3 Westerns in één bundel mei 2023

By Neal Chadwick

Westerns in één deel.
Mannen in de strijd voor gerechtigheid en wraak. Spannende westerns in één bloemlezing!
Deze bundel bevat de volgende westerns:



Trek, Pistolero! (Neal Chadwick)

Vrow in Blei (Neal Chadwick)

Wraak von de revelverheld (Neal Chadwick)





Het geluid van galopperende paarden deed Jack Ryan opstaan. Een seconde eerder had hij vast geslapen, bijgekomen van de inspanningen van zijn al drie dagen durende rit door het kale bergland, maar nu was hij klaarwakker.
Ryan vernauwde zijn ogen en keek omhoog naar de bloedrode ochtendzon. Er kwamen vier ruiters in een snel tempo op hem af. Hun figuren staken als sombere schaduwen af tegen het zonlicht.
Ryan greep naar de Winchester die hij bij zijn zadel had liggen en laadde het pistool. Beter veilig dan spijt. Er was niet genoeg tijd om de revolverriem aan te trekken. Ryan stond op de stoffige grond zonder zijn laarzen en wachtte.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: May 7, 2023
• ISBN: 9783745229608

Book preview

Neal Chadwick

3 Westerns in één bundel mei 2023

UUID: a5ff26fe-640b-4adb-bdaa-fa314e3ec638

Dieses eBook wurde mit StreetLib Write (https://writeapp.io) erstellt.

Inhaltsverzeichnis

3 Westerns in één bundel mei 2023

Copyright

Trek, Pistolero! Western

Vrouw in Blei: Western

Wraak van de revolverheld: Western

3 Westerns in één bundel mei 2023

Neal Chadwick

Westerns in één deel.

Mannen in de strijd voor gerechtigheid en wraak. Spannende westerns in één bloemlezing!

Deze bundel bevat de volgende westerns:

Trek, Pistolero! (Neal Chadwick)

Vrow in Blei (Neal Chadwick)

Wraak von de revelverheld (Neal Chadwick)

Het geluid van galopperende paarden deed Jack Ryan opstaan. Een seconde eerder had hij vast geslapen, bijgekomen van de inspanningen van zijn al drie dagen durende rit door het kale bergland, maar nu was hij klaarwakker.

Ryan vernauwde zijn ogen en keek omhoog naar de bloedrode ochtendzon. Er kwamen vier ruiters in een snel tempo op hem af. Hun figuren staken als sombere schaduwen af tegen het zonlicht.

Ryan greep naar de Winchester die hij bij zijn zadel had liggen en laadde het pistool. Beter veilig dan spijt. Er was niet genoeg tijd om de revolverriem aan te trekken. Ryan stond op de stoffige grond zonder zijn laarzen en wachtte.

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER A.PANADERO

Neal Chadwick is een pseudoniem van Alfred Bekker

© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

Trek, Pistolero! Western

Neal Chadwick

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER WERNER ÖCKL

Neal Chadwick is een pseudoniem van Alfred Bekker

© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

Trek, Pistolero! Western

Western roman door Neal Chadwick

De omvang van dit boek komt overeen met 120 paperback pagina's.

Een strak moreel portret uit de tijd van het Wilde Westen - taboeloos en spijkerhard. Jesse Branson's avonturen tussen het kantoor van de marshal en het hoerenhuis. Het duel met de Gunslinger Hollister lijkt onvermijdelijk... Joe Hollister stond op uit het pokerspel dat plaatsvond in de saloonwagen. Het gerammel van de spoorstaven was het enige geluid op dat moment. Hollister sloeg zijn donkere, lange jas opzij. Twee diep gegespte Colts met ivoren handvatten werden zichtbaar. Net als de inkepingen die erop zaten. Je probeert me voor de gek te houden, lakaap! snauwde Hollister van onder zijn donkere snor, die zijn lippen verborg. Hij gooide zijn kaarten op tafel. Zijn tegenhanger was een man met een donkere Texaanse hoed in zijn nek geduwd. De vlinderdas was goed gestrikt en het goudkleurige, glinsterende vest deed hem lijken op een saloonleeuw. De man was een professionele speler. Ook hij stond op. Zijn linkerhand ging naar de holster, raakte de Colt-greep aan. De andere spelers keken bevroren. De klootzak gaat ervoor!, dacht Joe Hollister, terwijl hij de smeulende cigarillo uit zijn mondhoek haalde en de rook naar de linkshandige blies. Ook al zou zijn tegenstander eerder tekenen, Hollister was snel en zeker genoeg om de linkshandige te doden. Misschien geen slechte oefening voordat ik achter Jesse Branson aan ga," dacht hij. Een cynische grijns speelde rond zijn lippen.

