Jesse Trevellian en de politiemoordenaar: Thriller

By Neal Chadwick

Neal Chadwick


De omvang van dit boek komt overeen met 118 paperback pagina's.


Een politieluitenant in Queens is dood teruggevonden in de East River. Rechercheur Jesse Trevellian en zijn collega Milo Tucker onderzoeken de zaak. De kogels die hun collega neerhaalden kwamen uit een pistool dat al eens eerder was gebruikt bij een schietpartij in de georganiseerde misdaad.En dan wordt plotseling de volgende politieagent vermoord...


Neal Chadwick (Alfred Bekker) is een bekend auteur van fantasy-romans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boeksuccessen heeft hij talrijke romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden, Sidney Gardner, Jonas Herlin, Adrian Leschek, John Devlin, Brian Carisi, Robert Gruber en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Dec 21, 2022
• ISBN: 9783745226393

Book preview

Jesse Trevellian en de politiemoordenaar: Thriller

Neal Chadwick

De omvang van dit boek komt overeen met 118 paperback pagina's.

Een politieluitenant in Queens is dood teruggevonden in de East River. Rechercheur Jesse Trevellian en zijn collega Milo Tucker onderzoeken de zaak. De kogels die hun collega neerhaalden kwamen uit een pistool dat al eens eerder was gebruikt bij een schietpartij in de georganiseerde misdaad.En dan wordt plotseling de volgende politieagent vermoord...

Neal Chadwick (Alfred Bekker) is een bekend auteur van fantasy-romans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boeksuccessen heeft hij talrijke romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden, Sidney Gardner, Jonas Herlin, Adrian Leschek, John Devlin, Brian Carisi, Robert Gruber en Janet Farell.

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, ALFREDBOOKS, UKSAK E-Books en BEKKERpublishing zijn imprints van Alfred Bekker.

© door Auteur

COVER TONY MASERO

© van deze uitgave 2022 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

1

Fredo's Fish Bar op 5th Street in Queens was 24 uur per dag open. Daar kun je de beste visburgers van de Big Apple krijgen. Luitenant Brian O'Rourke, een detective bij Moordzaken, had een vermoeiende nachtdienst gedraaid. Nu was het vier uur in de ochtend en O'Rourke was allang over zijn dode punt heen.

Hij bestelde een koffie, twee visburgers en een portie friet. O'Rourke dronk eerst het halve kopje koffie op.

Zijn mobiele telefoon ging. O'Rourke bracht de telefoon naar zijn oor.

Wat is er?

Dit is Harry Gonzales.

Verdomme, waar ben je?

Ik kom niet binnen om je te zien.

Wat is er aan de hand?

Kom naar de pier.

De verbinding werd onderbroken.

2

O'Rourke keek naar de visburgers, verslond er een in een paar happen en dronk de koffie op. Hij liet de chips liggen. Hij had ze geprobeerd en vond ze niet knapperig genoeg voor hem.

Even later ging hij de nacht in. Het gekrijs van de meeuwen mengde zich met het verkeerslawaai van de Big Apple.

De East River zag eruit als een breed, lichtloos lint. Daarachter waren de lichten van Manhattan. Het was een heldere nacht. Het hoofdkwartier van de Verenigde Naties was duidelijk zichtbaar.

In het midden van het water rees de Delacorte Geyser, een vuurtoren aan de zuidkant van Franklin D. Roosevelt Island. Roosevelt Island.

O'Rourke schrokte ook de tweede visburger naar binnen en veegde zijn vingers af aan een zakdoek. Toen controleerde hij even de pasvorm van zijn pistool. Het zat in zijn schouderholster. Daaroverheen droeg hij een donkere blouson. De jas was wijd uitgesneden zodat het pistool niet zichtbaar was.

O'Rourke liep naar de pier, die een beetje uitstak in de East River vlakbij.

Een donkere schaduw stak af tegen de zee van lichtjes van Manhattan. O'Rourke aarzelde even en stapte toen de pier op. Er kon niets meer worden opgemaakt uit de figuur aan het einde.

Dat moet hem zijn!, dacht O'Rourke. Hij keek op de klok. Vier uur en tien minuten.

De figuur bewoog nu en kwam op O'Rourke af.

Op een paar passen afstand stopte hij. Het licht van een lantaarn viel op zijn lichaam vanaf de nek naar beneden. Het gezicht bleef in duisternis.

Zijn rechterhand zat diep in zijn jaszak.

Luitenant O'Rourke?

Ja?

De man haalde een pistool met geluiddemper onder zijn jas vandaan. De straal van een laserpointer danste door de nacht. Het schot was nauwelijks hoorbaar. Tweemaal flitste de snuitflits.

De eerste kogel raakte luitenant O'Rourke in de borst en scheurde een gat in de stof van zijn blouson. De tweede kogel raakte hem vlak daarboven.

De grijze Kevlar van een kogelvrij vest verscheen eronder.

O'Rourke wankelde op de grond. Hij reikte onder zijn blouson om zijn dienstwapen te trekken.

