Mga Matang Nanrarahuyo

By Romantique

Si Arizona ay isang bulag na iskultor. Si Tyler ay isang lalaking madaling nahulog sa bangin ng mapang-akit na mga mata. Paano niya mapapaibig ang isang dalagang hindi siya nakikita?

• Language: Tagalog
• Publisher: Romantique
• Release date: Jun 28, 2018
• ISBN: 9780463222515

Romantique

I am Romantique, a Filipino romantic writer. I had written romance in the past and now I am returning to the fiction writing scene. Through the past 10 years, I was an online article writer. Thanks to Smashwords, my dream of writing romance again has become a reality.

Book preview

CHAPTER ONE:

The door's Chinese bells chimed melodiously when the door opened and then closed again.

Arizona did not bother to raise her head from the clay basket that she had been doing.

Kinalimutan na niya ang pag-aangat ng mukha upang 'tingnan' ang bagong dating.

Hindi naman niya makikita kung sino iyon hanggang hindi nagsasalita upang ipakilala ang sarili.

Her delicate-shaped nose wrinkled slightly when she smelled the expensive aroma of masculine perfume.

Nahulaan niyang lalaki ang nakatayo sa malapit sa kanyang work table dahil sa pabangong panlalaki.

Although many women wore men's cologne nowadays, the virility of the wearer was too much underlined.

Hindi niya napigil ang sarili na huminga nang malalim. She appreciated the suave and clean and purely male fragrance.

Miss Valdez? anang tinig-lalaki na matatag at baritono.

She was not mistaken.

Yes, who is it? tugon niya, while silently congratulating her ability to guess. Hindi pa rin siya nag-aangat ng tingin.

Nakarkula niyang isang matangkad na tao ang panauhin. Probably in his late thirties. He sounded authoritative and very sure of himself. Must have lots of money.

Para bang sanay na palaging nasusunod.

She mentally pictured his distance from her.

Sukat niya sa pamamagitan ng normal na hakbang ang lawak ng kanyang munting shop. Pati ang mga pagitan ng mga kagamitan.

Ikaw ba si Arizona Valdez? tanong ng lalaki. His tone was curiously hard.

Ako nga si Arizona Valdez, she agreed serenely. Nagsasalita siya habang patuloy sa pagmolde ang kanyang mga daliring eksperto na sa paghuhubog. Ano'ng kailangan n'yo, mister?

Maaari ka bang makausap, Miss Valdez?

Maupo kayo, mister, tugon niya. Make yourself comfortable, please.

Her cheeks were curiously getting hot. As though somebody was staring at her intently.

Naramdaman niya ang pagtitig nito sa kanya, kaya napilitan siyang mag-angat ng mga mata.

She guessed her guest's exact position because she could feel the intensity of his gaze.

Maupo kayo, Mister--? Ibinitin niya sa patanong ang kanyang ikalawang alok.

Mr. Tyler Romulo, anang lalaki.

After a second or two, the chair on the front left of her table was scraped back as an occupant sat down carefully.

Tumango si Arizona, nang matantiya niyang nakaupo na ito. Unknowingly, her eyes were staring at him directly.

Kumusta kayo, Mr. Romulo? she asked with stilted courtesy. While her fingers were continually pinching and molding the malleable material of the unfinished basket.

Hindi ako nagpunta rito para makipagkumustahan, Miss Valdez, pakli ng matigas na tinig.

Napamaang si Arizona. Napahinto agad siya sa kanyang ginagawa.

Hindi siya sanay mapagsalitaan nang ganito.

She was not accustomed to rudeness. People always tend to be extra kind and extra helpful to her. Mainly because of her blindness.

Uhm, ano po ba ang ipinunta n'yo rito? Her tone was careful. Her wariness was clearly registered on her tone, but her expression was freezing with suppressed fear.

Magpapagawa ako ng obra sa 'yo. You were specifically referred as an expert on bust figurines.

Oh, sambit niya. Unti-unting nagbalik ang kalma niya. Uhm, pasensiya na kayo, Mr. Romulo. Medyo magulo ang shop ko ngayon. Er, w-wala po siguro kayong appointment?

