeënveertig jaar oud, en - hij stortte zich in de nabijgelegen steengroeve dood zonder een afscheidsbrief achter te laten, zonder enige waarschuwing, zonder enige tekenen van depressie; zijn huwelijk was ongeschonden geweest, hij was actief in de gemeenteraad, had niet de minste financiële problemen gehad en was ook organisch kerngezond. Zijn zelfmoord vond plaats in mei.

De drie doden behoorden tot de notabelen van het dorp, dat minder dan 5000 inwoners telde. En omdat hun dood onder uiterst mysterieuze omstandigheden plaatsvond en de achtergrond in duisternis gehuld was, werden twee rechercheurs uit Rosenheim naar Oberaudorf gestuurd met de opdracht om licht op deze duisternis te werpen. Het waren hoofdinspecteur Johanna Rubenbauer en inspecteur Bernd Ziegler. De hoofdinspecteur was negenendertig jaar oud, gescheiden, honderd procent geëmancipeerd, maar uiterst aantrekkelijk en zeer goed verzorgd. Haar collega Ziegler was negenentwintig, stond op het punt om gepromoveerd te worden tot hoofdinspecteur en was - ondanks het leeftijdsverschil van tien jaar - heimelijk verliefd op Johanna Rubenbauer.

Het was maandagochtend toen Bernd Ziegler de groene Golf - het was een bedrijfsauto - afremde voor de smederij, een van de herbergen in het dorp die kamers verhuurde. De hoofdinspecteur stapte uit en keek rond. De huizen hadden sierlijke balkons onder overhangende dakranden, de ramen waren voorzien van zware luiken en de gevels waren vaak met hout bekleed. De spitse kerktoren stond in het midden van het dorp.

De belangrijkste bron van inkomsten was hier het toerisme. Genesteld tussen hoge bergen en omgeven door groene, weelderige weiden, was Oberaudorf een ideale bestemming voor gestreste stedelingen om er even tussenuit te gaan en één, twee of misschien zelfs drie weken tot rust te komen.

De twee detectives waren echter niet naar Oberaudorf gekomen om te ontspannen. Ze hadden echter geen idee wat hen te wachten stond. Als ze ook maar het kleinste idee hadden gehad, zou hun humeur zeker heel snel tot nul zijn gedaald.

Inspecteur Ziegler was ook uit de auto gestapt, en ook hij wendde zijn blik in alle richtingen. Mooie plek, zei hij. Ik denk dat je hier wel een tijdje kunt wonen. Zelfs zonder werk. Hij grijnsde wrang, want hij wist dat werk een van de belangrijkste levenselixers van de hoofdinspecteur was en dat ze op dit gebied weinig plezier kende.

Maar nu verbaasde ze hem toen ze antwoordde: Ja, dit is een magische plek. Misschien breng ik mijn volgende vakantie hier wel door. Het heeft alles wat je hartje begeert. Ik zal het zeker in de gaten houden.

Bernd Ziegler tuitte zijn lippen, maar floot niet waarderend en zei in plaats daarvan: Ik ben meer voor de zee. Maar ieder zijn meug. Laten we naar binnen gaan en onze spullen naar de kamers brengen. En dan zien we wel wat er gebeurt.

Ze pakten hun reistas en een stuk handbagage uit de kofferbak van de Golf en stapten even later 'Die Schmiede' binnen. De receptie was net achter de voordeur, daarnaast was een houten trap die naar de bovenverdieping leidde, een deur links leidde naar de logeerkamer, nog een paar deuren leidden naar de keuken, de bar, de toiletten en twee andere kamers met een klein bordje 'Privé'.

De receptie was verlaten. Maar er stond een bel op de balie, waar Ziegler met de vlakke kant van zijn hand op sloeg. En meteen verscheen er een jonge, donkerharige vrouw, gekleed in een nauwsluitende spijkerbroek en een blauwe blouse, die Ziegler meteen fascineerde. Ze glimlachte vriendelijk, haar sensuele lippen onthulden twee regelmatige rijen witte tanden, de glimlach toverde twee kuiltjes in haar wangen. U bent de heren uit Rosenheim, nietwaar, voor wie donderdag twee kamers werden gehuurd?

Juist, antwoordde Ziegler haastig en grijnsde naar haar. Hij wees met een kort gebaar van zijn linkerhand naar zijn collega. Hoofdinspecteur Rubenbauer - Johanna Rubenbauer. Mijn naam is Ziegler.

De receptioniste gaf hem een vriendelijk knikje, ging achter de computer zitten, klikte een paar keer met de muis en zei: Alstublieft. Mevrouw Rubenbauer, u heeft kamer honderd en twaalf, en u, meneer Ziegler, kamer honderd en veertien. De kamers bevinden zich op de bovenste verdieping en liggen naast elkaar.

Ze gaf de twee agenten de kamersleutels en was zichtbaar in verlegenheid gebracht toen Bernd Ziegler haar nogal intens bekeek, haar blik dwaalde af en haar gezicht bloosde lichtjes.

Kunnen we dat? vroeg de hoofdinspecteur enigszins spottend, terwijl haar ogen twinkelden. We hebben over een half uur een afspraak met de burgemeester.

Natuurlijk kunnen we dat, antwoordde Ziegler, terwijl hij de reistas opraapte die hij op de grond had gezet.

De hoofdinspecteur glimlachte naar de jonge vrouw en volgde toen haar collega, die al op weg was naar de trap. Toen ze voor de kamers bovenaan stopten, zei Johanna Rubenbauer: Ze is jouw type, hè? Misschien moet je er eens over nadenken om in de bergen op vakantie te gaan in plaats van aan zee.

De kleine zou zeker een argument zijn, grijnsde de inspecteur.

2

Ze zaten aan de ronde bezoekerstafel in het kantoor van de burgemeester. Het hoofd van de gemeente was een actief uitziende man van middelbare leeftijd die meteen ter zake kwam - en dat was ook wat de twee rechercheurs wilden. Hij zei: Toen onze leraar in december bij een ongeluk om het leven kwam, vond niemand dat iets. Iedereen vond het extreem tragisch en de stad was diep bedroefd, want Hubertaler was populair bij de mensen, maar dodelijke ongelukken gebeuren nu eenmaal, en dus begonnen de mensen het te accepteren, ik bedoel, mensen begonnen zich erbij neer te leggen.

Zo gaat dat in het leven, merkte Bernd Ziegler op en hij trok meteen zijn hoofd een beetje terug tussen zijn schouders, omdat hij bijna fysiek