Opnieuw flitste het pistool met geluiddemper in de hand van de moordenaar. Vijf schoten achter elkaar deden het lichaam van de luitenant sidderen. Een schot raakte zijn hoofd voordat hij de trekker van zijn eigen pistool kon overhalen.

Bewegingsloos lag hij in zijn plas bloed.

De moordenaar stapte uit de schaduw.

Hij duwde met zijn voet tegen het bewegingsloze lichaam. Hij borg zijn pistool op. Hij raapte O'Rourke's pistool van de grond en gooide het met een hoge boog in de East River. Toen bukte hij zich en greep het lichaam bij de schouders. Toen sleepte hij de dode man naar de kademuur en liet hem in het water glijden. De moordenaar haalde diep adem. Hij trok de latex handschoenen uit die hij had gebruikt om zijn handen te beschermen tegen schotresten en gooide ze achter zich.

Binnen enkele ogenblikken had het donkere water van de East River alles bedekt.

3

Dr. Brent Claus leidde ons naar het mortuarium van het Forensisch Instituut van de afdeling Wetenschappelijk Onderzoek. Deze centrale herkenningsdienst van alle New Yorkse politie-eenheden had zijn laboratoria in de Bronx.

Dr Claus opende een van de koelvakken. Vervolgens trok hij het witte laken dat de dode man bedekte opzij, zodat zijn gezicht zichtbaar werd.

Het was bleek en opgeblazen. Op zijn voorhoofd zat de ingangswond van een kogel. Ik had hem niet kunnen herkennen van de foto's die mijn collega Milo Tucker en ik eerder in ons veldkantoor hadden gezien.

Dit is luitenant Brian O'Rourke van moordbrigade I van het 54e district van de stadspolitie in Queens. Dat hij er een beetje anders uitziet dan op de officiële foto's in zijn staat van dienst, komt gewoon omdat hij al een tijdje in het water ligt. Kapitein Del Mar, zijn chef moordzaken, zou hem ook niet herkend hebben, ook al ging hij dagelijks met hem om.

Wat kun je ons vertellen over wat er gebeurd is? vroeg Milo.

O'Rourke werd geraakt door verschillende kogels. Hij droeg een Kevlar vest dat enkele van hen opving. De bloeduitstortingen op zijn bovenlichaam zijn duidelijk zichtbaar. Dr Claus trok het laken wat meer naar achteren. De kneuzingen zaten vlakbij het hart en waren inmiddels zo groot als schoteltjes. De klap in de nek ging er dwars doorheen. Hetzelfde geldt voor een schampschot in de schouder. Deze twee projectielen zouden tenminste nog op de plaats delict moeten zijn.

Tot nu toe weten we niet waar het zou kunnen zijn, maar misschien zijn jouw onderzoeksresultaten het cruciale stukje van het mozaïek dat ons zal helpen!, zei ik.

Het fatale schot ging in het hoofd, doorboorde de schedelkap in het midden van het voorhoofd en bleef steken in de halswervelkolom.

Dus het schot werd van schuin boven geleid, concludeerde ik.

Ja, knikte dokter Claus. Ik stel me voor dat Luitenant O'Rourke op de grond wankelde door de kracht van de klappen die het Kevlar vest tegenhield, terwijl de moordenaar op zijn slachtoffer bleef schieten. Toen de klap op zijn hoofd hem raakte, moet hij zijn omgevallen. Het ballistisch rapport is al beschikbaar en volgens dat rapport zijn de kogels afgevuurd van een afstand van minstens vijf meter. Maar ik neem aan dat je het rapport al gelezen hebt.

Hij is een van de redenen dat we de zaak aannemen, legde ik uit. Omdat uit de vergelijking van het onderzochte projectiel bleek dat het gebruikte wapen al eens eerder was gebruikt bij een schietpartij die verband hield met de georganiseerde misdaad.

Dr Claus haalde zijn schouders op. De collega's van ballistiek waren deze keer duidelijk sneller dan ik. Maar helaas kon ik ze ook maar één projectiel aanbieden - namelijk het projectiel dat in de halswervelkolom bleef steken. Je hebt dus geluk dat de dader toevallig vanuit die hoek geraakt is, anders was de kogel weer door de achterwand van de schedel naar buiten gekomen en had je nu de hele stad kunnen doorzoeken naar een paar kogels waar misschien nog wat DNA-testbaar hersenmateriaal aan vastzit. Dr Claus wees naar de romp. De projectielen die werden opgepikt door het Kevlar vest liggen waarschijnlijk op de bodem van de Upper Bay. Het urenlange waterbad waaraan het lichaam werd blootgesteld moet ze hebben weggespoeld.

Ik wees op de oksels van de dode man, waaromheen donkere vlekken te zien waren.

Druksporen van een te strak gespannen schouderholster en - sleepsporen. De dader moet de dode man onder de oksels hebben gegrepen en weggesleept.

Dan was het maar één persoon, concludeerde ik.

Dr Claus knikte. Laten we het zo zeggen: slechts één persoon deed mee.

"Zijn er sporen die erop wijzen dat de dode man in een kofferbak