1

Joe Hollister stond op van het pokerspel dat plaatsvond in de salonwagon. Het gerammel van de spoorbielzen was het enige geluid op dat moment. Hollister sloeg zijn donkere, lange jas opzij. Twee diep gegespte Colts met ivoren handvatten werden zichtbaar.

Ook de inkepingen die erop zaten.

Je probeert me voor de gek te houden, sukkel! gromde Hollister van onder zijn donkere snor, die zijn lippen verborg. Hij gooide zijn kaarten op tafel. Zijn tegenhanger was een man met een donkere Texaanse hoed in zijn nek geduwd. De vlinderdas was goed gestrikt en het goudkleurige, glinsterende vest deed hem lijken op een saloonleeuw. De man was een professionele gokker. Ook hij stond op. Zijn linkerhand dwaalde naar de holster, raakte de Colt-greep aan. De andere leden van het spel keken bevroren.

De dope-aap gaat ervoor, dacht Joe Hollister terwijl hij de smeulende cigarillo uit zijn mondhoek haalde en de rook naar de linkshandige blies. Ook al zou zijn tegenstander eerder tekenen, Hollister was snel en zeker genoeg om de linkshandige te doden. Misschien geen slechte oefening voordat ik achter Jesse Branson aan ga," spookte het door zijn hoofd. Een cynische grijns speelde rond zijn lippen.

2

De linkshandige man zag er nerveus uit. Zijn bleke gezicht vertrok. Zijn blik was gericht op de bundels dollars die op de tafel lagen.

Kunnen we dit niet als heren regelen? vroeg een van de twee die nog aan tafel zaten. Het was een dikke man met een grijze bolhoed op zijn hoofd.

Een bedrieger is geen heer! siste Joe Hollister tussen zijn tanden. De stalen blik van zijn haviksachtige ogen richtte zich op de linkshandige man die op het punt stond een bundel dollars te pakken.

Maar de stem van Joe Hollister veranderde de linkshandige in een zoutpilaar.

Geen cent neem je, klootzak!

Je wilt me beledigen! De stem van de linkshandige man trilde lichtjes. Zijn onzekerheid was duidelijk. Joe Hollister nam de hoed van zijn hoofd.

Hij gooide het ondersteboven op tafel.

Stop het er allemaal in voor mij, jij kleine aap! Maar lekker langzaam, zodat ik elke beweging die je maakt kan zien...

Neem me niet kwalijk! riep de man met de bolhoed uit. Zijn gezicht werd rood. De vierde man aan tafel was gekleed als een cowboy. Zijn witblonde haar viel lang over zijn schouders. Hij droeg een volle baard met roodblonde highlights, en een zadeltas vol dollars lag boven zijn knieën. Hij verloor die nooit uit het oog. Het was de opbrengst van een kudde vee die hij naar Kansas had gedreven.

De veehouder hield zich erbuiten en keek gespannen van de ene tegenstander naar de andere.

Kom op, laten we het snel doen! Ik heb gewonnen en daarom heb ik recht op de dollars, mompelde Joe Hollister. We tellen je valsspeel hand als niet gespeeld...

Wil je vechten?

Ik ontwijk hem toch niet, dopey... Er viel een paar tellen stilte.

Alleen het ritmische gerammel van de dwarsliggers was te horen.

Een monotone achtergrondmuziek.