She knew she was babbling but she could not stop herself.

Do I have to have an appointment first? The hard voice remained cold and distant. I came all the way from Aurora Province just to see you.

Oh, sambit uli niya. Pinilit niyang ngumiti, even though she was feeling flustered. I'm sorry for giving a wrong impression, sir. N-nagulat lang kasi ako. Hindi kasi ako sanay magkaroon ng mga bisitang--

Napahinto siya nang mapagtanto ang katagang nunulas sa bibig. 'Mayaman' sana ang masasabi niya.

Hmm, your place is nice, pahayag ng lalaki, but his tone was disdainful. Tila nag-o-obserba na ito sa paligid. Ikaw ba ang gumawa ng Neptune bust na 'yon?

There was a slight softening in the deep, masculine voice. Para bang may naalala.

Tumango si Arizona. Hinayaan niyang humugot ng isang tahimik at malalim na hininga ang sarili.

Hindi man niya nagagamit ang paningin, nakikita naman ng mga mata ng isipan ang pigurin na tinutukoy.

Gawa niya iyon nung nag-aaral pa siya--at mayroon pang paningin...

Dali-dali niyang iwinaksi ang pagsungaw ng mga alaala. Nostalgia never helped anybody.

Natapos na ang bahaging masasaya at maliliwanag sa buhay niya...

Pati ang Apollo at ang Zeus busts, dagdag niya. Those were my works during my college days.

Hindi ka ba gumawa ng Aphrodite or Venus?

Gumawa, pero may bumili na.

Kilala mo kung sino'ng nakabili?

Isang babae ang bumili ng aking Venus bust. Uhm, Tiffany Miralles ang pangalan.

Kapatid ko siya, pahayag ng baritonong tinig.

M-magkaiba ang apelyido ninyo, puna niya.

Dahil isa siyang biyuda. She still used her husband's surname.

Biyuda? Nagulat si Arizona. She didn't sound old! Parang ang bata-bata pa niya.

Tama ka. She's just about your age. Ilang taon ka na ba?

Twenty-nine na ako, Mr. Romulo.

You look younger. Twenty-six lang si Teresita.

She did not know what to say, kaya nanatili lang siyang tahimik.

Tumahimik rin ang lalaki.

Parang nagpapakiramdaman sila. But she had no way of knowing for certain. She could not see the man.

Arizona was not gifted with oral communication. She was more on visual expression.

Ang kanyang trabaho ang paraan niya para maipahayag ang mga iniisip at nadarama niya.

Her fingers were idle as she waited for the resumption of the peculiar conversation with the stranger.

Kakaiba para sa kanya ang mga sandaling iyon.

At kakatwa, dahil may epekto sa kanya ang lahat ng gawin at sabihin ng di-nakikitang panauhin.

Eversince she got blind, her senses had tripled their sensitivity. Her nose, her ears, her tongue and her hands were especially responsive to everything around her.

Nararamdaman niyang tila nayayamot ito. Ngunit hindi niya maintindihan kung bakit.

Pamaya-maya, tumikhim ang lalaki. Are you also temperamental, as well as a rude snob? he snarled suddenly.

Her head snapped back with shock. A-ano'ng ibig mong sabihin?

You ignored my offer of a handshake earlier. And now, you're ignoring me altogether, he lashed at her in a stinging tone.

K-kinakamayan n'yo ako? she asked disbelievingly.

Are you so full of your self-importance, Miss Valdez? he continued to rant. You think, you can make me wait like a damned and foolish fan?

I--I'm sorry, Mr. Romulo, she stammered. I--I didn't mean to make you wait--

I should've known that coming here was a waste of time! bulalas ng lalaki. Hindi pinakikinggan ang mga paliwanag niya.

Napatalon siya nang padaskol na tumindig ito, sabay bayo ng isang kamao sa lamesa.

She caught the plastic chisel when it rolled down on her lap.

M-mr. Romulo--

You're an artist and a damned self-egotist!

Napatigagal si Arizona nang marinig ang masasakit na salitang ipinupukol sa kanya ng kaharap.

