Commissaris Marquanteur en het moordprogramma van Marseille: Frankrijk Misdaadverhaal

By Alfred Bekker

door Alfred Bekker



Een chique restaurant wordt opgeblazen - onder de doden zijn twee beruchte bendeleiders. Probeert iemand van buitenaf de onderwereld van Marseille over te nemen, of zit er een persoonlijke vendetta achter? Tijdens het onderzoek komt een bedrijf aan het licht dat wapens ontwikkelt voor de overheid.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Jul 28, 2023
• ISBN: 9783745232325

Book preview

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER A.PANADERO

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Mijn naam is Pierre Marquanteur en ik ben rechercheur in Marseille. Samen met mijn vriend en collega François Leroc, behoor ik tot een speciale eenheid die zich voornamelijk bezighoudt met de zogenaamde grote zaken, wat meestal niets anders betekent dan de zogenaamde georganiseerde misdaad.

Force spéciale de la police criminelle, kortweg FoPoCri, is de naam van de afdeling.

Een keer per maand ga ik naar de schietbaan om te oefenen met mijn dienstwapen.

Ja, ik geef toe: ik mis ook wel eens.

In een noodsituatie kan dit een mensenleven kosten.

Hetzij die van mijzelf of die van een collega of een gijzelaar ... Er kunnen veel rampzalige situaties ontstaan. Het zou nog erger zijn als je in het veld de verkeerde persoon raakt - en dat gebeurt ook. Of je raakt iemand, de kogel doorboort het lichaam en doodt uiteindelijk iemand anders die er helemaal niet bij betrokken is. Ik zal nu niet eens ingaan op het probleem van afketsen.

Schietpartijen waarbij alleen wordt geraakt wat de bedoeling is, komen alleen voor in films.

En zelfs daar gaat het soms mis.

Het zou dus eigenlijk leuk zijn als er munitie zou zijn die zijn eigen doel kan vinden.

Munitie die zijn doel niet kan missen, hoe slecht of onvoorzichtig de schutter ook is.

Munitie die geprogrammeerd kan worden en het doel volgt.

Bijna zoals een drone, maar dan veel kleiner.

Geloof me: dat zou een nachtmerrie zijn.

Maar er wordt al lang gewerkt aan de realisatie ervan.

*

Lee Jingxu en zijn gevolg betraden het adellijke restaurant Schlemmertempel aan de Boulevard Verne. De kale man met de Aziatische sterrenkenmerken werd vergezeld door een dozijn mannen in donkere maatpakken. De meesten van hen droegen MP's in de aanslag. Ze flankeerden hun baas van alle kanten.

Lee Jingxu droeg zelf een kogelvrij vest van Kevlar onder zijn jas.

De grote baas uit Pointe-Rouge stopte, richtte zijn blik op de mannen die al aan de lange tafel hadden plaatsgenomen.

Het was Mario Savonora en zijn Calabrische 'Ndrangheta-mensen. In een flits grepen ook hun handen naar hun wapens. Een dozijn snuiten van MP's en automatische pistolen wezen in de richting van de Chinezen.

De ober wachtte bevroren naast het buffet.

Er heerste een fractie van een seconde stilte.

Toen mompelde Lee Jingxu een kort bevel in het Kantonees. Zijn mannen lieten hun wapens zakken. Het gezicht van de Chinese man bleef onbewogen.

Vat u zo'n ontvangst op als een uiting van uw gastvrijheid, Monsieur Savonora? vroeg hij in vlekkeloos Frans.

Mario Savonora was nog geen dertig. Een bijna tengere man, met kinlang zwartblauw haar en een dun, tot op de millimeter geschoren baardje. Een donkere zonnebril bedekte zijn ogen. Hij aarzelde even en gaf toen een teken aan zijn mannen.

Ze lieten nu ook hun wapens zakken, de situatie was ontspannen.

Ga zitten! bood Savonora aan.

Lee Jingxu knikte. Samen met een deel van zijn gevolg naderde hij de tafel terwijl de rest zich verspreidde in de kamer. Iemand trok de stoel voor de baas naar achteren, Jingxu ging zitten.

Een mooie plek heb je gekozen voor deze ontmoeting, zei de man waarderend.

Savonora grijnsde wrang, grinnikte, veegde haar mond af met haar mouw.

Het is sinds kort van mij, legde hij uit.

Mijn respect.

Jullie gorilla's kunnen hier zoveel rondsnuffelen als ze willen! Ook in de keuken, wat mij betreft! Ik vind het niet erg.

