De mordenaar en zejn getuige

By Alfred Bekker

detectiveroman

Eén telefoontje verandert alles - en een moordenaar wordt vermist. De schuld uit het verleden moet worden betaald.... Grijpende thriller van Alfred Bekker

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Sep 1, 2019
• ISBN: 9783745210200

Book preview

De moordenaar en zijn getuige

Thriller van Alfred Bekker

detectiveroman

Eén telefoontje verandert alles - en een moordenaar wordt vermist. De schuld uit het verleden moet worden betaald.... Grijpende thriller van Alfred Bekker

Auteursrecht

Een CassiopeiaPress Book: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books en BEKKERpublishing zijn afdrukken van Alfred Bekker.

© door auteur

© van deze uitgave 2016 van AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

De hoofdpersonen van de roman:

Thomas Hansen - een gebruikte autodealer.

Katja Hansen - zijn vrouw.

Marc Hansen - zijn zoon, die moeite zal hebben om zijn Abi te krijgen.

Kalli Radowski - zijn werkzame meester-monteur.

Heiner Mahn - een leerling bij de Hansen-dealer.

Jörn Brandes/De beller - komt uit Thomas' donkere verleden in dienst van de Stasi.

Bremshey - een detective.

Grameier - zijn versterking.

Politieman - hij moet slecht nieuws brengen.

1

Bartels maakte een grimmig gezicht en werd rood. Jörn sloeg de ontvanger snel op de vork, maar het was te laat.

Luister.... Jörn Brandes begon nogal zwak en hief zijn handen defensief op.

Nee, nu luister je naar me, kleine jongen! En woord voor woord, duidelijk?

Wat voor soort vraag? Jörn wist maar al te goed dat hij niet anders kon dan naar zijn werkgever te luisteren als hij de baan wilde behouden. Hij haalde diep adem terwijl Bartels rondloopt bij de verkoopbalie van de kleine winkel voor surfaccessoires.

Als ik je weer privé van die telefoon hoor praten, dan ben je weg! Heb je het?

Ja...., Jörn mompelde.

Leg dit achter je oren!

Zal niet meer gebeuren.

Bartels maakte een weggegooide handbeweging en lachte hees.

Ja, dat is wat je de laatste keer zei, hij bewoog zich dapper.

Eerlijk gezegd, antwoordde Jörn.

Hij kende Bartels goed genoeg om te weten dat zijn woede zou afnemen als hij zich niet zou verzetten.

Bartels krabde aan zijn kale hoofd. Toen nam hij zijn rechterhand en hield Jörn's wijsvinger vrij dicht onder zijn neus. Een teken dat het echt serieus was, Jörn wist zoveel.

Ik gaf je een kans, Jörn!

Ja, ik weet het....

Ja, maar je waardeert het niet, verdomme, huilde Bartels toen plotseling.

Dat is goed, dacht Jörn. Hij laat stoom afblazen! Misschien zou de aanval dan sneller eindigen!

Meneer Bartels, ik weet heel goed wat u voor mij hebt gedaan, mompelde Jörn zachtmoedig in een pauze.

Bartels tilde zijn korte, sterke armen op tot waar zeker jaren geleden zoiets als een taille was geweest, schudde zijn hoofd zwijgend en met zwellende ogen en zei uiteindelijk in een gedempte toon: "Jörn, ik ben een goedaardige man, maar elke goedheid heeft zijn grenzen, weet je?

Tuurlijk.

En ik heb nu de grens bereikt.

Meneer Bartels....

"Als ik je nog een keer betrap met de luisteraar in mijn hand, dan vlieg je in zo'n hoge boog dat je het je misschien niet eens meer kunt voorstellen!

Jörn knikte.

Ik zei, Het zal niet meer gebeuren.

Bartels knikte nu ook, maar leek allesbehalve overtuigd. Hij kende Jörn te goed voor dat.

Je hebt de nieuwe surfpakken ook nog niet echt toegekend! Ik vraag me af wat je hier eigenlijk de hele tijd doet - behalve de telefoontjes natuurlijk, voegde Bartels eraan toe. Maar dat klonk veel verzoenender. Bijna vriendelijk.

Godzijdank, dacht Jörn. Dat zou weer voorbij zijn.

Ik ga onmiddellijk naar de pakken, haastte hij zich.

"Ik had je ook graag geadviseerd.

Even later was Jörn op de stand met de surfpakken en zat hij vast aan de prijskaartjes. Maar met zijn gedachten was hij er maar voor de helft bij.

Bartels vroeg: "Met wie heb je deze keer aan de telefoon gesproken?

"Niemand belangrijk!

Nog een nummer in de nieuwe federale staten?

Nee, een lokaal telefoontje, Jörn loog.

Zeg iets...., Bartels drukte plotseling rond.

Ja?

Heb je problemen of zoiets?

Jörn schudde zijn hoofd.

Nee, waarom?

Het was gewoon een vraag.

Ik ben in orde.

Nou, dan....

Echt waar!

Bartels knikte nadenkend. Als er iets is, dan kun je me dat vertellen, dat weet je.

Ja.

Bartels wilde zich omdraaien en naar de opslagruimte lopen, maar Jörn's stem deed hem stilstaan.

Meneer Bartels....

"Ja?

Misschien geen goed moment om ermee te komen, maar....

Bartels zuchtte. Nou, kom op, op de tafel met het!

"Ik heb dringend wat vakantie nodig!

Alweer?

Ja.

2

Nee!

Jörn!

Nee!

Word verdomme wakker!

Hij baadde in het zweet en toen hij nu zijn ogen opende, zag hij eruit alsof hij net was teruggekeerd van een bezoek aan de hel.

Het is allemaal goed, zei Lisa, hoorbaar ademend.

Je was gewoon weer aan het dromen!

Jörn knikte langzaam, bijna als in trance. Toen dreef hij zijn hand over zijn gezicht en ging rechtop zitten.

Nog een nachtmerrie, vroeg ze.

Ja.

"Je hebt er al lang geen meer gehad! Hoe komt het dat ze nu terug zijn?

Jörn glimlachte mat.

Je hebt ze gewoon niet opgemerkt, Lisa! Hij dacht er bitter over na.

Maar ze waren nooit weg, deze dromen. Nooit!

Hij vroeg: Hoe laat is het?

Tien uur.

Hij sprong op en begon zich aan te kleden.

Wat is er aan de hand? vroeg ze, schuddend met haar hoofd. "Welke tarantula heeft je nu gestoken, als ik het mag vragen!

Zijn blik zei: "Maar je mag het niet vragen!

Zijn mond formuleerde het een beetje vriendelijker.

Ik heb veel te doen, zei hij laconiek. Met die gedachten leek