Alain Boulanger en de moordenaar Flic van Parijs: Frankrijk Misdaad Thriller

By Henry Rohmer

Alain Boulanger en de moordenaar Flic van Parijs: Frankrijk Misdaad Thriller

door Henry Rohmer

 

Een nieuwe zaak over de Parijse privédetective Alain Boulanger en zijn charmante assistente Jeanette Levoiseur.

In Parijs in 1991 maakt een zelfbenoemde burgerwacht, de Killer Flic, jacht op vrijgesproken misdadigers. Hij draagt een politie-uniform. Maar hij vermoordt zonder enige consideratie en neemt het zogenaamde recht in eigen hand. De Parijse politie raakt in diskrediet. De Parijse privédetective Alain Boulanger heeft een bijzonder moeilijke noot te kraken.

• Language: Nederlands
• Publisher: BEKKERpublishing
• Release date: Jan 17, 2023
• ISBN: 9798215297308

Book preview

Alain Boulanger en de moordenaar Flic van Parijs: Frankrijk Misdaad Thriller 

door Henry Rohmer

Een nieuwe zaak over de Parijse privédetective Alain Boulanger en zijn charmante assistente Jeanette Levoiseur.

In Parijs in 1991 maakt een zelfbenoemde burgerwacht, de Killer Flic, jacht op vrijgesproken misdadigers. Hij draagt een politie-uniform. Maar hij vermoordt zonder enige consideratie en neemt het zogenaamde recht in eigen hand. De Parijse politie raakt in diskrediet. De Parijse privédetective Alain Boulanger heeft een bijzonder moeilijke noot te kraken.

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER A.PANADERO

Henry Rohmer is een pseudoniem van Alfred Bekker

© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Parijs 1991

De minister van Binnenlandse Zaken zal u nu ontvangen, zei de man in het donkere pak met het lijkbleke gezicht.

Men kan zich afvragen of deze man ooit in zijn leven heeft gelachen.

Althans dat dacht Paul Dubois toen hij nu gevraagd werd om naar het kantoor van de minister te komen, volgens hem.

Commissaris Paul Dubois van de Parijse moordbrigade voelde zich hier niet op zijn plaats. En dat begon al met de uiterlijke schijn. Dubois was zwaarlijvig en vormeloos. Daarom zat zijn pak niet goed. De jas die hij erover droeg sloot helemaal niet. Op de een of andere manier kwam deze jas overeen met een maat die Paul Dubois jaren geleden had kunnen passen.

Tussen alle perfect geklede mannen en vrouwen hier op het Ministerie van Binnenlandse Zaken, dat zijn hoofdkwartier had in het Hôtel de Beauvau in het 8e arrondissement - vlak naast het Elysee-paleis. Een donkere Citroën DS had die ochtend Paul Dubois opgehaald van zijn kantoor en hem hierheen gebracht met een escorte van motoragenten.

Paul Dubois had nog nooit zoiets meegemaakt in zijn hele, lange carrière bij moordzaken.

Ik weet zeker dat je een medaille krijgt, had een collega hem gezegd.

Maar Dubois had het gevoel dat dat niet het geval zou zijn.

Hij vreesde eerder dat het tegenovergestelde zou gebeuren.

Hij zou een min of meer sterke berisping krijgen.

Waarvoor?

Daar was niet altijd een begrijpelijke reden voor. Soms, had Paul Dubois de indruk, wilden de hoge pieten in de regeringspaleizen gewoon laten zien dat ze ook iets deden.

Dit was vooral het geval wanneer zij door het publiek onder druk werden gezet.

En er was al iets dat op dit moment de krantenkoppen haalde - en sommige mensen in de allerhoogste regionen van Parijs deed zweten.

Dus werd Paul Dubois naar het kantoor van de Minister van Binnenlandse Zaken gebracht.

Monsieur le Ministre?

Ga zitten, Commissaris Dubois.

"Bedankt.

Commissaris, er is de laatste weken een reeks moorden gepleegd die zowel het publiek als mij, als minister van binnenlandse veiligheid, grote zorgen baart.

We doen wat we kunnen en onderzoeken het met de grootste toewijding, verklaarde Paul Dubois.

De commissaris deed dat altijd.

Ongeacht of een minister de situatie en eventuele verdachten bijzonder scherp bekeek of niet, Paul Dubois werkte altijd met volle inzet. Hij had niet anders kunnen werken. Hij wist immers heel goed dat als je echt in dit werk wilde werken, je je beter niet kon laten gaan.

