Sterre is vir ewig

By Ettie Bierman

Dit het alles begin met ’n waterpyp wat die nuwe buurman in sy tuin raakgespit het terwyl Erin besig was om haar hare te kleur. Die gebleikte haardos was ’n ramp en haar eerste ontmoeting met Francois ’n fiasko. Die vlaswit hare kon sy mettertyd aanvaar. Maar die skade wat die verleidelike Bolander met die kwiksilwer oë aan haar hart veroorsaak het, was onherroeplik. Sy weet hy’s ’n rokjagter en ’n meisie-morser; sy weet sy moet hom uit haar lewe sny. Maar ’n verraderlike hart laat hom nie voorskryf nie, selfs nie eens toe Erin se kleinsus, Lara, aankondig Francois is háár trouman nie. Erin se hart is verskeur en sy probeer Lara desperaat waarsku: Francois het ’n vrou en kind. Maar kleinsus is ’n hardkoppige tiener en min lus vir raad, en die liefde is nie ’n paar skoene wat jy kan uitskop as dit nie pas nie . . .

• Language: Afrikaans
• Publisher: Tafelberg
• Release date: Dec 13, 2011
• ISBN: 9780624058717

Ettie Bierman

Ettie Bierman is ’n alombekende, gewilde skrywer van romantiese verhale. Sy is getroud met Roelf van Rensburg, self ook skrywer en oud-uitgewer. Hulle woon sedert 2003 aan die suidkus van KwaZulu-Natal.

Book preview

2

Erin sidder toe sy voor haar slaapkamerspieël tot stilstand stoom. Dis erger as wat sy gedink het. Witter as spierwit. Soos watte. En dan lag die skepsel langsaan boonop vir haar. Dink dis ’n grap, spot met haar … Volgende keer as hy weer ’n bevlieging kry om te spit, hoop sy hy spit sy voet middeldeur!

Sy draai ’n handdoek soos ’n tulband om haar kop, trek droë klere aan en bel vir Jans om hul afspraak te kanselleer. Sy kan beslis nie só by ’n deftige geleentheid opdaag nie en dis buitendien nou al so laat, sy sou nie betyds klaargekry het nie. Hy sal maar alleen moet lag vir die hoofbestuurder se grappe, of dalk kan hy een van die beleggingskonsultante saamnooi. Jans gaan vies wees, maar daaraan kan sy niks doen nie. Dalk is hy vies genoeg om die dom buurman ’n opstopper te gaan gee. Sal dit nie gaaf wees as meneer Van Schalkwyk heelweek met ’n blouoog loop nie?

Daar is nie antwoord op Jans se selfoon nie, net ’n blikstem wat sê: The subscriber you have dialled is not available. Erin se bloeddruk stoot verder op en sy laat ’n boodskap dat sy ’n krisis het, dat Jans haar dringend moet terugbel.

Sy is besig om vogroom aan haar gesig te smeer toe hul Rottweiler inslenter en hom op die bed tuismaak. Dis Lara wat hom so bederf het … As babahondjie was hy ’n dierbare, snoesige bondeltjie wat snags teen haar kopkussing geslaap het. Nou is hy so groot soos ’n kalf, maar Lara het nie die hart om hom af te jaag en buite te laat slaap nie.

’n Waghond hoort binne, by ons, is haar verweer. Wat baat dit hy is buite terwyl die skelms ons binnekant aanval?

Ook maar goed die snoesige bondeltjie wat Lara by een van haar stringe kêrels present gekry het, was nie ’n babakameelperd nie, het haar ousus destyds gedink en nie te veel teëgestribbel nie. Sy is ook lief vir diere. Omdat sy veel meer by die huis is as haar kleinsus, het sy die hond nou geërf. Hy het haar beskermer geword, haar geselsmaat en haar klankbord.

Wat nou, Weiler? wil sy van die swart kolos weet. Moet ek maar drastiese skadebeheer toepas en die watte kort teen my kop afskeer?

Vir Weiler lyk sy niks anders as gister nie. Hy het heeldag die huis opgepas en laat sy kop op sy voorpote sak.

En dan ’n pruik koop en die rekening vir die popgesig-buurman stuur?

Weiler sug in simpatie.

