Commissaris Marquanteur onderzoekt incognito: Frankrijk misdaad thriller

By Alfred Bekker

door Alfred Bekker



Om de mensen achter de georganiseerde drugshandel op te sporen, gaat commissaris Pierre Marquanteur undercover. Als lid van een motorbende hoopt hij de grote bazen te leren kennen. Maar is de dekmantel genoeg voor de FoPoCri-officier? Wanneer er wordt ingebroken in zijn flat en hij wordt bedreigd, lijkt de operatie te ontploffen.

Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Jack Raymond, Jonas Herlin, Dave Branford, Chris Heller, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Jul 11, 2023
• ISBN: 9783745231892

Book preview

Commissaris Marquanteur onderzoekt incognito: Frankrijk misdaad thriller

door Alfred Bekker

Om de mensen achter de georganiseerde drugshandel op te sporen, gaat commissaris Pierre Marquanteur undercover. Als lid van een motorbende hoopt hij de grote bazen te leren kennen. Maar is de dekmantel genoeg voor de FoPoCri-officier? Wanneer er wordt ingebroken in zijn flat en hij wordt bedreigd, lijkt de operatie te ontploffen.

Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Jack Raymond, Jonas Herlin, Dave Branford, Chris Heller, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

Proloog

Ik ben geen rocker.

In feite ben ik het tegenovergestelde.

Omdat ik een politieagent ben. En een politieagent en een rocker - dat is ongeveer het grootste paar tegenpolen dat je je kunt voorstellen.

En toch - soms word je gedwongen om iets te worden wat je nooit hebt willen zijn en wat eigenlijk ook in tegenspraak is met alles wat je bent.

Zo was het voor mij ook.

De baan vereiste het.

Mijn naam is Pierre Marquanteur. Ik ben commissaris bij de Force spéciale de la police criminelle, kortweg FoPoCri, een speciale eenheid in Marseille. Samen met mijn vriend en collega commissaris François Leroc behandelen we zaken op het gebied van georganiseerde misdaad.

En daar komt de connectie met bekende motorbendes om de hoek kijken, die sterk betrokken zijn bij alle vormen van georganiseerde misdaad. Hier in Marseille en in Pointe-Rouge en ook elders.

Zoals met alle bendestructuren kun je soms alleen verder komen door undercoveronderzoek.

Dus in dit geval moest ik een rocker worden.

En zelfs een politiemoordenaar!

Op de een of andere manier moet je het vertrouwen van de andere bendeleden winnen en de makkelijkste manier is om een misdaad te plegen.

Nou, ik moest van tevoren een paar rijlessen nemen op een Harley. Anders was ik er waarschijnlijk meteen achtergekomen.

En toen kwam de dag dat ik mijn collega neerschoot ...

Maar alles in orde.

1

FoPoCri! François Leroc! Geen beweging! Je staat onder arrest! François Leroc had de SIG in zijn rechterhand en hield met zijn linker zijn identiteitskaart omhoog. Ik spuugde mijn kauwgom uit, waardoor de motor van de getunede Harley brulde. Ik droeg mijn SIG onder mijn zwarte leren jack met het opschrift Démons Diabbolique . Met twee b's. Dat was zogenaamd cool.

Ik wierp een blik op de andere motorrijders. Mijn bendebroeders.

Ze bewogen niet. Wachtend tot ik iets zou doen. Ik draaide het gas van de Harley open. Het voorwiel ging omhoog. Ik reed in de richting van de eenzame commissaris François Leroc, remde. Het achterwiel brak los, ik trok een donker spoor over het asfalt voordat de machine tot stilstand kwam.

Ik zeg het niet nog een keer! riep François.

Ik vertrok mijn gezicht.

Ik denk dat je nooit meer iets zult zeggen, agent! Ik haalde de SIG onder mijn leren jas vandaan en haalde de trekker over. François Leroc werd geraakt, vloog op de grond en lag roerloos.

2

Ik stapte van de Harley en liep naar François, die op de grond lag. Nu pas durfden de andere Démons Diabbolique (Duivelse Demonen) wat dichterbij te komen. De motoren van hun machines brulden.

Even later vormden ze een soort halve cirkel rond de FoPoCri officier die op het asfalt lag. Hij lag op zijn zij. Eén arm bedekte zijn gezicht. Dat was beter zo. Er had zich een vrij grote plas bloed gevormd.

Merde, met zo'n gezicht verlies je zelfs het plezier in coke, gromde een van de motorrijders. Een lange, magere kerel met brede schouders wiens helm gemodelleerd was naar een schedel. In de bende stond hij alleen bekend als Totenschädel (Schedel).