Het kwam zoals het moest komen.

De linkshandige verloor zijn moed.

Hij greep naar de Colt, trok het pistool uit de holster. Maar verder dan dat kwam hij niet.

Met katachtige elegantie en bijna ongelooflijke snelheid liet Joe Hollister zijn twee revolvers omhoog glijden. Het gebeurde binnen een fractie van een seconde. Hollister haalde de trekker van beide wapens over voordat zijn tegenstander het schot kon afvuren dat op zo'n korte afstand zeker dodelijk zou zijn.

Het lichaam van de linkshandige schokte, teruggetrokken door de kracht van de twee kogels.

Vanaf deze korte afstand drongen de kogels uit Joe Hollister's Colt 45 door het lichaam van de linkshandige man, kwamen uit zijn rug en gingen door de dunne buitenwand van de treinwagon. De linkshandige man botste tegen de wand van de wagon, gleed op de grond en liet een bloederige veeg achter zich.

De meloendrager zag lijkbleek.

En zelfs de veeman was nu zijn kalmte kwijt. Zijn kaak viel, en hij vergat

en sloot haar mond weer.

Joe Hollister draaide de Colts elegant eenmaal rond zijn wijsvingers en schoof ze toen terug in de perfect passende holsters.

Jullie hebben het gezien, heren! zei hij toen streng. De veeman was de eerste die zijn kalmte hervond.

Wat hebben we gezien?

Dat de gevlekte aap eerst tekende. Of is iemand het daar niet mee eens?

Nu was het de meloendrager die als eerste antwoordde. Natuurlijk hebben we het gezien, hijgde hij haastig. Zelfverdediging, daar kan geen twijfel over bestaan! Joe Hollister lachte hard.

Ik ben blij dat jij er ook zo over denkt! gromde hij en begon toen de bundels dollars in zijn hoed te stoppen. Het was een genoegen om met je te spelen, zei hij toen. Tenslotte haalde hij een zakhorloge uit zijn vestzak.

De trein was te laat.

Eigenlijk had hij allang moeten aankomen bij het kleine spoorwegknooppunt bij Lincoln, New Mexico.

Daar had hij een heel bijzondere klus te klaren. Een marshal neerhalen was geen alledaagse klus, zelfs niet voor een moordenaar als Joe Hollister. Vooral niet als de marshal Jesse Branson heette en een legendarische reputatie had als revolverheld.

3

Trek, Marshal!

Jesse Branson greep naar de revolverriem, maakte de gesp los en liet hem op de grond glijden.

Naast het grote tweepersoonsbed stond Penny Atkinson, de blonde Hooker Ranch Girl, die het graag had van de in alle opzichten lange marshal.

Ik neem aan dat je niet mijn Colt bedoelt, Penny!

Je kunt je ding noemen wat je wilt, Jesse! Ga gewoon in me zitten!

Je voelt je leeg!

Hoe empathisch ben je met een vrouw!

Nou, ik hoop dat je weet wat je aan me hebt, schatje!

Ik weet vooral wat voor ding je hebt! Een plagerige grijns verscheen op haar gezicht. Er was een uitdagende flits in haar ogen.

Wat een vrouw!, dacht Jesse.

Penny was volledig naakt.

Haar linkerhand lag op haar gebogen heup. Jesse Bransons blik onderzocht haar van boven naar beneden. De mollige borsten, de ronde dijen, het pluizige haar ertussen. Ze gooide haar lange haar naar achteren. Haar borsten zwaaiden daarbij.

Jesse merkte dat haar tepels nu rechtop stonden.

Ze naderde met elegante, bijna katachtige bewegingen, Jesse was er letterlijk door gebiologeerd. Voor haar baan als Hooker Ranch Girl had ze enkele jaren als cowgirl gewerkt. Een feit dat ervoor gezorgd had dat haar onderlichaam uitstekend getraind was. Ze begon aan zijn shirt te prutsen, de ene knoop na de andere losmakend. Uiteindelijk schoof ze het over zijn schouders, waardoor Jesse's krachtige, gespierde bovenlichaam zichtbaar werd.

