Sjáðu sæta naflann minn

By Hans Hansen

Sjáðu sæta naflann minn fjallar um angist unglinga og tilfinningalífið sem fylgir jafnan kynþroskanum. Við fylgjumst með hinum 15 ára gamla Klás, sem er á leið í skólaferðalag á eyðibýli í Svíþjóð. Lena, sem hann hefur verið nokkuð hrifinn af, er líka að fara með. Þau njóta dvalarinnar í ferðalaginu á allt annan hátt en allir aðrir. Saman upplifa þau fyrstu ástina og allar þær stóru tilfinningar sem fylgja með.Sjáðu sæta naflann minn er fyrsta bókin af þremur um Klás og Lenu. Bókin hefur náð gríðarlegum vinsældum í Danmörku og gerð varð kvikmynd eftir henni.-

• Language: Íslenska
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Dec 1, 2020
• ISBN: 9788726629545

Book preview

Sjáðu sæta naflann minn

Margrét Aðalsteinsdóttir, Vernharður Linnet

Vil du se min smukke navle…

Copyright © 1976, 2020 Hans Hansen and SAGA Egmont

All rights reserved

ISBN: 9788726629545

1. e-book edition, 2020

Format: EPUB 3.0

All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

SAGA Egmont www.saga-books.com – a part of Egmont, www.egmont.com

1. Klámstelpur eru bara úr pappír

Jörgen henti blaði til Klás. „Djöfull er þetta geggjað!"

Klás var niðursokkinn í myndasögu um tvö sem voru að gera það á mótorhjóli. Þau voru í svörtum leðurfötum. Hann greip samt blaðið og fletti því.

Þarna voru myndir af fjórum berum stelpum sem sátu á gólfinu með útglennt lærin. Auðvitað sást allt sem máli skipti. Tveir náungar í nærbuxum renndu mislitum glerkúlum á milli læranna á þeim. Sá sem renndi lengst inn vann þá stelpu. Það var nærmynd af stórri glerkúlu sem hafði lent alveg inní gatinu. Klás benti á hana.

„Þetta er bölvað svindl. Ljósmyndarinn hefur sett kúluna þarna sjálfur áðuren hann smellti af. Það er ekki hægt að renna henni svona langt inn."

Jörgen hélt líka að þetta væri svindl en sagan var góð. Þetta var sniðug aðferð til að skipta á milli sín stelpum.

Klás henti blaðinu aftur til Jörgens og lagðist niður. Hann ætlaði að klára mótorhjólasöguna. Það var ein heilsíðumynd. Stelpan lá með bakið á stýrinu og lærin um hnakkinn. Leðurgæinn var með andlitið milli fótanna á henni. Hún hafði gripið í hár hans og rekið tunguna útúr sér.

Klás bar blaðið að nefinu og lyktaði. Prentsvertulykt. Eintóm prentsvertulykt.

Hann lagði blaðið frá sér og lygndi aftur augunum.

Ertu hættur að skoða? spurði Jörgen.

„Já, þetta er alltaf sama tuggan. Það er bara gert á mismunandi vegu."

Jörgen teygði sig eftir nýju blaði úr bunkanum á borðinu.

„Það er nú um það sem málið snýst. Hvernig náðirðu í þessi blöð?"

„Skipti á þeim og frímerkjum," svaraði Klás.

Hann lá í kojunni með kreppta fætur. Honum stóð smástund, svo varð hann einsog venjulega.

„Þau sem sitja fyrir moka inn peningum, sérstaklega stelpurnar," sagði Jörgen.

Klás pældi í því hvort Jörgen stæði líka.

„Hvernig veistu það?" spurði hann.

Jörgen hafði lagt blaðið aftur á borðið og sat og togaði í fingurna, einn af öðrum og lét braka í þeim. Það var kækur.

„Ég las það í Extrablaðinu. Þú vissir margt ef þú læsir Extrablaðið."

„Aðallega lýgi, svaraði Klás. „Það lýgur ekkert blað eins mikið og Extrablaðið, nema ef vera skyldi B.T.

„Það er allavega satt með fyrirsæturnar, þær fá hrúgu af seðlum. Það er klárt."

„Mennirnir gera það ábyggilega frítt, sagði Klás. „Ég þori að veðja að þú myndir gera það frítt.

Jörgen lét braka í síðasta fingrinum.

„Enga vitleysu vinur! Þetta er aðeins fyrir þá reyndu. Kemurðu með blöðin til Svíþjóðar? Þá höfum við eitthvað til að æsa upp stelpurnar."

Klás settist upp og rak hnakkann laust í vegginn. Það brakaði í hauskúpunni."

„Þú þorir ekki að sýna þau."

„Auðvitað þori ég það. Meirað segja leikfimikennaranum sem verður með Sveini. Þá vinnum við góðverk."

