Burmester en de hete vlam: Thriller

By Alfred Bekker

door Alfred Bekker





Hij zag de vlammen opkomen, zag ze stukje bij beetje wegvreten. De man pauzeerde even en zette een stap verder. In zijn rechterhand hield hij nog steeds de lege jerrycan vast, die hij nu met een krachtige beweging wegslingerde.

Wanneer een papierfabriek in vlammen opgaat, moet privédetective Aldo Burmester een moordenaar tegenhouden . ..


Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Jun 26, 2023
• ISBN: 9783745231076

Book preview

Burmester en de hete vlam: Thriller

door Alfred Bekker

Hij zag de vlammen opkomen, zag ze stukje bij beetje wegvreten. De man pauzeerde even en zette een stap verder. In zijn rechterhand hield hij nog steeds de lege jerrycan vast, die hij nu met een krachtige beweging wegslingerde.

Wanneer een papierfabriek in vlammen opgaat, moet privédetective Aldo Burmester een moordenaar tegenhouden . ..

Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie !

1

Hamburg in 1991...

Honden blaften vanuit de verte door de duisternis van de nacht, terwijl de gemaskerde man de kraag van zijn leren jack omhoog draaide en even achterom keek. Hij zag de vlammen opkomen, zag ze stukje bij beetje wegvreten. De man pauzeerde even en zette een stap verder. In zijn rechterhand hield hij nog steeds de lege jerrycan vast, die hij nu met een krachtige beweging wegslingerde.

Hij gunde zichzelf een volle seconde om te genieten van de aanblik van de gulzig likkende vlammen, maar toen bereikten stemmen zijn oren en dat betekende dat hij zich nu moest haasten. Het waren niet meer dan een paar onverstaanbare flarden van woorden. Koplampen gingen aan en de gemaskerde man rende naar het hek dat het fabrieksterrein omringde. Hij was maar een middelmatige loper, maar dat was in dit geval genoeg. Hij zou het halen.

Even later vond hij het gat dat hij eerder met behulp van een lange stalen tang had geopend en waardoor hij de compound was binnengekomen. De stemmen in zijn rug werden luider. Hij vloekte toen het uiteinde van een draad zijn jas openscheurde. Toen was hij er eindelijk doorheen en rende de paar meter naar de auto.

De gemaskerde man rukte een deur open en sprong naar binnen. Slechts een fractie van een seconde later startte het voertuig. De banden tolden en toen joeg hij de duisternis in. De gemaskerde man haalde opgelucht adem. De stemmen en het geblaf van honden verdwenen langzaam. Hij nam het kousenmasker van zijn hoofd, wierp een korte blik in de achteruitkijkspiegel en glimlachte.

2

Arthur Jansen voelde zijn hartslag tot in zijn nek kloppen toen hij iets te abrupt zijn Ferrari stopte. Hij zuchtte hoorbaar en ging met zijn vlakke hand over zijn vermoeide gezicht. De dag was al zwaar genoeg voor hem geweest en nu dit!

Gewoon rustig blijven, dacht hij. Je moet er verdomme doorheen!

Ergens in zijn achterhoofd hoorde Jansen vaag de stem van zijn dokter, die hem al jaren minder stress voorschreef. Maar dat was makkelijk gezegd!

Jansen haalde een tube tabletten uit zijn jaszak en nam twee van de ronde dragées die erin zaten. Ongekauwd en gedwongen om ze zonder water naar binnen te werken, hoopte hij dat ze de razende hoofdpijn zouden verdrijven die hem al de hele dag parten speelde. Eigenlijk al sinds de post was aangekomen en hij die brief had ontvangen. Een brief die aan elkaar was geplakt van stukjes krant en die allesbehalve vriendelijke felicitaties bevatte voor zijn aanstaande zestigste verjaardag!

Jansen opende de deur van de Ferrari en zijn blik gleed over het fabrieksterrein. Koplampen hadden op deze locatie de nacht in dag veranderd. Hij zag een patrouillewagen van de politie en een brandweerauto erachter. Een lange, breedgeschouderde man kwam op Jansen afrennen. Het was Hannes Plötz, een van de nachtwakers. Toen hij zijn baas bereikte, hijgde hij eerst.

Wat is er, Mr. Plötz?

Alles is onder controle, hijgde de man.

