Dood Shannon! Western

By Thomas West

Western door Thomas West




De rookwolken hingen als gewichtloze plukjes watten onder de lampen. Cowboys, zakenmannen, spoorwegmensen, kaarters en een aangenaam groot aantal vrouwen verdrongen zich rond de tafels en de bar.

Trevor Shannon stapte door de klapdeur en trok zijn Stetson uit. Het water droop van de rand van zijn hoed op de houten vloer van de saloon. Met zijn hoed klopte hij de nattigheid van zijn donkerbruine buckskin jas.

Hij voelde de geschrokken blik van de waard voordat hij hem zag. Een paar mannen aan de bar draaiden zich om en keken Trevor nieuwsgierig aan. Hij kende ze niet. Zelfs de lange man in de zwarte loden jas niet. Maar Trevor merkte meteen het gegroefde, door de zon verbrande gezicht en de smalle grijze ogen van de man op.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Feb 13, 2024
• ISBN: 9783745236545

Book preview

Thomas West

Dood Shannon! Western

UUID: 048ef5f6-b46a-4602-be21-abcbde573904

This ebook was created with StreetLib Write

https://writeapp.io

Table of contents

Copyright

Dood Shannon! Western

xxx

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Sonder-Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© deze uitgave 2024 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De fictieve personages hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten tussen namen zijn toevallig en onbedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe releases en achtergrondinformatie!

https://cassiopeia.press

Alles wat met fictie te maken heeft!

Dood Shannon! Western

Western door Thomas West

De rookwolken hingen als gewichtloze plukjes watten onder de lampen. Cowboys, zakenmannen, spoorwegmensen, kaarters en een aangenaam groot aantal vrouwen verdrongen zich rond de tafels en de bar.

Trevor Shannon stapte door de klapdeur en trok zijn Stetson uit. Het water droop van de rand van zijn hoed op de houten vloer van de saloon. Met zijn hoed klopte hij de nattigheid van zijn donkerbruine buckskin jas.

Hij voelde de geschrokken blik van de waard voordat hij hem zag. Een paar mannen aan de bar draaiden zich om en keken Trevor nieuwsgierig aan. Hij kende ze niet. Zelfs de lange man in de zwarte loden jas niet. Maar Trevor merkte meteen het gegroefde, door de zon verbrande gezicht en de smalle grijze ogen van de man op.

Met zijn typische veerkrachtige tred liep Trevor tussen de tafels door naar de bar. Hij legde zijn hoed op een vrije barkruk, leunde ernaast met zijn .44 Winchester zadelkarabijn en ging naast de man in de zwarte loden jas staan. Goedenavond, meneer.

De man knikte. Zijn ogen leken Trevors voorhoofd te doorboren en zijn donkere, gladgeschoren gezicht bleef roerloos staan, alsof het van verbrande klei was gemaakt. Een litteken met kwastjes liep van zijn rechterslaap tot bijna aan zijn onderkaak. Donkergrijze krullen kwamen onder zijn zwarte hoed vandaan. Vanuit zijn ooghoeken zag Trevor de twee ivoren revolvers op zijn heupen. .44 Colts - het grensmodel met zes schoten.

Ik heb koffie nodig, Tonio, riep Trevor naar de waard. En een dubbele whisky voor erbij.

De waard, een kleine, broodmagere kale man met een enorme snor, slikte en baande zich een weg achter zijn bar tot hij oog in oog kwam te staan met Trevor. Een tip van oude vrienden, Trevor - stap in het zadel en rijd naar de volgende stad. De broer van Whestler is al een jaar stadshoofd hier in Ellsworth.

Het regent, Tonio, en het is al donker. De Whestlers kunnen mijn kont kussen, zei Trevor. Dus - een koffie, een dubbele, dan zet je een biefstuk in de pan voor mij. Ik heb de hele dag gereisd. Hij grijnsde naar de lange man naast hem. Ik moet veel steden vermijden als ik rekening wil houden met de zenuwen van alle kartonnen neuzen die in Kansas rondlopen.

Hij ontdekte zijn gezicht in de bartspiegel tussen de flessen. Een smal, zacht jongensgezicht, waaruit twee lichtblauwe ogen straalden. Een gezicht waar meestal een spottende grijns op stond.

De vroedvrouw, iets meer dan tweeëndertig jaar geleden, had nauwelijks het bloed van zijn moeder van hem afgeveegd voordat hij grijnsde, zei Trevors vader altijd. Trevor streek een lok van zijn gitzwarte, schouderlange haar van zijn voorhoofd.

Problemen met de marshal? De stem van de grote man klonk ruw en schor.

Hij was toen geen marshal, zei Trevor. Hij was gewoon een van de vele klootzakken.

En je trok zijn broek uit bij het pokeren.

Zijn broer. Trevor greep in zijn buckskin jas en haalde er twee cigarillo's uit. En ook niet met poker. Hij heeft een vrouw. Hij bood een van de cigarillo's aan de ander aan. Hij pakte er een en haalde de sigaren uit zijn zwartleren vest. Nou - daar hou je niet zo van. En toen had je een vuistdikke conversatie.

