Kannellaam Un Vannam

By R.Manimala

Family Based Fiction Written By R.Manimala

• Language: தமிழ்
• Publisher: GeeYe Publications
• Release date: May 13, 2019
• ISBN: 9781043466787

Book preview

1

"யாழ்... டைமாய்டுச்சே... இன்னும் ரெடியாகலையா?" மாதவியின் குரல் ஹாலிலிருந்து வந்தது.

குளித்துவிட்டு அப்போதுதான் பாத்ரூமிலிருந்து வந்த யாழினி... ஜஸ்ட் ஃபைவ் மினிட்ஸ் மம்மி... என்று பதிலளித்தாள்.

ஜீன்ஸிலும், மெலிதான டாப்ஸிலும் உடலை நுழைக்கும்முன்... அந்த அறையிலிருந்த அசையாப் பொருட்கள் உட்பட... பார்த்து ஜொள்விட்டன. முகத்தில் குழந்தைத்தனமும், உடம்பில் வஞ்சனையில்லாத இளமையும் கொண்ட டீனேஜ் கல்லூரிப் பெண்.

இரண்டாமாண்டு விஸ்காம் படிப்பவள்.

எந்த க்ளிப்புக்கும் அடங்காத அடர்த்தியான அளவாய் வெட்டப்பட்டு முதுகுவரை புரண்ட கூந்தலை... சீவி... அப்படியே விட்டாள். அந்தக் கூந்தலின் நடுவே அவளின் பளிங்குமுகம் இன்னும் எடுப்பாய் இருந்தது.

மாதவி... ஹால் ஜன்னலின் ஸ்க்ரீனைத் திறந்துவிட்டாள். காற்றும், வெளிச்சமும்... குபுகுபுவென உள்ளே நுழைந்து... நிறைந்தது.

என்ன பிரேக் ஃபாஸ்ட் மம்மி? டைனிங் டேபிள் முன் அமர்ந்த யாழினி அம்மாவை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.

எப்போதும் போல இன்றும் ஆச்சர்யப்படுத்திய அழகு.

யாழினி அசரவைக்கும் அழகி என்றால்... அம்மா பேரழகி. நாற்பத்தி நான்கு வயது என்றால்... சர்ட்டிஃபிகேட் காட்டினால் கூட நம்பமாட்டார்கள். உடல் முழுக்க இளமை தேங்கி நின்று முப்பதிற்கு மேல் நகராமல் நோக்கும் ஆடவர் கண்களையெல்லாம் காயப்படுத்தியது. அவளும் ஜீன்ஸும், டிஷர்ட்டும்தான் அணிந்திருந்தாள். பெரிய நிறுவனத்தில் உயர் பதவியில் இருப்பவள். லகரங்களில் சம்பளம்.

கிழக்கு வானில் பறவைகள்... ஊர்வலம் நடத்துவதுபோல் கூட்டமாய் பறந்த அழகை... ரசித்துப் பார்த்தவளாய்... பார்வையை மகளின் மீது பதிய வைத்தாள்.

ப்ரட்... ஆம்லெட்!

ஓஹ்... நோ... இன்னைக்கும் இதேதானா? சிணுங்கினாள்.

ஹெல்திதானே யாழ்? இன்னைக்கு சாப்ட்ரு... நாளைக்கு ஸ்விக்கில ஆர்டர் பண்ணிடலாம்!

உனக்கு சமைக்கத் தெரியாதா? எப்பப் பார்த்தாலும் ப்ரட், ஆம்லெட், இல்லேன்னா ஹோட்டல்லேர்ந்து! வெரி போர் மம்மி!

மூணு லட்சம் சம்பளம் வாங்கறவ கிச்சன்ல நிக்க முடியுமா? ஆபீஸ், மீட்டிங், அவுட்டிங்னு வொர்க் லோட் அதிகம்.

உன்னை நான் எப்பவும் கேக்கல... எப்பயாவது? ம்ஹூம்...! முகம் சுருக்கியபடி பிரட்டை வாயில் வைத்தாள்.

டாடியக்கூட என்னை மாதிரிதான் கஷ்டப்படுத்தினியா? அந்த வார்த்தை... சூடிழுத்ததுப் போல் ஜெர்க் ஆக வைத்தது.

பாவம் டாடி!

சூழ்நிலையை இதமாக்க... முகத்தில் சிரிப்பை ஒட்ட வைத்துக் கொண்டாள்.

அவருக்கு சமையல் தெரியும். அதனால கிச்சனை ரணகளம் பண்ணி... ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து எதையாவது சமைப்போம்...

உன்னைவிட டாடி நல்லா சமைப்பாரா?

இப்ப எதுக்கு இந்த வெட்டிப் பேச்சு? டயமாகலையா? சாப்பிட்டுக் கிளம்பு!

டாடியப் பத்தி எப்பப் பேசினாலும் இப்படிதான் எரிஞ்சு விழுந்து கட் பண்றே?

…...?!

அரைகுறையாய்... வேண்டாவெறுப்பாய்... சாப்பிட்டு எழுந்தவள்... அந்த எதையாவது சமைக்கலாமில்லே? நாக்கு செத்துப் போகுது. சீக்கிரத்துல பால் ஊத்தி காரியம் பண்ணவேண்டியதுதான்!

லூஸு மாதிரி பேசிட்டிருக்காதே கிளம்பு!