Op zijn linker bovenarm zat het litteken van een pas genezen schotwond die Jesse Branson nog maar kort geleden had opgelopen toen de bende misdadigers onder leiding van Roy O'Bannon, de nieuwe eigenaar van de Big-B Ranch, hem te lijf was gegaan. Ondertussen lag O'Bannon op de boothill en was het eigendom van de Big-B onduidelijk.

Doet dat nog pijn? vroeg Penny.

Nee.

Goed om te weten...

Ze nestelde zich tegen hem aan.

Hij voelde het gewicht van haar boezem tegen hem aandrukken. Hij voelde ook haar ademhaling en haar hartslag. De laatste versnelde merkbaar.

Hij streelde haar haar, haar schouders. Sinds Jesse Branson naar Lincoln was gekomen om de grootste bordeelranch in de omgeving te erven, was de blonde Penny zijn geliefde. En de fascinatie van dit hete meisje voor hem was sindsdien geen jota minder geworden. Een enkele blik op haar perfect gevormde lichaam, soms zelfs een blik op haar naar liefde hunkerende ogen, deed zijn broek zeer strak staan.

Jesse's handen gleden lager, omarmden haar stevige borsten en begonnen met de tepels te spelen. Penny draaide zich om, draaide haar rug naar hem toe en spinde als een kat. Haar ogen waren gesloten. Ze genoot van wat Jesse deed. Zelfs toen een van zijn handen lager gleed en de driehoek haar tussen haar dijen bereikte.

Het was er vochtig. En warm.

Jesse, niet stoppen! Niet stoppen... Hij duwde zich tegen haar aan. Ze voelde zijn allang geharde lid door de stof van zijn broek en zijn adem op haar schouder.

Toen draaide ze zich om en begon met behendige, energieke bewegingen zijn broek te openen.

Jesse hielp haar, trok de laatste kleren uit. Behalve de hoed.

Penny glimlachte toen ze dit zag. Maar haar blik maakte duidelijk dat ze zich slechts terloops bewust was van haar omgeving. Een lichte blos had de huid van haar gezicht bedekt. Haar borsten rezen en daalden bij elke ademhaling, alsof ze naar Jesse reikten. Ze zag eruit alsof ze koorts had. Een koorts van pure lust die ook Jesse allang in zijn ban had. Ze trok hem mee. Samen zakten ze op het bed. De veren kreunden. Jesse draaide haar rond, greep haar billen van achteren en trok ze naar zich toe. Met zijn tot barstens toe opgezwollen lid streelde hij tussen haar dijen, maar drong nog niet tot haar door. Hoezeer ze zich ook naar hem uitstrekte.

Jesse! hijgde ze.

Geniet ervan, schat!

Wil je me in de maling nemen...ma...?

Ja!

Ze begon harder te hijgen en wilde hem letterlijk vangen met haar vochtige warmte. Ga niet te ver, Jesse!

Maak je geen zorgen schatje! Hij kan veel hebben! Toen draaide Penny zich om.

De tinteling tussen haar benen werd zo intens dat het bijna ondraaglijk was. Dit vuur moest nu dringend geblust worden! Voor Jesse het wist, had ze haar benen om zijn heupen geslagen en trok ze hem naar zich toe. Jesse kon niet anders dan in haar glijden. Penny maakte een geluid dat klonk als het spinnen van een kat.

Jesse's hoofd zakte omlaag naar haar borsten, die zelfs toen de Hooker Ranch Girl op haar rug lag prachtig uitpuilden. Met zijn tong begon Jesse haar boezem te strelen, afwisselend likkend over de rozige tepels. Hij vermeed nog steeds de tepels zelf te raken.

Jesse... jij beul, fluisterde ze. Toen begon hij eindelijk haar tepels te strelen, erop te zuigen, er met het puntje van zijn tong langs te strijken. Penny kreunde enthousiast.

Het zweet blonk op haar voorhoofd, op haar opwindende lichaam.

Ze nam zijn hoofd in haar handen en leidde het verder omhoog.