Trevor boog zich over de vlam. Rookwolken stegen op. Nee. Jimmy Whestler probeerde me neer te schieten en daar ben ik niet zo dol op. Maar goed, ik was sneller en sindsdien mist hij twee vingers aan zijn rechterhand. Kan gebeuren, nietwaar?

De lange man trok geen gezicht, hij knikte alleen. De waard zette de koffie en whisky voor Trevor op de toonbank. Twee maten van Jimmy Whestler hebben je herkend, fluisterde hij. Ze hebben net de saloon verlaten. Wedden dat ze terugkomen met Jimmy en de marshal? Zijn ogen bewogen onrustig heen en weer. Ik waarschuw je, Trevor - drink je drankje op en ga weg.

Bang voor je mooie barspiegel, hè Tonio? Trevor lachte, reikte over de bar en gaf de kortere man een klap op zijn schouder. Maak je geen zorgen, maat. Noem een vreedzamer persoon tussen Kansas City en Pueblo dan ik, en ik koop een fles whisky voor je. De waard trok een bezorgd gezicht en vertrok.

Wat ben je van plan? De lange man in de zwarte loden jas keek omlaag naar Trevors zadelkarabijn.

Ik escorteer de Wells Fargo, zei Trevor. Op dit moment hou ik de postkoets tussen Kansas City en Denver in de gaten. Hij keek naar de andere man. De man moest tien of vijftien jaar ouder zijn dan hijzelf. Hij droeg een duur leren vest en een jasje onder zijn jas. Het witte overhemd eronder leek gesteven en geperst. Netjes getrouwd, gokte Trevor. En wat doe jij?

De lange man vernauwde zijn smalle ogen nog meer. Hij zoog op zijn cigarillo en haalde zijn brede schouders op. Dit en dat. Toen reikte hij in zijn jaszak en haalde er een pakje kaarten uit. Een spelletje?

Trevor knikte. De kale waard zette een bord voor hem neer. De biefstuk zwom in een bloederige bouillon, de uien waren iets te donker gebakken, de gebakken aardappelen dampten.

Terwijl Trevor aan het eten was, speelden ze 17 en 4. Trevor verloor het ene spel na het andere en hoe meer hij verloor, hoe harder hij lachte.

Hij had nog niet eens de helft van zijn biefstuk op toen hij in de baarspiegel vier mannen de saloon zag binnenkomen. Ze keken niet eerst om zich heen - hun ogen waren meteen op Trevors rug gericht. Hij trok zijn jas uit, rolde hem op en legde hem onder zijn hoed op de barkruk. Terwijl hij dat deed, draaide hij zijn linkerzij naar de mannen bij de deur. Niemand zag de snelle beweging waarmee hij de haan spande van zijn .45 Peacemaker in de holster op zijn rechterheup. Niemand, behalve de lange man in de zwarte jas.

Trevor bleef de gebakken aardappelen naar binnen scheppen. Maar hij wendde zijn blik nooit meer af van de bartspiegel.

Een van de mannen, een lange blonde man in een lichtgekleurd pak en een rood vest, droeg een ster op zijn borst. De ster van een stadsmaarschalk. Tom Whestler. Hij stopte bij de ingang. De andere drie liepen langs de tafels naar de bar. Alle drie droegen donkere, grove katoenen overhemden. De zomen van bruinleren chaps wiebelden om hun benen bij elke stap. Het waren cowboys, en Trevor kende de middelste - Jimmy Whestler. Blond net als zijn broer, maar jonger en gespierder gebouwd. Aan zijn rechterhand ontbraken zijn pink en ringvinger.

Wat een verrassing! Hij stond wijdbeens zo'n tien passen achter Trevor. Trevor Shannon is teruggekeerd naar Ellsworth en wil zijn rekening betalen! De handen van de twee mannen rechts en links van hem zweefden al over de kolf van hun revolvers.

Koester geen wrok, Jimmy. Trevor draaide zich niet om. Jij wilde me vermoorden en ik was er tegen. En ik was ook sneller. Zo kan het gaan, nietwaar? Hij sneed kalm een stuk van zijn biefstuk af.

Het duurde twee jaar voordat ik weer kon schieten. Nu kan ik het beter dan ooit tevoren. Jimmy sprak rustig. Gevaarlijk stil.

Alsjeblieft, zei Trevor. De lange man naast hem pakte de kaarten en deed een paar stappen bij Trevor vandaan. De mannen rechts van hem schoven ook van hun barkrukken en ruimden de tafel op. In de spiegel van de bar zag Trevor hoe de ene tafel na de andere leegstroomde. De stadsmaarschalk stond met zijn armen over elkaar tegen de muur naast de klapdeur en keek naar het tafereel.

Draai je om als ik tegen je praat! riep Jimmy plotseling. Zijn gezicht werd rood.

Had je niet wat later kunnen komen? Trevor schoof een stuk biefstuk tussen zijn tanden. Op de een of andere manier bederf je mijn eetlust...

Jimmy Whestler stormde op hem af, greep Trevor bij zijn schouders en trok hem van de bar weg. Hij draaide zich om en sloeg het bord met de rest van de gebakken aardappelen en de halve biefstuk