Commissaris Marquanteur en de wraak: Frankrijk misdaadthriller

By Alfred Bekker

door Alfred Bekker



Clément Degresse is eigenlijk in het oude fabrieksgebouw om een illegale deal te sluiten. Maar hij realiseert zich al snel dat het een valstrik is. Iemand wil hem laten boeten voor een misdaad waar hij jaren geleden bij betrokken was. Commissaris Marquanteur van de criminele politie in Marseille moet een ijskoude vendetta stoppen, maar elk detail van deze bloedige wraak lijkt goed gepland.


Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Jack Raymond, Jonas Herlin, Dave Branford, Chris Heller, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Jul 21, 2023
• ISBN: 9783745232196

Book preview

Commissaris Marquanteur en de wraak: Frankrijk misdaadthriller

door Alfred Bekker

Clément Degresse is eigenlijk in het oude fabrieksgebouw om een illegale deal te sluiten. Maar hij realiseert zich al snel dat het een valstrik is. Iemand wil hem laten boeten voor een misdaad waar hij jaren geleden bij betrokken was. Commissaris Marquanteur van de criminele politie in Marseille moet een ijskoude vendetta stoppen, maar elk detail van deze bloedige wraak lijkt goed gepland.

Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Jack Raymond, Jonas Herlin, Dave Branford, Chris Heller, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

De fabriekshal bevond zich in het halfduister. Alleen door een hoge rij ramen viel een beetje licht naar binnen. De geur van afgewerkte olie hing in de lucht.

Het was cool.

Clément Degresse rilde in zijn dunne pak van Cool Wool.

Hij keek om zich heen. Met zijn linkerhand droeg hij een diplomatenbuidel, zijn rechter was altijd in de buurt van de Beretta die in zijn quick-draw holster zat.

Hé, Bouillot , waar ben je? riep hij.

Op een plek waar het licht scheen, zag hij een donkerrode vlek op de betonnen vloer. Vers bloed ...

Een zoemend geluid deed Degresse terugdeinzen. Hij haalde zijn pistool tevoorschijn. Iemand had een hijskraan geactiveerd.

Een bundel, alleen zichtbaar als een silhouet, hing aan de haak. Langzaam werd het naar beneden gelaten.

Toen het licht erop viel, bevroor Degresse's gezicht tot een masker.

Bouillot!

2

Het lichaam zat onder het bloed. Tientallen kogelgaten hadden Bouillots kleren gescheurd. Het gezicht was echter ongedeerd. Daarom had Degresse het meteen herkend.

Shit, fluisterde hij, terwijl hij een stap achteruit deed.

Leg het pistool neer! schreeuwde een stem van achteren.

Degresse draaide zich om, keek in de schaduwzone aan de andere kant van de hal. Paniek schoot in hem op. Degresse vuurde met zijn geweer, haalde de trekker telkens weer over. Hij vuurde blindelings en stopte in de schaduwzone bovenaan de balustrade.

Zijn pols klopte tot in zijn nek.

Een fractie van een seconde later werd hij van de andere kant beschoten.

Er was daar ook een zone die in de schaduw lag.

Een MPi ratelde af. De snuitflits flitste in de duisternis.

De kogels raakten de betonnen vloer dicht bij Degresse's rechter- en linkerkant en schoten kleine stukjes uit elkaar.

Degresse dacht er even aan om terug te rennen naar de toegangspoort. Maar zijn angst was te groot. Zo'n twintig meter lag er tussen hem en de poort. Twintig meter waar hij een gemakkelijk doelwit zou zijn.

Degresse liet het pistool vallen.

Niet schieten! schreeuwde hij.

Zet de koffer neer! instrueerde een andere stem hem. Een vrouwenstem.

Degresse slikte, liet zijn blik afdwalen en probeerde iets te zien in de donkere schaduwen.

Tevergeefs.

Je bent gebrand op het geld, hè? riep hij terwijl hij de koffer omhoog hield. Hier is het! Neem het! Ik heb er niets op tegen! Maar laat me ...

Nog een MP salvo werd afgevuurd. De projectielen suisden over Degresse's hoofd en doorboorden de deur van de hal. Degresse beefde. Hij zette de koffer op de grond en hief zijn handen op.

Een half miljoen euro , dat schoot door zijn hoofd. Als ik die klootzakken ooit te pakken krijg, zullen ze nergens om kunnen lachen!

Er was nu weer een zoemend geluid te horen. Een tweede hijskraan was geactiveerd. Hij bewoog over de rails die onder het plafond bevestigd waren en positioneerde zichzelf zo dat hij ongeveer boven Degresse's hoofd tot stilstand kwam. De haak werd neergelaten. Er hing iets aan. Degresse zag kort iets metaals fonkelen in het licht.

