Geschoren: Thriller

By Jack Raymond

door Jack Raymond


De omvang van dit boek komt overeen met 116 paperback pagina's.


Een reeks gruwelijke moorden op prostituees brengt de onderzoekers in verwarring. De mysterieuze moordenaar slaat keer op keer toe - en de stad bevriest van angst.

Loopt er een gekke seriemoordenaar rond - of zit er een oorlog tussen pooiers en gangsterbazen achter?


Jack Raymond (Alfred Bekker) is een bekend auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talrijke romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Mar 30, 2023
• ISBN: 9783745228632

Book preview

Jack Raymond

Geschoren: Thriller

UUID: 6c37cc2b-7804-4472-9f05-449666f82be3

Dieses eBook wurde mit StreetLib Write (https://writeapp.io) erstellt.

Inhaltsverzeichnis

Geschoren: Thriller

Copyright

1

2

3

4

5

6

7

9

11

13

15

17

19

21

23

25

27

29

31

33

35

37

39

41

43

45

47

49

51

Geschoren: Thriller

door Jack Raymond

De omvang van dit boek komt overeen met 116 paperback pagina's.

Een reeks gruwelijke moorden op prostituees brengt de onderzoekers in verwarring. De mysterieuze moordenaar slaat keer op keer toe - en de stad bevriest van angst.

Loopt er een gekke seriemoordenaar rond - of zit er een oorlog tussen pooiers en gangsterbazen achter?

Jack Raymond (Alfred Bekker) is een bekend auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talrijke romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER A.PANADERO

Jack Raymond is een pseudoniem van Alfred Bekker

© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

New York City, Bronx...

Een koude dag.

Een slechte dag.

Een dag die niemand die het had meegemaakt ooit zou vergeten.

Noch de twee agenten die die dag dienst hadden.

Waar moeten we precies heen, Barney? zei de agent achter het stuur, loensen in de nacht.

Zijn partner haalde zijn schouders op.

Je kunt het me niet vragen. Ik ken hier de weg niet.

Geweldig!

Ik weet het niet, Ed! gromde hij tussen zijn tanden door. Hij had het geweer op zijn schoot genomen en controleerde nu de lading. Het is echt een slechte buurt hier. En er lijken niet eens nummers op de huizen te staan...

Denk je dat je dat enorme geweer daar nodig hebt? vroeg Ed, terwijl hij nog steeds hard probeerde iets van buiten te zien. De straatverlichting werkte niet. Het was maar te hopen dat ze niet verdwaald waren.

Ik ben liever wat beter bewapend op dit gebied.

Barney trok zijn gezicht op en gaapte. Eigenlijk zou hij vrij zijn geweest, maar toen kwam dit...

Verdomme!, vloekte hij binnensmonds.

Ik wou dat ik thuis was.

Als jij het zegt...

Waarom?

Nou, je klaagt altijd over je oude dame!

We zijn uit elkaar.

Je bedoelt dat ze is weggelopen.

Dat is één manier om het te bekijken.

En dat vertel je me nu pas?

Nou en?

Ik zou nu op weg naar huis kunnen zijn, uitkijkend naar bed. In plaats daarvan moet ik mijn nek riskeren om een of andere gek te pakken...

En dat is alleen maar omdat we net het dichtst bij elkaar zijn geweest.

Dat is het lot! Op de verkeerde plaats op de verkeerde tijd...

Kijk uit, Ed! riep Billy toen, en zijn partner stapte in de ijzers. Er stond een figuur op de weg, die pas op het laatste moment zwaaide. Ze was niet alleen, er waren andere mensen.

Billy opende de deur en stapte uit, met het geweer in zijn rechterhand.

Godzijdank, politie! Kom snel! riep de vrouw.

Heb je ons gebeld? vroeg Barney.

Een dode! Snel!

Heb je ons gebeld, ik wilde het weten!

Ja, dat was ik.

Grote pupillen heeft ze, dacht Barney. Waarschijnlijk een drugsverslaafde. En of ze op dit moment bij haar verstand was, viel te betwijfelen.

Ja, ik was het. Onze conciërge is daarboven!

Wat heeft dit te maken met de huismeester!

Ga gewoon naar boven! Snel!

Ja, ja...

Als je het niet snel doet, is het te laat!

Rustig aan, dame!

Ze wees naar het huis met meerdere verdiepingen aan de rechterkant. Op verschillende verdiepingen brandden lichten. Snel! Het is waarschijnlijk al te laat!

Dat hoor ik graag!, dacht Billy sarcastisch.

En ze waren maar een paar straten verderop toen ze gebeld werden.

Het had hen nog geen vijf minuten gekost om hier te komen, ondanks de lichtomstandigheden en het feit dat ze hier niet veel aan huisnummers schenen te denken.