சரி... சரி... கிளம்பியாச்சு... எங்கே உன் ஹேண்ட் பேக்? கேட்டுக்கொண்டே அம்மாவின் அறைக்குள் போனாள்.

ஏய்... எதுக்கு... ப்ச்... தொடாதே!

அதற்குள் பேகைத் திறந்து அவளின் ஏடிஎம் கார்டு ஒன்றை எடுத்துக் கொண்டாள்.

எதுக்கு எடுத்தே? என்ன செலவு உனக்கு?

உன் டைமை வேஸ்ட் பண்ணக்கூடாதுன்னுதான் கார்டு எடுத்துக்கிட்டேன். என்ன செலவுன்னு இன்னும் டிஸைட் பண்ணலே... பட், என் ஃப்ரெண்டுக்கு இன்னைக்கு பர்த்டே...!

எவ்ளோ சொல்லு... கேஷ் தர்றேன்... கார்டைத் தா!

விடு மம்மி... எவ்ளோ எடுத்தேன்னு மெசேஜ் வரும்... பார்த்துக்க... பை மம்மி! வேகமாய் பறந்துவிட்டாள்.

இதே வேலையாப் போச்சு உனக்கு!

தன் செல்போனை எடுத்துக்கொண்டு ஜன்னலருகே சென்றவள்... தன் அலுவலகத்தில் பணிபுரியும் ரமேஷிற்கு போன் பண்ணி... சில விஷயங்கள் பேசியவள் போனை அணைத்து... அங்கிருந்து கண்கள் எட்டுவரை தெரிந்த வெளி உலகை வேடிக்கை பார்த்தாள்.

வடபழனியில் பத்து மாடிகள் கொண்ட அப்பார்ட்மெண்டில் இவள் ஏழாவது மாடி ஃப்ளாட்டில் வசிக்கிறாள். இரண்டு பெட்ரூம் கொண்ட விஸ்தாரமான வசதிகள் நிறைந்த ஃப்ளாட்! நவீனமாய் வடிவமைக்கப்பட்ட விலை உயர்ந்த ஸோஃபாக்களும், ஃபர்னிச்சர்களும்... ஆயில் பெயிண்ட்டிங் என்ற பெயரில் புரியாத சித்திரங்கள் சுவற்றிலும்!

இங்கிருந்து பார்க்கையில் சற்று தூரத்தில் தெரிந்த சாலையில், மனிதர்களும், வாகனங்களும் மொபைலில் பார்ப்பது போல் சின்னதாகத் தெரிந்த வடபழனி முருகன் கோயிலின் கோபுரம் கூடத் தெரிந்தது.

பார்த்ததும் பக்தி பரவசத்துடன் கன்னத்தில் போட்டு முத்தமிடும் ரகமல்ல அவள்.

சொல்லப்போனால் அந்த வீட்டில் பூஜையறையும் இல்லை... ஒரு சாமி படமும் இல்லை.

நம்பிக்கை இல்லை என்று சொல்லிவிட முடியாது. அவள் தன்னை மட்டுமே நம்பி வாழ்பவள். தன் உழைப்பையும், புத்திசாலித்தனத்தையுமே கடவுளாக நினைப்பவள்.

கீழே... கார் பார்க்கிங் கண்களுக்குத் தென்பட்டது. அருகிலேயே ஒரு பெரிய டெம்ப்போ வேன், ஃபர்னிச்சர், சாமான் இத்யாதிகளுடன் நின்றிருந்தது.

புதிதாய் யாரோ குடிவந்திருக்கிறார்கள்.

மாதவி அங்கிருந்து விலகி... அலுவலகம் கிளம்ப ஆயத்தப்பட்டாள்.

லிஃப்ட் கீழிறங்கிக் கொண்டிருந்தது. அதனுள் யாழினி மட்டுமே இருந்தாள். நான்காவது மாடியில் நின்று... இளம் பெண்ணொருத்தி நுழைந்தாள். இவளைவிட ஓரிரு வயது சிறியவளாக இருக்க வேண்டும்

அமைதியான, சாந்தமான முகம்! தூக்கம் கெட்டது போல் முகத்தில் சிறு களைப்பு!

இதற்கு முன் அவளை இந்த அப்பார்ட்மெண்டில் பார்த்ததில்லை.

அந்தப் பெண்ணும் யாழினியை பார்த்தாள்.

சிரிக்கலாமா, வேண்டாமா, என்பது போன்ற தயக்க பாவனை!

யாழினி புன்னகைத்தாள்.

ஹாய்...

ஹாய்...!

உங்களை இதுக்கு முன்னாடி பார்த்ததில்லையே...

இன்னைக்குதான் குடி வந்திருக்கோம்... ஃபோர்த் ஃப்ளோர்...

வாவ்...! என்பேரு யாழினி... எத்திராஜ்ல செகண்ட் இயர்!

கிரேட்! என்பேரு திவ்யா... ஃபர்ஸ்ட் இயர் குயின் மேரீஸ்!

சூப்பர். எங்க ஃப்ளாட் செவன்த் ஃப்ளோர்... அடிக்கடி பார்க்கலாம். அவள் கையைப் பற்றிக் குலுக்கும்போதே... கதவு திறந்தது.

பை... திவ்யா... ஸீ யூ...! டாட்டா காட்டி தன் டூ வீலர் அருகே வேகமாக