Nou het ek ’n hele oop aand, wat ek nie weet wat om mee te maak nie, kla Erin. Ek’s nie lus vir lees of televisie kyk nie, en daar’s niemand vir wie ek kan gaan bad en my mooimaak nie. Wat doen ek nou?

Weiler weet nie, weet net wat hý gaan doen. Hy strek sy volle vyftig kilogram behaaglik uit en slaap.

Dis so ’n antiklimaks om op ’n Saterdagaand alleen by die huis te sit. Ek wens Lara was hier. Sy weet altyd hoe om mens op te kikker. Maar hulle het een of ander jol op kampus, sy kom eers weer volgende naweek.

Weiler het vrede met Lara. Hy verkies hierdie ander nooi van hom, wat nie net drukkies en soentjies gee nie, maar ook ’n gereelde bak kos.

Erin gaan maak vir haar tee. Ouma Trynie het altyd geglo tee help vir als. Vir wanneer sy na haar ma verlang, deurnag vir ’n semestertoets moes swot of nie geweet het waar sy geld gaan uitkrap vir haar sus se universiteitsfooie nie. Genadiglik is die huis afbetaal, maar nadat die agterstallige skuld van haar pa se makelaarsbesigheid gedelg is, was die boedel bankrot. Hoewel hy studiepolisse vir albei sy dogters uitgeneem het, het inflasie soveel van die uitkeerbedrag weggekalwe dat Erin Lara se registrasie en koshuisgeld uit haar eie sak moes bybring.

Lara is nou maar eerstejaar. Al het sy ’n studiebeurs, wag daar nog minstens twee maer jare voordat Erin aan haarself en haar eie toekoms kan dink. Haar droom is steeds die agterste aangrensende erf wat braak lê, wat sy oor twee jaar wil koop om ’n pottebakkersateljee te bou. Sy het ’n permanente onderwyspos en sal vir ’n huissubsidie kwalifiseer. Intussen kan sy maar net al tien duime vashou en baie hard bid dat die grond oor twee jaar nog in die mark sal wees. Volgens die eiendomsagent is dit deel van ’n boedel: ouers is oorlede en die kinders het Noorweë toe geëmigreer. So hopelik sloer die kaart-en-transportaktes nog lank genoeg sodat sy vir ’n deposito kan spaar.

Erin se gedagtes loop ver paaie. Sy sit by die kombuistafel met ’n stuk anysbeskuit en ’n tweede beker tee toe Weiler blaf en voordeur toe hardloop. Terselfdertyd hoor sy ’n motordeur klap. Die hond se stert swaai, so dis ’n bekende …

Dis Jans, uitgevat in ’n donker pak en ’n nuwe vlootblou das. En ’n verbaasde uitdrukking op sy gesig toe hy haar huisdra-langbroek en T-hemp sien.

En nou, bokkie? Hoekom is jy nog nie aangetrek nie? wil hy weet.

Het jy dan nie my boodskap gekry nie?

Watter boodskap?

Die een wat ek op jou selfoon gelos het.

Ek was by ’n kliënt, my foon was af. Het jy van die funksie vergeet?

Sy skud haar kop, draai die tulband los en laat die wit sluier die storie vertel, saam met haar ontstoke byvoegings. Tot haar verstomming is Jans heel rustig. Hy loer bo-oor sy bril, stap om haar en beoordeel die vlaswit haredos vanuit alle rigtings. Dan knik hy goedkeurend.

Ek hou daarvan.

Jy hóú daarvan?

Die kleur pas jou.

Jy kort ’n nuwe bril!

Nee, regtig, jy lyk goed, Errie. Heeltemal sexy, so ’n Lady Gaga-blonde …

Dis jý wat gaga is, skiet sy hom onomwonde af.

Jy gooi onnodige vloermoere. Dis jammer daar’s nou nie tyd om jou op te dollie nie, want jy kon só gegaan het en al die manne se oë laat uitpeul het.

Erin ruk haar op.

Dis nie my ambisie in die lewe om mans se oë te laat uitpeul nie.

Jy mis al die lekker. Het jy nie geweet blondines het meer pret in die lewe nie?

Hoe weet jy, met jou bruin hare?

