De drakentatoeage: Thriller

By Jack Raymond

door Jack Raymond


De omvang van dit boek komt overeen met 140 paperback pagina's .


Midden in de stad wordt een gepantserde vrachtwagen overvallen door gemaskerde en zwaarbewapende gangsters. Niet de eerste overval van dit soort. Maar deze keer worden de chauffeurs vermoord, hoewel ze geen weerstand boden.

De onderzoekers proberen uit te zoeken wie er achter de overvallen zit en beleven een grote verrassing... De sleutel tot het oplossen van de zaak is een drakentatoeage...


Jack Raymond (Alfred Bekker ) is een bekend auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talrijke romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Apr 8, 2023
• ISBN: 9783745228915

Book preview

Jack Raymond

De drakentatoeage: Thriller

UUID: bc5a211d-e465-4f56-b5f8-2cc5eeca79b2

Dieses eBook wurde mit StreetLib Write (https://writeapp.io) erstellt.

Inhaltsverzeichnis

De drakentatoeage: Thriller

Copyright

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

De drakentatoeage: Thriller

door Jack Raymond

De omvang van dit boek komt overeen met 140 paperback pagina's .

Midden in de stad wordt een gepantserde vrachtwagen overvallen door gemaskerde en zwaarbewapende gangsters. Niet de eerste overval van dit soort. Maar deze keer worden de chauffeurs vermoord, hoewel ze geen weerstand boden.

De onderzoekers proberen uit te zoeken wie er achter de overvallen zit en beleven een grote verrassing... De sleutel tot het oplossen van de zaak is een drakentatoeage...

Jack Raymond (Alfred Bekker ) is een bekend auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talrijke romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER A.PANADERO

Jack Raymond is een pseudoniem van Alfred Bekker

© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Wat is dit verdomme? De rode golf? gromde Jack Dimaglia, een van de twee bewakers in de gepantserde geldwagen van Telso Security Ltd, toen zijn collega Donald Wrexler op de rem trapte op de kruising van Amsterdam Avenue en 57th Street East.

Het verkeerslicht stond net op rood. Jack Dimaglia wierp een blik op het horloge om zijn pols.

Denk je dat we onze tour nog kunnen afmaken tegen voetbaltijd, Don?

Op dat moment gingen de deuren van het busje voor hen open en sprongen er verschillende gemaskerde mannen uit. Ze droegen legeruniformen. Hun gezichten waren bedekt met bivakmutsen die alleen hun ogen ontblootten.

Vier mannen sprongen nu ook uit een limousine die op de rechterrijstrook stond en namen positie in. Een dozijn snuiters werden op het Telso busje gericht.

Ik denk niet dat we het gaan redden, Jack, mompelde Donald Wrexler grimmig tussen zijn tanden.

2

Door op een knop te drukken activeerde hij een alarmsignaal dat per radio werd doorgegeven aan het dichtstbijzijnde district van de New Yorkse politie.

Een van de gangsters gebaarde duidelijk naar de inzittenden van het Telso busje om te vertrekken.

Die idioten! Ze kunnen wachten tot de politie komt! gromde Jack Dimaglia, terwijl zijn collega in gesprek was met een politieluitenant.

Hooguit een paar minuten. Dan zou de politie massaal opduiken, mogelijk zelfs ondersteund door speciale eenheden zoals de bankovervalbrigade. Wrexler maakte bekend hoeveel daders er waren en hoe gewapend ze waren.

Ze hadden dit honderd keer geoefend - en nu was het het echte werk.

De auto is gepantserd, meldde Dimaglia ook.

Dan hoef ik jullie niet te vertellen dat jullie koste wat kost in de transporter moeten blijven, instrueerde de politieluitenant hen. Zijn naam was Dave Kranz. Hij beloofde dat alle troepen binnen bereik onmiddellijk ter plaatse zouden komen - inclusief een politiehelikopter.

Ik had vanmorgen het gevoel dat er iets mis zou gaan! zei Jack Dimaglia. De klank van zijn stem trilde licht, verraadde hoe het in hem zat.

Dimaglia en Wrexler waren uitgerust met revolvers met korte loop van het kaliber .38 van Smith & Wesson, dat enkele jaren geleden het standaardwapen was van de New Yorkse politie en de FBI, voordat het werd vervangen door moderne pistolen met meer vuurkracht. Maar vooral bij particuliere beveiligingsdiensten was deze revolver nog steeds erg in trek vanwege zijn gebruiksgemak en grote betrouwbaarheid. De ingezette bewakers waren immers meestal geen mannen en vrouwen die een even lange en intensieve opleiding hadden genoten als bij de DFBI of de stadspolitie.

