​Een hard bot voor Kubinke: Thriller

By Alfred Bekker

Een Harry Kubinke Misdaadroman

door Alfred Bekker

Het formaat van dit boek komt overeen met 119 paperback pagina's.

Een grote crimineel verdween vele jaren geleden. Dan duiken er plotseling delen van zijn lichaam op, op een totaal onverwachte plaats. Een moord binnen de georganiseerde misdaad? Wie had er belang bij om de grijze eminentie van een crimineel netwerk jarenlang voor de schijn in leven te houden? Harry Kubinke en Rudi Meier van de federale recherche gaan op onderzoek uit. Het blijft niet bij één lijk...


Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden, Sidney Gardner, Jonas Herlin, Adrian Leschek, Jack Raymond, John Devlin, Brian Carisi, Robert Gruber en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Oct 8, 2023
• ISBN: 9783745233933

Book preview

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

​Een hard bot voor Kubinke: Thriller

Alfred Bekker

Een Harry Kubinke Misdaadroman

door Alfred Bekker

Het formaat van dit boek komt overeen met 119 paperback pagina's.

Een grote crimineel verdween vele jaren geleden. Dan duiken er plotseling delen van zijn lichaam op, op een totaal onverwachte plaats. Een moord binnen de georganiseerde misdaad? Wie had er belang bij om de grijze eminentie van een crimineel netwerk jarenlang voor de schijn in leven te houden? Harry Kubinke en Rudi Meier van de federale recherche gaan op onderzoek uit. Het blijft niet bij één lijk...

Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden, Sidney Gardner, Jonas Herlin, Adrian Leschek, Jack Raymond, John Devlin, Brian Carisi, Robert Gruber en Janet Farell.

1

Icke groet u, zei de man bij de curryworstkraam. Leuk dat de recherche weer bij mij komt eten!

Goedemiddag, zei ik.

Jij bent de Kubinke, toch?

Juist.

Hoofdinspecteur Harry Kubinke, juist.

Nou...

Wat?

Ben sindsdien gepromoveerd.

Waarschijnlijk voor goed werk!

Ik denk het wel.

Vertel eens, waar is je vriend gebleven?

Bedoel je mijn collega?

Heette hij niet Rudi?

Rudi Meier. Hij komt er zo aan. We wilden elkaar hier ontmoeten.

De curryworstenman knikte. Hij wees naar het gebouw dat vlakbij te zien was. Het presidium is toch zo dichtbij? Waarom kom je de laatste tijd zo zelden? Vertel me niet dat je de laatste tijd op je figuur hebt gelet, of dat je veganistisch bent geworden!

Nee, zei ik.

Omdat ik ook een veggie curryworst heb.

Nee, dank je.

Geen trek in lekkere glutamaat en smaakversterkers?

De juiste worst smaakt beter.

"Zeg eens, is er iets mis met jullie of waarom komen jullie de laatste tijd zo zelden, jullie collega Rudi en jij? Ik bedoel, ik zet mijn auto hier speciaal neer vanwege jou!

Ik glimlachte, Vooral vanwege ons?

Ja natuurlijk! grijnsde hij.

Dus zo is het nu: Het presidium daar vooraan, is nu het uitbreidingskantoor. En wij hebben daar niet langer onze kantoren.

Oh!

We zijn nu in het hoofdpresidium. Dat is nieuw gebouwd en eindelijk af. En sinds we gepromoveerd zijn, hebben we daar onze kantoren.

Ik begrijp het.

Maar door jouw currywurst maken we af en toe een ommetje.

Wat een eer! zei de currywurstman.

Toen stopte er een auto. Mijn collega Rudi Meier stapte uit en zwaaide naar me.

Even later was ook de curryworstkraam gearriveerd.

Zoals gewoonlijk? vroeg de currywurstman.

Zoals altijd, zei Rudi.

Zie je wel: dat ben ik! Je bent hier al tijden niet geweest en ik weet nog steeds hoe je currywur het lekkerst vindt!

Prachtig, zei Rudi. Hij zag er een beetje gestrest uit. Hij had waarschijnlijk iets officieels aan zijn hoofd, maar dat konden we pas bespreken als de curryworstman niet meer luisterde.

Vertel me wat ik me altijd al heb afgevraagd, zei de curryworstenman. Als je het niet erg vindt dat ik je dit vraag, en ik wil je niet beledigen...

Waarom is dat? vroeg ik. "Meestal vraag je gewoon wat je wilt vragen - ook al moeten we je meestal vertellen dat het vertrouwelijk is.

Precies, zei Rudi. Vraag het gewoon en dan maken we gebruik van ons recht om te weigeren te getuigen!

Ja, daar komen mijn scrupules vandaan: ik las in de krant dat je mensen niet moet vragen waar ze vandaan komen.

