Trevellian en de Bazooka Killer: Thriller

By Neal Chadwick

Thriller van Neal Chadwick


De omvang van dit boek komt overeen met 111 paperback pagina's.


Wie zat er achter de fatale moord op Brian Imperioli? De maffioso had veel vijanden - en twee zonen die hij had verstoten. Maar er zijn ook oude rekeningen te vereffenen, die teruggaan tot de Vietnamoorlog. De onderzoekers Trevellian en Tucker moeten zich op één spoor concentreren. Maar is het de juiste?


Neal Chadwick (Alfred Bekker) is een bekend auteur van fantasy-romans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boeksuccessen heeft hij talrijke romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell .

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Dec 19, 2022
• ISBN: 9783745226263

Book preview

Trevellian en de Bazooka Killer

Thriller van Neal Chadwick

De omvang van dit boek komt overeen met 111 paperback pagina's.

Wie zat er achter de fatale moord op Brian Imperioli? De maffioso had veel vijanden - en twee zonen die hij had verstoten. Maar er zijn ook oude rekeningen te vereffenen, die teruggaan tot de Vietnamoorlog. De onderzoekers Trevellian en Tucker moeten zich op één spoor concentreren. Maar is het de juiste?

Neal Chadwick (Alfred Bekker) is een bekend auteur van fantasy-romans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boeksuccessen heeft hij talrijke romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell .

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.

Alfred Bekker

© Roman door Auteur / COVER TONY MASERO

© van deze uitgave 2022 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

Proloog

De moordenaar wachtte op de derde verdieping van een leegstaand kantoorgebouw in de South Bronx. Van hieruit kon hij de oprit naar het pand van Matthews & Partners overzien. Buiten heerste duisternis. De regen sloeg tegen de ramen, die niet open gingen. De moordenaar sloeg er een ruwweg rond stuk uit met een glassnijder.

Hij opende toen een lange speciale koffer en haalde er een bazooka uit. Hij stak de snuit door het gat in het glas en stelde de richtoptiek in.

Dit wordt de laatste weg voor de 'grand old man'! dacht hij tevreden.

1

Een koele, stormachtige nacht in New York. Vanaf de Atlantische Oceaan joeg een scherpe wind door de kaarsrechte huizenrijen naar de South Bronx, het meest vervallen deel van de metropool van acht miljoen. Hele straten stonden onder controle van agressieve drugsbendes. In sommige gebieden durfde zelfs de politie van New York alleen als team naar binnen te gaan.

Een zwarte sedan draaide 132nd Street in, een verlaten doodlopende straat. Aan beide zijden stonden pakhuizen met golfplaten daken weg te roesten. Slechts een deel van de straatverlichting werkte nog.

Een zevenpersoons Chrysler Voyager busje volgde vlak achter de sedan.

Beide voertuigen reden het terrein op van Matthews & Partners, een nu failliete plastic verpakkingsfabriek. Twee jaar geleden was er een verwoestende brand in de grote zaal. Het gebouw was volledig gestript. Het stond er nog steeds als een ruïne, die tot op heden niet was gerenoveerd.

Roetzwarte betonnen muren waren vier verdiepingen hoog. Alles wat overbleef van het dak waren de stalen balken.

De deuren van het busje gingen open.

Een half dozijn schutters sprong eruit. Mannen in donkere coltruien en bivakmutsen die alleen hun ogen ontblootten. Ze waren gewapend met MP's, automatische pistolen en pompgeweren.

De mannen zwermden uit, geweren in de aanslag.

Nu pas ging de passagiersdeur van de limousine open.

Een man in een zwart pak en met Aziatische trekken omcirkelde de te lange auto. Hij strekte een paraplu uit, opende de deur linksachter. Twee Dobermans sprongen naar buiten. Ze gingen hijgend op de grond zitten en spitsten hun oren.

Kreunend volgde een zwaargebouwde man van achter in de vijftig hen. Een grijze baard omlijstte zijn brede gezicht. Hij droeg een bruine kasjmier jas en draaide zijn kraag omhoog.

Ik hoop dat deze klootzak zich aan zijn afspraak houdt, Nguyen, wendde hij zich tot de Aziaat.

Deze neigde zijn hoofd lichtjes. Als u het mij vraagt, is dit een amateur, Mr Imperioli.

Ik begin die indruk ook te krijgen. De dikke man schudde zijn hoofd, in gedachten verzonken. Mijn instinct zegt me dat er meer aan de hand is dan dat. Hij boog zich voorover en krabde de nek van een van zijn Dobermans.

