Commissaris Marquanteur en het oog van de waarheid: Frankrijk misdaadthriller

By Alfred Bekker

door Alfred Bekker


Een nieuwe zaak voor Commissaire Marquanteur en zijn collega's uit Marseille.

Een seriemoordenaar heeft het op advocaten gemunt. Een officier van justitie is het eerste slachtoffer, gevolgd door een advocaat en een rechter. De persoon wordt altijd gemarteld voor hij sterft. Commissaire Marquanteur en zijn FoPoCri-collega's stellen een onderzoek in, maar de dader is voorzichtig en er lijkt geen motief te zijn. Een koortsachtige zoektocht begint: Wie is de volgende?


Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, misdaadthrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Jack Raymond, Robert Gruber, Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Nov 23, 2023
• ISBN: 9783745235319

Book preview

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Sonder-Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De fictieve personages hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten tussen namen zijn toevallig en onbedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg ons op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg ons op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Hier vindt u het laatste nieuws:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe releases en achtergrondinformatie!

https://cassiopeia.press

Alles wat met fictie te maken heeft!

1

Wat doe je in het weekend? vroeg mijn collega.

Ik ga zeilen, zei ik.

Hij keek me met grote ogen aan. Heb je een nieuwe hobby, Pierre?

Ik lachte. Ja, misschien.

Maar vertel me niet dat je een boot hebt.

Ik schudde mijn hoofd. Nee, dat deed ik niet.

En op wiens boot vaart u dan?

Je wilt hem niet ontmoeten.

Heb je de laatste tijd geheimen voor me?

Een paar maar.

Dat is iets heel nieuws.

Luister, we zijn toch niet getrouwd?

Erger nog, Pierre. We zijn collega's. Servicepartners. We brengen meer tijd samen door dan welk getrouwd stel dan ook.

Misschien wel.

Mijn naam is Pierre Marquanteur. Ik ben een onderzoeker in een speciale eenheid tegen georganiseerde misdaad bij de recherche van Marseille, de zogenaamde FoPoCr.

Commissaire Marquanteur - klinkt goed, nietwaar?

Mijn collega en ik zijn al een hele tijd bezig.

En als een van ons in het weekend met iemand anders gaat zeilen, lijkt het bijna op ontrouw tussen man en vrouw.

Nou, wij hebben er een humoristische kijk op.

Geen van ons beiden heeft tijd voor een echt privéleven dat die naam waardig is. Daarvoor zijn onze banen gewoon te veeleisend. En dingen half doen is voor mij gewoon onmogelijk. Ik heb het keer op keer geprobeerd. Mijn collega ook. Maar ...

*

Het is lang geleden dat we allebei zijn gaan zeilen, zei de Libanees. Wallah, de wind is goed. Het wordt leuk vandaag.

Dat denk ik ook, zei ik.

Wat was er aan de hand? Had je geen tijd?

„Veel te doen."

Wallah! Pierre! Jij moet ook leven, weet je? Van het leven genieten.

Tuurlijk.

We gingen aan boord van de dinghy cruiser en begonnen de trossen los te gooien en de zeilen te hijsen. In dit opzicht zijn we best een goed team. Wij - de man die in de scene bekend staat als de Libanees en ik, commissaris Pierre Marquanteur van de Force spéciale de la police criminelle, kortweg FoPoCri, in Marseille.

De Libanese man runt een stripbar in Pointe-Rouge. Hij runt ook een shisha bar en heeft zijn vingers in allerlei louche zaakjes. Maar het belangrijkste is dat hij gewoon heel goed geïnformeerd is. En daarom spreek ik af en toe met hem af.

We hebben er allebei baat bij.

Even later fluit de wind om onze oren op zee.

En op de een of andere manier hebben we het uiteindelijk over een bepaalde hoge openbare aanklager.

Selvoire is haar naam, zei hij. Rosalie Selvoire.

Ja, ik ken haar, bevestig ik. Ik bedoel, ik heb al met haar te maken gehad. Maar het zou een wonder zijn als het anders was.

Waarom?

Omdat ik er al heel lang ben. Daarom.

Wallah!

U begrijpt het, ja?

Tuurlijk.

Als je lang genoeg meedraait, krijg je op een gegeven moment te maken met iedereen die een rol speelt in het systeem.

Dat is duidelijk.

Hoe bent u op Madame Selvoire gekomen?

Gewoon omdat. Ik wilde uw beoordeling weten.

Een jonge senior officier van justitie. En zeer ambitieus. Zo zou ik het samenvatten. Meer kan ik niet zeggen.

Ik begrijp het.

En hoe kom je daar nu op?

Een vriend van een vriend van een vriend.

Is dat zo?

Hij heeft problemen met haar.

Wat voor problemen?

Hij is een goede jongen.

Tuurlijk.

Had gewoon het verkeerde contact.

Ja, zo gaat dat soms.

Maar deze Madame Selvoire wordt verteerd door ambitie. En dat niet alleen. Ze is een racist!

Waarom denk je dat?

Wallah - als je moslim bent, wil ze je nog drie jaar geven! Alleen maar omdat je moslim bent. Anderen zeggen dat ook! Het is waar!

We hebben een rechtsstaat. En ik geloof niet dat mevrouw Selvoire een racist is. Ze is soms wat overambitieus, maar ik denk niet dat ze de wet zou buigen.

Sommigen zeggen het, anderen zeggen het. Ik zeg het alleen maar.