Klás horfði skilningssljór á hann.

„Góðverk fyrir Svein, sagði Jörgen. „Þá verður hún til í tuskið og hann getur fengið það.

„En Sveinn er giftur og allt!"

Jörgen setti upp spekingssvip og hristi höfuðið.

„Hvað með það! Heldurðu að hann langi ekki til þess fyrir það. Við verðum þarna í viku og hún er svakakroppur."

Þau áttu að leggja af stað á mánudaginn.

Klás fann fyrir undarlegri tilfinningu í maganum. Ekki vegna þess að hann yrði að heiman í átta daga, alls ekki. Hann hafði oft verið að heiman. Heldur vegna þess að hann var nýr í bekknum. Í raun og veru þekkti hann engan í bekknum nema Jörgen. Þeir höfðu leikið handbolta saman í mörg ár.

Hann hafði verið í öðrum skóla. Svo höfðu foreldrar hans keypt lóð og byggt í nýja hverfinu. Þá var hann allt í einu kominn í nýjan skóla og byrjaður í níunda bekk ásamt fjórtán nýjum bekkjarfélögum og nýjum kennurum.

Það voru þrjár vikur síðan og á mánudaginn ætluðu þau í útilegu til Svíþjóðar. Til að kynnast hvert öðru betur, það var alltaf þörf á því. Ekki vegna þess að þetta væri neitt sérstaklega lélegur bekkur en samheldnin var ekki uppá það besta.

Þau ræddu það aldrei hvernig þeim þætti að hafa skipt um bekk og skóla, sögðu bara að það væri alltílagi.

Ef Jörgen væri ekki í bekknum hefði Klás orðið fyrir meiriháttar áfalli og samt var ekki átakálaust að byrja í nýjum skóla. Hann þekkti nokkra sem höfðu skipt um skóla tíu sinnum. Ef hann hefði lent í slíku væri hann örugglega dauður!

„Hver finnst þér hafa flottustu júgrin?" spurði Jörgen og rétti honum litríkt blað.

Klás starði á pappírsstelpurnar þrjár.

Sú í miðið var svört. Hún var með stinn brjóst sem vísuðu fram og aðeins upp. Sú til vinstri hafði ofsastór brjóst sem lágu til hliðanna og sú til hægri var næstum flatbrjósta, en geirvörturnar voru stórar. Þær líktust fullþroska aldini.

Jörgen sagði „flottustu júgrin", það hefði Klás aldrei sagt. Hann vissi ekki afhverju en honum líkaði ekki orðið júgur. Það hljómaði ankannalega, næstum klámfengið, í eyrum Klás. Jörgen notaði slíkt orð einsog ekkert væri eðlilegra.

„Ég veit það ekki, þær eru ansi girnilegar allar."

„Þessi eru of lítil, ef hún hefði ekki þessar hnetur gæti hún alveg eins verið karlkyns."

Jörgen hugsaði mikið um stelpur og kynlíf, eða talaði allavega mikið um þessháttar. Klás hlustaði aðallega, svo hafði hann komist yfir þessi blöð, kannski til að vaxa í áliti hjá Jörgen. Ekki vegna þess að þau væru neitt sérstök, það var hægt að fá þau í hverri sjoppu en þeir keyptu þau aldrei. Satt að segja skildi Klás ekkert í hverjir keyptu þau. Þegar menn yrðu fullorðnir sæju þeir nóg af nöktum konum, en samt hlutu þeir fullorðnu að kaupa þau.

Klás fannst hún ekkert of flatbrjósta. Kannski vegna þess að hún minnti hann dálítið á Lenu. En hann minntist ekkert á það.

Hann var dálítið skotinn í Lenu, en hann sagði það engum. Lena var líka flatbrjósta en hún var dásamleg.

„Það verður að vera eitthvað til að kreista, sagði Jörgen. „Sú til vinstri er betri. Dýrðlega stórar melónur!

Hann gaf pappírsstelpunni vel útilátinn koss og síðan ræddu þeir málið ekkert frekar. Raunar varð Jörgen að fara heim. Hann fékk þrjú blöð lánuð!

Klás faldi hin undir rúmdýnunni. Auðvitað faldi hann þau, ef móðir hans fyndi þau yrði hún vitlaus. Ekki vegna þess að hún væri sérlega siðavönd. En hann var viss um að henni þættu þau ógeðsleg. Honum fannst það meirað segja sjálfum. Eða einkennileg, þau voru allavega einkennileg. Hann var nokkuð viss um að það væru ekki margir sem gerðu einsog þessar klámfyrirsætur. En það var svo margt sem hann vissi ekki alveg hvernig var gert, ekki nákvæmlega.

Foreldrar hans voru