Psychologia Różnic Indywidualnych (Badania Osobowości i Portrety Osobowości)

By Jakub Kowalczyk

Rozpoznaj, zrozum i odczytaj różne osobowości ludzi dzięki badaniom osobowości i portretom osobowości.

 

Psychologia różnicowa dotyczy osobowości człowieka, która jest ukryta i stanowi tajemnicę dla reszty ludzkości. Jest to głęboka dziedzina, która tłumaczy i usprawiedliwia pewne zachowania pewnych ludzi. Jednak nie trzeba mieć tytułu magistra psychologii, aby nie tylko poznać własną osobowość i odpowiednio przetestować swoje mocne i słabe strony, ale także pomóc ludziom, którzy przechodzą przez trudny czas. Ta książka ma pomóc ci lepiej zrozumieć twoich bliźnich i odpowiednio poprawić twoją współpracę z innymi. W tych niespokojnych i burzliwych czasach ludzie często potrzebują ukojenia w swoim własnym życiu. Tak może być w przypadku psychologii różnicowej, gdyż psychologia osobowości jest często i szczególnie stosowana w życiu codziennym. Chodzi dokładnie o pomoc ciężko chorym osobom, które cierpią na zaburzenia osobowości lub miały traumatyczne przeżycia, które zmieniły ich zachowanie i wygląd.

 

W tej książce znajdziesz wiele rozdziałów, które pomogą Ci lepiej poznać ludzką psychikę:

• Badania psychologii różnicowej.
• Czym jest psychologia osobowości?
• Teoria typów: jakie są osobowości?
• Edukacja i czynniki środowiskowe
• Z 8 ilustracjami

Ale z pomocą psychologii osobowości można uzyskać ogromne korzyści również w świecie pracy, a nawet może być szczególnie pomocne w otoczeniu rodziny i przyjaciół. W końcu, kto nie chciał poznać osobowości swojego szefa lub zrozumieć, dlaczego ten jeden kolega z pracy jest po prostu wyraźnie inny od pozostałych?

 

Kup książkę już teraz i poznaj pierwsze wrażenia z psychologii różnicowej.

• Language: Język polski
• Publisher: Jakub Kowalczyk
• Release date: Oct 18, 2022
• ISBN: 9798215042878

Book preview

Psychologia Różnic Indywidualnych (Badania Osobowości i Portrety Osobowości)

Jakub Kowalczyk

Treść

Wstęp

Psychologia różnicowa

Co to jest?

Do czego mi to potrzebne?

Badania na przestrzeni lat

Rozwój osobowości

Czynniki genetyczne

Czynniki środowiskowe

Droga do mojej osobowości

Teoria typów - jakie są osobowości?

Analitycy

Dyplomatów

Strażnicy

Badacz

Słowa końcowe

Bibliografia

Spis rysunków

Rysunek 1Każdy ma inne zachowania i cele w pracy.

Rysunek 2: Ludzie w ciągu swojego życia rozwijają różne temperamenty.

Rysunek 3: Termin osobowość jest wieloznaczny.

Rysunek 4: Bodziec - reakcja

Rysunek 5Lepsze rozumienie ludzi dzięki "inteligencji emocjonalnej

Rysunek 6Rodzina jako decydujący czynnik w rozwoju osobowości

Rysunek 7Negatywne problemy obciążają psychikę

Rysunek 8Enneagram

Wstęp

Osobowość człowieka jest tak różnorodna i niepowtarzalna, że każdy człowiek z biegiem lat automatycznie wypracował sobie własną osobowość. Począwszy od dzieciństwa nasza psychika stale się rozwija, a nasza osobowość również nigdy nie przestaje rosnąć. To odróżnia nas nie tylko od wielu naszych biologicznych rówieśników, którzy nie mają nadzwyczajnego etapu rozwoju, ale także od naszego własnego ciała i krwi.

Każdy z nas jest zupełnie inny od sąsiada czy kolegi z pracy, a nawet w obrębie własnej rodziny i kręgu przyjaciół różnimy się od siebie znacząco. Na przykład nie do końca rzadko zdarza się, że nie dogadujemy się z pewną grupą ludzi, ponieważ jej członkowie mają wyrazisty charakter, niektórzy z nich mają zasadniczo inną osobowość od naszej i dlatego nie są na poziomie, na którym mogłaby istnieć dobra komunikacja. Powiedzenie przeciwieństwa się przyciągają nie zawsze jest więc prawdziwe. Znacznie bardziej wolimy szukać osób o podobnych poglądach, których osobowość jest podobna do naszej i z którymi możemy się identyfikować tak samo jak z samym sobą czy z własną osobowością. Wolimy prowadzić ożywione rozmowy, w których podzielamy te same opinie, niż toczyć gorące debaty na tematy, które nasze indywidualne osobowości przyjmują i przetwarzają w zupełnie inny sposób, i które w związku z tym nigdy nie doprowadzą do prawdziwego porozumienia w tych rozmowach.

Rysunek 1Każdy ma inne zachowania i cele w pracy.

Każdy etap naszego życia wybieramy specjalnie pod kątem naszej osobowości. W środowisku pracy czujemy się dobrze tylko wtedy, gdy spotykamy tam podobnie myślących ludzi, którzy mają podobne poglądy na pracę jak my. Grupa przyjaciół, do której nie pasujemy psychologicznie, ponieważ mamy zasadniczo różne poglądy na życie i odpowiednio na nasze zachowanie, nie przetrwa długo, nawet jeśli z jakiegoś powodu przyjaźń powinna się już rozwinąć. Wybieramy więc selektywnie etapy naszego życia przez czynniki, które są w nas głęboko zakorzenione i trudne do zmiany, zwłaszcza po osiągnięciu pewnego wieku.