Die gesegde lui: Donkerkoppe gaan hemel toe, blondines gaan net waar hulle wil.

Erin weier om te lag. Wat van my honderdjarige gesig?

Jans soen haar op die punt van haar neus. Jy lyk net soos gister en eergister.

Bedoel jy ek was toe ook vol plooie en rimpels?

Daar skort iets met jou oë, skattebol, niks met jou gesig nie.

Jy probeer my breinspoel, net omdat jy nie lus is om die buurman ’n opstopper te gaan gee nie.

Korrek, erken hy. Ek wil nie hê die bloed moet op my nuwe das spat nie.

’n Blouoog bloei nie. Hy’s ’n aaklige, voorbarige kluit wat verdien om reggesien te word.

Annerdag … belowe Jans.

Hy het my beledig en te na gekom. Jy is veronderstel om my eer te verdedig.

Ek sal, vuriglik, met vuiste en swaarde indien nodig. Maar jy sit verniet ’n drama queen act op. Jou hare en gesig lyk piekfyn.

Erin vervies haar en wys ’n vinger na die deur toe.

Jy gaan laat wees. Loop! beveel sy. Gaan lag vir jou hoofbestuurder se vaal grappe, sodat jy bevordering kan kry.

Dis nie lekker om alleen vir vaal grappe te lag nie. Miskien annekseer ek een van die beleggingskonsultante om my geselskap te hou.

Wie?

Ek sal nog besluit, grinnik hy op pad voordeur toe.

Watter een? dring sy aan.

Hy knipoog en blaas vir haar ’n soentjie. Lekker aand! Sien jou gou …

Was hy ernstig? wonder Erin, terwyl sy Jans se motor agternakyk. Dis sommer praat, hy sal nie regtig ’n konsultant annekseer nie. Of sal hy? Sy is verbaas oor die onverwagte jaloerse steek in haar binneste. Dit was wat sy wou voorstel, maar toe Jans dit aanroer, is sy opeens besitlik. Jans is háre. Haar pel. Haar kleintydse boesemvriend. Hy noem haar bokkie en skattebol en dingetjie, allerlei troetelname. Hulle is al ’n leeftyd saam. Hy kan nie nou ’n ander meisie in haar plek stel nie.

Wat sal Jans se reaksie wees as sy skielik een aand ’n vreemde ou saamnooi fliek toe? Sal hy ongeërg sy skouers optrek en sê sy moet die aand geniet? Of sal hy ook jaloers raak en wil weet wie? Wie is die ou en hoe lyk hy en sal hy hom gedra en haar in een stuk huis toe bring?

Is sy dan besitlik? vra Erin haar af. Hulle het geen beloftes aan mekaar gemaak nie en Jans skuld haar niks. Net ’n mate van lojaliteit omdat hulle saam grootgeword het en hul ma’s vriende was. Verder is hy sy eie baas, om te annekseer wie hy wil en saam te lag vir vaal grappe met wie hy wil. Selfs te soen wie hy wil …

Sy het die bank se konsultante almal al te siene gekry by vorige funksies en af en toe in die winkels raakgeloop. Almal mooier en jonger as sy, modieus en gesofistikeerd. Die soort waarvan Jans hou, pleks van ’n drama queen in jeans en tekkies? Jans is nie so sjokoladeboks-mooi soos die Kapenaar langsaan nie, maar nogal aantreklik in eie reg. Die standvastige tipe by wie ’n meisie veilig voel. Die soort man wat goeie troumateriaal is en wat jy sal kies om eendag die pa van jou kinders te wees.

Sy is dalk nie die enigste een wat so dink en Jans se goeie hoedanighede opgelet het nie. Die konsultante, tiksters en tellers wat daagliks saam met hom werk, het dalk lankal besef dié vrygesel-rekenmeester is ’n goeie vangs! Terwyl sy houtgerus sit en slaap en hom as vanselfsprekend aanvaar, is hulle dalk lankal besig om aas uit te gooi en hom in te katrol … Terwyl sy hom gehad het, het sy Jans nie waardeer nie. Maar noudat daar skielik ’n suggestie is dat sy hom kan verloor, besef Erin vir die eerste keer dat hy eintlik ’n baie spesiale ou is wat sy vir haarself wil