Bloedspoor: Western

By Neal Chadwick

Westernroman door Neal Chadwick


Het formaat van dit boek komt overeen met 105 paperback pagina's.


Wesley Carrington was een man die controverse aantrok zoals vuil vliegen aantrekt. Helaas maakte hij deel uit van mijn drijfteam waarmee ik 3.000 stuks vee naar Mexico.... wilde brengen. En zo ging het lot zijn gang...

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Mar 4, 2023
• ISBN: 9783745227673

Book preview

Bloedspoor: Western

Westernroman door Neal Chadwick

Het formaat van dit boek komt overeen met 105 paperback pagina's.

Wesley Carrington was een man die controverse aantrok zoals vuil vliegen aantrekt. Helaas maakte hij deel uit van mijn drijfteam waarmee ik 3.000 stuks vee naar Mexico.... wilde brengen. En zo ging het lot zijn gang...

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: ALFREDBOOKS, CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books en BEKKERpublishing zijn imprints van Alfred Bekker.

© door auteur/

omslag Werner Öckl

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

1

Ik stond aan de bar van de Drunken Sinner saloon in Dodge City en had net mijn whisky op toen de zwaaideuren uit elkaar vlogen.

Drie mannen kwamen binnen.

Ze droegen hun revolvers laag om hun middel.

Een van hen hield een geweer vast.

Het trio draaide zich naar de speeltafel in het midden van de bar. Een magere man met een donkere hoed en een bruin cowboyvest zat daar met drie andere mannen te pokeren.

De man met het geweer stapte naar voren, richtte de loop van het geweer op de uitgemergelde man en schreeuwde: Tijd voor wraak, Wesley Carrington!

2

Even was er absolute stilte in de salon.

Je had een speld kunnen horen vallen. De mannen aan de kaarttafel waren bevroren tot zoutpilaren.

Wesley Carrington's handen lagen allebei op tafel.

Hij hield zijn blad in zijn rechterhand.

De man met het geweer vertrok zijn gezicht.

Nou, je bent verbaasd dat we elkaar zo snel weer ontmoeten, nietwaar?

Hij wendde zich tot de andere mannen aan tafel. Deze man is een bedrieger! Hij bedroog mijn vrienden en mij ook!

Een van de twee andere indringers sprak. Hij was de kleinste van de drie, had een volle zwarte baard en zijn rechterhand op de Colt greep. Ik had meteen het gevoel dat er iets niet klopte aan ons pokerspel in de Grassland King Saloon in Topeka, zei hij. Het saloon meisje dat onze kaarten bespioneerde en jou signaleerde was nogal spraakzaam...

Wat heb je met Sally gedaan? spotte Carrington.

Waarschijnlijk de revolver tegen de tempel gezet...

Dat was helemaal niet nodig, antwoordde de man met het geweer.

Een gouden dollar had hetzelfde effect.

Als je wilt, kunnen we naar buiten gaan en het uitvechten, stelde Wesley Carrington voor.

Hij wilde opstaan.

De stem van de bebaarde man deed hem verstijven.

Blijf zitten en beweeg je niet, Carrington, siste de man met de baard. Eén verkeerde beweging en je hebt een gat in je hoofd.

Carringtons handen balden zich onwillekeurig tot vuisten.

De bebaarde man deed een paar stappen naar rechts.

De derde man, een breedgeschouderde blonde spetter, bleef bij de klapdeuren staan.

Ondertussen wendde de man met het geweer zich tot de mannen die met Carrington aan de pokertafel zaten.

Jullie kunnen beter weggaan, jongens. Jullie hebben hier niets mee te maken.

De pokerspelers hoefden het geen twee keer te horen. Het waren landarbeiders uit de omgeving. Geen van hen droeg een wapenriem.

Ze waren blij dat ze ongeschonden uit deze hachelijke situatie konden komen.

De drie vreemdelingen hadden precies wat ze wilden. Een vrij schootsveld om Carrington neer te schieten.

Ik wendde me tot de saloonhouder.

Laat iemand de stadsmaarschalk halen!, zei ik.

Ik heb de keukenjongen weggestuurd! mompelde de Wachter.

Maar vandaag is het zaterdag, Marshal Davis gaat vaak vissen.

Verdomme!, kreunde ik.

Sorry, ik kan er niets aan doen!

Nu hadden de drie vreemdelingen Wesley Carrington omsingeld.

Misschien kunnen we het probleem op een beschaafde manier oplossen, onderbrak ik.

