Commissaire Marquanteur en de moordkunstenaars van Marseille : Frankrijk Misdaadverhaal

By Alfred Bekker

door Alfred Bekker



Er wordt ingebroken in een galerie in Marseille. De eigenaar lijkt te zijn vermoord - maar zijn lichaam wordt niet gevonden. Commissaris Pierre Marquanteur en zijn team beginnen hun onderzoek en ontdekken al snel dat de galeriehouder betrokken was bij zeer dubieuze zakelijke transacties. Binnen korte tijd worden andere mensen uit zijn kring vermoord. Dan meldt zich een collega uit Rusland en neemt de zaak een wending ...

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Jul 25, 2023
• ISBN: 9783745232219

Book preview

Commissaire Marquanteur en de moordkunstenaars van Marseille : Frankrijk Misdaadverhaal

door Alfred Bekker

Er wordt ingebroken in een galerie in Marseille. De eigenaar lijkt te zijn vermoord - maar zijn lichaam wordt niet gevonden. Commissaris Pierre Marquanteur en zijn team beginnen hun onderzoek en ontdekken al snel dat de galeriehouder betrokken was bij zeer dubieuze zakelijke transacties. Binnen korte tijd worden andere mensen uit zijn kring vermoord. Dan meldt zich een collega uit Rusland en neemt de zaak een wending ...

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur /

COVER A.PANADERO

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Marseille - in 2007 ...

En dit wordt verondersteld kunst te zijn! zei de man in de bistro waar mijn collega commissaris François Leroc en ik ons versterkten. Weet je wat ik denk, Monsieur Marquanteur?

Nou..., zei ik, want om eerlijk te zijn wist ik niet echt waar de bistro-man op doelde. Maar de croissants die hij aanbood smaakten goed. En dat was wat telde.

Hij wees naar de vogelverschrikker die aan een lantaarnpaal hing en die behoorlijk beschadigd was door de recente regen.

Ze laten dit daar nu rotten en niemand hangt het afval weg omdat het een kunstactie is. Ik weet het niet, het moet menselijk verval en het verstrijken van de tijd illustreren of zoiets.

Ik denk het wel, zei ik kauwend.

Ja, kan dat of is dat echt zo, Monsieur Commissaire?

François en ik waren hier onlangs verschillende keren geweest. Daarom wist hij onze namen. Ik kende die van hem echter niet. Jammer. Maar je kunt niet alles bewaren.

Ik heb er nog niet over nagedacht, moet ik nu eerlijk bekennen.

Dus als ik mijn grofvuil op het verkeerde moment op straat zet, krijg ik een waarschuwing. Maar als ik een kunstenaar was, kon ik gewoon overal afval achterlaten en dat zou oké zijn?

Zo zou ik het nu niet bekijken, zei ik.

Ja, maar ik zie het zo! En het klopt niet! Niemand kan me dat vertellen!

Ik heb het nog niet van die kant bekeken.

"Misschien zou u dat moeten doen, Monsieur Commissaire Marquanteur. U bent toch commissaris?"

Inderdaad, ja.

"Dan vraag ik het aan de Commissaire Marquanteur, met zijn grote kennis van paragrafen en zo: kun je zoiets niet verbieden?"

Ik had me verslikt en had op de een of andere manier een stuk croissant in mijn verkeerde keelgat gekregen. Mijn collega François gaf me een schouderklopje. Na een moment was alles weer goed.

Gaat het? vroeg de bistro-man.

Alles is in orde, zei ik.

En mijn vraag?

Hoe?

Ja, het antwoord ontbreekt: kun je zo'n plaag op de stad als die niet verbieden?

Nou, strikt genomen is het niet onze verantwoordelijkheid, zei ik.

Ah, ja, zei de bistro-man.

Lekkere croissant, zei François kauwend. Echt waar!

Er zijn geen betere, voegde ik eraan toe.

Dat hoor je graag, zei de bistro-man en stak zijn hand uit naar de vogelverschrikker. Maar je krijgt er oogkanker van!

2

Petersburg, Rusland

Café Raspoetin was een populaire ontmoetingsplaats voor kunstenaars, intellectuelen en iedereen die dacht dat ze dat waren, om te discussiëren over het verval van Rusland of te luisteren naar het optreden van een experimentele dichter. Aan de muren hingen schilderijen van groot formaat in schreeuwerige kleuren. Vladimir Basilov viel meteen op in zijn conservatieve driedelige pak. Onderzoekend liet hij zijn blik over de gasten dwalen. Een geroezemoes van stemmen vulde de ruimte.

En sigarettenrook.

Het hing in koude wolken boven de tafels en deed Basilov beseffen hoezeer twintig jaar in Marseille hem hadden gevormd. Roken was bijna overal in Frankrijk verboden, dus Basilov was niet gewend aan de rook die in zijn ogen en neus beet.

