Zwijgen is zilver, wraak is goud: Thriller

By Henry Rohmer

door Henry Rohmer


De lengte van dit ebook komt overeen met 140 paperback pagina's.

Iemand heeft een besluit genomen en leeft maar voor één gedachte: wraak! Een oud onrecht moet worden verzoend en een perfide plan wordt omgezet in wrede daden. Een reeks moorden jaagt New York angst aan en de onderzoekers volgen het spoor van bloed door Manhattan...


HENRY ROHMER is het pseudoniem van de auteur Alfred Bekker, die vooral bekend is van fantasyromans en jeugdboeken. Hij is ook de co-auteur van bekende suspense-reeksen als Jerry Cotton, Cotton Reloaded, John Sinclair, Kommissar X en Ren Dhark. Ook schreef hij historische romans als Conny Walden.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: May 8, 2023
• ISBN: 9783745229646

Book preview

Henry Rohmer

Zwijgen is zilver, wraak is goud: Thriller

UUID: 30e49070-8b40-42cf-9688-fc2f7f53bf8c

Dieses eBook wurde mit StreetLib Write (https://writeapp.io) erstellt.

Inhaltsverzeichnis

Zwijgen is zilver, wraak is goud: Thriller

Copyright

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

Zwijgen is zilver, wraak is goud: Thriller

door Henry Rohmer

De lengte van dit ebook komt overeen met 140 paperback pagina's.

Iemand heeft een besluit genomen en leeft maar voor één gedachte: wraak! Een oud onrecht moet worden verzoend en een perfide plan wordt omgezet in wrede daden. Een reeks moorden jaagt New York angst aan en de onderzoekers volgen het spoor van bloed door Manhattan...

HENRY ROHMER is het pseudoniem van de auteur Alfred Bekker, die vooral bekend is van fantasyromans en jeugdboeken. Hij is ook de co-auteur van bekende suspense-reeksen als Jerry Cotton, Cotton Reloaded, John Sinclair, Kommissar X en Ren Dhark. Ook schreef hij historische romans als Conny Walden.

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER A.PANADERO

Henry Rohmer is een pseudoniem van Alfred Bekker

© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Het kan zijn dat vandaag meedogenloos opgeruimd moet worden, gromde John Parisi. Maar dat is niets nieuws voor jou!

Zijn twee lijfwachten bevestigden dit met een kort knikje. Ze hielden hun Uzi machinepistolen in de aanslag.

Het trio bereikte de donkere teakhouten deur aan het einde van de hal.

Een bewaker in een donker pak stond ervoor.

Doe je mond dicht, Buddy! Heb je ons niet eerder gezien? vroeg Parisi. De bewaker stapte opzij. De deur ging open. John Parisi's massieve figuur kwam de kamer binnen.

Zelfs zijn goedgebouwde lijfwachten leken klein vergeleken met deze grijsbebaarde kolos in een maatpak.

Parisi kon letterlijk een bries van ijs over zich heen voelen waaien. De gezichten van de mannen die aan de tafel hadden plaatsgenomen waren star. De uitdrukkingen zouden passen bij een begrafenis. Parisi was lang genoeg nummer één in dit syndicaat om te weten dat dit een levensbedreigend moment was.

De stemming was tegen hem.

Parisi liet een van zijn lijfwachten de stoel terugtrekken. Toen ging hij zitten. De dikke Havana in zijn mondhoek ging uit. Een slecht voorteken... Hij vloekte zachtjes tegen zichzelf.

De twee gorilla's stelden zich op achter hun baas.

De zware teakhouten deur sloeg dicht.

Dus, wat is er? gromde Parisi. Ik was het niet die aandrong op deze ontmoeting...

Stilte heerste. Je had een speld kunnen horen vallen in die seconde.

Parisi hield niet van deze stemming.

Zijn blik ging langs de rij aanwezigen. Allemaal mensen van zijn organisatie. Ze waren allemaal gekomen. Deze bijeenkomst was een soort plenaire vergadering geworden. Niemand had hem dat eerder verteld. Hij begon te vermoeden wat hier ging gebeuren.

Een coup!

Er zijn de laatste tijd problemen geweest, zei een van de aanwezigen. Hij had een half kaal hoofd en hoge jukbeenderen.

Nou en? siste Parisi, terwijl hij zijn tegenhanger met een ijzige blik aankeek.

Velen hier voelen dat je niet langer in staat bent om grip op de dingen te houden!

