Moord Post: Thriller

By Henry Rohmer

Thriller van Henry Rohmer


De lengte van dit ebook komt overeen met 140 paperbackpagina's.

Aanvallen met explosieve brieven verspreiden angst en terreur. De slachtoffers zijn uitsluitend leden van de New York Police Department. Een delicate zaak voor de onderzoekers. Ze stuiten op een muur van stilte en geweld. Voeren de syndicaten een privéoorlog tegen impopulaire agenten? Of is iemand uit op wraak voor vermeend of daadwerkelijk onrecht door de politie?

Een aangrijpende actiethriller van Henry Rohmer (Alfred Bekker).


Henry Rohmer is het pseudoniem van een auteur die, onder de naam Alfred Bekker, vooral bekend werd als auteur van fantasyromans en jeugdboeken, maar ook als schrijver van historische romans. Hij schreef ook romans voor suspense series zoals Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommisar X, John Sinclair en Ren Dhark.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Jul 7, 2023
• ISBN: 9783745231830

Book preview

Henry Rohmer

Moord Post: Thriller

UUID: 391d8f1f-f1a8-481c-a4bf-1fe63d21d519

Dieses eBook wurde mit StreetLib Write (https://writeapp.io) erstellt.

Inhaltsverzeichnis

Moord Post: Thriller

Copyright

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

Moord Post: Thriller

Thriller van Henry Rohmer

De lengte van dit ebook komt overeen met 140 paperbackpagina's.

Aanvallen met explosieve brieven verspreiden angst en terreur. De slachtoffers zijn uitsluitend leden van de New York Police Department. Een delicate zaak voor de onderzoekers. Ze stuiten op een muur van stilte en geweld. Voeren de syndicaten een privéoorlog tegen impopulaire agenten? Of is iemand uit op wraak voor vermeend of daadwerkelijk onrecht door de politie?

Een aangrijpende actiethriller van Henry Rohmer (Alfred Bekker).

Henry Rohmer is het pseudoniem van een auteur die, onder de naam Alfred Bekker, vooral bekend werd als auteur van fantasyromans en jeugdboeken, maar ook als schrijver van historische romans. Hij schreef ook romans voor suspense series zoals Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommisar X, John Sinclair en Ren Dhark.

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Ga! zei Milo.

Met een machtige trap liet ik de deur van de flat openbarsten. Ik hield het handvat van mijn pistool in beide handen en liet mijn blik in een paar seconden door de kamer dwalen.

Niets.

Een ladekast met een telefoon erop, een kapstok met twee jassen eraan en een bevlekt tapijt waarop iemand ooit een halve fles rode wijn moet hebben gemorst.

Een deur leidde naar een aangrenzende kamer.

Het was half open.

Kijk uit, mompelde mijn vriend en collega, speciaal agent Milo Tucker. Ook hij hield het pistool in de aanslag.

In één sprong stond ik naast de deur en drukte me tegen de muur. Op hetzelfde moment klonk er een schot in mijn richting.

Het was de enorme vuurkracht van een magnum revolver. De schutter schoot gewoon door de deur van de aangrenzende kamer. De kogel scheurde een gat ter grootte van een vuist in de deur en versplinterde daarna een spiegel aan de andere kant van de kamer.

Met lange passen stak Milo de kamer over en trok de deur naar de badkamer open.

Hij keek in mijn richting en schudde zijn hoofd.

Het is de FBI!, riep ik luid. Nunez, we weten dat je daar bent! Geef je over! Het huis is omsingeld! Je komt hier niet weg!

Geen antwoord.

Aan de andere kant van de dichtgeschoten deur leek er geen beweging te zijn en de stilte die er heerste leek onwerkelijk.

Ik haalde diep adem.

Milo stond aan de andere kant van de deur.

We wisselden een snelle blik uit.

Onze tegenstander zat in de val - en dat wist hij. Hij had geen enkele kans om dit huis op een andere manier te verlaten dan met handboeien om.

Ieder ander zou het onder deze omstandigheden waarschijnlijk hebben opgegeven en liever vertrouwen op de kunst van de advocaten dan op hun eigen schietkunsten.

Maar Nunez was een heel speciaal geval....

De man met wie we te maken hadden was een levende vechtmachine. Een man die perfect getraind was om te doden en moord als zijn beroep had gekozen.

In Chicago had hij een man gedood met een opgerold tijdschrift waarmee hij de adamsappel van zijn tegenstander had geplet. Nunez was een man om voor op zijn hoede te zijn - net als degenen die zijn diensten hadden beveiligd ....