Gepassioneerd, vol consumerende lust, kusten ze elkaar.

Haar handen klauwden naar zijn rug en gleden toen lager. Zo diep mogelijk naar zijn heupen om de ritmische bewegingen die hij maakte te ondersteunen. Steeds weer bracht ze hem dicht bij haar om hem zo diep mogelijk in haar te voelen.

Ja, ga door! riep ze. Berijd me, maarschalk!

Met plezier!

Zijn stoten werden steeds heviger. Het ritme versnelde. Zweet blonk nu ook op zijn voorhoofd.

Samen streefden ze naar een hoogtepunt in een golf van pure lust.

Jesse voelde de intensiteit van de tinteling tussen zijn benen steeds meer toenemen. Tot een punt waarop het bijna ondraaglijk werd.

Toen kwam eindelijk het moment van ontlading. Zijn levensbloed stroomde in haar.

Penny drukte haar benen om zijn heupen en klauwde naar zijn schouders. Ze ademde zo hard dat het klonk als een schreeuw. Maar het kon haar niet schelen hoe ver het gehoord kon worden. En als het de kamers bereikte van de eerbiedwaardige oude vrijster Griffis, die de plaatselijke Bijbelkring in Lincoln leidde en altijd bijzonder sceptisch was geweest over het reilen en zeilen op Hooker Ranch! Op dat moment stond Penny onverschillig tegenover dit alles.

Ze rolden opzij en hielden zich stevig vast.

Geen van hen kon lange tijd een woord uitbrengen.

Woorden waren op dat moment ook overbodig. Hun ogen ontmoetten elkaar.

En ze zeiden alles.

Een geweerschot deed haar even later uit haar roes ontwaken.

Dat was beneden in de bar!

Blijf bij me, Jesse!

Ik ben niet verkeerd!

Jesse stond op en begon zijn kleren aan te trekken. Eerst zijn broek, dan zijn revolverriem. Schoenen en overhemd liet hij achterwege.

Het is gewoon een vent die laat zien dat hij een pistool kan trekken! zuchtte Penny, die inmiddels in bed was gaan zitten. Ze begon haar warrige haar weer op orde te brengen. Het was altijd behoorlijk wild met Jesse Branson! Maar dat was precies wat ze zo leuk aan hem vond. Ze keek hem met een tevreden glimlach aan. Geloof me, ik weet zeker dat James het ook zou kunnen!

Hij is een getrainde butler en hij kan goed drankjes mixen, maar...

...ook een Spencer karabijn hanteren, Jesse! Kom terug naar bed! Geloof me, je zult er geen spijt van krijgen. Jesse grijnsde en liep toen naar de deur.

Voordat hij naar buiten stapte, gaf hij Penny nog een laatste blik.

Er is niets wat ik liever zou doen, Penny! Toen ging hij de gang op.

Hij bereikte de open trap die leidde naar de hal van het grote ranch huis.

Bij elke stap zette hij meerdere stappen.

Links was de open lucht, rechts door openslaande deuren de bar van Hooker Ranch.

Jesse liet de klapdeuren uit elkaar vliegen. De bar was doodstil.

Niemand bewoog, niemand zei een woord.

Er lag een dode man op de grond. De man had de Colt in zijn hand en een gat in het midden van zijn voorhoofd. Bloed sijpelde eruit en doordrenkte het ruwe hout van de vloerplanken. De man lag daar in een vreemd verwrongen houding. En de Gunslinger die hem duidelijk had neergeschoten was aan de andere kant van de kamer. Hij stond bij de bar. De donkere snor gaf hem iets sinisters. Onder zijn lange jas was een dubbele holster zichtbaar.

De man had slechts één van zijn twee Colts getrokken. Rustig herlaadde de tweekleurige man zijn ivoren wapen.

Jesse Branson zag de inkepingen op het handvat.

Een pistolero die duidelijk veel aan zichzelf dacht voor zijn snelheid met een revolver.

Wat was hier aan de hand? vroeg Jesse.

Hij liet zijn blik afdwalen.

