Commissaris Marquanteur en de Bendeoorlog in Marseille: Frankrijk Misdaadverhaal

By Alfred Bekker

Commissaris Marquanteur en de Bendeoorlog in Marseille: Frankrijk Misdaadverhaal

door Alfred Bekker

 

 

De georganiseerde misdaad, waaronder de vuilnismaffia, runt lucratieve zaken in Marseille, de onderlinge afgunst leidt tot een soort bendeoorlog waarin veel bloed vloeit. Tegelijkertijd begint een diepgewonde vrouw aan een wraakactie; ze is niet te stuiten in haar haat. Daarbij loopt ze de vuilnismaffia in de weg. Marquanteur en Leroc moeten zo snel mogelijk een einde maken aan het bloedbad, maar dat blijkt uiterst moeilijk.

 

Alfred Bekker is een bekend auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talrijke romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jenny Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfred Bekker
• Release date: Mar 28, 2023
• ISBN: 9798215320969

Alfred Bekker

Alfred Bekker wurde am 27.9.1964 in Borghorst (heute Steinfurt) geboren und wuchs in den münsterländischen Gemeinden Ladbergen und Lengerich auf. 1984 machte er Abitur, leistete danach Zivildienst auf der Pflegestation eines Altenheims und studierte an der Universität Osnabrück für das Lehramt an Grund- und Hauptschulen. Insgesamt 13 Jahre war er danach im Schuldienst tätig, bevor er sich ausschließlich der Schriftstellerei widmete. Schon als Student veröffentlichte Bekker zahlreiche Romane und Kurzgeschichten. Er war Mitautor zugkräftiger Romanserien wie Kommissar X, Jerry Cotton, Rhen Dhark, Bad Earth und Sternenfaust und schrieb eine Reihe von Kriminalromanen. Angeregt durch seine Tätigkeit als Lehrer wandte er sich schließlich auch dem Kinder- und Jugendbuch zu, wo er Buchserien wie 'Tatort Mittelalter', 'Da Vincis Fälle', 'Elbenkinder' und 'Die wilden Orks' entwickelte. Seine Fantasy-Romane um 'Das Reich der Elben', die 'DrachenErde-Saga' und die 'Gorian'-Trilogie machten ihn einem großen Publikum bekannt. Darüber hinaus schreibt er weiterhin Krimis und gemeinsam mit seiner Frau unter dem Pseudonym Conny Walden historische Romane. Einige Gruselromane für Teenager verfasste er unter dem Namen John Devlin. Für Krimis verwendete er auch das Pseudonym Neal Chadwick. Seine Romane erschienen u.a. bei Blanvalet, BVK, Goldmann, Lyx, Schneiderbuch, Arena, dtv, Ueberreuter und Bastei Lübbe und wurden in zahlreiche Sprachen übersetzt.

Book preview

Commissaris Marquanteur en de Bendeoorlog in Marseille: Frankrijk Misdaadverhaal

door Alfred Bekker

––––––––

De georganiseerde misdaad, waaronder de vuilnismaffia, runt lucratieve zaken in Marseille, de onderlinge afgunst leidt tot een soort bendeoorlog waarin veel bloed vloeit. Tegelijkertijd begint een diepgewonde vrouw aan een wraakactie; ze is niet te stuiten in haar haat. Daarbij loopt ze de vuilnismaffia in de weg. Marquanteur en Leroc moeten zo snel mogelijk een einde maken aan het bloedbad, maar dat blijkt uiterst moeilijk.

Alfred Bekker is een bekend auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talrijke romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jenny Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER A.PANADERO

© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Mijn naam is Pierre Marquanteur en ik ben rechercheur bij de politie van Marseille. Meer bepaald maak ik deel uit van een speciale eenheid genaamd FoPoCri, die gespecialiseerd is in operaties tegen de georganiseerde misdaad.

Mijn ouders wonen op ongeveer een uur rijden van Marseille. Het dorp waar ze wonen heeft ook een naam, maar eigenlijk noemt iedereen het gewoon >Le Trou<. Het gat. Een plek die niet echt bestaat of waar de haas en de vos elkaar welterusten zeggen.

Soms, als mijn tijd het toelaat, bezoek ik ze daar.

In >Le Trou< is Frankrijk nog steeds zoals velen denken dat het vroeger was.

Maar het kan ook zijn dat veel mensen gewoon bedrogen worden door hun herinneringen en dat dit slechts een aangename illusie is. Misschien was Frankrijk in Le Trou nooit zoals het nu is. En misschien was de wereld in >Le Trou< nooit zo goed als degenen die er verbleven vandaag beweren.

Ik ben daar opgegroeid.

Maar ik ben ook op een gegeven moment weggegaan.

Ik denk niet dat ik de opsluiting van dit dorp mijn hele leven had kunnen verdragen. Het zou gewoon niets voor mij zijn geweest. Maar uiteindelijk moet iedereen dat voor zichzelf uitmaken.

Zeg eens, ben je niet bang dat een van die criminele Algerijnen je op een dag zal vermoorden? vroeg mijn vader op een gegeven moment, nadat maman de taart had opgediend en we in de tuin zaten, kijkend naar het oude Romeinse aquaduct dat dit kleine dorp al eeuwen overspant en nu zelfs wordt beschouwd als werelderfgoed. Let wel, het oude Romeinse aquaduct en niet het dorp. Er is een groot verschil tussen oud en antiek. Oud kan oud zijn in de zin van eerbiedwaardig. Of in de zin van oud en vervallen en aan verval overgeleverd. Het dorp was het laatste, het aquaduct het eerste. Geen van beide was echter in goede staat als ik het goed bekeek. Maar misschien moet je niet altijd zo goed kijken. Ik ben gewend goed te kijken en op elk dingetje te letten. Dat hoort bij mijn beroep. Maar die gewoonte kun je beter vergeten als je hier komt, in >Le Trou<.