Niemand wist hoeveel mensen er vermoord waren door deze man, die ooit geboren was onder de naam Gabriel Nunez en sindsdien tientallen identiteiten had gehad. Zijn laatste baan was barman.

Een dekmantel, zowel voor zichzelf als voor de man wiens vuile werk Nunez waarschijnlijk het laatst had gedaan: een zekere Ray Tarantino.

Nunez was een soort mengeling van kameleon en bloedhond. Hij gedroeg zich als een kameleon tegenover ons - hij speelde de bloedhond voor zijn klanten.

Het was een feit dat zelfs een meervoudige moordenaar maar één keer op de elektrische stoel kon zitten.

Nunez had niets te verliezen.

En dat maakte hem onvoorspelbaar.

Hij zou letterlijk over lijken lopen. In Pittsburgh, twee jaar geleden, had hij zich een weg geschoten uit vier G-mannen die hem wilden arresteren. Hij hield geen rekening met zichzelf of met anderen.

Ik greep mijn pistool steviger vast toen ik een geluid hoorde aan de andere kant van de deur. Er werd iets geduwd...

Toen hoorde ik voetstappen...

Ik keek naar Milo.

Mijn vriend knikte.

Nu, siste ik.

Een schop opende de deur. Ik haastte me naar voren. Seconden tussen leven en dood, waarin van alles kon gebeuren.

Een figuur klom door het raam.

Brede, vastberaden ogen keken me aan. Zijn haar viel laag op zijn voorhoofd. Hij ontblootte twee rijen onberispelijke tanden als een roofdier.

En in zijn rechterhand hield hij de enorme Magnum revolver, waarvan het kaliber 45 je halve hoofd eraf kon knallen.

Nunez was al halverwege het raam. Hij hing nog steeds aan de vensterbank met de achterkant van zijn rechterbeen.

Zijn spieren en pezen spanden zich aan. Hij wilde waarschijnlijk ontsnappen via de brandtrap.

Laat het pistool vallen, Nunez!, schreeuwde ik.

Een fractie van een seconde lang hing alles aan een zijden draadje.

Maar Nunez was in elk opzicht een professional.

Hij wist dat hij zijn wapen niet kon optillen en vuren voordat ik een fatale kogel in zijn romp schoot.

Hij wist het en dus ontspande de spanning in zijn armspieren een beetje. Zijn gezicht vertrok in een lelijke grijns.

En toen liet Nunez zijn pistool vallen. Het raakte de parketvloer met een hard geluid.

Tevreden, G-man? gromde hij.

Zijn uitdrukking zag er wolfachtig uit. Het waren niet de gelaatstrekken van een man die net had opgegeven en het idee moest verwerken dat hij zich binnenkort voor een jury moest verantwoorden.

Kom heel langzaam terug naar binnen!, eiste ik.

Milo stond naast me en haalde de walkietalkie uit zijn jaszak.

Dit is agent Tucker. We hebben hem.

Ik deed een stap naar voren en zei: Je staat onder arrest, Nunez. Je hebt het recht om te zwijgen. Als je dat recht opgeeft, kan alles wat je vanaf nu zegt voor de rechter komen...

Spaar de litanie, G-man! gromde hij.

Er was iets mis, het schoot door mijn hoofd. In die seconden pijnigde ik mijn hersenen om te bedenken wat het was.... Mijn instinct sloeg alarm en ik had altijd goed naar ze geluisterd. Ik liet mijn ogen even afdwalen.

De inrichting was niets bijzonders. Nunez had de kamer waarschijnlijk gemeubileerd overgenomen. Warenhuismeubels die je zelf in elkaar moest zetten. Imitatie dennenhout. De fauteuils zagen er nogal versleten uit. Op een laag glazen tafeltje lagen wat tijdschriften waarvan de covers meestal naakte vrouwen met enorme borsten toonden.

Onrust vervulde me.

Ik keek weer naar Nunez.

Hij beweegt te langzaam!, ging het door me heen. Maar ik wist niet hoe ik het moest interpreteren. En toen was er dat geluid...

Een tik.

Verdomme! riep Milo.

In dezelfde seconde begreep ik het ook.

Met een oorverdovende knal leek alles te ontploffen. Glas versplinterde. De zithoek vloog in flarden uit elkaar.

Er brak een waar inferno uit.

Ik voelde de moorddadige hitte