Verborgen in de diepte: Thriller

By Jack Raymond

Misdaadroman door Jack Raymond


Het formaat van dit boek komt overeen met 113 paperbackpagina's.


Archeologen denken dat ze een schedel uit de prehistorie hebben gevonden - en ontdekken dat het een moordslachtoffer uit onze tijd is. De onderzoekers moeten zich haasten, want een oud verhaal over schuld, wraak en gewetenloosheid roept moordenaars op...


Jack Raymond (Alfred Bekker) is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden, Sidney Gardner, Jonas Herlin, Adrian Leschek, John Devlin, Brian Carisi, Robert Gruber en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Jul 12, 2023
• ISBN: 9783745231953

Book preview

Jack Raymond

Verborgen in de diepte: Thriller

UUID: ba2dd272-0c55-4ec1-82aa-12d6031c8b6f

Dieses eBook wurde mit StreetLib Write (https://writeapp.io) erstellt.

Inhaltsverzeichnis

Verborgen in de diepte: Thriller

Copyright

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

Verborgen in de diepte: Thriller

Misdaadroman door Jack Raymond

Het formaat van dit boek komt overeen met 113 paperbackpagina's.

Archeologen denken dat ze een schedel uit de prehistorie hebben gevonden - en ontdekken dat het een moordslachtoffer uit onze tijd is. De onderzoekers moeten zich haasten, want een oud verhaal over schuld, wraak en gewetenloosheid roept moordenaars op...

Jack Raymond (Alfred Bekker) is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden, Sidney Gardner, Jonas Herlin, Adrian Leschek, John Devlin, Brian Carisi, Robert Gruber en Janet Farell.

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER A.PANADERO

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Dr. Rick MacGregor slaakte een geeuw toen hij zijn duikpak te drogen hing. Toen liet hij zijn blik even afdwalen over de New Jersey oever van Lake Tappan, ruim dertig mijl van New York. Zeshonderd jaar geleden was het meer een derde kleiner dan nu. En daar, waar archeoloog McGregor en zijn team wekenlang elke dag hadden gedoken, was ooit het kamp geweest van een groep Algonkin Indianen. Ik vraag me af of op een dag in de verre toekomst iemand net zo zorgvuldig met ons afval zal omgaan als wij met de overblijfselen van de Algonquins, grijnsde Eric Giles, een student.

Nou, voor archeologen van de toekomst zouden de vuilnisbelten van Coney Island zeker een paradijs zijn!

Dr MacGregor! Kom hierheen! Dit moet je zien! riep iemand vanuit een van de tenten die een halve cirkel vormden bij de oever. Het waren grote legertenten met stevige vloeren en stahoogte. MacGregor liet Giles staan en liep de paar meter naar de eerste tent en ging naar binnen.

Een man met een dikke bril stond voor een behangtafel waarop enkele tientallen vondsten te zien waren die maar net door de modder waren schoongemaakt - waaronder een schedel. Dus of we kijken hier naar een archeologische sensatie en de Algonkin kroonden al tanden in de precolumbiaanse tijd, of deze dode man is uit onze tijd!

2

Reilly had de schedel provisorisch schoongemaakt en hield hem voor Dr. MacGregor. Maar doe latex handschoenen aan voordat je iets aanraakt. Anders zijn de DNA-tests die we willen doen achteraf niets waard!

MacGregor grijnsde.

"Als blijkt dat de Algonquian Indianen afstammen van de Ieren, dan heeft ons gilde in ieder geval weer een sensatie - en die hebben we hard nodig. Het wordt steeds moeilijker om de nodige fondsen te werven voor dit soort projecten!

Je hebt je primeur, Dr MacGregor! verduidelijkte Reilly. Alleen zal het waarschijnlijk betekenen dat de politie ons opgravingsterrein herdefinieert tot een plaats delict. Ik heb trouwens nog iets anders gevonden.

MacGregor volgde hem naar een andere tafel waarop een plastic bak stond. Daarin lagen een paar half schoongemaakte botten.

Reilly raapte een dijbeen op met een verkleurd stuk metaal aan het uiteinde.

Hij grijnsde.

Recht uit het stenen tijdperk! lachte hij. Maar ik bedoel niet de precolumbiaanse Algonquin indianen, maar het stenen tijdperk van het kunstmatige heupgewricht - en dat is niet meer dan 25 jaar geleden!

MacGregor knikte lichtjes. Zijn gezicht was heel ernstig geworden.

