Commissaire Marquanteur en de vermoorde getuige: Frankrijk misdaadthriller

By Alfred Bekker

door Alfred Bekker



Een nieuwe zaak voor Commissaire Marquanteur en zijn collega's uit Marseille.

Een belangrijke getuige wordt vermoord terwijl hij onder politiebescherming staat, en een politieagent wordt ook slachtoffer. Rechercheurs Marquanteur en Leroc zijn op zoek naar een moordenaar die geen motief lijkt te hebben. Een andere moord in politiehechtenis drijft de rechercheurs van FoPoCri tot het uiterste, omdat de dader toegang heeft tot hun mobiele telefoons.

Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, misdaadthrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Jack Raymond, Robert Gruber, Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Nov 24, 2023
• ISBN: 9783745235357

Book preview

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Sonder-Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De fictieve personages hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten tussen namen zijn toevallig en onbedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg ons op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg ons op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Hier vindt u het laatste nieuws:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe releases en achtergrondinformatie!

https://cassiopeia.press

Alles wat met fictie te maken heeft!

1

Ik kwam aan bij de jachthaven en parkeerde mijn auto. Even later kwam ik aan bij de aanlegplaats van de dinghy cruiser van een kennis die in Marseille algemeen bekend stond als de Libanees. Hij runde een paar clubs op Pointe-Rouge en was ook een informant. Hij vertelde me wat er gaande was in de scene. Zelfs dingen die nog niet officieel waren of geruchten. Maar soms kon dat heel nuttig zijn.

Van tijd tot tijd gingen de Libanese man en ik samen zeilen op zee. Dan was het tenminste zeker dat we niet afgeluisterd werden.

En afgezien daarvan had hij een mooie boot.

Bonjour! zei ik.

Wallah, je bent laat! zei de Libanees.

Ik liet mijn blik over de boot dwalen.

En je hebt nog niets afgemaakt!

Wallah!

Ik dacht dat we op het punt stonden om af te werpen!

Mijn naam is trouwens Pierre Marquanteur. Ik ben commissaris en ik maak deel uit van een speciale eenheid genaamd de Force spéciale de la police criminelle , kortweg FoPoCri , die in Marseille is gevestigd. Samen met mijn collega François Leroc, onze baas Monsieur Jean-Claude Marteau, Commissaire général de police en alle andere collega's en specialisten in onze afdeling, behandel ik de moeilijke zaken. Alles wat te maken heeft met georganiseerde misdaad, terrorisme, seriemisdadigers of andere misdaden die speciale vaardigheden en middelen vereisen om te onderzoeken.

Nu keek ik echter uit naar een zeiltocht - die waarschijnlijk niet door zou gaan omdat de boot niet klaar was. Daar moest een reden voor zijn.

Wallah, ik ben bang dat het vandaag niet gaat lukken, Pierre, zei de Libanees.

Jammer.

Kan er niets aan doen.

Wat is er?

Schade aan de achtersteven. Ik denk dat een of andere idioot er met zijn boot tegenaan is gevaren. Heeft ons dat natuurlijk niet verteld. Er is wat water in gekomen. Daarom ligt de boot zo laag. Ik heb de scheepswerf al gebeld.

Een echte schande.

Wallah, kan er niets aan doen.

Maar je had me kunnen bellen en me vertellen dat het vandaag niet ging gebeuren!

Wallah, ik wilde toch al dat je zou komen.

Waarom?

Hij stapte nu van de boot op de steiger.

Kent u Bruno Montagnola?

Wie kent hem niet?

Wallah, ik heb namen gegoogled. Het is een Calabrische naam. Waarschijnlijk 'Ndrangheta, toch?

Hoe zit het met Montagnola?

Blijkbaar zijn er een paar mensen die hem niet mogen.

Toevallig ...

En hij zit momenteel in de gevangenis omdat hij waarschijnlijk een paar dingen op zijn bord heeft liggen.

Wallah, ik wilde je alleen waarschuwen: hij is niet veilig. Er zijn plannen om hem te vermoorden. En van meer dan één kant.

Dit kwam niet als een verrassing.

Ik was al bang voor zoiets.

Bruno Montagnola was immers een belangrijke kroongetuige tegen de maffia.

En zulke mensen zijn zelden populair bij hun leeftijdsgenoten.

Wallah, je zult heel goed voor hem moeten zorgen, zei de Libanees.

En hij kreeg gelijk.

We zaten halverwege Marseille en Aubagne in een SUV van onze autopool. De opdracht die François en ik hadden gekregen was duidelijk: we moesten de kroongetuige van de maffia , Bruno Montagnola, naar een plek brengen waar hij veilig zou zijn voor zijn voormalige gangstervrienden. Voor hen was het alles of niets - dus moesten we rekening houden met een bende huurmoordenaars die ons op de hielen zaten.

Bruno Montagnola zat op de achterbank en zag er nerveus uit.

Daar had hij alle reden toe. Er was waarschijnlijk niemand in het hele noorden die op dit moment een hogere prijs op zijn hoofd had staan.

En het was onze taak om koste wat het kost te voorkomen dat iemand dat zou verdienen.

