Kubinke en de moorden in Frankfurt

By Alfred Bekker

Kubinke en de moorden in Frankfurt

Thriller door Alfred Bekker



Het volume van dit boek komt overeen met 118 paperbackpagina's.



Deze keer moeten de twee strafrechtelijke inspecteurs Harry Kubinke en Rudi Meier een onderzoek instellen in het kader van de administratieve bijstand in Frankfurt. Daar hebben ze niet alleen te maken met een vreemd geval in de drugsscene, maar ook met een collega die op ieders zenuwen werkt.



Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasieromans, detectiveverhalen en boeken voor jongeren. Naast zijn grote boeksuccessen heeft hij tal van romans geschreven voor suspense-reeksen zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden, Sidney Gardner, Jonas Herlin, Adrian Leschek, Jack Raymond, John Devlin, Brian Carisi, Robert Gruber en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Nov 29, 2022
• ISBN: 9783745225839

Book preview

Kubinke en de moorden in Frankfurt

Thriller door Alfred Bekker

Het volume van dit boek komt overeen met 118 paperbackpagina's.

Deze keer moeten de twee strafrechtelijke inspecteurs Harry Kubinke en Rudi Meier een onderzoek instellen in het kader van de administratieve bijstand in Frankfurt. Daar hebben ze niet alleen te maken met een vreemd geval in de drugsscene, maar ook met een collega die op ieders zenuwen werkt.

Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasieromans, detectiveverhalen en boeken voor jongeren. Naast zijn grote boeksuccessen heeft hij tal van romans geschreven voor suspense-reeksen zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden, Sidney Gardner, Jonas Herlin, Adrian Leschek, Jack Raymond, John Devlin, Brian Carisi, Robert Gruber en Janet Farell.

Copyright

Ein CassiopeiaPress Buch CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker präsentiert, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Sonder-Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing sind Imprints von

Alfred Bekker

© Roman door Auteur / COVER FIRUZ ASKIN

© van deze uitgave 2022 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich

De ingebeelde personen hebben niets te maken met daadwerkelijk levende personen. Identieke namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Twitter

https://twitter.com/BekkerAlfred

Naar de blog van de uitgeverij klik hier

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

Wees op de hoogte van nieuwe releases en achtergronden!

1

Het was op het jaarlijkse collega-diner van het onderzoeksteam van de identificatiedienst van de federale recherche. Ze hadden elkaar ontmoet in een restaurant in Quardenburg.

Aangezien ons management onnodig heeft besloten dat we iets moeten doen voor de sociale interactie op onze afdeling, kunnen we onze aandacht richten op het hoofdprobleem: Het eten! zei de lijkschouwer met de hemdensleeve, Dr. Wildenbacher.

Als je wat je op je bord hebt een maaltijd kunt noemen, zei Dr. Förnheim, de natuurwetenschapper van het team.

"Waarom?' vroeg Wildenbacher.

Nou - varkensvlees knokkel. Nou, dat is... Dierenvoeding!

Het geeft je tenminste genoeg te eten.

"Dat zal ik ook doen.

"Van de paar hapjes die daar op je bord liggen? Ik betwijfel het.

"Exquisite canapés, meneer.

Maar je blijft een dunne haring.

Een volle maag belemmert het denken.

In Beieren zien we de dingen anders.

Wildenbacher nam een grote hap en kauwde.

Eten heeft ook iets met cultuur te maken, zegt Förnheim in zijn hoogmoedig klinkende Hamburgse dialect. Maar dat is waarschijnlijk een vreemd woord voor een koedokokter uit de Alpen.

Zeg me niet dat je een militante vegetariër bent!

Nee, dat is eerder het geval met mijn collega Gansenbrink. Maar vlees kan worden bereid op een manier die geen belediging is voor de smaakpapillen.

Je hoeft niet te eten wat er op mijn bord ligt.

Maar ik moet het ruiken, zei Förnheim. Hij trok een gezicht. En dat is erg genoeg.

Sorry dat ik u stoor, collega, zei Wildenbacher. Maar het gevoel is wederzijds. En daarvoor werken we meestal goed samen.

Ik moet toegeven dat je af en toe ook waardevolle bijdragen levert, zei Förnheim.

Bedankt. Ik sta open voor dit soort complimenten. Wildenbacher grijnsde en ledigde toen in één keer het halve bierglas.

"Over zenuwen gesproken...

Ja?

Het zenuwpotentieel dat u vertegenwoordigt, Mr. Collega, is nog steeds relatief hanteerbaar.

Nu word je bijna persoonlijk!

Wat echt klote is, is dat in het bureau waar we werken, genieën en experts hen moeten laten vertellen wat ze moeten doen.

Hmm.

Hier komt een kerel als die jongen...

"Ik weet het!' verzuchtte Wildenbacher.

"... en hij zegt gewoon: Ik ben de onderzoeker en zo werkt het en zo werkt het. Ik heb dit, dit en dit nodig. Ik heb dit, dit en dit nodig. Zack! En dan zijn wij degene die het echte werk doen. En wie krijgt daar uiteindelijk promotie voor?

"Ik weet het!

Nou, nou, nou.

Zo is het nu eenmaal, maat.

Dan zijn we het tenminste eens over dit ene punt, zei Wildenbacher. Cubaanse ergernissen!

