Leiszmanioza u Psów

By Jakub Kowalczyk

Małe pasożyty - duży efekt

 

Letni urlop z ukochanym rodzinnym psem może być wspaniałym czasem i prowadzić do jeszcze wspanialszych wspomnień. Jednak nie do końca rzadko zdarza się, że właśnie te wakacje są powodem poważnej choroby, która czasem może pojawić się po latach: Leishmaniasis.

 

Po zarażeniu patogenem, pasożytami Leishmania, nie ma lekarstwa ani dojrzałego leku. U ponad dziewięćdziesięciu procent zakażonych zwierząt choroba kończy się śmiercią po około dwóch do trzech lat od momentu rozpoznania. Z kolei psy żyjące na terenach stref ryzyka, a więc w krajach pochodzenia, mogą niestety spotkać swój koniec już po dwunastu miesiącach z powodu choroby.

 

Wielu wczasowiczów nie zdaje sobie sprawy z niebezpieczeństwa, na jakie naraża swoje ukochane zwierzęta. To dlatego po latach, gdy weterynarz sprawdza rodzinnego psa, diagnoza jest tak niesamowitym zaskoczeniem. Choroba ma jednak charakter profilaktyczny. Celem tej książki jest nie tylko opowiedzenie o tym, jak chronić swojego wiernego czworonożnego przyjaciela podczas letnich miesięcy, ale także o tym, jakie opcje mają właściciele psa, jeśli dojdzie do zakażenia.

 

Treścią książki są:

• Podstawy leiszmaniozy
• Zaraźliwe i niebezpieczne?
• Leiszmanioza u psów
• Diagnostyka leiszmaniozy
• Zabiegi
• Działania następcze

 

Książka ta jest więc dla wszystkich, którzy chcą chronić swojego ukochanego pupila, ale także dla tych, którzy już zmagają się z tą podstępną chorobą we własnym życiu rodzinnym.

 

Książka ta nie ma na celu dać Ci fałszywej nadziei na temat tej śmiertelnej choroby. Niemniej jednak, może być bardzo pomocne, aby dowiedzieć się czegoś o tej chorobie z wyprzedzeniem, aby być może uratować życie psa. Mam nadzieję, że ta książka będzie pierwszym wprowadzeniem do tematu.

• Language: Język polski
• Publisher: Jakub Kowalczyk
• Release date: Oct 5, 2022
• ISBN: 9798215032473

Book preview

Leiszmanioza u Psów

Jakub Kowalczyk

––––––––

Ten przewodnik obejmuje tylko podstawy. Nie zastępuje ona profesjonalnej pomocy. Prosimy o wizytę u lekarza weterynarii.

Treść

Spis rysunków

Wstęp

Leishmaniasis

Nieszkodliwie wyglądające muszki piaskowe

Zaraźliwe i niebezpieczne?

Leiszmanioza u psów

Objawy

Diagnoza Leishmaniasis - co teraz?  Co teraz?

Leczenie i (skuteczne) terapie

Leishmanicides & Leishmanistates

Leczenie nielekowe

Badania kontrolne

Słowa końcowe

Wykaz źródeł

O tej serii:  Mój pies na całe życie

Spis rysunków

Rysunek 1Komórka Leishmania

Rysunek 2Znane tropikalne choroby zakaźne

Rysunek 3: Badania są niestety wciąż w powijakach.

Wstęp

Dobrze zaplanowany i długo wyczekiwany przez tak wiele osób letni wypoczynek nie może się doczekać. Przez cały rok ludzie oszczędzają na te jeden lub dwa tygodnie wakacji, a kiedy wreszcie nadchodzi lato, ta wakacyjna gorączka tylko wzrasta. Miejsce na wakacje wybierane jest na wiele miesięcy przed dokonaniem rezerwacji, a w wielu przypadkach działania, które mają być podjęte w tym czasie, planowane są do ostatniej chwili. Mało kto myśli o tym, że wakacje mogą pójść nie tylko źle, zwłaszcza jeśli chodzi o chorobotwórcze owady; przecież spray na komary był spakowany. Jednak ci, którzy przypadkowo o tym zapomną lub nie zwrócą uwagi na choroby w wybranym miejscu wypoczynku, często mogą spodziewać się niemiłego przebudzenia.