Ik neem aan dat u een man van eer bent, Monsieur Savonora.

Oh, ja?

Savonora grijnsde.

Lee Jingxu's gezicht bleef roerloos als een masker.

Mocht er iets anders blijken te zijn, dan is er geen plek op de wereld waar je nog veilig zou zijn. Ik - of mijn opvolger - zou dan geen genoegen nemen met het simpelweg doden van jou ...

Savonora's uitdrukking werd hard. Bedreig je me?

Ik wil de zaken met jou opnieuw regelen.

Niemand zal zich met ons bemoeien, legde Savonora uit.

Zoals je kunt zien, hebben we deze chique plek helemaal voor onszelf vandaag.

Er zijn in het verleden wat meningsverschillen geweest die we uit de weg moeten ruimen. We kunnen ons op dit moment allebei geen oorlog veroorloven.

Savonora ontblootte haar tanden.

Ik deel uw analyse, mijnheer Jingxu.

Een van de lijfwachten die Jingxu vergezelde had zich bij het grote raam opgesteld. Hij keek naar buiten. De gourmettempel bevond zich op de bovenste verdieping. Er was een fantastisch uitzicht op het park.

De bodyguard genoot enkele ogenblikken van haar. Toen veranderde zijn gezichtsuitdrukking.

Ze kromde zich in een masker van afschuw.

Hij deed een stap achteruit en schreeuwde een paar woorden in het Kantonees.

De Chinezen aan tafel draaiden zich om.

Savonora's mannen staarden nu ook naar de voorruit.

Het glas versplinterde.

Snel als een pijl doorboorde een kogel de binnenkant van de Schlemmertempel.

Een fractie van een seconde later was er een enorme ontploffing, even later gevolgd door een tweede en een derde.

De doodskreten gingen verloren in het lawaai van de explosies.

Een moorddadige schokgolf verspreidde zich, waardoor menselijke lichamen als poppen door de ruimte vlogen. Binnen enkele seconden was Schlemmertempel veranderd in een wrede hel van vlammen.

2

De Boulevard Verne was volledig geblokkeerd door de talloze hulpverleningsvoertuigen. Er waren politie- en brandweerauto's. Er waren ook verschillende ambulances, voertuigen van noodartsen, auto's van FoPoCri en de centrale identificatiedienst van alle politie-eenheden van Marseille.

Ik parkeerde de bedrijfsauto in het park. François en ik stapten uit.

Enkele honderden toeschouwers hadden zich verzameld. De politiecollega's hadden hun handen vol om te voorkomen dat ze dichter bij de plaats delict kwamen.

We staarden omhoog naar de gevel van de wolkenkrabber. Het was gebeurd op de bovenste verdieping. De gevolgen van de enorme explosie waren zelfs van buitenaf niet te overzien. Een kolom rook hing boven het park. Maar er stroomde niets uit de vernielde raamgevel van de bovenste verdieping. Blijkbaar was de brand geblust.

Een enorme roetvlek verduisterde de gevel over een oppervlakte van minstens twintig vierkante meter.

François en ik toonden onze badges aan onze collega's nadat we ons een weg door de toeschouwers hadden gebaand. Een politieagent wuifde ons door.

We bereikten de foyer.

De bewakers leken nogal hectisch. De brandweercommandant gaf zijn bevelen via een walkietalkie.

We moesten onze identiteitskaarten opnieuw laten zien. Het hoofd operaties kreeg ons in de gaten.

FoPoCri? vroeg hij. Je collega's van de herkenningsdienst zijn al boven.

Heb je enig idee wat hier gebeurd is? vroeg François.

Vraag me een aansteker. Het lijkt wel of iemand een handgranaat door het raam heeft gegooid!

Naar de bovenste verdieping? vroeg François.

Ik zei alleen dat het er zo uitziet. Je kunt naar boven als je wilt, maar je moet het trappenhuis gebruiken. De liften zijn nog niet terug in werking.

Ik haalde diep adem. Ik was hier al bang voor geweest.

Maar dat was de ijzeren regel voor elke hoogbouwbrand: gebruik nooit de liften! Je kon niet voorzichtig genoeg zijn.

We hadden dus geen andere keuze dan het trappenhuis te gebruiken. We namen twee treden tegelijk.

Zie het als conditietraining! zei François.

Ik dacht eigenlijk dat ik in dat opzicht genoeg deed.

Dat zullen we nog wel eens zien, Pierre!

Oh ja?

Als we daarboven zijn en je krijgt nog steeds lucht, dan ben je in vorm.