Commissaire Marquanteur en de Madame zonder Scrupules: Frankrijk Misdaadverhaal

By Alfred Bekker

door Alfred Bekker



In koelen bloede en met precisie vermoordt een vrouw namens een van de bendes in Marseille. Ze doodt geruisloos met een kruisboog. Wie is de opdrachtgever? Ze lijkt de politie altijd een stap voor te zijn en deinst er niet voor terug om elk obstakel op haar pad uit de weg te ruimen.


Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Jack Raymond, Jonas Herlin, Dave Branford, Chris Heller, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Aug 8, 2023
• ISBN: 9783745232547

Book preview

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER A.PANADERO

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Stop, mademoiselle! Heb niet zo'n haast!

De jonge vrouw tegenover de twee bodyguards legde een arm uitdagend op haar heup.

Zeg niet dat ik jullie bang maak, jongens, ademde ze spottend. Haar zwarte haar was opgestoken. Een kostbare nerts flatteerde haar figuur.

We zijn gewoon voorzichtig, siste de man met de automaat door zijn tanden.

De donkerharige schoonheid hief zelfverzekerd haar hoofd op.

Monsieur Barrolo verwacht me. Maar jullie zijn welkom om me te zoeken, jongens. Ze opende de nerts. Daaronder was ze helemaal naakt. Ik denk niet dat jullie baas er bezwaar tegen zal hebben dat ik gewapend ben. Een verleidelijke glimlach speelde rond haar volle lippen. Maar er was een koude glinstering in haar ogen. De grote baas zal tenminste nog een mooi gezicht hebben voordat hij sterft, ging het cynisch door haar hoofd.

2

De twee bodyguards staarden een paar seconden naar de volle borsten. Het sexy figuur van de donkerharige vrouw deed de mannen slikken. Eentje herpakte zich als eerste en wees naar de vrij grote handtas. Glimlachend overhandigde ze hem het stuk krokodillenleer. De bodyguard wierp een blik naar binnen en haalde de korte paraplu eruit die erin zat. Ondertussen nam de tweede bodyguard contact op met zijn baas via zijn headset.

Het is waar, meneer Barrolo verwacht de dame.

De ander stopte de paraplu terug in de handtas en gaf hem terug aan de donkerharige vrouw.

Oké!

Bij jou ook? Je ziet zo bleek.

Ze pakte haar jas weer op. De deur werd geopend. Ze ging naar binnen. Een slungel in een donkere coltrui bracht haar naar de woonkamer, die alleen al groter was dan twee gemiddelde flats in Marseille bij elkaar. Maar voor de grote Vincenzo Barrolo was alleen het beste goed genoeg. En dat was inclusief een luxe suite in het Palace Hotel, midden in Le Canet, toen hij in Marseille was.

De donkerharige vrouw merkte terloops op dat de man in de coltrui een Beretta in zijn schouderholster droeg.

Ik zal hem waarschijnlijk ook moeten doden, dacht ze.

Vincenzo Barrolo had plaatsgenomen in een van de extra brede leren fauteuils in de woonkamer. Hij woog bijna tweehonderd kilo. Een echte kolos van een man. Hij wierp haar een minachtende blik toe. Er vormde zich een diepe groef op Barrolo's voorhoofd.

Ik had Marcel verteld dat ik een blond meisje wilde!

Ze hebben allemaal dienst, meneer Barrolo, antwoordde de donkerharige vrouw. Maar ik denk niet dat u teleurgesteld zult zijn.

Ze zette de handtas in een fauteuil en liet de jas in een nonchalant ogende beweging van haar schouders glijden. Ze moest nu in de aanval gaan om de situatie onder controle te houden. Barrolo keek de jonge vrouw aan. Hij was zichtbaar onder de indruk.

Heb ik te veel beloofd?

Nee, dat deed je niet.

Mijn naam is Monique. Maar je mag me ook anders noemen als je dat leuker vindt.

Zweetdruppels stonden op Barrolo's voorhoofd. Hij draaide zich om naar de slungelige man.

Laat ons met rust, Olivier!

Oké, baas! Olivier verliet de kamer.

Barrolo veegde zijn gezicht af.

Kom bij me! drong hij er bij Monique op aan.

Niet zo snel, meneer Barrolo!

Ik wil het snel!

Monique pakte haar handtas en haalde de opvouwbare paraplu eruit.

Hé, wat doe je? vroeg Barrolo.

Marcel vertelde me dat je een voorkeur had voor heel specifieke spelletjes.

Ja, dat doe ik, maar ...

Haar bewegingen waren bliksemsnel. De hoes van de paraplu werd losgemaakt en ging in de tas. Met een paar bewegingen werd wat overbleef van de paraplu getransformeerd in een eenhandige kruisboog.