Het klonk wel dramatisch aan de telefoon.

Meneer Plötz knikte.

Het had heel dramatisch kunnen zijn, baas! Maar het is weer goed gekomen. Vooral omdat de rotzooi vroeg genoeg werd ontdekt.

Jansen knikte.

Het is al goed, mijnheer Plötz ... mompelde hij.

Er stond daar een auto te wachten. Het ging allemaal heel snel.

Heb je toevallig niets anders herkend?

Plötz schudde zijn hoofd. Nee.

Nummerplaat?

Was niet aangestoken.

Verdomme!

De man knipte een gat door het hek met een tang. Hij heeft de tang achtergelaten, maar ik betwijfel of we er iets mee kunnen.

Jansen hief zijn armen op.

Nou, dat is tenminste iets!

Plötz leek minder zelfverzekerd. Hij maakte een afwijzend gebaar met zijn hand en zei: Gewone goederen, baas. Je kunt ze in elke bouwmarkt krijgen.

Ja, dacht Jansen. En de politie hoefde waarschijnlijk niet eens naar vingerafdrukken te zoeken. Als die verdomde brandstichter al hersens had, dan had hij handschoenen gedragen.

Sorry, baas! zei Hannes Plötz op een toon alsof hij de brand persoonlijk had aangestoken. Jansen kwam naar hem toe en klopte hem bijna vriendelijk op de schouder.

Het is niet jouw schuld, zei hij en liep langs hem heen.

Hij zag een andere kennis die net in de patrouillewagen was gaan zitten om te telefoneren. Het was een inspecteur van de politie in Hamburg-Mitte. Een lange, slungelige man wiens ruggengraat een gebogen lijn vormde als hij comfortabel stond.

Hij heette Bergmann en Jansen had nog steeds nare herinneringen aan hem toen hij met de eerste dreigbrief op het politiebureau was verschenen. Bergmann was totaal incompetent, althans dat vond Jansen. Een paar extra patrouilles rond de fabriek en voor zijn flatgebouw, meer had deze inspecteur niet geregeld.

Jansen stond met zijn benen wijd uit elkaar voor de open deur van de patrouillewagen, waar Bergmanns lange, dunne benen uitstaken.

Ik hoop dat je eindelijk de mensen vindt die me willen afmaken! mopperde hij. Tot nu toe hebben je onderzoeken niet erg ver geleid.

Bergmann kwam uit de auto en keek op Jansen neer. Het gezicht van de inspecteur vertrok toen hij antwoordde: Ik hou niet van mensen die denken dat ze alleen op de wereld zijn. Mijn mannen voeren de patrouilles buiten uw huis en fabriek op. Wat wilt u nog meer? Hij schudde onbegrijpend zijn hoofd. Ik hou niet van mensen die, alleen omdat ze geld hebben, denken dat ze overal waar ze komen behandeld moeten worden alsof ze alleen op de wereld zijn.

Arthur Jansen keek heel boos. Zijn ogen flitsten agressief en de ader in zijn nek zwol dik op.

En ik hou niet van mensen die betaald worden met mijn belastinggeld en er niets voor terug doen, gromde hij vervolgens terug.

Bergmann leek even te overwegen of hij in natura moest terugbetalen, maar besloot toen van niet.

Ik begrijp je woede, maar reageer het alsjeblieft af op iemand anders! Bedenk maar eens wie in je o zo fijne kennissenkring misschien zijn goede manieren is vergeten!

Er was een flits in Jansens ogen.

Pah! zei hij, maar natuurlijk wist hij dat zijn tegenhanger gelijk had. Jansen had al honderd keer zijn hersens gepijnigd over wie er achter de bedreigingen, intimidaties en aanvallen zou kunnen zitten. Iemand had het op hem gemunt.

Jansen verliet de inspecteur en ging naar de fabriek om de schade met eigen ogen te zien. Het leek mee te vallen. Maar wie kon garanderen dat het de volgende keer niet echt ernstig zou zijn?

3

Aldo Burmester, de bekende privédetective, liet de deuren opzij vliegen toen hij zijn kantoor in de Beenckstraße binnenkwam. Jana Marschmann, zijn blonde assistente, begroette hem met haar stralende glimlach.

Nou, hoe was het hof?

Aldo gooide zijn jas in een hoek en haalde toen zijn schouders op.

"We zullen