Oh, echt, antwoordde Parisi sarcastisch. Weet je wat ik denk, Loomis? Ik denk dat je jezelf overschat!

Het is een feit dat de Oekraïners het ons erg moeilijk maken, kwam het nu van een andere kant. We hebben een verandering aan de top nodig.

Er klonk gemompel van goedkeuring.

De bodyguards van de grote Parisi laadden hun Uzi machinegeweren.

En meteen was de kamer weer stil.

Doodstil.

Ik heb het gevoel dat sommigen van jullie nog niet echt over hun mening hebben nagedacht, zei Parisi. Hij nam zijn Havana en gooide die opzij. Hij draaide zijn gezicht in walging. Het lijkt er echt op dat ik een beetje te mild ben geweest voor sommigen van jullie. Maar fouten zijn er om gecorrigeerd te worden...

Je hebt het gezegd, Parisi, zei Loomis nu. Zijn stem klonk als ijs.

En John Parisi's ogen werden groot van afschuw toen de lopen van de twee Uzi's plotseling op hem werden gericht.

Zijn eigen mensen! Parisi was verstijfd van schrik.

Nee..., fluisterde hij.

Angstzweet vormde zich op het voorhoofd van de kolos.

Sta op, Parisi! zei Loomis.

Wat ga je doen?

Loomis glimlachte.

Het is niet onze manier om een van onze eigen mensen te vermoorden. Tenminste niet als het niet nodig is... Ook al hebben een of twee van jullie in deze kamer misschien heel goede redenen om elk bot in je lichaam met je eigen handen te breken... Loomis haalde zijn schouders op. We zijn tenslotte geen bruten...

Maar...

Er is iemand die je graag persoonlijk over de Jordaan wil sturen.

John Parisi begon te stamelen. Luister, ik...

Vergeet het, Parisi. Er is geen overeenkomst mogelijk. Niet meer.

Wat bedoel je? Parisi snakte nog steeds naar adem.

Zijn eigen lijfwachten grepen hem en namen hem mee in het midden.

Leuk om voor je te werken, Parisi, zei een van hen met een wrange grijns. Maar aan alles komt een eind...

2

Ze was een schoonheid. De nauwsluitende jurk verborg weinig van haar opwindende figuur.

Verleiding in eigen persoon, dat was ze!

Alleen was er iets mis met haar ogen.

Ze waren zeegroen. Maar ze deden niet denken aan de geur van zeewier - maar aan de koude samengestelde ogen van een slang. Een ijzige blik met dodelijke vastberadenheid.

De grote .45 kaliber automaat in haar rechterhand glom van goud. Een wapen waarvan de projectielen de schedel van een man konden afrukken. Veel te groot voor haar delicate handen. Met één snelle beweging schoof ze het magazijn in het wapen. Een duivelse glimlach verscheen over haar volle mond.

Toen stopte ze het pistool in haar handtas.

Het kon niet lang meer duren voordat ze eindelijk de man voor haar geweer zou hebben, naar wiens dood ze verlangde als naar niets anders.

Een koele wind blies vanaf de East River over de industriële woestenij in het noordwesten van Queens. Een fabrieksgebouw waarvan de sloop voor de helft was voltooid. Vandaag was het zondag, dus de grote machines met de sloopkogels hadden pauze.

Een plek gemaakt voor moord...

Je neemt je tijd, zei de donkerharige krullenbol die een paar meter van de jonge vrouw vandaan in de richting van de East River stond. Hij drukte zijn sigaret uit. Een Uzi machinepistool hing over zijn schouder.

Maak je geen zorgen, Kelly, zei ze, het komt allemaal goed...

Je neemt dit vrij rustig op, Janet.

Moet ik dat niet doen?

We vermoorden hier niemand.

Ik weet het! Ik weet het beter dan wie dan ook, Kelly!

Ze glimlachte.

Hun plan was perfect.

Ze vertrouwde erop. Er kon niets misgaan.

Precies op dat moment kwam de donkere, extra lange Mercedes limousine de hoek om. Parisi's auto. Maar hij had niet langer de leiding.

De auto naderde, stopte.

Er ging een deur open.

Een massieve figuur werd brutaal naar buiten geduwd.

John Parisi draaide zich met een kreun op de vloer. Hij keek op.

Zijn bleke gezicht verloor het laatste restje kleur.

Janet - jij? mompelde hij verbaasd.

Janet had ondertussen haar pistool gepakt en geladen. Ze stapte dichterbij en greep