Inspecteur Jörgensen en de premie: Thriller

By Alfred Bekker

door Alfred Bekker





Inspecteur Jörgensen en de premie


Wilm Goretzki, een voormalig rechercheur die jarenlang onderzoek deed naar de georganiseerde misdaad en waardevolle hulp bood bij de arrestatie van Andrea DiFabio, vooral bij undercoveroperaties, is vermoord. Probeerde iemand de premie op Goretzki's hoofd te verdienen? Maar wat heeft deze dode man te maken met alle anderen die met hetzelfde wapen zijn neergeschoten?

Alfred Bekker is een bekend auteur van fantasyromans, misdaadthrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Nov 21, 2023
• ISBN: 9783745235968

Book preview

Alfred Bekker

Inspecteur Jörgensen en de premie: Thriller

UUID: f6d7573c-b332-4b74-a596-e7bee454cfa2

Dieses eBook wurde mit StreetLib Write (https://writeapp.io) erstellt.

Inhaltsverzeichnis

Inspecteur Jörgensen en de premie: Thriller

Copyright

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

43

44

45

46

Inspecteur Jörgensen en de premie: Thriller

door Alfred Bekker

Inspecteur Jörgensen en de premie

Wilm Goretzki, een voormalig rechercheur die jarenlang onderzoek deed naar de georganiseerde misdaad en waardevolle hulp bood bij de arrestatie van Andrea DiFabio, vooral bij undercoveroperaties, is vermoord. Probeerde iemand de premie op Goretzki's hoofd te verdienen? Maar wat heeft deze dode man te maken met alle anderen die met hetzelfde wapen zijn neergeschoten?

Alfred Bekker is een bekend auteur van fantasyromans, misdaadthrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Sonder-Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur /

© deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De fictieve personages hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en onbedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg ons op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Hier vindt u het laatste nieuws:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe releases en achtergrondinformatie!

https://cassiopeia.press

Alles wat met fictie te maken heeft!

1

Slecht weer in Hamburg.

Het was niet echt koud, alleen regenachtig.

Zoals zo vaak het geval is.

Maar de man droeg nog steeds handschoenen. Hij was lang en nogal stevig gebouwd. Zijn korte blonde kapsel benadrukte zijn hoekige gelaatstrekken. Hij had zijn blauwe Opel aan de kant van de weg geparkeerd. Nu liep de blonde man langs de rij rijtjeshuizen. Met zijn rechterhand hield hij de hendel van de automaat vast, die verborgen zat in zijn diepe jaszak.

Hij moest voorzichtig zijn, want de man met wie hij te maken zou krijgen was niet zomaar iemand, maar iemand die zelf een wapen kon hanteren en alle trucjes kende.

Een moordcontract was niet altijd een moordcontract ...

2

De blondine stopte, liet zijn blik langs de huizenrij glijden en vond toen het juiste nummer.

Het was een gunstig tijdstip. Tien uur 's ochtends. Er stonden nauwelijks auto's in de straat geparkeerd omdat de meeste bewoners naar hun werk waren. De blonde zou zijn werk kunnen doen zonder veel aandacht te trekken. Dat was precies zijn stijl. Hij werkte snel, precies en zonder een spoor achter te laten.

Een oudere vrouw liep over straat. De blondine wachtte tot ze de volgende hoek om was en stak toen de rijbaan over.

Even later stond hij bij de voordeur en belde aan. Normaal gesproken was Wilm Goretzki - zijn slachtoffer - om deze tijd net opgestaan en zat nu aan het ontbijt. Precies het juiste moment voor zo'n bezoek ...

De blonde belde een tweede keer aan en verstevigde zijn greep op het pistool met de opgeschroefde geluiddemper in zijn jaszak.

Eindelijk kwam er iemand die de deur opende.

Maar het was niet Goretzki, het was een vrouw die de moordenaar verbaasd aankeek.

Maar de verbazing was wederzijds.

Ze was mooi, vond de blondine. Lang, roestbruin haar, donkere ogen. Haar gezicht straalde teleurstelling uit. Ze had duidelijk iemand anders verwacht.

Jammer van haar, dacht de moordenaar. Maar het was zo goed als onmogelijk dat hij haar in leven kon laten.

Is meneer Wilm Goretzki er niet? vroeg hij koeltjes.

Nee, het spijt me, antwoordde de vrouw terwijl ze de moordenaar onder de loep nam. Er verschenen een paar rimpels op haar voorhoofd, die duidden op een duidelijke dosis wantrouwen.

Hij had de vrouw niet verwacht. Hij vloekte binnensmonds. Als er iets was waar hij een hekel aan had, dan waren het wel dit soort verrassingen.

Wat wilt u van Wilm? vroeg de vrouw.

Ik moet hem dringend spreken.

