Corcoran en de Apocalyptische Ruiters: Enge Thriller

By Alfred Bekker

Door Alfred Bekker





De vier ruiters van de Apocalyps waren verschenen aan de nachtelijke hemel van Londen.

Vlammende figuren van horror die het einde van alle dagen verkondigden.

De gruwelijke apocalyps, zoals verkondigd in het boek Openbaring, was blijkbaar begonnen.

De wereld was verdoemd.

Het kwaad heerste.

Overal.

En zelfs de Orde van het Heilige Licht was niet langer een haven van verzet, want haar vertegenwoordigers waren niets anders dan agenten van de demonen....

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Apr 3, 2023
• ISBN: 9783745228687

Book preview

Alfred Bekker

Corcoran en de Apocalyptische Ruiters: Enge Thriller

UUID: 667e2830-9f70-403c-aebe-9e437c4220ec

Dieses eBook wurde mit StreetLib Write (https://writeapp.io) erstellt.

Inhaltsverzeichnis

Corcoran en de Apocalyptische Ruiters: Enge Thriller

Copyright

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Corcoran en de Apocalyptische Ruiters: Enge Thriller

Door Alfred Bekker

De vier ruiters van de Apocalyps waren verschenen aan de nachtelijke hemel van Londen.

Vlammende figuren van horror die het einde van alle dagen verkondigden.

De gruwelijke apocalyps, zoals verkondigd in het boek Openbaring, was blijkbaar begonnen.

De wereld was verdoemd.

Het kwaad heerste.

Overal.

En zelfs de Orde van het Heilige Licht was niet langer een haven van verzet, want haar vertegenwoordigers waren niets anders dan agenten van de demonen....

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER A.PANADERO

© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Corcoran hing rond in zijn Londense hotelkamer, en rantsoeneerde zijn voorraad van het zout des levens zo goed als hij kon.

Zijn situatie was wanhopig.

Nog voordat zijn voorraad zout op was, voelde hij dat hij ontwenningsverschijnselen kreeg.

Zijn magische zintuigen waren overprikkeld.

Compleet overspannen. Hij was als een bundel zenuwen.

Met behulp van een ritueel uit de buitenissige culten van Hermann von Schlichten bracht hij zichzelf in een toestand die leek op een soort trance. Dit temperde zijn verlangen naar het zout. Hij wist dat dit geen oplossing voor altijd was.

Maar het betekende tenminste verlichting van zijn pijn.

De Orde had hem uitgesloten. Hij. De strijder van het licht. De demonenjager. Een Orde die in werkelijkheid allang het werktuig van de demonenleerlingen was geworden, zoals hij wist. Hij dacht dat hij het wist. Het was allemaal zo verwarrend. Langzaam wist hij zelf niet meer wat hij als waarheid en wat hij als illusie moest beschouwen. Tijden, werelden, dimensies, niveaus van realiteit. Dit alles wervelde rond in zijn hersenen.

Een strijder van het licht - laat me niet lachen!, ging het door zijn hoofd. Een ellendige junkie. Een drugszombie! Dat is wat je bent geworden Corcoran. Hoe heb je het gedaan? Door je eigen domheid...

Op een gegeven moment werd er op de deur geklopt. Eerst negeerde Corcoran het geluid. Maar het kloppen hield niet op.

Steeds weer drong het zijn bewustzijn binnen. Steeds weer drong het zijn gedachten binnen.

Totdat hij uiteindelijk zei: Kom binnen, als het geen demon is!

De deur sprong opzij. Een man stond daar. Corcoran knipperde met zijn ogen. Het kostte hem een paar seconden om terug te keren naar de werkelijkheid en de man te herkennen. Het was Tom Brown, een confrater van de Orde van het Heilige Licht. En een vriend.

Hoi, Tom!

Hoi, Corcoran.

Wat wil je? Ik dacht dat je klaar met me was en dat ik weg was.

Hé, man, hoe praat je tegen me?

Is het verkeerd wat ik zeg?

Tom Brown glimlachte.

Laten we zeggen - verouderd.

Wat bedoel je?

Meester Darenius...

Oh hem!

Hij nam het voor je op.

Pardon?

Je hebt het goed gehoord, Corcoran.

Meester Darenius is een agent van de Demon Disciples! Hij dwong me het Boek der Kennis aan hem te overhandigen!

Wie vertelt je waarom hij je dit liet doen? Wie zegt je dat hij het deed in het belang van de demonische discipelen of dat hij zelfs maar iets met hen te maken had...

Corcoran slikte.

Nee, er was geen concreet bewijs. Er was alleen dit gevoel.

Het gevoel dat hem vertelde dat Darenius ook een van hen was. Net als de eerbiedwaardige abt en pater Domenicus en alle anderen.

Tom Brown trapte de deur in het slot met zijn hak.

U wordt opnieuw toegelaten.

Dat is niet waar!