Zijn blik bleef hangen op een man in een donkere coltrui, die alleen aan zijn tafel zat.

Basilov ging naar zijn tafel.

De man in de coltrui trok aan zijn filterloze sigaret en blies de rook in de richting van Basilov. Nou, eindelijk! Ik dacht dat je niet zou komen! Ga zitten!

Basilov ging zitten. We moeten met elkaar praten, Sergei!

De man in de coltrui leunde naar voren en sprak nu op gedempte toon. Ik ga weg, Vladimir! Het is te heet geworden. En als je slim bent en wilt blijven leven, doe je hetzelfde!

3

Wat is er gebeurd? vroeg Basilov.

Genoeg om in de toekomst mijn handen thuis te houden. De zaak loopt niet meer en ik heb geen zin om mijn vingers te branden. Twee dagen geleden is Korzeniovsky neergeschoten en ik wil niet de volgende zijn.

Basilov vernauwde zijn ogen.

Korzeniovsky? echode hij. Dat wist ik niet...

Je lijkt niet veel te weten, Vladimir!

Leg het me dan uit, Sergei!

Ik zorg dat ik mijn geld in Zwitserland krijg en dan ben ik weg! verklaarde de man in de coltrui.

Hij leunde achterover en liet de filterloze rookoven gloeien.

Basilov zwaaide met zijn hand om de rook te verdrijven.

Sergei grijnsde wrang. Mietje Fransman! mompelde hij minachtend.

Wat de pas betreft, is dat waar, antwoordde Basilov.

Nou, dat maakt het wat makkelijker voor je om met de nieuwe situatie om te gaan.

Basilov lachte schor. Dat is makkelijk gezegd, Sergei! Ik heb tenslotte toezeggingen gedaan! Er zijn mensen in Marseille die net zo gretig op de volgende levering wachten als een junkie op zijn dope! Ze zullen behoorlijk pissig zijn.

Sergei haalde zijn schouders op. Het spijt me.

Hoe zit het met Lebedev?

Hij verdween weken geleden van het toneel. Blijkbaar rook hij iets eerder een rat dan de rest van ons en zorgde hij ervoor dat hij zijn schaapjes op het droge kreeg.

Verdomme! Basilov balde onwillekeurig zijn handen tot vuisten. Een donkere blos bedekte zijn gezicht.

Sergei zag er meer ontspannen uit. Zo is het nu eenmaal. Iedereen moet ervoor zorgen dat ze zo goed mogelijk uit deze puinhoop komen.

Nou, geweldig!

Sergey doofde de rest van zijn sigaret in de asbak, dronk zijn koffie met wodka en rosé op.

Basilov was zo bleek geworden als de muur.

Sergei keek hem aan en trok zijn gezicht op. Hé, ben je echt al zo'n Frans watje geworden, Vladimir? Ik dacht dat je altijd zo ondernemend was!

Basilov verdraaide zijn gezicht in een dunne glimlach.

Wij ook.

Nou, die van jou gaat niet mislukken alleen omdat de tijd van de gigantische jackpots voor jou nu even voorbij is!

Heel grappig!

Jij leeft tenminste nog - dat is meer dan gezegd kan worden van sommige anderen die hieraan deelnamen! Betuttelend klopte Sergei zijn gesprekspartner op de schouder. Geen wrok, Vladimir! Het was een leuke tijd, en ik denk dat we nog lang zullen treuren om de warme Euro-regen.

Basilov ontblootte zijn tanden als een roofdier. Krijg de klere! siste hij.

Het zal wel. Misschien zullen we op een dag, als alles weer rustig is, weer samen zaken doen. Je moet altijd optimistisch blijven! Hij grijnsde wrang en voegde eraan toe: Trouwens, iconen raken nooit uit de mode!

Sergei keek op zijn horloge.

Toen knikte hij naar Basilov en liep naar de uitgang.

Een man in een donkere leren jas, bijpassende laarzen en een grijze gebreide muts was net de kamer binnengekomen.

Sergei bevroor toen hij hem zag.

De man in leer reikte onder zijn jas en haalde een pistool tevoorschijn.

Hij haalde meteen de trekker over.

Sergei werd geraakt in de borst, wankelde twee stappen naar achteren en werd toen geraakt in het hoofd en de nek.

Met een dof geluid raakte het slachtoffer de houten vloer. Bloed sijpelde uit de wonden.

Paniek brak uit in het hele café. Geschreeuw van afgrijzen klonk door de kamer.

Basilov stond op van zijn stoel, draaide zich om en reikte onder zijn jas.

De man in leer zwaaide de loop van zijn pistool in Basilovs richting. De ogen van de twee mannen ontmoetten elkaar kort. Toen likte de flits opnieuw uit de loop van de automaat als de tong van een rode draak.

Basilov kreeg een schot in de borst dat hem