Moordenaar zonder naam: Thriller

By Jack Raymond

door Jack Raymond


De omvang van dit boek komt overeen met 205 paperback pagina's.


Het begint met een overval op een veiligheidstransport. De buit: drukplaten voor de productie van dollarbiljetten. FBI Special Agent Jesse Trevellian en zijn team beginnen een onderzoek en ontdekken een ongelooflijke samenzwering.

Trevellian weet echter niet dat hij zelf al lang het doelwit is van een moordenaar die alleen bekend staat als Moordenaar Zonder Naam...

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Apr 9, 2023
• ISBN: 9783745228922

Book preview

Jack Raymond

Moordenaar zonder naam: Thriller

UUID: d85bc689-2a85-4b35-b31a-a5c53eb7c921

Dieses eBook wurde mit StreetLib Write (https://writeapp.io) erstellt.

Inhaltsverzeichnis

Moordenaar zonder naam: Thriller

Copyright

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

43

44

45

46

47

48

49

50

51

52

53

54

55

56

57

58

59

60

61

62

63

64

65

66

67

68

69

70

71

72

73

74

75

76

Moordenaar zonder naam: Thriller

door Jack Raymond

De omvang van dit boek komt overeen met 205 paperback pagina's.

Het begint met een overval op een veiligheidstransport. De buit: drukplaten voor de productie van dollarbiljetten. FBI Special Agent Jesse Trevellian en zijn team beginnen een onderzoek en ontdekken een ongelooflijke samenzwering.

Trevellian weet echter niet dat hij zelf al lang het doelwit is van een moordenaar die alleen bekend staat als Moordenaar Zonder Naam...

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER A.PANADERO

Jack Raymond is een pseudoniem van Alfred Bekker

© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

New York 1998

De gepantserde bus stopte bij de rood gestreepte barrière. Het leek wel een volledige wegversperring. Dit ging leuk worden...

Verdomme, waarom heeft niemand ons dat verteld? gromde een van de bewakers. Hij zat op de passagiersstoel. Waar gaat dit over?

Misschien een ongeluk, Billy, zei de man achter het stuur.

Ik vraag het toch maar na bij het hoofdkantoor.

Links van hen stond een Chevy, rechts een Mercedes. Achter hen stond een busje. Het gepantserde busje was ingeklemd.

Billy greep naar de radio.

Maar voordat hij ook maar een kik had gegeven, sprongen links en rechts van hem tot de tanden gewapende mannen met capuchons uit de auto. De donkere bivakmutsen lieten niet meer over dan een smalle strook op ooghoogte. Ze droegen machinepistolen, pompgeweren en aanvalsgeweren. Ze droegen ook kogelvrije vesten. Aan de uitrusting te zien, zou je bijna denken aan een speciale eenheid van de New Yorkse politie.

Maar dit waren geen politieagenten.

Billy schreeuwde het bijna in de radio.

Hinderlaag! Ongeveer twee mijl voorbij de Lincoln Tunnel afslag richting Union City.... Twaalf tot vijftien zwaar bewapende daders.

Blijf kalm en neem geen risico's, kwam uit de luidspreker van de radio.

Begrepen, mompelde Billy.

Probeer de daders op te houden. We doen wat we kunnen.

Een geweldige troost, antwoordde Billy galant.

Waar is onze escorte?

Ik weet het niet. Ze zijn er niet als je ze nodig hebt...

Een van de gangsters zwaaide met de korte loop van zijn Uzi machinepistool. Hij gebood de twee bewakers om uit te stappen.

We blijven hier rustig zitten, legde Billy uit. Ze kunnen ons niets doen met hun wapens...

Het busje had zulk stevig gepantserd glas dat zelfs hele salvo's mitrailleurvuur onschadelijk bleven voor de inzittenden.

En op de bepantsering van het lichaam kon worden vertrouwd.

De deuren waren van binnenuit op slot.

Een van de jongens scheurde er nu van buitenaf aan. Maar hij had geen kans.

Billy grijnsde. Ze zijn nu als de beroemde aap die de zachte binnenkant van een kokosnoot probeert te pakken!