Ik denk niet dat we dit onder het tapijt kunnen vegen.

Nee, tenminste niet als we hier zonder grote problemen uit willen komen.

De problemen zullen hoe dan ook groot genoeg zijn. Ik moet er niet aan denken dat een paar filistijnen van de herkenningsdienst een unieke archeologische vindplaats vernietigen!

3

De Ford Maverick SUV stopte voor nummer 132 op Branson Road in Riverdale. Dit nogal middenklasse deel van de Bronx werd gekenmerkt door chique bungalows en eengezinswoningen.

Voor New Yorkse begrippen waren de percelen vrij ruim.

De bestuurder van de Maverick keek door het raam aan de passagierskant. Een zonnebril met spiegelende glazen bedekte de ogen.

Zijn gezicht was hoekig. De harde lijnen leken gekerfd. Hij leek nerveus. De duim en wijsvinger van zijn rechterhand speelden met een gouden kruisbeeld dat aan een kettinkje om zijn nek hing. Het glanzende edelmetaal vormde een schril contrast met de zwaar gebruinde huid.

Op de oprit van huisnummer 132 stond een gele Lamborghini geparkeerd.

De auto van Sonny D'Andrea, wist de grijsharige man en moest grijnzen. Ook al had deze D'Andrea waarschijnlijk miljoenen op de bank staan - zijn smaak in auto's was nog steeds die van een nouveau riche nieuweling die iedereen wilde laten zien hoe dik zijn portemonnee was.

Maar goed, nu weet ik dat je thuis bent, dacht de grijsharige man.

Hij zette de motor af en stapte uit.

De lichtgekleurde blouson puilde iets uit onder de linkerschouder.

De grijsharige man liep meteen naar de voordeur en belde aan.

Een jonge vrouw deed de deur voor hem open: niet ouder dan dertig, slank, tenger en met lang, donkerblond haar. Ze droeg een nauwsluitende blauwe jurk en was hooguit half zo oud als de eigenaar van het huis.

Ik neem aan dat je van het makelaarskantoor Rutherford & Partners bent, we spraken elkaar eerder aan de telefoon.

Ik wil graag Mr D'Andrea spreken.

Ze fronste. Hij is niet thuis. Het spijt me. U bent niet meneer Rutherford?

Wil je het huis verkopen? Het is hier best mooi, toch?

De jonge vrouw probeerde de deur weer te sluiten, maar de grijsharige man was sneller. Zijn voet zat ertussen. Hij stapte razendsnel naar voren, greep haar nek en smeet haar tegen de muur. Ze verloor haar houvast op haar hoge schoenen.

De grijsharige man trapte met zijn hak de voordeur in het slot.

De jonge vrouw was even versuft. Toen de grijsharige man merkte dat ze wilde gillen, gaf hij haar een welgemikte klap waardoor ze bewusteloos in elkaar zakte. Ze gleed langs de muur naar beneden en lag roerloos.

D'Andrea, jij rat!, schoot het door het hoofd van de grijsharige man. Ik denk dat ik net op tijd ben voordat je voor altijd probeert te verdwijnen!

Hij deed zijn zonnebril af en stopte hem in de zijzak van zijn blouson. Daarna haalde hij een pistool met geluiddemper tevoorschijn. Hij ging nu systematisch één voor één door de kamers. De grijsharige man schatte de keuken van de bungalow op ongeveer honderd vierkante meter. Sonny D'Andrea was nergens te bekennen. De slaapkamer en badkamer zagen eruit alsof hier nooit iemand had gewoond.

Hij moet de lont geroken hebben, dacht de grijsharige man. Een man als D'Andrea kun je niet voor de gek houden.

De grijsharige man doorzocht de kelder en zolder. Het huis bevatte bijna geen persoonlijke bezittingen. De telefoon was afgesloten.

Uiteindelijk keerde de grijsharige man terug naar de gang. Hij greep de vrouw die op de grond lag onder de oksels en sleurde haar mee naar de badkamer. Daar tilde hij haar in het bad en liet koud water lopen.

De jonge vrouw slaakte een gilletje. Haar ogen werden groot van angst. Bloed stroomde uit een snee in haar slaap.

De grijsharige man draaide het water uit.

We moeten praten, zei hij. Het is aan jou hoe pijnlijk het zal zijn!

4

Ik draaide Union Street op vanaf Franklin Avenue in Brooklyn.

Het moet hier zijn! zei mijn