Wat bedoel je?

Als haar in de nabije toekomst iets zou overkomen.

Wat zou dat zijn? vroeg ik.

Wallah, het zou me niet echt verbazen. De vriend van de vriend van mijn vriend ... je weet wel.

Ik kan het wel raden.

Zij zijn niet de enigen die behoorlijk boos op haar zijn. Het is dus mogelijk dat iemand iets doet.

Dan hoop ik dat je er niets mee te maken hebt!

Wallah! Waar denk jij heen te gaan! Ik ben gezagsgetrouw.

Tuurlijk.

Over het algemeen wel.

Ik zal ervoor zorgen dat Madame Selvoire uw waarschuwing hoort.

Voor mijn part hoef je dat niet te doen.

Je zou het niet erg vinden als er iets met haar zou gebeuren?

Wallah, ik was in het auditorium bij een van haar rechtszittingen. Ze is zo'n zelfingenomen persoon ... Ze denkt dat ze weet wat goed en fout is en heeft geen twijfels.

Nou.

Heb je twijfels, Pierre?

Altijd. Elke dag.

Die niet. Ze denkt dat ze weet wat goed en fout is. Ze gelooft dat ze het niet fout kan hebben en dat ze altijd aan de kant van het goede staat.

Doet ze dat niet?

Alleen Allah staat altijd aan de kant van het goede. Alleen Allah weet wat goed en fout is. Maar geen mens weet dat. Niemand! En degenen die geloven dat ze altijd gelijk hebben, zijn de ergsten!

Ik geloof niet in Allah.

Wallah, dat is in orde. Maar je gelooft niet dat je in zijn plaats bent en de enige die de waarheid heeft!

Nee.

Zie je, dat onderscheidt jou van een of andere zelfingenomen aanklagertrut!

Je kunt sletten ook niet vermoorden, zei ik. En als iemand dat wel doet, ga ik achter ze aan totdat ik ze veroordeeld heb.

Wallah, dat weet ik.

Dus als je iets weet over wat je me al verteld hebt, moet je het me nu vertellen!

De Libanese man keek me aan.

Je bent ineens zo serieus, Pierre.

Zo ben ik nu eenmaal.

Over sommige onderwerpen kan ik gewoon niet op een ontspannen manier met je praten. Moord, bijvoorbeeld. Of liever gezegd: het verlangen om te moorden. Soms heb ik het verlangen om iemand te vermoorden. Maar ik doe het niet. Misschien is het bij u anders. Misschien bent u zo'n goed mens, Pierre, dat het u niet overkomt. Maar bij mij wel. Maar ik doe het niet. Tot zover heb ik mezelf onder controle.

Goed zo!

Maar anderen kunnen aan dit verlangen toegeven. En die zijn er zeker met deze Rosalie Selvoire. Ik heb een paar mensen over haar horen praten. Dat is alles. Nu is het aan jou wat je doet. U kunt haar waarschuwen. Maar misschien is het beter om dat niet te doen.

Beter - voor wat?

Voor het rechtssysteem. Wallah, een moeilijke beslissing. Maar ziet u, ik sta volledig achter de democratische orde, zoals u het noemt.

Natuurlijk zorgde ik ervoor dat de hoofdofficier van justitie mijn waarschuwing kreeg.

Natuurlijk wist ik dat het niet goed zou zijn.

Natuurlijk wist ik dat ze principieel tegen de noodzakelijke veiligheidsmaatregelen was.

Natuurlijk wist ik dat ze in sommige opzichten erg zeker van zichzelf was en kritiek, waarschuwingen of advies niet ter harte nam.

Korte tijd later was Rosalie Selvoire inderdaad dood.

Onze afdeling had de leiding over het onderzoek. Ze had echt genoeg vijanden. En wij hadden de ondankbare taak om diegenen uit te zoeken die daadwerkelijk een motief voor moord hadden!

Maar één ding tegelijk.

2

De man keek uit het raam en keek over de stad.

Marseille.

Hij had een plan.

Hij had zijn eigen missie.

En hij was vastbesloten om alles te doen.

Wraak is de mijne, zegt de Heer, mompelde hij.

En toen glimlachte hij.

Slechts heel lichtjes.

Zeer ingetogen.

En deze glimlach veranderde toen van een uitdrukking van verwachte tevredenheid in een grimmige grom.

3

Ik pikte mijn collega François Leroc op de bekende hoek op. We carpoolen al heel lang.

Bonjour, Pierre. François gaapte. Hij probeerde het te onderdrukken, maar het was zinloos.

Mijn hemel, wat heb je gedaan?

Hou op.

Wil je er niet over praten?

Ik ben laat naar bed gegaan.

Je nieuwe vriendin lijkt je behoorlijk bezig te houden, François.

Hij zuchtte. Dat kun je hardop zeggen.

Misschien ben je nu gewoon te oud voor nachtelijke uitspattingen, François!

Tenminste voor één overmaat!

Bespaar me de details, François!

Waarom, Pierre? Ze is Elzasser.

En dat verklaart iets?

Dat verklaart waarom ik gisteravond de hele avond naar een carnavalsfeest moest.

Carnaval? Hier in Marseille?

Ja, ik had geen idee dat zoiets bestond. Ik wist van de moskee en de hindoetempel - maar carnaval.

"Dus je nieuwe vriendin heeft een migrantenachtergrond, want ze is vanuit