De bewakers zouden gewoon wachten tot de hele machinerie van politie en FBI in gang was gezet. Het gebied zou over een groot gebied worden afgezet. De gangsters hadden geen kans. Elke seconde betekende voor hen dat hun kansen aanzienlijk afnamen.

De twee bewakers pakten de automatische pistolen in hun riemholsters.

Er is niets aan te doen, zei de man aan het stuur tevreden.

Maar toen gingen zijn ogen wijd open van afschuw.

Een van de gangsters had positie ingenomen met een bazooka. Zijn kogels doorboorden moeiteloos de stalen platen van gepantserde voertuigen.

De twee bewakers werden bleek.

Ze realiseerden zich dat hun vertragingsspel nu voorbij was. Voorgoed. Ze lieten hun wapens zakken en hieven hun handen op. Maar blijkbaar niet snel genoeg.

De bazooka werd afgevuurd. De kogel doorboorde het gepantserde glas. De bestuurderscabine van het busje veranderde in een inferno. Vlammen schoten omhoog. De knal van de ontploffing was oorverdovend en overstemde de doodskreten van de inzittenden.

Deze hadden geen schijn van kans.

Als ze niet letterlijk uiteengereten waren door de explosie, verschroeiden de vlammen hen.

Er was beweging in de gelederen van de gangsters.

Twee brandblussers werden gebruikt om de vlammen te bedwingen.

Grijswit schuim smoorde het vuur binnen vijftien, twintig seconden.

Een van de gemaskerde mannen hielp een handlanger om via de vernielde voorruit van voren in de cabine te klimmen. Er hing een geur van verbrande lichamen en gesmolten plastic.

De sleutel! riep de man.

Hij gooide hem naar buiten, recht in de hand van een handlanger.

De laatste rende naar de achterkant van het busje.

De deur werd geopend.

En toen, eindelijk, lag wat ze wilden voor hun neus.

Het was een stalen doos, goed beveiligd door verschillende beugels. Twee kleine plastic explosieven werden gebruikt om het op te blazen.

De doos was zwaar.

Twee mannen droegen haar naar buiten en laadden haar in de kofferbak van de Chevy.

Tien seconden later brulden de gemaskerde mannen weg in hun auto's. Banden draaiden en piepten. Ze reden als duivels, wetende dat elke agent in een straal van vijfhonderd mijl nu achter hen aan zou zitten.

Maar hun prooi was het waard.

Ze dachten.

2

De staat New Jersey valt onder de jurisdictie van het FBI-district New York. Maar dat was zeker niet de enige reden waarom dit onze zaak was.

Toen ik met mijn vriend en collega Milo Tucker ter plaatse kwam, was het een chaos. De staatspolitie van New Jersey had een groot gebied afgezet. De McKeeway naar Union City was afgesloten.

Ik liet het zijraam van mijn sportwagen naar beneden glijden toen we bij de eerste wegversperring werden tegengehouden.

Een geüniformeerde en zwaarbewapende agent van de Staatspolitie salueerde kortaf.

Ik hield hem mijn dienstkaart voor.

Speciaal Agent Jesse Trevellian van het FBI district New York, mompelde ik als antwoord.

Mijn tegenhanger knikte en wuifde me door.

Ik parkeerde de sportwagen ergens. We stapten uit.

Het busje dat werd beroofd zag er verschrikkelijk uit.

Forensische experts waren al overal aan het werk.

Ons FBI district had ook een handvol specialisten gestuurd om de troepen hier te ondersteunen.

Er was ook een nogal gespannen kapitein van de Union City politie, in wiens jurisdictie deze misdaad al lag.

De kapitein heette Craig, hij was grijsharig en enigszins gedrongen. Zijn schouders waren breed en gaven hem een zeer gedrongen uiterlijk.

Hij keek geïnteresseerd naar mijn identiteitskaart.

Je nog een goede dag wensen na wat hier gebeurd is, lijkt ongepast, agent Trevellian, gromde Craig tussen zijn tanden. Kom op, ik zal je laten zien wat we tot nu toe hebben.

We reden om het busje heen.

Een onaangename geur steeg naar onze neusgaten.

Ik voelde me bijna ziek toen ik in de cabine keek.

