We hebben botten gevonden: Thriller

By Neal Chadwick

We hebben botten gevonden: Thriller

Thriller van Neal Chadwick



De lengte van dit ebook komt overeen met 111 paperback pagina's.



Menselijke botten worden gevonden in vaten met zuur. Heeft een gestoorde massamoordenaar geprobeerd zich op deze manier van de resten van zijn slachtoffers te ontdoen? En wat heeft dit alles te maken met een bende waarvan de leden zichzelf 'kannibalen' noemen?

De onderzoekers ontdekken uiteindelijk dat de zaak heel anders is dan het aanvankelijk leek...



Een thriller van Neal Chadwick



Neal Chadwick is het pseudoniem van de auteur ALFRED BEKKER, die bij een groot publiek vooral bekend werd door zijn fantasieromans en jeugdboeken. Hij schreef ook misdaad- en historische romans en was co-auteur van talrijke suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, John Sinclair en Kommissar X.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Jan 4, 2023
• ISBN: 9783745226744

Book preview

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER TONY MASERO

© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

We hebben botten gevonden: Thriller

Thriller van Neal Chadwick

De lengte van dit ebook komt overeen met 111 paperback pagina's.

Menselijke botten worden gevonden in vaten met zuur. Heeft een gestoorde massamoordenaar geprobeerd zich op deze manier van de resten van zijn slachtoffers te ontdoen? En wat heeft dit alles te maken met een bende waarvan de leden zichzelf 'kannibalen' noemen?

De onderzoekers ontdekken uiteindelijk dat de zaak heel anders is dan het aanvankelijk leek...

Een thriller van Neal Chadwick

Neal Chadwick is het pseudoniem van de auteur ALFRED BEKKER, die bij een groot publiek vooral bekend werd door zijn fantasieromans en jeugdboeken. Hij schreef ook misdaad- en historische romans en was co-auteur van talrijke suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, John Sinclair en Kommissar X.

1

Shit, de politie! Ze hebben het hele blok omsingeld!

Niet schreeuwen, Toby! De akoestiek in dit verdomde pakhuis is net een kerk!

De twee jongemannen luisterden kort naar de megafoonstem die hen moest overhalen om op te geven. Paniek schitterde in Toby Reynolds' ogen. Zweetdruppels stonden op zijn voorhoofd. In zijn linkerhand hield hij een onopvallende plastic tas. Er zat twee kilo pure cocaïne in. Zijn handlanger was een hele kop groter. Hij gebaarde met de automaat in zijn linkerhand naar een groep metalen vaten. Daar laten we de drugs achter!

Rick!

Zonder de sneeuw kunnen ze ons niets doen!

Toby was besluiteloos. Rick griste de tas uit zijn hand. Hij sprintte naar de vaten. Het waren er enkele honderden. Sommige verroest, sommige omgevallen en duidelijk leeg. Tekenen van doodshoofden en gekruiste botten gaven aan dat de inhoud giftig moet zijn geweest. Rick probeerde het deksel van het eerste vat te openen. Het zat vast. Dus ging hij naar de volgende. Het deksel viel kletterend op de vloer. Rick keek naar binnen. En bloosde. Mijn God, het flitste door hem heen. Menselijke botten!

2

Politiesirenes schalden. De megafoonstem kondigde zich weer aan. Je zou de indruk kunnen krijgen dat honderd agenten op het punt stonden het braakliggende terrein van Houseman Chemistry Ltd. aan de rand van de South Bronx te bestormen.

Ze wachtten op ons, dacht Toby. Er is geen andere manier om deze onzin uit te leggen...

Aan het einde van Togeda Road hadden Toby, Rick en een paar andere leden van de YOUNG CANNIBALS afgesproken met de Colombianen om de wekelijkse cocaïne levering over te nemen. Toen had de politie toegeslagen.

JONGE KANNIBALEN domineerden de crackhandel in het gebied van een paar straten. En uit een kilo cocaïne kan gemakkelijk honderd keer de hoeveelheid crack worden gekookt met veel bakpoeder of bloem.

Toby haalde zijn handlanger hijgend in.

Hij was niet het sportieve type, en hij gebruikte vaak zijn eigen spullen. Maar altijd alleen pure sneeuw, nooit scheuren.

"Wat is er aan de hand? Moeten we ons hier vestigen?

Rick deed zijn mond half open.

Hij kon geen enkel geluid maken.

Een seconde later zag Toby de botten ook.

Shit, wat is dat?

Er was een viezerik aan het werk!

Een nauwelijks te verdragen scherpe geur steeg naar Toby's neus. Hij trok zijn gezicht op.

Ga weg, Rick!