2

Monique Alperte had naast Montagnola op de achterbank plaatsgenomen. Alperte was een collega die onlangs van Parijs naar Marseille was overgeplaatst.

Onze collega Fred Lacroix, die ons in een tweede voertuig volgde, belde ons via het handsfree systeem.

Geen verdacht voertuig in zicht. Niemand volgt u.

Dan is alles in orde, zei François, die op de passagiersstoel was gaan zitten.

Deze beoordeling zou niet lang standhouden.

We droegen allemaal Kevlar vesten onder onze kleding. Bruno Montagnola had gevloekt, maar was uiteindelijk overgehaald om zo'n oncomfortabel vest aan te trekken. Natuurlijk rekte zijn jas nu uit. Hij was toch al niet bijzonder slank, maar nu zag hij eruit alsof hij vijftien kilo was aangekomen.

Alperte daarentegen merkte het Kevlar vest nauwelijks op, simpelweg omdat het erg sierlijk was.

Ik ken de route. Nog een paar kilometer en er zou een benzinestation moeten zijn, zei Montagnola .

De tank is nog vol genoeg, zei ik.

Maar ik zou wel moeten.

Zoiets hadden we gemist!

Kunt u dat niet doen tot Aubagne, meneer Montagnola ? vroeg François.

Hé, man, waar zijn we? Denk je dat er iemand op ons wacht om me te vermoorden? barstte Montagnola uit.

Hij was nogal prikkelbaar en dat begreep ik. Hij zat tenslotte in een moeilijke positie. En ook al was hij zelf iemand die in verband werd gebracht met de zwaarste misdaden, zijn verklaringen en zijn kennis zouden ervoor zorgen dat enkele van de grootste haaien in de onderwereld van Marseille voor vele jaren de gevangenis in zouden gaan. Grote bazen van de georganiseerde misdaad die we anders nooit hadden kunnen pakken.

We proberen alle veiligheidsrisico's te vermijden, zei ik. En dat geldt natuurlijk ook voor elke onnodige stop onderweg.

Maar deze stop is niet overbodig, zei Montagnola . Verdomme, als ze mijn lichaam vinden, heb ik liever een kogel in mijn hoofd dan een broek met pis!

Meneer Montagnola ...

Het is toch allemaal een hoop stront ... Ik had me er nooit mee moeten bemoeien !

Als ik een psycholoog was, zou ik kunnen denken dat het iets zou kunnen betekenen dat elke tweede zin die u zegt iets te maken heeft met menselijke uitwerpselen, zei Alperte .

Montagnola rolde met zijn ogen. Hij had de hele tijd zo gedaan. En zijn familie was al veilig. Ze waren apart van Bruno Montagnola weggebracht. Een veiligheidsmaatregel. We hadden nu de bevestiging dat zijn familieleden hun geheime bestemming veilig hadden bereikt en het goed maakten. En we hadden eigenlijk allemaal gehoopt dat het humeur van Bruno Montagnola vanaf dat moment een beetje zou opklaren. Maar dat was duidelijk niet het geval.

Ik wisselde een snelle blik uit met François. Mijn collega knikte. Een tussenstop was vanuit veiligheidsoogpunt perfect aanvaardbaar. François maakte verbinding met zijn collega's in de volgende auto.

Wat is er? vroeg onze collega Fred Lacroix.

We maken een ongeplande stop bij het volgende tankstation over een paar kilometer. Onze bewaker moet naar het toilet.

Ik ken het tankstation, zei Fred. Er is ook een goed restaurant en handgemaakte hamburgers. Alleen de koffie is zo dun dat je er doorheen kunt kijken.

Geen koffie of hamburgers deze keer, Fred, zei François. We vertrekken zodra meneer Montagnola klaar is met zijn dringende zaken.

We bereikten het benzinestation. De afrit van de snelweg beschreef een scherpe bocht, waardoor we flink moesten afremmen.

Het tweede hulpverleningsvoertuig met Fred Lacroix en onze collega Pia Handau volgde ons op enige afstand.

Ik parkeerde de SUV op een van de parkeerplaatsen direct naast het hoofdgebouw. Fred bestuurde het tweede voertuig - een Mercedes uit het wagenpark van het hoofdbureau van politie van Marseille - op een afstand, zodat onze collega's onze SUV en de hele omgeving voortdurend in de gaten konden houden.

François en ik stapten uit - niet zonder eerst koptelefoons op te zetten die ons in constant contact met onze collega's zouden houden. Als er ergens iets verdachts gebeurde, konden onze collega's ons onmiddellijk waarschuwen.

Alperte stapte ook uit. Ze opende de deur voor Montagnola. De kroongetuige stapte uit en François en ik namen hem mee naar het centrum.

Jij blijft bij de auto , zei ik tegen Alperte .

We gingen met onze protegé naar het hoofdgebouw, waar een fastfoodrestaurant was.

Vanuit mijn ooghoek zag ik een duidelijk dronken man naar de SUV waggelen. Hij droeg een parka. De capuchon was over zijn hoofd getrokken. Bijna niets