Billy keek de vrouw onderzoekend aan. In het schijnsel van de autolichten zag hij haar gezicht. Billy zou haar onder normale omstandigheden op vijfenveertig hebben geschat.

Haar tanden waren slecht, haar teint ook.

Billy haalde diep adem.

Ze is waarschijnlijk tien jaar jonger dan ze eruit ziet! dacht hij. Dat zou niet ongewoon zijn voor dit gebied ..... Een crackhead met een crack gezicht. Zoals een zombie . Maar dit was geen film, dit was de realiteit.

En een andere gedachte kwam bij hem op. Een gedachte die voelde als een koude, glibberige hand die iemand op zijn schouder legde.

Billy slikte.

Als iemand hier de politie belt, is dat zeker niet zonder goede reden!

Ed deed ondertussen de politieauto op slot. Hij wilde immers niet dat de halve uitrusting achteraf vermist zou zijn. Hij hield de mobiele telefoon in zijn hand en luisterde aandachtig.

Heb je de kapitein, Ed?

Kapitein Delany is onderweg. Met versterkingen.

Zullen we wachten? Als je het mij vraagt, is die kerel toch al lang weg. En ik heb eerlijk gezegd geen zin om hier te zijn...

We moeten hem vangen, zei Ed serieus. Tegen elke prijs.

Nu sprak de vrouw weer. De viezerik moet nog in het huis zijn!

Billy trok zijn wenkbrauwen op.

Luister! Na alles wat hier gebeurd is, na al die dode hoeren en die perverselingen...

Het is oké, onderbrak Billy haar ruw.

Is hij gewapend? vroeg Ed ondertussen aan de vrouw.

Ik weet het niet. Maar...

Ed vernauwde zijn ogen, zijn wenkbrauwen vormden een gebogen lijn die scepsis uitstraalde.

Maar wat? vroeg hij.

De vrouw fluisterde alleen maar.

Uit haar ogen straalde pure afschuw.

Het moet hem zijn...

Wat?

Het monster!

Ik hou van zulke vage uitspraken! Barney verrekte zijn gezicht.

Hij deed zijn zaklamp aan, die hij aan de revers van zijn jasje had hangen. De lichtkegel deed de neus van de vrouw roodachtig gloeien.

Alcohol!

Maar Billy rilde nog steeds.

Als hij uit het huis was gekomen, hadden we dat gezien! zei een van de andere mensen, een man van in de zestig, die met zijn linkerbeen sleepte.

Is er echt niemand uit het huis gekomen? vroeg Barney.

Geen man, hoe dan ook, zei iemand.

Oké, zei Barney.

Dus hij moet er nog steeds zijn, zei Ed.

Ja, knikte Barney.

Waar wachten we op?

Barney duwde zijn pet in zijn nek. Hij keek even naar zijn partner.

Dus laten we gaan, gromde hij.

Hij voelde een kramp in zijn maagstreek.

De lift was kapot en de trap was vrij smal.

Op sommige treden was de bekleding doorgesleten. Een ondefinieerbare geur hing in de lucht. Als iemand hier als conciërge werkte, dan had hij zijn taak waarschijnlijk niet erg serieus genomen.

Barney deed altijd twee of drie stappen tegelijk, zodat Ed, die ook een kop kleiner was, moeite had om zijn partner bij te houden.

Er ging geen minuut voorbij en ze hadden hun bestemming bereikt.

De vrouw was ook naar boven gekomen.

Ze was gewoon te nieuwsgierig om het te missen.

Barney greep de pompactie steviger vast, terwijl Ed op de deur klopte met de greep van zijn politierolwapen.

Dit is de politie! Doe onmiddellijk de deur open!

Er was een geluid te horen vanuit de flat. Het klonk als luid ademen of kreunen. Een bijna dierlijk geluid. Een volle seconde ging voorbij zonder dat er iets gebeurde. De twee agenten keken elkaar aan. Barney knikte, en Ed trapte de deur in. Het was een gewelddadige beweging, veel gewelddadiger dan nodig was geweest om het rotte hout te doen versplinteren.

De deur vloog open en Barney hief zijn geweer.

Het uitzicht was helder op een armzalige eenkamerflat die al lang niet meer was opgeknapt. Op één plek begon schimmel zich een weg te eten langs het plafond.

De inrichting was karig. Een bank, een tafel, een stoel. Ook een kast en een matras.

Uitgestrekt op de vloer lag een lijk.

Vrouwelijk.

En kaalgeschoren.

Rond de nek een wurgspoor.

Als van een draadstrop, zoals men later zou ontdekken.

Er is niemand anders hier, merkte Billy op.

Hij moet via de brandtrap ontsnapt zijn, zei Ed.