Vincenzo Barrolo wilde om hulp schreeuwen. Maar hij kreeg de kans niet.

Monique haalde de trekker over.

Een kletterend geluid weerklonk. Met moorddadige kracht dreef de stalen kogel van de kruisboog recht in Barrolo's open mond. Bloed spoot eruit.

Barrolo zakte neer.

Monique raapte de nerts op en deed hem weer om. Uit een van de zakken haalde ze een tweede met staal beklede bout, die ze in de kruisboog stak.

Ze pakte haar handtas en verliet de woonkamer.

De slungelige Olivier zat in de voorkamer de krant te lezen. Hij keek verbaasd op, maar dacht er niet aan om zijn Beretta tevoorschijn te halen.

Monique richtte de kruisboog op hem en haalde de trekker over.

Er klonk een klik en de kogel raakte de slungelige man recht in zijn borst. Het ging door het lichaam, toen door de bekleding van de stoel en in het tapijt.

Toen ze even later de gang op stapte, had ze de kruisboog allang weer opgevouwen en in haar handtas verstopt.

Dat was snel! zei een van de twee bodyguards zelfvoldaan. Het was de Uzi-man.

Monique draaide zich naar hem toe met een suggestieve glimlach.

Jullie zouden jullie baas nu toch beter moeten kennen, jongens.

Waarom?

Hij houdt wel van snelle cijfers.

Haar stem klonk als ijs.

Even later had de donkerharige vrouw de lift bereikt.

3

Toen we bij de plaats delict in het Palace Hotel in Le Canet aankwamen, brak de hel los. De afdeling moordzaken was er met meerdere agenten, net als de collega's van de identificatiedienst van Marseille.

Mijn collega François Leroc en ik waren elke ochtend op weg naar het politiebureau toen we een telefoontje kregen van Monsieur Marteau. De baas had ons hierheen gestuurd en ons in grote lijnen geïnformeerd over wat hier gaande was.

Vincenzo Barrolo, de letterlijk zwaargewicht 'Ndrangheta peetvader van Amiens, afkomstig uit Calabrië, was vermoord.

En als iemand als Barrolo een onnatuurlijke dood stierf, betekende dat meestal een hoop problemen.

Commissaris Roger Petit van de afdeling moordzaken van het verantwoordelijke politiebureau verwelkomde ons en leidde ons naar de suite van 500 euro waar Barrolo was vermoord.

In de voorkamer stond een fauteuil met een vuistgroot gat in de rugleuning. De omgeving zat onder het bloed. Er lagen stukjes krant.

Dat is waar een van de lijfwachten het kreeg, legde Petit uit. De lijkschouwer was hier al om de lichamen naar het lab te brengen.

Hoeveel lijken? vroeg ik.

Petit knikte.

Er zijn in totaal twee doden. We hebben de andere bodyguards ondervraagd die buiten in de gang stonden. Er wordt gezegd dat Barrolo het laatst is bezocht door een donkerharig meisje.

Is er een schets gemaakt? vroeg ik.

Ja.

En die lijfwachten?

Ook wonen hier in het hotel. Maar natuurlijk een paar prijsklassen lager dan deze luxe suite. De persoonlijke gegevens zijn vastgelegd.

We volgden Petit naar de woonkamer. De commissaris strekte zijn arm uit.

Daar zat Barrolo, zei Petit, wijzend naar een met bloed doordrenkte leren stoel met een bijna vuistgroot gat in de rugleuning.

Met welk kaliber is Barrolo beschoten?, kreunde François onwillekeurig. Ze moeten enorm zijn geweest.

Het was helemaal geen vuurwapen, legde commissaris Petit uit. De projectielen zijn onderweg naar het ballistisch laboratorium. Maar op het eerste gezicht zouden het stalen bouten kunnen zijn, zoals die worden afgevuurd uit een kruisboog.

En deze donkerharige vrouw kan zoiets met haar gehad hebben?, vroeg ik verwonderd.

De bodyguards beweren dat ze de vrouw grondig hebben gefouilleerd. Maar dat lijkt me ook niet helemaal aannemelijk.

We zullen die bodyguards eens bekijken, beloofde ik.

Petit draaide zich naar de voorruit. Twee dingen zijn nog steeds interessant.

En dat zouden ze zijn?

Ten eerste werd de kamer afgeluisterd.

Barrolo is een grote speler in de georganiseerde misdaad. Drugs en het witwassen van geld zijn zijn specialiteiten, maar hij heeft zich ook op andere plaatsen begeven waar het geld opbracht, zei François. Het is mogelijk dat hij is afgeluisterd door collega's.

Neem voor de zekerheid contact op met collega's, maar ik geloof er niet in.

Ik trok mijn wenkbrauwen op. Waarom niet?

"De gebruikte afluisterapparatuur is vrij