Inspecteur Jörgensen en de moordenaar van St. Pauli: Thriller

By Peter Haberl and Chris Heller

Misdaadthriller van Peter Haberl & Chris Heller



Angst viert hoogtij onder de straatprostituees. De "slasher" heeft voor de derde keer toegeslagen. Weer is er een op brute wijze vermoord en de moordenaar heeft ook haar hart eruit gesneden.

Deze moorden vinden echter niet alleen plaats in Hamburg, maar ook in drie andere grote steden.

Wat drijft de dader(s)? Zijn het rituele moorden? Zitten er volgelingen van satanische sektes achter? Of is het een diepgewortelde haat tegen prostituees?

De Hamburgse rechercheurs Jörgensen en Müller onderzoeken ...

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Nov 6, 2023
• ISBN: 9783745234756

Book preview

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Cassiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De fictieve personages hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten tussen namen zijn toevallig en onbedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe releases en achtergrondinformatie!

https://cassiopeia.press

Alles wat met fictie te maken heeft!

1

Ik ben hoofdinspecteur Uwe Jörgensen, zei ik. Dit is mijn collega Roy Müller. Wij zijn van de recherche in Hamburg.

Ik liet de man mijn badge zien. Hij keek er even naar. Toen niesde hij. Hij was duidelijk verkouden. Ik wilde er niet eens aan denken hoeveel bacteriën ik had opgepikt.

Roy draaide zich om, duidelijk met dezelfde angst.

Er zijn mensen die niezen en niezen overal en verspreiden hun voorraad bacteriën en virussen God weet waar. Het kan ze niet schelen of ze andere mensen besmetten.

Deze man leek ook zo te zijn.

Ik ben niet verkouden, beweerde de man.

Klinkt goed, zei ik.

Maar dat is niet zo. Het zijn gewoon allergieën.

Een excuus, dacht ik. Het is allemaal maar een excuus.

Waar ben je allergisch voor? vroeg mijn collega Roy Müller, die zijn voornaam overigens dankt aan het feit dat zijn moeder fan was van popzanger Roy Black. En ik heet Uwe omdat mijn ouders de Hamburger SV-voetballer Uwe Seeler leuk vonden. Maar dat is een ander onderwerp. Ik ben nog steeds bij de slijmbal die rondneusde en zogenaamd allergisch was.

Waar ben ik allergisch voor?

Ja.

Tegen alles. En tegen iedereen. Als er ergens stof ligt, moet ik niezen. En stof is overal.

Ik zie geen stof.

Het is fijn stof, idioot.

Luister, we zijn politieagenten.

Ja, en?

Van de CID.

Ja, ik weet het, ik heb het merk gezien.

Dat zeg je niet tegen ons, idioten en zo. Je weet wat ik bedoel.

Oh, doe niet zo gevoelig!

Ik zei: Ik ben niet gevoelig!

Dat moet wel! Een echte mimosa. Je zegt één woord als een idioot en je komt meteen terug als een mimosa. Als jullie zulke zwakke figuren zijn, dan weet ik het ook niet meer. Maar dan verbaast het me niets dat jullie niet op kunnen tegen de stoere jongens van St Pauli. Ik ben echt niet meer verbaasd. Mijn reet weer. Zeg je het gewoon zoals het is, namelijk dat iemand een idioot is, dan is meneer Kriminaldingsbums helemaal beledigd! Niet te geloven! En hij wil ons zo beschermen? Weet je wat? Ik ben verbijsterd hierdoor! Compleet verbijsterd!

Hij praatte zichzelf een woedeaanval aan.

Zo erg zelfs dat hij er een heel rood hoofd van kreeg.

Ik liet hem eerst uitpraten.

En toen begon ik.

Je wilde ons eigenlijk iets heel anders vertellen, zei ik. En over waarom die man bloedend op straat ligt met een mes in zijn rug gestoken.

Ik was het niet met het mes.

Maar er zit ook bloed op haar hand. En als we dat nu in het lab vergelijken, dan...

Ja, dat geef ik toe.

Wat geef je toe?

Dat het hetzelfde bloed is. Het is van die man daar, die nu waarschijnlijk dood is. Maar ik was het nog steeds niet met het mes. Ik heb gewoon een fles op hem gezet en toen weer in hem geramd met de scherpe uiteinden. Maar ik heb het niet met het mes gedaan!

Maar...

Dat doe ik niet! Die man had dood kunnen gaan!

De man, zoals je zei, is overleden. Mocht dat nieuws voor je zijn.

Zoals ik al zei, ik sloeg hem op zijn hoofd met een fles. Dat is alles wat ik deed. Erewoord!

En daar kun je niet dood aan gaan?

Hij niet.

Dat is Mike Dickhead. De pooier.

Ik denk niet dat dat echt zijn naam is.

