Commissaris Marquanteur en de huurmoordenaar: Frankrijk Misdaadthriller

By Alfred Bekker

door Alfred Bekker



De voormalige politieman Gerard Larôche wordt vermoord. Al snel wordt duidelijk dat de moordenaar een huurmoordenaar was. Wie zit erachter? Larôche had veel vijanden gemaakt, en minstens één van hen blijft zijn clan regeren, zelfs vanuit de gevangenis. Maar dan zijn er meer moorden, en het spoor leidt in een andere richting.

Commissaris Marquanteur en zijn collega's uit Marseille pakken het spoor op.


Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Jack Raymond, Jonas Herlin, Dave Branford, Chris Heller, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Jul 19, 2023
• ISBN: 9783745232073

Book preview

Commissaris Marquanteur en de huurmoordenaar: Frankrijk Misdaadthriller

door Alfred Bekker

De voormalige politieman Gerard Larôche wordt vermoord. Al snel wordt duidelijk dat de moordenaar een huurmoordenaar was. Wie zit erachter? Larôche had veel vijanden gemaakt, en minstens één van hen blijft zijn clan regeren, zelfs vanuit de gevangenis. Maar dan zijn er meer moorden, en het spoor leidt in een andere richting.

Commissaris Marquanteur en zijn collega's uit Marseille pakken het spoor op.

Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Jack Raymond, Jonas Herlin, Dave Branford, Chris Heller, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Marseille heeft een mild mediterraan klimaat.

Zelfs in de winter is het niet bijzonder koud.

Dit was ook het geval op deze dag.

Het was niet echt koud, alleen regenachtig.

Maar de man droeg nog steeds handschoenen. Hij was lang en vrij krachtig gebouwd. Zijn korte blonde kapsel benadrukte zijn hoekige gelaatstrekken. Hij had zijn blauwe Peugeot aan de kant van de weg geparkeerd. Nu liep de blonde langs de rij rijtjeshuizen. Met zijn rechterhand hield hij het handvat vast van de automaat die in zijn diepe jaszak verborgen zat.

Hij moest voorzichtig zijn, want de man met wie hij te maken zou krijgen was niet zomaar iemand, maar iemand die zelf met een pistool overweg kon en alle trucjes kende.

Niet alle moordjobs waren hetzelfde.

2

De blonde stopte, liet zijn blik langs de huizenrij glijden en vond toen het juiste nummer.

Het kwam goed uit. Tien uur 's ochtends. Er stonden nauwelijks auto's geparkeerd in de straat, want de meeste bewoners waren naar hun werk. De blonde zou zijn werk kunnen doen zonder veel aandacht te trekken. Dat was precies wat bij zijn stijl paste. Hij werkte snel, precies en zonder sporen achter te laten.

Een oudere vrouw liep over straat. De blonde wachtte tot ze de volgende hoek om was en stak toen de weg over.

Even later stond hij bij de voordeur en belde aan. Normaal gesproken was Gerard Larôche - zijn slachtoffer - om deze tijd net opgestaan en zat nu aan het ontbijt. Precies het juiste moment voor zo'n bezoek ...

De blonde belde een tweede keer aan en verstevigde zijn greep op het pistool met de opgeschroefde geluiddemper dat in zijn jaszak zat.

Eindelijk kwam er iemand die de deur opende.

Maar het was Larôche niet, het was een vrouw die de moordenaar verbaasd aankeek.

Maar de verbazing was wederzijds.

Ze was mooi, vond de blondine. Lang, kastanjebruin haar, donkere ogen. Haar gezicht straalde teleurstelling uit. Ze had duidelijk iemand anders verwacht.

Jammer van haar, dacht de moordenaar. Maar hij kon haar onmogelijk laten leven.

Is Monsieur Gerard Larôche er niet? vroeg hij koeltjes.

Nee, het spijt me, antwoordde de vrouw terwijl ze de moordenaar grondig onderzocht. Er verschenen een paar rimpels op haar voorhoofd die duidden op een duidelijke dosis wantrouwen.

Hij had de vrouw niet verwacht. Hij vloekte binnensmonds. Als er iets was waar hij een hekel aan had, dan waren het wel dit soort verrassingen.

Wat wil je van Gerard? vroeg de vrouw.

Ik moet hem dringend spreken.

Waarover?

Ik zal het hem zelf moeten vertellen.

Bent u een kennis van Gerard?

De moordenaar aarzelde slechts een fractie van een seconde met zijn antwoord.

Ja, zei hij.

Liegen zonder blozen hoorde erbij.

Gerard is zo terug, meldde de vrouw. Hij is even weg om boodschappen te doen.