Ale dlaczego tak jest? Jakie czynniki wpływają na to, że każdy człowiek jest zupełnie inny od siebie? Jak dorastała ta osoba i jakich wpływów zewnętrznych doświadczył ktoś, kto jest od podstaw zupełnie inny niż ty? Przez co musiał przejść i co musiał znieść, aby jego osobowość stała się tym, czym jest dzisiaj?

Psychologia różnicowa jest ściśle zakotwiczona w psychologii behawioralnej, która analizuje zachowanie człowieka i nie tylko wskazuje na różnice między pewnymi osobami, ale również wyjaśnia je naukowo, dzięki czemu stają się one dostępne dla każdego. Nie chodzi tylko o ogólne wychowanie człowieka i to, jak nauczył się tego, co jest złe i dobre, ale także o inne czynniki zewnętrzne, a dziedziczność również odgrywa dużą rolę w zachowaniu człowieka i związanej z nim osobowości.

Już u noworodków można zaobserwować pewne różnice w stosunku do innych dzieci, zupełnie niewyobrażalne dla aktualnych rodziców, ponieważ nie zastosowali oni jeszcze żadnej prawdziwej edukacji zaraz po urodzeniu. Nie jest to więc tylko kwestia wpływów zewnętrznych, takich jak wspomniane wychowanie czy doświadczenia, które umysł zapamiętuje i na nich buduje, ale często rozwój dziecka ma też związek z genetyką, której predyspozycje zostały odziedziczone po rodzicach, a nawet po bardziej odległej rodzinie. Nie na darmo mówi się, że dzieci często stają się takie same jak ich rodzice i popełniają podobne błędy, jakie ich genetyczni krewni popełnili we własnym dzieciństwie. Tak więc, tak jak dzieci wyglądają jak ich rodzice, a czasami mogą być z nimi wręcz mylone, tak samo ich procesy myślowe są najbardziej podobne do procesów myślowych bliskich krewnych. Jednak i to nie zawsze jest prawdą, gdyż osobowość jest niezwykle skomplikowana i rozległa, a rodzice nie zawsze mogą nadążyć za rozwojem dziecka. Często może to być przytłaczające, a nawet może pojawić się rozpacz, ponieważ umysł dziecka nadal rozwija się w oparciu o błahe rzeczy i z tego powodu kształtuje się u niego zupełnie unikalna osobowość, której czasami rodzice lub opiekunowie nie mogą kształtować ani na nią wpływać.

Już u małych dzieci można zaobserwować rozwój własnej osobowości. Podczas gdy niektóre dzieci wolą bawić się w dużych grupach i są odpowiednio głośne, zawsze istnieją pewne wyjątki, które rozwinęły silny kontrast z tą hałaśliwą i temperamentną osobowością i odpowiednio wolą być cichsze i mogą również zająć się dobrze, jak na przykład podczas malowania lub zabawy lalką lub klockami. W psychologii można więc dokonać rozróżnienia na ekstrawertyków (patrzących na zewnątrz) i introwertyków (patrzących do wewnątrz). Różnice między poszczególnymi dziećmi są niemal nieskończone i nawet jeśli czasem na początku tak się nie wydaje i pewne dzieci są podobne w swoim zachowaniu, to zasadniczo są zupełnie inne i odpowiednio niepowtarzalne.

Rysunek 2: Ludzie w ciągu swojego życia rozwijają różne temperamenty.

Szczególnie w szkole w pewnym momencie staje się to zupełnie jasne. Grupy tworzą się we własnych klasach z uczniów, którzy są podobni pod względem osobowości. Są to zazwyczaj grupy bardziej popularne, ponieważ istnieją pewne osobowości, które szczególnie często nie tylko współgrają ze sobą, a więc są do siebie podobne, ale także są najczęściej reprezentowane w ludzkości i odpowiednio w procentach w klasach danej szkoły. Natomiast dziecko, które w młodym wieku musiało doświadczyć uderzeń losu i traumatycznych przeżyć, nie znajdzie związku z tymi grupami, ponieważ ma zupełnie inną osobowość, która musiała się ukształtować w wyniku tych złych doświadczeń. Być może właśnie te dzieci miały kiedyś bardzo żywy sposób myślenia i działania i zapewne zostałyby zaliczone do tych popularnych grup, gdyby ich psychika nie została dotknięta tymi ciężkimi pociągnięciami losu i dlatego w krótkim czasie całkowicie się zmieniła. Tak więc ciągle widzimy, że niektórzy uczniowie są dokuczani i wyzywani właśnie dlatego, że są inni, że ich osobowość, charakter, a więc i zachowanie rozwinęło się inaczej. Nawet dzieci, które na przykład były w dobrej grupie przyjaciół i miały dobre kontakty z otoczeniem, mogą w krótkim czasie zostać pozbawione praw rodzicielskich, jeśli ich zachowanie zmieni się pod wpływem czynników zewnętrznych, takich jak traumatyczne przeżycia, choć tak naprawdę wcale nie są za to odpowiedzialne i nie ponoszą też winy za to, że po