Ik weet dat je je best doet, Commissaris Dubois.

Ik ben blij dat u dat erkent, minister.

Maar delen van het publiek vinden dat uw inspanningen misschien niet genoeg zijn.

In een moordonderzoek kunnen resultaten niet zomaar geforceerd worden.

Dat weet ik al, Commissaris Dubois.

We volgen elk spoor en ik beloof u dat we alles zullen doen om deze reeks moorden op te lossen.

Ik twijfel niet aan uw inzet, Commissaris Dubois.

Dan stel ik voor dat ik nu meteen weer aan het werk ga. Wat vind je daarvan?

De minister keek Commissaris Dubois enkele ogenblikken nadenkend aan. En toen knikte hij eindelijk. Misschien heeft u gelijk, gaf hij toen toe aan commissaris Dubois. Maar ik wil onmiddellijk op de hoogte worden gehouden van elke vooruitgang die je boekt.

Dat spreekt vanzelf, minister.

Dan wens ik je veel succes.

Dank u, minister.

Commissaris Dubois haalde opgelucht adem toen hij eindelijk de ambtswoning van het monster verliet. De lucht daarbinnen was benauwd, dacht hij. Erg benauwd. Hoe kun je daar überhaupt ademen!

Dubois maakte zijn das los.

Toen dacht hij: Ik zou het niet in mijn hoofd halen om die aap in dat pak te informeren over enige vooruitgang! En dan flapte hij het eruit in het openbaar tijdens een van zijn persconferenties! Dat zou nog beter zijn!

*

Soms zijn de dingen heel anders dan ze lijken.

Uiterlijk en werkelijkheid.

En in dit geval, was de schijn onschadelijk - en het zijn moorddadig.

De moordenaar zag eruit als je vriend en helper.

Hij droeg een politie-uniform.

Een flic.

Maar hij was nog steeds een moordenaar, ook al had zijn slachtoffer daar op dat moment geen idee van. Maar dat hoorde gewoon bij de regels van dit dodelijke spel, dat simpelweg moord heette.

Van zijn gezicht was nauwelijks iets te zien, want hij droeg een donkere zonnebril en zijn pet was laag over zijn gezicht getrokken. Een ijzige glimlach speelde rond zijn dunne, bloedeloze lippen.

Hij wachtte.

Naar zijn slachtoffer.

Hij wachtte en had alle tijd van de wereld om dat te doen. Hij kende de gewoonten van de man die hij als slachtoffer had gekozen goed genoeg om te weten dat hij elk moment kon verschijnen. En toen, toen de metalen Ferrari om de hoek brulde, maakte hij de riem van zijn politieholster los.

Bijna zoals in die oude westerns, dacht de moordenaar, als de tegenstanders zich klaarmaken voor de confrontatie.

Alles was onverbiddelijk op weg naar die ene seconde dat het knalde.

Maar dit zou geen duel zijn, maar een executie.

Ja, dacht de moordenaar. Uitvoering! Dat is het juiste woord!

De Ferrari stond geparkeerd voor de PARADIS, een enigszins vervallen Parijse nachtclub die zeker betere dagen had gekend.

Het was nog vroeg in de ochtend - een zonnige maar ijskoude lenteochtend in Parijs. En op dit tijdstip was er natuurlijk nog steeds niets aan de hand in de PARADIS.

Je moet hier zaken hebben, jij rat, dacht de moordenaar en draaide zijn mond lichtjes, waardoor een gouden kroon aan de linkerkant zichtbaar werd.

Zijn hand klemde zich om de greep van de politie revolver.

De deur van de Ferrari ging open en een man in een bruine jas van kameelhaar stapte uit. Hij droeg een gedraaide snor die hem iets foppigs gaf. Een gouden ketting rinkelde om zijn pols. Je kon het zien glinsteren in de zon.

Hij zag eruit als een man die heel snel aan veel geld was gekomen - en nu meer had dan hij zich ooit had kunnen voorstellen. Hij kwam waarschijnlijk uit een klein milieu, want in zijn hele gedrag leek hij er speciaal op te letten dat niemand zijn rijkdom over het hoofd zag.

Een van de spieren van de moordenaar trilde ongemakkelijk.

Ja, dacht hij. Smerige rijkdom! Geld gedrenkt in bloed waarmee je je vrij kon kopen als je aan de haak was.

Maar dat alles zou de man in de kameelharen jas nu geen