Waarom niet?, vroeg ik. Dat doen we elke dag! Waar kom je vandaan, waar was je ten tijde van het misdrijf, waar ging je heen, enzovoort?

Ik bedoel nu vragen waar iemand vandaan komt.

Ik begrijp het.

"Dat is ongevoelig. De persoon kan een migratieachtergrond hebben en zich gekwetst voelen.

Ik haalde mijn schouders op. Geen gevoelig persoon, zei ik. En Rudi ook niet!

Rudi kon er niets over zeggen omdat zijn mond vol was.

Dat betekent dat ik kan vragen waar je door geboorte vandaan komt!

Na hier uit Berlijn, zei ik. En Rudi ook.

Dat dacht ik al. Hoewel je taalgebruik gewoon... ...een beetje.

Tussendoor brachten we wat tijd door met de politie in Hamburg, zei Rudi.

Zijn jullie samen? vroeg de currywurstman.

Ja, zei Rudi. Dat is de enige migrantenachtergrond die we hebben.

Alles is relatief, zei Currywurstmann. Ik zou zeggen: behoorlijk wat reizen! Ik zou me bijvoorbeeld niet kunnen voorstellen dat ik ergens anders zou wonen dan hier in Berlijn.

Zo is gewoon iedereen anders, zei Rudi kauwend.

Oh, aangezien ik de zeldzame eer heb om hier op dit moment twee rechercheurs te hebben: Ik las ook in de krant over die criminele gangsterbaas die spoorloos verdween en nu zogenaamd geniet van zijn leven onder de zuidelijke zon!

Ja, er zal er helaas niet maar één zijn.

Ik bedoel deze Darkovic of zoiets. Niko Darkovic, die iedereen gewoon de >harde bot< noemde omdat hij zo'n stoere vent was. Volgens de kranten is hij gewoon weg en zet hij zijn zaken voort vanuit het buitenland! Ik vraag me af hoe dat kan! Jullie zijn professionals! Is het niet vreselijk? En als ik mijn paar euro belasting te laat betaal, trekt de staat heel andere bladzijden! Ze berekenen precies of ik wel zoveel worst en broodjes en curry en wie weet wat heb gegeten, en ze beschuldigen me er meteen van dat ik vals speel, dat ik de porties te groot heb gemaakt! Maar iemand als de >harde bot<, die geniet van zijn leven en betaalt helemaal geen belasting.

Het is logisch, zei Rudi.

Hoe is dat logisch? wilde de currywurstman weten.

Nou, omdat het bedrijf van de >harde botten< vermoedelijk illegaal is. Daar kan hij geen belasting betalen. En sowieso niet vanuit het buitenland.

Ja, denk je niet dat er een fout in het systeem zit? zei hij. Het feit dat hij ons nu formeel begon aan te spreken, betekende dat hij bloedserieus was.

Maar Rudi en ik hadden op dit moment geen tijd voor een discussie over principes.

2

De man droeg een knielange leren jas. Zijn gezicht was hoekig. Een zenuw trilde nerveus onder zijn linkeroog. Hij had een litteken op zijn kin ter grootte van een duimnagel. Dat kwam van een steekpartij. Maar de man die hem had aangevallen had er duur voor betaald.

Rekeningen moeten in evenwicht zijn, dacht de man in de leren jas. Dat was altijd belangrijk voor hem geweest. En soms moest je iets doen om ervoor te zorgen dat ze betaald werden.

Als iemand er een liedje over kon zingen, was hij het wel.

De man in de leren jas negeerde de motregen die begon. Zijn haar plakte even later al vochtig aan zijn hoofd. Hij liep over het grindpad, ongeveer twee meter breed, langs de rij graven op de begraafplaats. In zijn rechterhand droeg hij bloemen. Zijn linkerhand daarentegen was tot een vuist gebald.

Toen had hij het graf bereikt waar de bloemen voor bedoeld waren. Hij stond daar een tijdje naar de kronkelige letters op de steen te staren en slikte. Toen legde hij de bloemen neer.

Niets is gratis, dacht hij. Alles moet terugbetaald worden. Alles...

Toen naderde hij de grafsteen en raakte die met zijn hand aan.

Het spijt me, zei hij toen hardop. En zijn woorden vermengden zich met het kletteren van de regen, die de laatste momenten plotseling veel sterker was geworden.

3

Werner Flakowski uit Börneburg zat achter het stuur van zijn BMW en geeuwde. Hij geeuwde overvloedig. Een inspannende werkweek in een advocatenkantoor in Berlijn lag achter hem - en het vooruitzicht van een saai weekend bij zijn schoonouders in Börneburg leek ook niet bepaald verfrissend.

Kijk uit! Er is iets aan de hand, haalde de stem van zijn vrouw hem uit zijn gedachten. Ze zat op de passagiersstoel. Op de snelweg flitsten plotseling overal