Ze wist niet wie Larôche werkelijk was. Ze kon niets weten over zijn verleden of wat hij nu deed. Dat was de blondine meteen duidelijk, want als ze het had geweten, was haar achterdocht groter geweest.

De blonde trok zijn wenkbrauwen op.

Kan ik bij jou op hem wachten?

Liever niet. Ik ben alleen en ik ken je helemaal niet. Bovendien is dit niet mijn flat en ik weet niet of Gerard het leuk zou vinden als ...

Aha!, dacht de blonde. Larôche kende de vrouw nog niet zo lang. Misschien pas sinds gisteravond. Het kon niet anders, anders had de blonde haar wel gekend. Hij had immers de omstandigheden van Larôche tot in detail onderzocht.

Het zou hem goed uitkomen! beweerde hij.

Nee, dat wil ik niet! zei ze vastbesloten.

Gerard en ik kennen elkaar al een half leven.

Maar ik jou niet. Het spijt me.

Ze probeerde de deur te sluiten, maar de blonde stak zijn voet ertussen. Een snelle greep en hij had de automaat uit zijn jaszak getrokken. De lange geluiddemper was recht op het bovenlichaam van de jonge vrouw gericht en deed haar terugdeinzen van afschuw.

De blonde kwam binnen en gaf de deur een duw met zijn schoffel zodat die luidruchtig in het slot viel.

De vrouw schudde zwijgend haar hoofd. Het duurde een paar seconden voordat ze weer rustig genoeg was om iets te zeggen.

Wat wil je? vroeg ze, terwijl ze slikte en nog een stap achteruit deed, waarbij ze tegen de ladekast botste die in de smalle gang stond.

Is er nog iemand anders in de flat? vroeg de blondine kil.

Ze schudde zwijgend haar hoofd.

Toen hief de blonde het pistool met geluiddemper een beetje op en haalde de trekker over. Er klonk een geluid dat leek op een krachtige nies en er verscheen een rode stip op het voorhoofd van de jonge vrouw die snel groter werd. Ze wankelde achteruit en viel in de lengte.

De blondine haalde diep adem. Het gedoe met de vrouw was niet gepland geweest, maar ze had zijn gezicht gezien. En dat was haar doodvonnis geweest.

De blonde klom over haar levenloze lichaam en keek de rest van de flat rond. De ene kamer na de andere nam hij in zich op. De vrouw had de waarheid verteld. Ze was inderdaad alleen geweest.

De moordenaar stopte het pistool in zijn zak, greep de jonge vrouw onder de armen en sleurde haar de woonkamer in. Toen liet hij zich in een van de lompe leren fauteuils zakken en wachtte.

Niet lang, hooguit tien minuten. Toen klonken er geluiden bij de voordeur. Een sleutel werd omgedraaid, iemand kwam binnen.

Dat moest Larôche zijn.

Vanessa?

Seconden later stond Larôche in de deuropening van de woonkamer. Hij hield een papieren zak vast met de opdruk van de nabijgelegen supermarkt. Larôche liet de tas vallen, reikte onder zijn leren blouson en haalde een P 226 tevoorschijn terwijl hij opzij zakte.

De blonde hoefde het pistool niet eens op te heffen. Hij bleef rustig zitten en haalde gewoon de trekker over. Het eerste schot raakte Gerard Larôche in de maagstreek en het tweede ging door de nek.

Larôche kwam hard op de grond terecht. Er vormde zich een plas bloed. Zijn hand hield nog steeds krampachtig het handvat van de P 226 vast. Een huivering ging door zijn lichaam. Zijn ogen waren glazig, zijn adem niet meer dan een zucht. Bloed liep uit zijn rechter mondhoek.

De blonde stond op, liep naar de stervende man toe en zorgde ervoor dat hij niet in de plas bloed stapte. Toen richtte hij op het hoofd en haalde de trekker nog een laatste keer over voordat hij het pistool terug stopte in de brede zak van zijn kasjmier jas, die hij speciaal op maat had laten maken voor de lange geluiddemper.

Een koude glimlach speelde nu rond zijn mond met dunne lippen, die eerder een rechte lijn had geleken.

Missie volbracht, dacht hij.

3

Ik ben commissaris Pierre Marquanteur. Samen met mijn collega François Leroc werk ik op een speciale afdeling van de recherche. Deze afdeling heet Force spéciale de la police criminelle , kortweg FoPoCri, en is hier in Marseille gevestigd. We houden ons voornamelijk bezig met zware criminaliteit en georganiseerde misdaad.

In het kantoor van Monsieur Jean-Claude Marteau, Commissaire général de police , onze baas hier in Marseille, had al een hele rij politiemensen plaatsgenomen. Naast François Leroc en mij namen ook onze collega's Stéphane Caron en Boubou Ndonga en onze medewerker