Ik ben niet bang, zei ik.

Maar er zijn zoveel Algerijnen in Marseille, zei mijn vader. En wie weet wat nog meer...

Criminelen zijn niet altijd alleen maar Algerijnen, zei ik."

Ik denk dat we nu van de taart moeten genieten, kwam Maman nu tussenbeide, want hij voelde problemen aankomen. Daar had ze een zesde zintuig voor.

Wie is er naast de Algerijnen nog meer crimineel? vroeg mijn vader.

Fransen, bijvoorbeeld, zei ik. En de meesten die u als Algerijnen beschouwt, zijn trouwens Franse burgers.

Ze hadden allemaal niet binnen mogen komen, zei mijn vader. Net als de Italianen, die alleen hun maffia meebrachten!

Dat is nu in orde, kwam Maman energiek tussenbeide. We praten niet over zulke dingen als Pierre op bezoek is, hoor je? Het veroorzaakt alleen maar ruzie.

Kan ik mijn zoon nog vragen of hij bang is dat een van deze criminelen hem zal neerschieten? Maakt niet uit met welk paspoort in zijn zak!

Laat het nu gewoon los!

Maak ik me zorgen om hem? Jij niet dan? Jij bent zijn moeder.

Dus, niemand hoeft zich zorgen te maken over mij, zei ik. En verder weet ik hoe ik mezelf moet beschermen.

Dat klinkt niet geruststellend, zei mijn vader.

Het gaat goed met me, verzekerde ik haar.

Natuurlijk waren er criminelen die wraak op mij hadden gezworen. Mensen die hadden aangekondigd dat ze me bij de eerstvolgende gelegenheid naar het hiernamaals zouden sturen omdat ik ten strengste weigerde van wie dan ook iets aan te nemen dat omkoping kon worden genoemd. Maar daarom liet ik mijn haar allang niet meer grijs worden.

*

De volgende ochtend, in Marseille....

Monsieur Marquanteur, ik zou u graag onder vier ogen spreken, zei Monsieur Marteau, mijn directe chef bij de CID van Marseille.

Ik ga, zei mijn collega commissaris François Leroc.

Oké, zei ik.

Ik wacht in de gang.

Goed.

Ik zie je zo.

Tot ziens, Pierre.

Monsieur Marteau wachtte tot François Leroc de kamer had verlaten. Waar de geheimzinnigheid over ging, wist ik niet. François en ik brengen meer tijd samen door dan sommige getrouwde koppels. En we hebben ook niet veel geheimen voor elkaar. Monsieur Marteau weet dat ook, eigenlijk. Maar hoe dan ook. Op dat moment wilde mijnheer Marteau ons onder vier ogen spreken.

"Monsieur Marquanteur, het gaat weer over die zogenaamde Albanees!"

Ah ja...

De zogenaamde Albanees was een professionele moordenaar die iemand om een of andere reden achter me aan had gestuurd en die me sindsdien probeert te vermoorden. Tot nu toe zonder succes. Anders kon ik er nu niet over berichten en kon u nu mijn overlijdensbericht lezen.

De vraag was niet alleen wie er achter deze schuilnaam schuilging. De vraag was ook wie de Albanees had ingehuurd.

Tot nu toe hadden we gewoon geen vooruitgang geboekt.

Ik had dienst zoals gewoonlijk. Natuurlijk hield ik in de gaten of er iets vreemds om me heen gebeurde. Ik was toch al voorzichtig en had onlangs al twee keer een andere fiets genomen. Maar elke voorzichtigheid heeft zijn grenzen. Je moet ook leven en je kunt je niet uit pure angst terugtrekken in een grot aan het einde van de wereld. De vraag zou zijn of ik daar sowieso veiliger zou zijn.

Ik hoef u niet te vertellen wat de Calabrische 'Ndrangheta is, Monsieur Marquanteur.

De machtigste maffia organisatie in Europa.

Juist. Een van de belangrijkste beroepen is illegale afvalverwijdering.

Ja.

De laatste tijd is er echter concurrentie van de zogenaamde Shanghai Connection, die deze markt binnendringt.

Daar heb ik ook van gehoord.

"Een man die werkte voor de 'Ndrangheta is nu gevonden in Toulon. Doodgeschoten. We nemen aan dat het de Chinees was. De bijnaam van deze man was de Albanees, hebben we nu geleerd."

Oh ...

Wist je dat er in Calabrië sinds de Turkse oorlogen enkele oude Albanese taaleilanden zijn?

Nee.

Het Albanees dat zij spreken staat natuurlijk nog op een quasi laatmiddeleeuws niveau en verschilt sterk van het Albanees dat in Albanië en Kosovo wordt gesproken.

Hmm.

Maar deze dode moordenaar komt uit een van die Albanese dorpen. Vandaar zijn naam.

Denk je dat dit de Albanees kan zijn die achter me aan zit?

Monsieur Marteau trok zijn schouders op.

Zou kunnen.

Dat betekent dat ik in de toekomst weer gerust kan zijn en niet telkens hoef te controleren of iemand een explosief onder mijn auto heeft geplant.

Nee, ik zou dat niet aanraden, Monsieur Marquanteur. Ik blijf op de zaak. Maar als je geluk hebt, heeft een stroman van de zogenaamde China Connection of Shanghai Connection, wat je maar wilt, je een dienst bewezen.

*

Het geluid van een enorme ontploffing klonk door de nacht. Vlammen sloegen uit het dak van het grote pakhuis. Delen