Ik heb mijn leven gewijd aan misdaadbestrijding. En mijn werk als G-man betekent dat ik altijd met de dood in allerlei vormen te maken krijg. En toch zijn er altijd dingen die je meeneemt in je slaap. Beelden zoals die van de twee gruwelijk in elkaar geslagen bewakers in het busje, bijvoorbeeld.

Ik ben stoer.

Maar niet afgestompt.

De gangsters waren zeer goed georganiseerd, legde Craig uit met een toonloze stem. Ze gebruikten een bazooka of zoiets. De twee arme jongens hadden geen schijn van kans.

Craig balde zijn handen tot vuisten.

Een collega nam contact met hem op via de radio. Hij haalde het apparaat uit zijn jaszak en meldde het.

Blijkbaar was er nog steeds geen spoor van de daders. En dat terwijl er een grootscheepse klopjacht was gestart. Dit kon alleen maar betekenen dat ze een zeer goede organisatie op de achtergrond hadden die hen hielp te verdwijnen.

Ik verwachtte dat we snel ergens een paar auto's zouden tegenkomen die ze hadden gebruikt en vervolgens ergens hadden geparkeerd.

Als we geluk hadden, kwamen er een paar aanwijzingen tevoorschijn.

Als we geluk hadden. Maar de kansen waren niet al te groot, gezien de koelbloedigheid waarmee ze hadden gehandeld.

Elk detail leek zorgvuldig overwogen en georganiseerd.

Terwijl Craig ons de plaats delict bleef uitleggen, werd het me steeds duidelijker.

Zie je dat witgrijze poeder, agent Trevellian?

Ja. Moet van een brandblusser komen. Ze hebben het vuur geblust. Waarom deden ze dat?

Om de sleutel te pakken. Het slot op de achterdeur heeft een speciaal beschermingsmechanisme tegen stralen. Bij blootstelling aan hitte smelt er iets en kan de deur slechts met moeite worden opengelast. Daarom hebben ze niet gewoon hun bazooka op de achterkant gericht of geprobeerd de deur open te blazen. Nee, ze moesten de sleutel pakken...

Je bedoelt dat ze deze details wisten? bemoeide agent Milo Tucker zich er nu mee.

Craig haalde zijn schouders op.

Heb je een betere verklaring? Trouwens, de bazooka had nog een voordeel voor deze moordenaars. Zie je die zwarte, gesmolten klomp daarboven?

Ik zie hem.

Dit was het CCTV systeem.

Zelfs als de daders waren gemaskeerd, konden uit dergelijke opnames vaak waardevolle conclusies worden getrokken.

Zelfs als er niets van de gezichten te zien was. In Californië was onlangs een gemaskerde bankovervaller veroordeeld door de FBI-collega's daar op basis van het onmiskenbare waspatroon van zijn spijkerbroek.

Maar we konden in dit geval niet hopen op zulke hulp.

Ik wendde me af van de afschuwelijke aanblik van de uitgebrande bestuurderscabine en wees naar de roodgestreepte slagbomen die midden op de weg waren geplaatst.

Ziet er niet uit als een bouwplaats waar veel aan gewerkt is, merkte ik op.

Craig knikte.

Je hebt helemaal gelijk, agent Trevellian. De gangsters hebben dit in scène gezet om het transport te stoppen.

Dat betekent dat ze ook precies wisten van het schema van de transporteur.

Dat dacht ik ook.

Ik wil graag de binnenkant van de auto zien, zei Milo.

Craig knikte.

Vind je het niet erg als ik dat doe.

Hij leidde ons naar de achterdeur. De sleutel zat er nog in.

Hij was verkoold. Je kon alleen al aan hem zien dat hij uit de cabine was gehaald.

Craig haalde een latex handschoen uit zijn jaszak voordat hij de deur opendeed.

Hij klom erin en wees met uitgestrekte hand naar een plek op de vloer. Gebroken beugels getuigden ervan dat hier weinig piepkleinigheid was geweest.