2

Hé man, waar kijk je naar?

Friedhelm Nöllemeyer liet het pakketje met de sneeuwwitte poeder in de linkerzak van zijn jas verdwijnen. De rechterhand reikte naar het geweer dat hij aan zijn riem droeg, een revolver met korte loop van kaliber 22. Nöllemeyer scheurde het geweer eruit. Zijn ogen stonden wijd open, zijn pupillen waren onnatuurlijk uitgezet. Ja, ik bedoel jou, huilde hij hees.

Hij richtte de revolver op de zwart-bebaarde man met de baseballpet, die uit het niets leek te zijn verschenen. Waarom volg je me?

Ik volg je niet. Eerlijk gezegd!

Friedhelm Nöllemeyer kwam dichterbij. De bebaarde man durfde niet te bewegen.

Friedhelm Nöllemeyer heeft de haan van zijn revolver gepijpt.

3

De gedachten racen door het hoofd van Friedhelm Nöllemeyer. Hij draaide zich even om. De dealer die hem het spul gaf was al lang weg. Maar de zwart-bebaarde man had alles gezien. De hele transactie. Nöllemeyer was er zeker van.

Luister, ik blijf gewoon lopen, zei de bebaarde man. "En jij gaat ook verder. Ik weet niet wie of wat je vandaag zo op je zenuwen heeft gewerkt dat je met een pistool hebt rondgezwaaid. Maar ik wil niets van je, en aangezien we elkaar toevallig hebben ontmoet, weet ik niet wat je van me wilt.

Nöllemeyer's revolverhand schudde.

Een agent! Dat was zijn eerste gedachte. Een agent die een val voor me zette, waar ik in liep!

Maar Nöllemeyer had in de tussentijd grote twijfels over deze theorie. Er moet iets anders achter zitten.

De bebaarde man draaide zich om.

Blijkbaar wilde hij zijn aankondiging in daden omzetten en eigenlijk gewoon weggaan. Maar Nöllemeyer was niet van plan om hem zo gemakkelijk weg te laten gaan.

Bevriezen, zei hij.

Ze waren in een achtertuin. De vuilnisbelten liepen over. Een paar geparkeerde voertuigen zagen eruit alsof ze waren gestript. Het was niet het beste gebied in Frankfurt.

De bebaarde man is gestopt.

Draai je niet om, zei Nöllemeyer. Hij benaderde de bebaarde man van achteren en zette de korte loop van de revolver tegen zijn hoofd. Met de andere hand begon hij de man te zoeken. In ieder geval was hij ongewapend. In de zakken van de versleten parka's die de bebaarde man droeg, vond Nöllemeyer een portemonnee. Hij nam het eruit, en deed toen een paar stappen terug.

In de portemonnee zat een geldig rijbewijs, een creditcard, een ziektekostenverzekeringskaart - allemaal op naam van Gieselher Omienburg.

Ik heb je eerder gezien, Gieselher Omienburg, merkte Nöllemeyer op.

Ik denk het niet.

Gisteren, toen ik in de bistro was. je zat in een geparkeerde auto aan de overkant van de straat!

Kijk, ik heb je al eerder gezegd, ik wil niets van je.

En nu vraag ik je nogmaals, waarom bespioneer je mij?

Je praat onzin.

"Ik geloof niet in toeval, Mr. Omienburg. Er moet een reden zijn waarom je me in twee dagen op twee verschillende plaatsen ontmoet.

Zo is je rode neus.

"Wat bedoel je daarmee?

Als je allergisch bent of een totale verkoudheid hebt - niets. Maar als je andere problemen hebt, neem dan een van de kaarten uit mijn portemonnee en bel me af en toe.

Nöllemeyer heeft het pistool in de zak gedaan om beide handen vrij te hebben. Als de man hem aanviel, kon hij het snel genoeg uit zijn jaszak trekken. Hij maakte zijn das los. Vervolgens keek hij beter in zijn portemonnee en vond hij de visitekaartjes die de bebaarde Omienburg blijkbaar betekende.

Het >gevecht tegen drugs stichting<, las Nöllemeyer met een frons. Hij stopte de kaart in zijn zak. Zijn hand gleed in de jaszak en pakte het revolverhandvat weer vast.

Daar zal ik aan werken, zei de bebaarde man. Meer precies, ik leid een kantoor van de organisatie.

Nöllemeyer's gezicht werd donkerrood. Hij scheurde het pistool weer uit en richtte het op Omienburg.

Fuck off! Hij duwde er uit.

Je jas is kameelhaar, je pak ziet eruit alsof het meer dan 1000 euro kost. Ik denk niet dat je de inhoud van mijn portemonnee echt nodig hebt!

Omienburg stak zijn hand uit.

Kom op, rot op, jij verdomde goed voor niets! Nöllemeyer schreeuwde toen en gooide zijn portemonnee naar beneden. Omienburg pakte het op en stopte het in zijn zak.

Wat ik zei, meende ik, zei Omienburg. Toen draaide hij zich om en vertrok.

Nöllemeyer keek hem even aan. Hij stopte het pistool in zijn zak en liep weg.

Terwijl hij om de hoek liep, kon Omienburg nauwelijks zien hoe Nöllemeyer