S-sandali lang-- Napatindig na rin siya.

Huminto siya nang marinig ang papalayong yabag nito.

He's gone, bulong niya sa sarili.

Nanlumo siya. Kailangan niya ng kustomer ngayon. Malapit na ang yearly check-up ng mga mata niya.

Pero hindi siya dapat mawalan ng pag-asa.

She forced herself to cheer up as she took her seat again.

Kinapa niya ang basket at nagpatuloy sa paggawa niyon.

Her future was gloomy, as far as she was concerned.

She was resigned to live in the dark forever. After all, she had been blind for so many years now.

Sa loob ng walong taon, medyo sanay na siyang mamuhay bilang isang bulag.

Gayunpaman, hindi pa tuluyang nawawala ang pangarap niyang makakakita pa uli, pagdating ng araw.

Kumbaga, may diyes porsiyento pang natitira sa pag-asa niya.

Isang freak accident ang umagaw sa kanyang paningin at sumira sa kanyang kinabukasan.

Graduation day niya noon. Masayang-masaya ang buong pamilya niya. Pakanta-kanta pa silang tatlo habang daan.

Walang kamalay-malay ang Pamilya Valdez na iyon na ang huling sandali na magkakasama-sama silang lahat.

Mabilis ang nangyaring aksidente. Ni hindi niya nawawaan kung paano tumilapon ang sasakyan nila. Nalaman na lang niya ang mga detalye nung mapakinggan ang mga detalye sa radyo. Tumalsik ang hulihang gulong ng isang ten-wheeler na humahagibis sa kabilang lane ng kalsada. Tumama sa kotse nila ang higanteng gulong, na naging dahilan ng pagkawala ng kontrol nila.

Ang tanging natatandaan niya ay ang mga pagibik nilang mag-ina, ang pagkabasag ng mga salamin at ang paghapdi ng kanyang mga mata.

Ilang araw siyang na-coma at ilang linggong naratay sa ospital.

Ginusto na rin kasi niyang mamatay noon. Kahit na walang nagsabi sa kanya, naramdaman niyang wala na ang mga magulang niya.

Nang palabasin siya ng mga duktor, wala pa rin siya sa sarili niya.

She ate and she slept but she did not live. She just existed against her will.

Halos isang taon siyang ganito. Parang ayaw nang humilom ng kanyang mga sugat.

But time could really heal the wounds inflicted by fate.

Natagpuan na lang niya ang sarili na nagsisimula na naman.

Kusang bumabangon ang paghahangad niyang mabuhay uli. Ang lumikha uli ng magagandang bagay.

Ang mga daliri niya ay naging mga mata na rin.

Dahan-dahang nanumbalik ang interes niya sa kanyang propesyon. Sa tulong na rin ng ilang mga kapitbahay na may mabubuting kalooban.

Dinadalaw pa rin siya ng kanyang paboritong guro noon, si Maestro Jeremiah. Inalalayan siya sa kanyang mga unang taon bilang isang bulag na eskultora.

Don't lose hope, Arizona. Your talent is still intact inside your brain. You may not have your eyes but you still have your hands. Maximize their use. There are certain limitations but all will be well when you have a strong will to succeed, pangangaral nito. Kaya mo 'yan, iha.

Natanim sa utak niya ang mga ginintuang katagang iyon.

Kaya kahit na wala na ang presensiya ng butihing guro, mayroon pa din siyang gabay.

She should not let the arrogance of a pompous man deter her determination to overcome her problems.

Hindi ang isang Tyler Romulo lang ang makakapigil sa 'yo, Arizona Valdez! bulong niya sa sarili.

CHAPTER TWO:

TYLER felt poleaxed.

Para siyang pinitpit.

Para siyang naumid.

Nang mag-angat ng mukha ang babae... at makita niya ang pinakamagandang pares ng mga mata.

He was immediately lost when he saw the most bewitching eyes he'd ever seen.

He was seduced.

He was mesmerized. Captivated. Fascinated. Spellbound...

Napakaraming salita ang puwede niyang gamitin upang ilarawan ang kanyang nadarama ngunit hindi