Hier was de doos met drukplaten, legde de Politie Kapitein uit. Meer dan een vergunning om geld te drukken! Wie deze dingen heeft kan originele Amerikaanse bankbiljetten maken zoveel hij wil. Craig gebaarde met een uitgestrekte wijsvinger rond de laadruimte van het busje. De houders zijn opgeblazen.... Het transport werd overigens begeleid door een civiele escorte die het eigenlijke transport onopvallend moest volgen. Maar het werd vertraagd door een - vermoedelijk uitgelokte - kop-staartbotsing...

Milo keek me aan.

Zijn gezicht stond ernstig.

Er moet een hele grote haai achter zitten, was hij overtuigd. Ik kon het alleen maar met hem eens zijn.

3

26 Federel Plaza is het adres van het hoofdkwartier van de FBI. We zaten in het kantoor van speciaal agent Jonathan D. McKee, onze baas.

Naast Milo Tucker en mij waren er nog een half dozijn andere agenten aanwezig. Onder hen waren Ronald Figueira, een valsgeldspecialist van Interne Zaken, en Max Carter van onze opsporingsdienst.

Carter vertelde ons net hoe de klopjacht in vier staten verloopt. Helaas zijn de resultaten tot nu toe nihil.

De auto was op weg vanuit Queens. Het vertrekpunt was het pand van McGordon Inc, een klein McKee tech bedrijf dat onder andere zulke hoogwaardige drukplaten in zijn assortiment heeft. Het bestemmingspunt was een drukkerij in Newark die werkt in opdracht van de US Federal Reserve.

We zullen heel goed moeten kijken in hoeverre er zwakke plekken zijn in de drukkerij of McGordon Inc, zei de heer McKee.

Dat moet wel, was Carter overtuigd. De daders waren daarvoor gewoon te goed geïnformeerd.

Hoe zit het met de bewakers?, vroeg ik.

Voor zover we weten, zijn het betrouwbare veiligheidsagenten die boven alle blaam lijken te staan, antwoordde Carter. Zowel degenen die de pech hadden op de transporteur te zijn als de begeleiders lijken onberispelijk...

Dat moeten we ook zorgvuldig controleren, kondigde Mr McKee aan. Hij keek om zich heen en keek van de ene G-man naar de andere. Deze zaak heeft absolute prioriteit. Want als de FBI niet heel snel en heel goed is, glippen de daders door onze vingers. En dan is het slechts een kwestie van tijd voordat ergens een geldfabriek begint, die dollarbiljetten produceert die niemand kan onderscheiden van echte biljetten!

We waren ons allemaal bewust van de ernst van de situatie.

Ik ga onze lijn van informanten controleren, zei agent Clive Caravaggio. De vlassige Italiaans-Amerikaan krabde aan zijn achterhoofd. Het zou lachen zijn als niet één of twee mensen in Little Italy iets over deze staatsgreep hadden gehoord!

Uw gok is de maffia? vroeg Mr McKee.

Caravaggio haalde zijn schouders op.

Er was hier altijd sprake van een machtige organisatie! De maffia mag dan wat ouder worden, maar qua organisatie ligt het nog mijlenver voor op andere syndicaten!

Vals geld is niet echt het traditionele werkterrein van de maffia, merkte de heer McKee op.

Caravaggio leunde wat naar voren. Uw werkterrein is altijd daar waar grote winst te behalen valt...

En weinig risico, wees ik erop. Als de maffia er echt achter zat, hadden we waarschijnlijk al eerder iets gehoord. Aanwijzingen, geruchten... wat dan ook.

Meneer McKee keek me bedachtzaam aan en wendde zich toen tot Caravaggio. Probeer het eens, Clive! De maffia is tenslotte een van de weinige organisaties die zoiets zou kunnen opzetten! Bovendien moeten we natuurlijk de bekende adressen in de valsgeldwereld onderzoeken...

Nu nam agent Orry Medina het woord, een G-man van Indische afkomst, die opviel door zijn selectief elegante garderobe. "Als we kijken naar iedereen die in dit opzicht opvalt en momenteel op vrije voeten is, duurt het veel te lang voordat de daders gevaarlijk worden!

Geen willekeurige screening, corrigeerde valsgeldspecialist Figueira. Ik heb een voorselectie gemaakt volgens bepaalde criteria..... Het kan best zijn dat de drukplaten op een