Rick draaide zich om en keek naar zijn handlanger met zijn gezicht bevroren tot een masker. Ze vermoorden ons, Toby! Verdomme, we eindigen ook met deze botten vastgepind aan onze benen! We eindigen op de elektrische stoel!

Geen gelul!

Ja, dat is precies wat er gaat gebeuren! Ze...naaien...ons...

Toby hapte naar adem.

Zijn neusslijmvliezen waren gezwollen. Door regelmatig cocaïnegebruik waren ze extreem gevoelig. Er stroomde iets bijtends uit het vat met de botten.

Ik word ziek, mompelde Toby.

Rick's gevoelloosheid loste op.

Ze haastten zich.

Ze verstopten de stof in een stapel oude autobanden aan het eind van het magazijn.

Toen bereikten ze een van die uitgangen die alleen voor het personeel bedoeld waren. Ze zouden de grote poorten niet hebben kunnen openen. Alles roestte hier al jaren, de poorten konden geen centimeter worden bewogen.

Maar deze deur wel.

Een krachtige trap van Rick was genoeg en ze sprong naar buiten.

Toby stormde vooruit, en rukte een pistool onder zijn leren jack vandaan.

Rick stond achter hem.

De twee keken naar een geasfalteerd gebied. Roestende containers stonden daar. Het opschrift Houseman CHEMISTRY LTD - CHEMICAL SUPPLY & SUPPORT in grote rode letters was al afgebladderd. Een paar vrachtwagentrekkers hadden hier ook hun handtekening gevonden. Gekannibaliseerd tot op het skelet.

Banden, ramen, bekleding - zelfs de carrosserie was nog niet compleet.

Achter het asfaltoppervlak volgden meer magazijnen en een vijf verdiepingen tellende kubus waarin ooit kantoren en laboratoria waren ondergebracht. Nu was er bijna geen ruit meer heel op de onderste verdiepingen.

De politiesirenes loeiden nog steeds op de achtergrond. De megafoonstem was stil gevallen.

Blijkbaar vonden de agenten nu dat er genoeg was gezegd.

Verdomme, ik vraag me af wat er met de Colombianen is gebeurd, merkte Toby op.

De klootzakken zullen onze namen door en door zwart maken als de politie ze gepakt heeft. Reken maar dat ze dat doen!

Ik denk dat je gelijk hebt!

Ze vervolgden hun weg, wapens in de aanslag.

De verdomde politie kan onmogelijk het hele blok overhoop halen! Als we geluk hebben, vinden ze onze drugs nooit, mompelde Rick.

Heb je enig idee!

Toby, geloof me, ik...

Hou je mond!

Ze schuilden achter een van de containers.

Uiteindelijk stormden ze verder, in de richting van het kantoor- en laboratoriumgebouw. Het pand van HOUSEMAN CHEMISTRY LTD. was aan drie zijden omgeven door brede straten. Alleen in noordelijke richting grensde er onmiddellijk een buurgebied aan, waar de lege loodsen van een import- en exportbedrijf stonden weg te rotten.

Als er een kans was om te ontsnappen, was het in deze richting.

Plotseling schreeuwde Rick het uit.

Toby draaide zich om en zag dat Rick's rechterbeen helemaal rood was geworden.

Een vreselijke wond gapte aan de dij.

Iets heeft me te pakken! riep Rick.

Er was geen geluid van schoten te horen. De schutter had blijkbaar een wapen met een geluidsdemper gebruikt.

Een fractie van een seconde later zag Toby de rode straal van een laserpointer door de lucht dansen. Toby gooide zichzelf op de grond. ETWAS kwam dicht bij hem. Een projectiel.

Het brandde in het asfalt op een paar centimeter afstand van Toby, waardoor een gat ter grootte van een duim ontstond.

Toby keek op.

Keek omhoog naar de torenhoge gevel van de kantoorkubus.

Naar schatting driehonderd ramen, waarvan bijna de helft zonder glas. De schutter had vanuit een van deze gaten toegeslagen.

De moordenaar!

Omdat Toby niet kon geloven dat het een agent was. Als de agenten één prettige eigenschap hadden, dan was het hun voorspelbaarheid. Ze waren gebonden aan de wet. Waarschijnlijk hun grootste handicap.

Toby stond op.

Bij een van de ramen meende hij beweging te bespeuren. Hij vuurde zijn automaat af. Ongerichte schoten.

Rick struikelde.

Hij schoot ook in de richting van waaruit hij dacht te zijn beschoten.

Hij hield het pistool met één hand vast en probeerde met zijn linker het bloeden in zijn been te stoppen.

Waarschijnlijk was de slagader gescheurd door de eerste treffer.

Hij zakte kreunend op zijn knieën.

Voor een fractie van een seconde verscheen er een rode laser stip in het midden van zijn voorhoofd. Het volgende moment werd het een rond, bloederig gat.