Handboeien!

De haak zakte tot ongeveer Degree's ooghoogte.

Pak de handboeien! kwam de instructie, dit keer weer van de mannenstem.

Degresse gehoorzaamde. Hij dacht aan Bouillot die dood aan de andere haak bungelde. Paniek verlamde hem.

Je maakt geen schijn van kans, flitste het door hem heen.

Hij peinsde erover op wie hij de laatste tijd zo vaak was ingetrapt dat hij zo'n wrede wraak had bedacht. Degresse liet de handboeien vastklikken.

De stemmen - heb je die eerder gehoord , vroeg Degresse zich af. Hij kon zich die van de vrouw niet herinneren, maar wel die van de man.

Verdomme, wist ik maar waar en in welke context het door hem heen flitste. Moet lang geleden zijn ...

De volgende instructie volgde. Weer van de mannenstem.

Doe ... het ... tussenstuk ... van de handboeien ... in de haak!

Degresse merkte de wispelturige manier van spreken op.

Verdomme, wat is dit? riep hij. Er zit een half miljoen in de koffer! Je mag het geld hebben!

De MP ratelde weer door. Degresse deinsde terug. De projectielen hadden hem op een haar na geraakt. Geen van de projectielen had hem echter geraakt.

Ze willen me duidelijk niet doden, dacht hij. Nog niet...

Hij gehoorzaamde, plaatste het tussenstuk van de handboeien in de haak. Met een zoemend geluid werd de haak omhoog getrokken.

Wat ben je aan het doen? Wat ben je van plan? riep hij.

Seconden later verloor hij zijn houvast en hing hij aan de haak met zijn handen aan elkaar geketend. Hij schreeuwde. De handboeien sneden in zijn armen. Het deed verschrikkelijk pijn.

Toen Degresse ongeveer twee meter boven de grond hing, stopte de kraan met omhoog bewegen.

Even gebeurde er niets.

Hé, je gaat me toch niet zo laten zitten, hè? krijste Degresse.

Geen antwoord. Hij hoorde voetstappen.

Een vrouw met witblond haar stapte uit de schaduwen. Ze naderde Degresse.

Haar voetstappen weerklonken op de kale betonnen vloer. Ze droeg een schraal leren jasje dat zowat alles van haar lange, welgevormde benen blootlegde. Met haar linkerhand hield ze een MP van het Uzi-type met een kort loopje vast.

Ze stapte in het licht zodat Clément Degresse haar heel duidelijk kon zien. Ze keek hem met een koude glimlach aan.

Herken je me niet? vroeg ze.

Zweetdruppels stonden op Degresse's voorhoofd.

Nee, ik weet niet wie je bent!

Ik ben Celine! Vertel me nu niet dat je me niet meer kent.

Verdomme, zet me hier neer! Mijn handen gaan dood!

Hebben ze je nooit verteld dat je naar het vagevuur gaat voor je zonden, Clément Degresse?

Hé, hoe weet je mijn naam?

Je bent al naar de hel, Clément!

Wat?

Je weet het alleen nog niet. Wat dat betreft ben ik je trouwens een beetje voor. Ik ben er al geweest.

Shit, waar heb je het over?

Uit de hel!

De vrouw, die zichzelf Celine had genoemd, trok haar MP op en vuurde.

Ze stopte in de richting van Degree.

Tientallen kogels deden zijn lichaam trillen en kronkelen. Zijn doodskreet stierf snel weg.

Celine's mooie gezicht werd een masker van haat. Ze vuurde tot de laatste kogel uit haar magazijn was geschoten.

Toen viel er een stilte.

Het lichaam van Clément Degresse bungelde lichtjes heen en weer.

3

François keek op de klok. Ik werd ook ongeduldig.

Clément Degresse lijkt van gedachten te zijn veranderd, zei mijn collega.

Ik haalde mijn schouders op en liet mijn ogen afdwalen.

We zaten in een straatcafé. Degresse had deze ontmoetingsplaats voorgesteld.

Hij was mede-eigenaar van de chique discotheek Dansant in Marseille. Ondanks zijn voornaam, die in veel Zuid-Franse oren Engels klinkt, was Degresse Frans van geboorte. Afgezien daarvan was de naam Clément vrij bekend in Noord-Duitsland. Zijn moeder kwam echter uit Puerto Rico en zijn vader uit Duitsland, wiens vader ook Duits van geboorte was; zijn moeder kwam echter uit Argentinië.

We waren ons bewust geworden van de Dansant in de loop