Bemoei je er niet mee, meneer! siste de man met het geweer naar me. Anders kan ik niets garanderen! God weet hoeveel rechtschapen mensen deze bedrieger al van hun eigendom heeft beroofd! Nu is het tijd om er wat van terug te geven!

Wesley Carrington's gezicht vertoonde nu een cynische grijns. Ik had deze uitgemergelde man al een tijdje eerder opgemerkt. Hij had verdacht vaak gewonnen.

Een verwaande glimlach speelde rond zijn mondhoeken.

Als jullie klootzakken geld van me willen, moeten jullie het komen halen, heren! Hij lachte hard. Maar ik wed dat jullie daar niet mans genoeg voor zijn!

Het gezicht van de bebaarde man werd donkerrood.

Dat mag je hebben! riep hij.

Hij trok de Colt. Maar Carrington was zo snel dat de bebaarde man niet eens een schot kon lossen.

De man viel neer.

Een oogwenk later ging het geweer van de leider van de groep af.

Carrington had dit voorzien en hurkte zijwaarts op de grond.

De loden lading van het geweer verscheurde de stoel waar Carrington net op had gezeten. Twee omstanders aan aangrenzende tafels kregen wat van het verraderlijke schot in hun benen en schreeuwden het uit.

Carrington rolde in een flits over de grond en schoot terug.

Hij raakte de schutter recht in het voorhoofd.

De man viel in de lengte op de grond. Hij bleef roerloos liggen in een verwrongen houding.

Ondertussen had de blonde hunk bij de klapdeuren zijn revolver al lang in zijn hand.

Maar zijn schot op de aan de grond gelopen Carrington was ondoordacht en slecht gericht. Op een handbreedte van Carringtons rechterschouder ging de kogel in de vloerplanken. Het hout versplinterde.

Carrington's kogel raakte de lange blonde echter in de schouder.

De blonde schreeuwde het uit. Half van woede, half van pijn. Hij wankelde achteruit de saloon uit door de klapdeuren.

Carrington worstelde zich overeind.

Hij deed twee snelle stappen naar de klapdeuren.

Blijkbaar wilde hij achter de blonde aan.

Ik hoorde voetstappen van boven, keek omhoog en zag een man met een Sharps geweer van achter de balustrade verschijnen en op Carrington's rug richten. De schutter moet op de luifel van de salon zijn geklommen en door een van de kamerramen de bovenverdieping zijn binnengekomen.

Hij haalde de trekker over van zijn lange Sharps geweer.

Ik trok de Colt, vuurde op ongeveer hetzelfde moment en raakte de man in de borst. Met een gil zakte hij over de balustrade. Zijn eigen schot was afgeketst en verbrijzelde de kandelaar.

hangend aan het plafond.

De schutter viel op een van de tafels. Zijn massieve lichaam deed de tafelpoten uit de lijm vallen en duwde het blad op de grond. Whiskyglazen vielen op de vloer.

Wesley Carrington draaide zich in een flits om, zijn Colt in zijn vuist.

Het geluid van een galopperend paard was buiten te horen.

De blonde spetter was waarschijnlijk aan het vluchten.

Carrington keek me wrang grijnzend aan. Hij stopte de revolver weg. Ik deed hetzelfde. Nooit eerder had ik een revolverdraaier gezien die het ijzer sneller in de hand had dan Wesley Carrington.

Dank u, meneer...

Burns, zei ik. Jim Burns.

No hard feelings. Ik denk dat ik je er nu een schuldig ben!

Ik wees naar de dode man met het Sharps geweer. Ik hou er gewoon niet van als mensen iemand van achteren proberen neer te schieten.

Carrington lachte.

Ik kon drie mannen aan --- maar de vierde zou me zeker afgemaakt hebben. Dat scheelde niet veel.

Wat voor mannen waren dat?, vroeg ik.

Carrington haalde zijn schouders op en maakte een afwijzend gebaar met zijn hand.

Ik ken hun namen niet. Ik heb ze vluchtig ontmoet bij een pokerspel in Topeka. Ik denk dat de heren het niet konden verwerken dat ze geen gevoel hebben voor de kaarten in hun vingers...

...of dat ze echt bedrogen zijn! zei een van de anderen.

Carringtons hand gleed onwillekeurig naar zijn heup.

De mijne ook.

We trokken allebei op bijna hetzelfde moment het pistool, behalve dat het zijne gericht was in de richting van de man die de opmerking had laten vallen. De man was midden vijftig, grijsharig en zo verbaasd dat hij zijn Colt niet op tijd uit zijn holster