Dimaglia trok zijn .38 uit de holster en controleerde de lading. Hij had het pistool nog nooit gebruikt in de vijf jaar dat hij als beveiliger voor Telso Security werkte - en deze keer wees niets erop dat het zou gebeuren. Het busje was gepantserd. Zelfs als de bende gewoon het vuur opende en een ware hagel van kogels op de voorkant met de bestuurderscabine afvuurde, bleven de inzittenden ongedeerd.

Het kogelvrije glas van de voorruit werd ontworpen om zelfs projectielen van groot kaliber veilig op te vangen.

Er waren onlangs zes overvallen gepleegd op de auto's van Telso Security. Slechts in twee gevallen was er iets gebeurd met de bewakers. Deze overvallen waren gepleegd tijdens het laden of lossen van de auto en de collega's waren dus weerloos.

Maar zolang ze in de hut bleven, waren ze veilig.

Dat is tenminste wat Jack Dimaglia zichzelf bleef vertellen. Hij had een vrouw en twee kleine kinderen, een tweeling. De twee waren pas een paar maanden geleden geboren en Jack was blij dat hij eindelijk de baan bij Telso had gekregen.

De beveiligers werden niet goed betaald en er was zeker een zeker risico aan verbonden. Maar voor Jack Dimaglia was het de eerste vaste baan die hij in lange tijd had gehad en dus was hij blij iets gevonden te hebben dat redelijk crisisbestendig leek.

Gedachten raasden door zijn hoofd. Hij dacht aan zijn vrouw en kinderen en aan de voetbalwedstrijd die hij nu zeker zou missen, wat er verder ook zou gebeuren. Dit alles vermengde zich in deze seconden tot een draaikolk van onsamenhangende indrukken - totdat een schok abrupt een einde maakte aan deze toestand.

Jack Dimaglia verbleekte toen hij in de loop van de bazooka keek die een van de gemaskerde mannen in positie had gebracht en op de voorruit had gericht.

Er was geen pantser tegen zo'n projectiel.

Even vroeg Jack Dimaglia zich af waarom de daders niet gewoon een explosieve lading op de achterdeur van het busje hadden geplaatst. Verschillende van de laatste overvallen waren op die manier gegaan. De bewakers waren ondertussen in hun cabine gebleven terwijl er achter hen een knal was geweest.

De gangsters konden niet weten dat de achterdeuren van de Telso Security busjes nu speciaal beveiligd waren tegen explosieven...

Eigenlijk...

Opnieuw was er een ondubbelzinnig gebaar.

Jack Dimaglia en Donald Wrexler hadden geen keus - als ze niet het risico wilden lopen om door de afgevuurde bazooka aan stukken te worden geblazen.

Kogelvrij glas bood in dit geval geen bescherming.

Aarzelend opende Donald Wrexler de deur.

Een van de schutters trok hem uit de cabine. Toen was het Dimaglia's beurt. Ook hij werd ruw naar buiten gesleept en onmiddellijk ontwapend.

Maar met een .38 Special was men qua vuurkracht toch al hopeloos inferieur aan de modernere bewapening van deze bijna militair georganiseerde bende.

Doe open! riep er een, gericht tot Dimaglia.

Ga je gang, Jack, we hebben geen keus, mompelde Wrexler tegen hem.

Politiesirenes loeiden in de verte.

Jack Dimaglia voelde een pistool tegen zijn slaap. De man ademde zwaar en leek nogal nerveus. Doe open! siste hij.

Jack Dimaglia hoefde het geen twee keer te horen. De gemaskerde man duwde hem voor zich uit met het pistool in de aanslag. Een andere gangster droeg Wrexler en duwde hem naar voren.

Dimaglia nam zijn sleutelbos van zijn riem en opende de speciaal beveiligde achterdeur van het busje.

Twee gemaskerde mannen sprongen in de auto. Een kleine explosieve lading opende een ander, minder stevig slot.

De man die het pistool tegen Jack Dimaglia's slaap had gezet, hield zijn pistool de hele tijd op de bewaker gericht. Zijn armen waren uitgestrekt. De mouw van het camouflage legerjack was een paar centimeter omhoog gekomen.

Een tatoeage werd zichtbaar op de onderarm.

Het