De donkerharige Laura-Sue Jenkins en Jeanne Duvalier, een roodharige Française, waren de enige meisjes in de kamer op dit moment. Er waren ook een tiental cowboys en mannen uit de stad.

En natuurlijk James O'Leary, die een soort go-to guy was op Hooker Ranch.

Vooral de bar was zijn verantwoordelijkheid.

Maar nu had de ex-butler zijn Spencer geweer onder de toonbank vandaan gehaald.

De loop was gericht op de tweekleurige man.

De laatste grijnsde slechts wrang toen hij dit opmerkte.

Maak me een drankje, man!

James reageerde niet.

In plaats daarvan sprak Jesse weer. Zijn stem had nu een snijdende ondertoon.

Ik stelde een vraag, meneer! De Zweicolt man veegde zijn mond af met zijn mouw en wees toen naar de dode man.

De voddenhond trok als eerste. Iedereen in de kamer kan dat bevestigen!

Jesse draaide zijn hoofd om.

Is dat waar?

Men hoorde gefluister van goedkeuring.

Hij trok echt als eerste, merkte Laura-Sue op. De Quaker dochter, die via allerlei omwegen haar weg naar de Hooker Ranch had gevonden, vouwde haar armen onder haar borsten. Ze droeg een jurk met een zeer lage halslijn die haar figuur goed deed uitkomen.

Mais il s'agit d'un assassinat! snauwde Jeanne Duvalier verontwaardigd. Pardon - het was nog steeds een moord, Monsieur le Marshal! Die Cretin met zijn twee Colts provoceerde die arme Garcon daar op de vloer tot witte hitte.

Toch trok de klootzak eerst, merkte de tweekleurige man op. Hij legde zijn ijzer weg en draaide het vooraf nog eens om zijn wijsvinger. De beweging was heel soepel. Ongetwijfeld, dacht Jesse, is dit een man die weet hoe hij zijn wapen moet hanteren.

Ja, zei Jesse. Als de dode man eerst trok, dan...

Hij aarzelde voordat hij de zin afmaakte.

En dus was zijn tegenhanger hem voor.

...dan was het zelfverdediging. Ik denk dat we het daarover eens zijn, meneer!

We zijn.

Daar ga je! Hij wendde zich tot James. Neem je loden schot weg en maak me een echt goed drankje. En dan ga ik me nog wat amuseren met de roodharige, Chinees pratende dame!

Ne jamais! riep Jeanne.

Blij dat je al opgewonden bent, schatje!

Dat betekende 'nooit', meneer!

Ik denk niet dat jouw mening hier veel telt, meisje!

Jesse bemoeide zich ermee.

Je vergist je, zei hij.

Oh, ja?

Hier beslissen de meisjes zelf of ze met iemand meegaan of niet. Het spijt me, maar je lijkt je niet geliefd te hebben gemaakt bij de dame door je verschijning hier!

Dat zeg je niet.

Jesse seinde naar James en instrueerde hem toen:

Maak de man een drankje voordat hij vertrekt. Dat zal hem een beetje afkoelen.

Ja, meneer! knikte de voormalige butler. Het was duidelijk hoezeer hij er een hekel aan had de loop van het Spencer-geweer van de tweekleurige man af te pakken. Maar na even aarzelen deed hij het toch.

Wie bent u? vroeg Jesse Branson, terwijl hij zich tot de vreemdeling richtte. Ik heb u hier nog nooit gezien.

Ik ben hier ook nog nooit geweest, zei hij. "En ik kom hier waarschijnlijk ook nooit meer. Ben

op doorreis, zoals het was.... Mijn naam is Hollister. Joe Hollister."

Jesse naderde, stond op ongeveer twee meter afstand naast de man met twee kolven aan de bar.

Ik heb van je gehoord, Hollister.

"Oh, ja?

Af en toe komen hier oude kranten uit Kansas of Colorado.

Met de Freight Line als pakpapier waarschijnlijk! lachte Joe Hollister.

Heel misschien.