Koplampen branden.

Verschillende motoren kwamen het bedrijfsterrein opgereden. Er waren drie Harleys en een zogenaamde trike.

De machines zijn gestopt.

De Harley rijders droegen leren jassen met het opschrift BRONX PIRATES. Hun bewapening bestond uit pompkanonnen.

De bestuurder van de trike leek hun leider te zijn.

Hij droeg ook een leren jack en een piratensjaal. Hij stapte uit zijn driewielige machine. Het witte parelmoeren handvat van een Magnum 4.57 kaliber revolver flitste onder zijn leren jas vandaan.

Nonchalant kauwde de bestuurder van de trike op zijn kauwgom en blies er uiteindelijk zelfs een bel mee en liet die luidruchtig uiteenspatten.

Je bent laat, Alan Reilly! merkte Brian Imperioli op.

Het gezicht van de bestuurder bevroor in een masker. Ik word niet graag bij mijn slavennaam genoemd, verklaarde hij verwaand. Ik ben de Bronx Commander. Snap je?

Imperioli's glimlach werd ijzig. Cassius Clay a.k.a. Muhammad Ali had misschien het recht om zichzelf een andere naam te geven - maar niet een kleine bendeleider die van mij cocaïne mag verkopen in een paar straten.

Alan Reilly kwam overeind. Hé, wat is dit? Hij stak zijn duimen achter de riem met de brede schedel- en gekruiste sluiting met getoonde nonchalance. Waarom zo venijnig, Mr Imperioli? Ik zie geen enkele reden voor ruzie. De zaken gaan uitstekend. Ik hoop dat je de volgende zending meteen hebt. Onze mensen kunnen niet zoveel crack maken als de junkies graag uit onze handen zouden willen grissen! De man die zichzelf Bronx Commander noemde, lachte schor. We moesten het spul zodanig verdunnen dat sommige klanten al begonnen te mopperen.

Dat zeg je niet, Reilly. Imperioli seinde naar de Bronx-commandant. Kom op, ik wil met je praten over iets onder vier ogen.

En hoe zit het met de nieuwe stof?

Je krijgt wat je nodig hebt, Reilly!

Verdomme, mijn naam is Bronx Commander!

Reilly stapte naar Imperioli toe, maar aarzelde plotseling en keek naar de twee Dobermans. Imperioli lachte zachtjes en krabde de dieren weer achter de oren. Ze zien er alleen gevaarlijk uit, in werkelijkheid zijn het vrij vreedzame dieren ...

Als jij het zegt.

Kom mee naar de auto!

Reilly volgde Imperioli.

Nguyen, de lijfwacht bleef bij hen. Na een paar stappen bereikten ze de limousine.

Shit, wat is er zo belangrijk?

Je zult het zo zien!

Imperioli knipte met zijn vingers.

Zijn mannen hieven toen hun wapens en vuurden. De parlementsleden ratelden af. Snuitflitsen lekten uit de korte snuiten.

De drie Harley rijders hebben geen enkel schot gelost. Hun lichamen trilden onder de klappen.

Voordat Reilly zijn magnum revolver kon pakken, deelde Nguyen een combinatie van karate slagen uit aan de bendeleider. De zelfbenoemde Bronx-commandant zakte kreunend op de grond. Ondanks de brute klappen slaagde hij er toch in het pistool eruit te trekken.

De lijfwacht schopte het feilloos uit zijn hand.

De Dobermans gromden.

Niet bewegen, Reilly! beval Imperioli. Of de honden verscheuren je!

De Bronx-commandant hapte naar adem.

Imperioli stapte dichter naar hem toe. De Dobermans gingen niet weg van hun meester. Ze hijgden.

Verdomme, wat is dit?, bracht Reilly uiteindelijk uit.

Ik laat me niet voor de gek houden, Reilly, antwoordde Imperioli kil.

Ik heb alles gedaan wat je wilde!

Zoals dat? Imperioli lachte cynisch. Je bent toch een zielige lafaard, Reilly. Ik kan er niet tegen om bedrogen te worden, maar ik kan er nog minder tegen als iemand tegen me liegt!

Mr Imperioli, we kunnen over alles praten...

De dikke man seinde naar zijn lijfwacht.

Vervolgens gaf Nguyen de Bronx Commander, die op de grond lag, een brute trap. Reilly kreunde, opgerold als een embryo.

Waarom nam je coke van de concurrentie, Reilly? Je wist wat er zou volgen!

Alstublieft, Mr Imperioli!

Wie is dat die jankt als een baby? The Bronx Commander?

"Het zal