Hij vertrok zijn gezicht, rommelde een brief met sneeuw uit een van de talloze zakken van zijn bezaaide leren jack, scheurde hem open en goot de inhoud op de rug van zijn hand. Precies zo dat er twee kleine, bijna even grote hoopjes ontstonden. Eén van die hoopjes zoog hij in zijn linkerneusgat. De rest was waarschijnlijk voor de ander bedoeld.

Maar iets leek Totenkopfs neus te doen jeuken. Hij niesde en het kostbare witte poeder vloog weg.

Merde!

Een stortvloed van woeste verwensingen kwam over Totenschädels gebarsten, dunne lippen.

Ik knielde neer, boog me over François heen, doorzocht zijn zakken en nam zijn portemonnee.

Jullie klootzakken zijn misschien geboren met een kussen vol coke, maar ik kom uit een klein milieu, gromde ik naar Totenschädel terwijl hij me nogal verbaasd aanstaarde. Ik laat ook geen honderd euro op straat liggen.

Het is al goed, man! Skull maakte een geruststellend handgebaar. Blijf gewoon cool, man!

Pierre is hartstikke cool, zei een van de andere motorrijders met een bewonderende ondertoon. Wie zo'n agent neerslaat, moet wel cool zijn.

Ik stond weer op en hield François' identiteitskaart omhoog.

Deze man was echt een flic, zei ik.

Skull boerde ongegeneerd.

Josip maakt zo'n verdomde ID-kaart voor vijfduizend of meer. Afhankelijk van de kwaliteit die je nodig hebt, zei hij hatelijk.

Ik gooide François' identiteitskaart naar hem. Hij ving hem op.

Deze is echt, broer. Zeker weten!

Hij keek ernaar en gooide het minachtend op het asfalt.

Shit, vertel me niet dat je een expert bent op het gebied van ID's!

Ik vertrok mijn gezicht.

Deze dingen zijn vaak genoeg onder mijn neus gehouden, mompelde ik.

Ik ben ervoor om hier nu op te ruimen en dan als de donder hier weg te gaan, sprak een man met een breed gezicht, een volle zwarte baard en een kalend voorhoofd. Zijn haar hing helemaal naar beneden op zijn achterhoofd. De vlecht die hij erin had gevlochten reikte bijna tot aan zijn riem. In de bende werd hij Pazzo genoemd, afgeleid van het Italiaanse pazzo - gek.

In ieder geval waren de anderen het met Pazzo eens.

Onze coole vriend Pierre kan ons allemaal in grote problemen brengen, zei Totenkopf somber. Ik haat zulke broekies die denken dat ze met zoiets op de voorgrond moeten spelen. Uiteindelijk moeten we allemaal de prijs betalen.

Maak je geen zorgen, schedel, antwoordde ik.

Hij rolde met zijn ogen.

Zo'n geplet politiebrein kan ons in grote problemen brengen, eikel! Ik heb zeven jaar in de gevangenis gezeten en ik heb geen zin in een verlenging!

Ik haalde nonchalant mijn schouders op en trok mijn vingerloze leren handschoenen met spijkers aan. Ik had de noppen graag in het gezicht van een vent als Totenschädel geslagen, maar dit was gewoon niet het juiste moment.

Ik zei maak je geen zorgen, herhaalde ik mezelf en wees naar François. Ik zorg ervoor dat deze rotzooi wordt opgeruimd. Jullie kunnen hier als de sodemieter wegwezen. Tot straks, amigos!

De motorrijders wisselden ietwat geïrriteerde blikken uit.

Heb je echt geen hulp nodig, Pierre?, verzekerde Pazzo.

Ik schudde mijn hoofd.

Nee.

Maar...

Het is beter dat jullie niet weten waar ik de rotte botten van deze agent ga verstoppen. Op die manier zal niemand van jullie het kunnen vertellen als die broeders je gaan ondervragen en een aanklager je de maan belooft als je zingt.

Pazzo leek tevreden met deze uitleg.

Laten we hier weggaan! zei hij, terwijl hij zijn helm opzette en zijn motor startte. De anderen volgden zijn voorbeeld. Alleen Totenschädel aarzelde. Hij gaf me een blik die moeilijk te interpreteren was.

Er is iets mis met je, Pierre!

Oh, ja?

Ik heb het in mijn urine. Jij bent niet echt. Shit, ik kan niet zeggen wat het is, maar er is iets aan je smoel dat me stoort.

Hij gaf me geen kans om te antwoorden. Hij maakte een bliksemstart met zijn Harley en brulde weg. Het duurde slechts enkele ogenblikken en