Ja, dat doe ik. Met alle eer.

Tom...

Ik moet je iets geven.

Wat?

Nou, deze!

Tom Brown greep in zijn jaszak, haalde er een klein zilveren blikje uit en gooide het naar Corcoran. Corcoran was nog te versuft om het op te vangen. Het blikje raakte hem in het hoofd. Corcoran voelde de pijn. Vreemd genoeg, een aangename sensatie. Het verbond hem met het leven. Het blikje ging open. Het zout van het leven verspreidde zich op de vloer. Shit, zei Corcoran.

Je kunt ook niet opletten, kerel!

Met haastige bewegingen probeerde Corcoran het poeder terug in het blik te krijgen. Het meeste liep door zijn vingers. Hij nam eerst een flinke kneep en voelde zich meteen beter. Ter ondersteuning mompelde hij een bezwering. Hij was zich bewust van de erbarmelijke aanblik die hij bood. Broeder Tom Brown probeerde het niet te laten merken. Maar Corcoran hoefde het gezicht van de ander, die met moeite onder controle werd gehouden, niet eens te zien om te weten wat hij nu dacht.

Gedachten zijn vrij, dacht Corcoran.

En open als een boek wanneer je het had leren lezen. Misschien...

Ja, Corcoran?

Misschien heb je gelijk dat je me veracht.

Ik veracht je niet.

Oh, kom op. Je kunt eerlijk tegen me zijn, Tom. Je kunt een spade een spade bij me noemen, ik ben niet boos.

Tom Brown zweeg.

En dat was op de een of andere manier ook een antwoord.

Een die paste bij Corcoran's kijk op de dingen als een handschoen.

Dus na alles -

Hij had het geweten.

Corcoran nam nog een snuifje.

Neem niet alles tegelijk, Corcoran.

Ik ben uitgehongerd.

Corcoran merkte plotseling de vreemde glinstering in Tom Browns ogen op. Hij mompelde onmiddellijk een bezwering. Tegelijkertijd voelde hij de verraderlijke impulsen in zijn tegenhanger. Para-impulsen. Metamagische trillingen die duidelijk negatief van aard waren.

Dus het is...

Hij ook!

Tom Brown veranderde. Zijn mond werd groter. Er groeiden hoorns uit zijn hoofd. Hoektanden werden gevormd. Het is allemaal illusie en leugens," zei Corcoran.

Hij greep naar de gewijde dolk die hij vlakbij had neergelegd. Corcoran greep het lemmet en wierp het naar zijn tegenstander.

Er verscheen een vreemd beeld. Halverwege de vlucht vertraagde de snelheid van het wapen. Alsof er een kracht was die Tom Brown afschermde - of het wezen dat zich met zijn uiterlijk had vermomd. Corcoran blies een bezwering uit. Toen nam hij een grote snuif van het levenszout. Het effect was onmiddellijk. Zijn bewustzijn werd breder, krachtiger... Hij voelde de stroom van kracht door zijn lichaam en ziel stromen. Ja, dit gevoel had hij lange tijd gemist in zijn dagelijks leven. Zo gemist...

Maar nu was het zaak de krachten te concentreren en ervoor te zorgen dat de gewijde dolk, die Corcoran gebruikte als magisch wapen tegen de demonische discipelen, zijn doel vond.

Het wezen in de vorm van Tom Brown hief zijn armen op.

Schreeuwde.

De dolk dreef in zijn nek zonder dat hij er iets aan kon doen. Bliksem flitste uit het lemmet en kronkelde rond het trillende lichaam, dat geëlektrificeerd leek.

Toen viel Tom Brown uit elkaar.

Stof druppelde van zijn botten, van zijn bleke schedel. De ogen losten op en werden lege kassen. Tom Brown zakte neer. Een stapel kleren en asachtig stof bleef achter.

Corcoran stak zijn hand uit.

De dolk zweefde terug naar hem.

Zijn vuist sloot zich om het handvat.

De demonenjager haalde diep adem.

Hoe zeg je dat?, dacht hij. As tot as, stof tot stof ....

Hij slikte.

Dus nu begint het, het ging door zijn hoofd. De jacht op mij.

2

Een paar dagen later...

Corcoran stond even voor de houten deur die leidde naar een oud herenhuis waar een van de vele rommelwinkels in de Londense Cyprus Grove Road uitkwam. EIGENAAR: JERRY C. HAWKE stond voor de deur, die bedekt was met eigenaardig houtsnijwerk. Dreigende demonengezichten, bastaards van dier en mens, draakjes met hoektanden en wijde ogen. Dus hier is het, de plaats waarover ze je zelfs in het klooster van Clairmont vertelden, dacht Corcoran. Hij klopte aan. Niemand deed open of antwoordde. Corcoran probeerde het opnieuw.

Het succes bleef hetzelfde.

Toen duwde hij lichtjes tegen de deur en besefte dat die niet op