Nee. Ik weet niet wat zijn echte naam is. Iedereen hier noemt hem gewoon Mike Dickhead. Hij kan veel hebben. Nou, misschien niet genoeg vandaag. Een messteek is niet zonder problemen. Maar ik heb hem niet vermoord. Ik sloeg hem alleen met de fles. En dat was zelfverdediging, bij wijze van spreken.

Zelfverdediging? echode ik.

Natuurlijk.

Nu om de beurt.

Hij niesde weer.

Het is niet besmettelijk! zei hij en snotterde gewoon op straat.

Heb je geen zakdoek? vroeg Roy walgend.

Nee.

Hier, neem dit, zei ik en gaf hem mijn tempozakdoekjes. Die heb ik altijd bij me. Gewoon in geval van nood en het hoeft niet per se iets te maken te hebben met neusvuil. Soms moet je bloed opvegen in ons werk. En dan is het goed om papieren zakdoekjes bij je te hebben.

Hij zei: Hartelijk dank.

Alsjeblieft.

Het was de eerste keer dat hij wat vriendelijker was.

Zo normaal beleefd en normaal ontspannen en ik was niet subliminaal geïrriteerd, zodat je kon denken dat hij op het punt stond te ontploffen.

Zei ik:

En vertel me precies wat je denkt dat er gebeurd is, in volgorde.

Naar jouw mening? echode hij. Wil je zeggen dat ik niet de waarheid vertel? Dat wat ik zeg slechts mijn mening is? Met andere woorden, een verhaal dat ik verzonnen heb?

Nee, dat bedoelde ik niet.

We kunnen ook alles op het presidium doen, zei Roy. Daar zullen we je toch heen moeten brengen.

Waarom is dat? vroeg hij.

Omdat je van moord verdacht wordt, zei Roy.

Hij dreigde weer overstuur te raken. Zijn hoofd werd zo donkerrood dat je moest vrezen voor zijn gezondheid. En heel serieus. "

Waarom vertel je het me niet gewoon, zei ik. Wat is er precies gebeurd?

Nou, ik wilde naar het bordeel.

Oké...

En dan komt er een kerel langs...

Bedoel je de man die nu dood is?

Precies.

Wat is er met hem gebeurd?

Hij zei: ik kom niet naar het bordeel.

Waarom?

Omdat ik zoveel nies. Daar zouden de meisjes ziek van worden. Dat wilde hij niet. Dan zou de zaak niet doorgaan, als je begrijpt wat ik bedoel. En als de hoeren eenmaal beginnen te niezen en te snotteren, komen er geen klanten meer.

Dat kan ik begrijpen, zei ik. Dus de redenering.

Ik zei: alsjeblieft, één steek! Ik betaal twee keer zoveel.

Een steek?

Dus niet met het mes.

Maar?

Nou, gewoon anders. Net als in een bordeel.

Ik begrijp het.

Je bent traag van begrip, commissaris.

Ik doe mijn best. Wat is er dan gebeurd?

Hij zei nee, je komt hier niet binnen.

En dan?

Toen probeerde ik er toch in te komen.

Heb je het gehaald?

Nee. Hij duwde me de straat op. Ik was woedend. En toen ik de fles nog in mijn hand had, sloeg ik hem ermee op zijn hoofd. Hij ging neer. Maar hij leefde nog.

Op een gegeven moment kwam het mes echter in zijn rug, verklaarde Roy droogjes.

"Ja, maar ik was het niet. Er kwam een vent langs, draaide zich een paar keer om en stak toen een mes in zijn rug en zei: 'Dat krijg je ervan, klootzak! Dit was iemand die nog een appeltje met hem te schillen had. En toen rende hij weg.

Goed, je moet nog steeds naar het station komen.

Ik heb je verteld hoe het was!

Ja, maar we moeten eerst alles controleren.

Ik geef het eerlijk toe: ik geloofde hem niet.

Later werd een andere getuige gevonden die de verklaring bevestigde. En hij kon ook een redelijke beschrijving geven. We kwamen er snel achter wie de schutter was, omdat de getuige een opvallend litteken op zijn kin vermeldde. De dader heette Aitmatov en behoorde tot de Tsjetsjeense maffia. Hij werd al gezocht voor andere misdrijven.

We zullen hem waarschijnlijk niet snel te pakken krijgen, zei Roy op een gegeven moment later, toen we samen op kantoor zaten en tussendoor van een kop koffie genoten.

Ik weet het, zei ik.

Ik ben bang van wel.

Maar dat betekent niet dat we moeten opgeven, toch?

Dat heb ik ook niet gezegd, Uwe.

Een paar dagen later werd de moordenaar gevonden aan de oever van de Elbe. Hij had een mes in zijn lichaam gestoken. Soms kan het zo snel gaan.

Linda Brauner stond aan de kant van de weg en wachtte op klanten. Ze was een prostituee. Ze had het geld nodig om de drugs te kopen die ze nodig had