Wystarczy nawet jedno niepozorne ugryzienie, by zdiagnozował je dermatolog: Leishmaniasis. Jest to szczególnie nieprzyjemne, ponieważ na skórze tworzą się nieestetyczne plamy i być może trzeba przyjmować jeden lub drugi lek. Ale nie jest to zagrożenie dla życia człowieka. Szczególnie nie dla tych, którzy mają normalne do dobrego ubezpieczenie zdrowotne. Oczywiście z perspektywy czasu żałujesz, że nie zwróciłeś większej uwagi, nie użyłeś więcej sprayu na robaki lub nie wybrałeś innego miejsca na wakacje. Niemniej jednak nierzadko zdarza się, że osoby, które zostały już zarażone leiszmaniozą, ponownie podróżują do szczególnie ciepłych regionów, w których preferują przebywać przenoszące patogen muchy piaskowe. Dzieje się tak dlatego, że niektóre z tych tropikalnych infekcji po prostu goją się bez terapii i leczenia. Oznacza to między innymi, że wiele osób nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, że zostało zainfekowanych, ponieważ nie zawsze występuje wyraźna plama lub właśnie te plamy są po prostu ignorowane. Więc przy odrobinie szczęścia lekarz nie musi nawet pomagać. Oczywiście, mogą też wystąpić trudniejsze przebiegi choroby, w których dotknięta jest nie tylko skóra, ale także błony śluzowe czy narządy wewnętrzne. W większości przypadków pozostaje jednak tylko blizna, która rzeczywiście wygląda nieco nieestetycznie. Ale kiedy już pokonasz pewien gatunek leiszmaniozy, jesteś całkowicie odporny na ten bardzo specyficzny patogen. Następnym razem, gdy pojedziecie na wakacje do jednego z wielu miejsc letniego wypoczynku, które są siedliskiem właśnie tych patogenów, powinniście mimo wszystko zachować większą ostrożność, ponieważ istnieje ponad dziesięć patogenów, na które człowiek może zareagować. W związku z tym uodpornienie się tylko na jedną nie wystarcza i dlatego w dziewięciu na dziesięć przypadków może dojść do ponownego zakażenia.

Jednak człowiek nadal ma dość łatwo z kursami tej choroby. W wielu przypadkach nie jest potrzebna ani terapia, ani leki. Również ból jest utrzymywany w granicach. Często choroba ta powoduje jedynie lekkie niekomfortowe uczucie, które można łatwo zignorować w codziennym życiu. Leiszmanioza występuje jednak nie tylko u ludzi. Za to w świecie zwierząt jest o wiele więcej patogenów niż u ludzi i często nie leczą się one tak łatwo. Niemniej jednak, leiszmanioza w szczególności występuje u wielu różnych gatunków zwierząt. Niektóre zwierzęta stanowią nawet naturalną ochronę dla tych much piaskowych, które przenoszą patogen. Jednak zwierzęta, które nie pochodzą z danego terenu, zwłaszcza zwierzęta domowe, mają znacznie trudniej z infekcją.

Gdy pies zachoruje na leiszmaniozę, pozostaje zakażony do końca życia. Układ odpornościowy psa nie radzi sobie z obroną przed patogenami i odpowiednio nie tworzy ciał obronnych. Ludzkie ciała natomiast zdołają się nauczyć i wyedukować z wirusem na zasadzie infekcji. Inaczej jest w przypadku psów. Są one całkowicie bezbronne wobec infekcji. Między innymi oznacza to również, że układ odpornościowy nigdy nie dostosowuje się do infekcji. W przeciwieństwie do ludzi, pies nie uodparnia się. Cierpi na tę chorobę przez całe swoje życie, zwłaszcza jeśli jest pozostawiony sam sobie np. jako przybłęda. Dzięki odpowiedniemu weterynarzowi można leczyć objawy, aby ból, a także oznaki zewnętrzne zanikły. Ale w końcu pies pozostaje chory na zawsze, dlatego ta choroba ostatecznie prowadzi do śmierci dotkniętego zwierzęcia. Pracowano już nad szczepionką dla psów, która ma zapewnić długotrwałą ochronę przed chorobą najlepszemu towarzyszowi człowieka, ale jest to nie tylko kosztowne, ale i więcej niż kosztowne, a wspomniana szczepionka nie została jeszcze przetestowana w stu procentach. Działanie tej szczepionki jest więc nadal kontrowersyjne.

W związku z tym istnieje znacznie mniej sposobów, aby psy chroniły się przed tą chorobą niż ludzie. A jak już się zachoruje, to nie ma na to lekarstwa. I nie do końca rzadko zdarza się, że podczas długo wyczekiwanych wakacji nie udaje się znaleźć nikogo, kto mógłby zająć się psem każdego dnia. Tymczasowe schronisko dla zwierząt jest dość kosztowne, a pozostawienie rodzinnego psa samego na kilka tygodni też oczywiście nie wchodzi w grę. W związku z tym, nie do końca trudną decyzją jest po prostu zabranie psa ze sobą na miejsce urlopu. Jeśli kwatera nie ma z tym problemu, to problemów jest bardzo mało. Jednak bez szczepień i ochrony pies znajduje się w obcym kraju pełnym chorób i często właściciele nie wiedzą na jakie niebezpieczeństwo narażają swojego rodzinnego psa. Jeśli pies rzeczywiście zostanie ukąszony przez muchę piaskową, która nie tylko ma bardzo małe ciało i dlatego trudno ją dostrzec gołym okiem, ale jest też niestety w trakcie zapłodnienia, mogą minąć lata, zanim właściciele w ogóle zauważą, że coś jest nie tak z ich wieloletnim przyjacielem. Zakażenie u psów