Waarover?

Dat zal ik hem zelf moeten vertellen.

Bent u een kennis van Wilm?

De moordenaar aarzelde slechts een fractie van een seconde voordat hij antwoordde.

Ja, zei hij.

Liegen zonder blozen hoorde erbij.

Wilm zal snel terug zijn, meldde de vrouw. Hij is even weg voor een paar boodschappen.

Ze wist niet wie Goretzki werkelijk was. Ze kon niets weten over zijn verleden of wat hij nu deed. De blondine besefte meteen dat als ze het had geweten, haar wantrouwen groter zou zijn geweest.

De blondine trok zijn wenkbrauwen op.

Kan ik bij jou op hem wachten?

Liever niet. Ik ben alleen en ken je helemaal niet. Bovendien is dit niet mijn flat en ik weet niet of Wilm blij zou zijn als...

Aha!, dacht de blondine. Goretzki kende de vrouw nog niet zo lang. Misschien pas sinds gisteravond. Het kon niet anders, anders had de blonde haar wel gekend. Hij had immers de omstandigheden van Goretzki tot in detail onderzocht.

Het zou hem goed uitkomen! beweerde hij.

Nee, dat wil ik niet! zei ze vastbesloten.

Wilm en ik kennen elkaar al een halve eeuwigheid.

Maar jij niet. Het spijt me.

Ze probeerde de deur te sluiten, maar de blondine zette zijn voet ertussen. Een snelle greep en hij had de automaat uit zijn jaszak getrokken. De lange geluiddemper was recht op het bovenlichaam van de jonge vrouw gericht, waardoor ze geschrokken terugschrok.

De blondine kwam binnen en gaf de deur een duw met zijn hak zodat deze luidruchtig in het slot viel.

De vrouw schudde zwijgend haar hoofd. Het duurde een paar seconden voordat ze weer kalm genoeg was om iets te zeggen.

Wat wil je? vroeg ze, terwijl ze slikte en nog een stap achteruit deed, waarbij ze tegen de ladekast botste die in de smalle gang stond.

Is er nog iemand anders in de flat? vroeg de blondine kil.

Ze schudde zwijgend haar hoofd.

Toen hief de blonde man het pistool met geluiddemper een beetje op en haalde de trekker over. Er klonk een geluid dat leek op een krachtige nies en er verscheen een rode stip op het voorhoofd van de jonge vrouw, die snel groter werd. Ze wankelde achteruit en viel in de lengte op de grond.

De blondine haalde diep adem. Het gedoe met de vrouw was niet gepland geweest, maar ze had zijn gezicht gezien. En dat was haar doodvonnis geweest.

De blondine klom over haar levenloze lichaam en keek de rest van de flat rond. Hij doorzocht de ene kamer na de andere. De vrouw had de waarheid verteld. Ze was inderdaad alleen geweest.

De moordenaar borg het pistool op, greep de jonge vrouw bij de armen en sleurde haar de woonkamer in. Toen liet hij zich in een van de lompe leren fauteuils zakken en wachtte.

Niet lang, hooguit tien minuten. Toen klonken er geluiden bij de voordeur. Er werd een sleutel omgedraaid en er kwam iemand binnen.

Het moest Goretzki zijn.

Vanessa?

Seconden later stond Goretzki in de deuropening van de woonkamer. Hij hield een papieren zak vast met de naam van de supermarkt in de buurt erop. Goretzki liet de tas vallen, reikte onder zijn leren blouson en haalde een P 226 tevoorschijn terwijl hij opzij zakte.

De blondine hoefde niet eens zijn pistool op te heffen. Hij zat daar rustig en haalde gewoon de trekker over. Het eerste schot raakte Wilm Goretzki in de maag en het tweede ging door zijn nek.

Goretzki kwam hard op de grond terecht. Er vormde zich een plas bloed. Zijn hand had het handvat van de P 226 nog steeds krampachtig vast. Een huivering ging door zijn lichaam. Zijn ogen waren glazig, zijn ademhaling was niet meer dan een zucht. Bloed druppelde uit zijn rechter mondhoek.

De blonde stond op en naderde de stervende man, waarbij hij ervoor zorgde dat hij niet in de plas bloed stapte. Toen richtte hij op het hoofd en haalde de trekker nog een laatste keer over voordat hij het pistool terug stopte in de brede zak van zijn kasjmier jas, die hij speciaal op maat had laten maken voor de lange geluiddemper.

Een koude glimlach speelde nu rond zijn mond met dunne lippen, die eerder een rechte lijn had geleken.

Klus geklaard, dacht hij.

3

Ik ben hoofdinspecteur Uwe Jörgensen. En samen met mijn collega Roy Müller werk ik in een speciale afdeling van de recherche. Deze