En jij moet Jesse Branson zijn. Hollister's blik onderzocht Jesse enigszins minachtend. Niet echt de officiële outfit van een marshal, zie ik ..... Het lijkt erop dat je het druk hebt gehad!

Ik was.

Het was niet mijn bedoeling om iets belangrijks te onderbreken! Maar om eerlijk te zijn, reed ik hierheen om jou te ontmoeten, Branson. Je kunt tenslotte overal neuken, maar niet elk bordeel is eigendom van een marshal... James zette zijn drankje neer voor Hollister.

Drink dit op en ga dan weg, zei Jesse. Zijn stem klonk als ijs. Nog steeds zei niemand in de kamer iets. Iedereen staarde gefixeerd naar Branson en Hollister. De luchtige stemming die normaal in de Hooker Ranch bar heerste, zou niet zo snel terugkeren.

Ik was nog niet van plan om te vertrekken.

Zoals je zei, je kunt ergens anders neuken. Hij dronk zijn glas leeg.

Je hebt een vreemde manier om je winkel te promoten, Branson.

Hij vertrok, trok zijn hoed over zijn gezicht, liep langs Jesse, stapte over de dode man heen en had even later de klapdeuren bereikt.

Daar stopte hij.

Hé, Branson! schreeuwde hij plotseling, draaide zich om, trok beide Colts uit hun holsters en...

...staarde in de revolverbaan van de marshal.

In een flits had Jesse het pistool getrokken. Even stonden de twee mannen tegenover elkaar.

Toen liet Hollister zijn ijzers terugglijden in de leren zakken die perfect bij zijn wapens pasten.

Niet kwaad bedoeld, Branson! Ik wilde zien of je echt zo snel bent als ze zeggen.

Nu heb je het gezien, Hollister.

Ja, inderdaad!

Doe dat nooit meer als je van plan bent oud te worden, Hollister!

Hollister grijnsde. Een schorre lach kwam van zijn lippen. Jullie zien elkaar altijd twee keer, maarschalk! Hij knipte met zijn vingers en liep naar buiten. Met snelle passen stak hij de hal over.

Joe!

Het was een vrouwenstem die zijn naam riep. Joe Hollister stopte en keek de trap op. Op de overloop stond een beeldschoon meisje dat bezig was haar lijfje weer aan elkaar te knopen. De cowboy achter haar, die blijkbaar met haar uit de kamer was gekomen, leek het haar moeilijk te hebben gemaakt. In ieder geval was haar haar helemaal in de war. Hij greep van achteren naar haar boezem, die uit haar decolleté stak.

Hou op, Gary! siste ze.

Wie zal er zo kleinzielig zijn!

Blijf met je poten van me af!

Joe Hollister's ogen vernauwden zich.

Cathleen! mompelde hij tussen zijn tanden door. Gary bevroor en liet haar toen los. Deadline, huh? Cathleen slikte, staarde Hollister aan alsof ze verbijsterd was. Toen kwam ze de trap af.

Dus we ontmoeten elkaar weer, mompelde Hollister. Wie had dat gedacht!

Joe! Wat doe je hier?

Daar kunnen we een andere keer over praten, schatje. Je baas mag me niet erg...

Oh, Joe!

De oude dagen zijn voorbij, schatje!

Joe! Doe niet zo!

Ze greep hem bij zijn bovenarm.

Hij haalde diep adem.

Ik ben in Martinson's hotel als je iets van me wilt! Hij wierp een suggestieve blik in Gary's richting.

Wees voorzichtig, Cathleen!

Daarmee liep hij naar buiten. Even later hoorde ze een paard weggalopperen.

4

Wat was de aanleiding voor de schietpartij? vroeg Jesse Branson, zich richtend tot James O'Leary nadat de voormalige butler een drankje voor hem op de bartafel had gezet.

Nou, meneer, hoe wilt u dat ik hier discreet mee omga?

Het is het beste om het gewoon te vertellen zoals het is - zonder discretie!

Heel goed!

Vuur weg!

"Meneer, zoals u kunt zien, zijn er op dit